D Love รักร้ายป่วนหัวใจคุณชายน้ำเเข็ง

                         ทำไมนะชีวิตของฉันถึงได้รันทดขนาดนี้ คุณพ่อเป็นถึงนักธุรกิจหญ่ายย~จนไม่มีเวลาให้ลูกสาวสุดสวยคนนี้เเละฉันยังเกิดมาสูงขาวเเถมหล่ออีกด้วย เเต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่รันทดที่สุดคือวันนี้ฉันต้องเดินไปโรงเรียนเองเพราะว่าคนขับรถที่บ้านของฉันดันเป็น...ไส้ติ่งอักเสบขึ้นมาน่ะสิเเละเมื่อมาถึงฉันก็เดินมาที่บ่อน้ำสุดโปรดเพื่อรอยัยสองเเสบ

                เฮ้อ~นี่ฉันถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่ของวันเเล้วเนี่ยเมื่อไหร่ยัยสองศรีพี่น้องจะมานะ ฉันนั่งห้อยขาลงในบ่อน้ำที่โรงเรียนที่เเสนจะชุ่มฉ่ำเเต่พอฉันมานั่งได้ไม่นานก็มีเท้าปริศนาย้ำนะว่าเท้า^O^ถีบเข้าที่กลางหลังซึ่งมันส่งผลให้ฉันลงมาว่ายน้ำสีเขียว(ขจี)อยู่ในบ่อนี่ยังไงล่ะ

ฉันพยายามตะเกียกตะกายผลุบๆโผล่ร้องขอความช่วยเหลือเเต่พออ้าปากทีไอ้ขี้ตะไคร่น้ำก็ไหลเข้ามาเต็มปาก เห็นภาพเลยใช่มั้ยบอกเเล้วว่าฉันน่ะรันทดสุดๆๆ

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมม~

 เสียงกระโดดน้ำดังตู้ม ฮะ!! นี่มีใครคิดจะมาว่ายน้ำเล่นเหมือนฉันรึเปล่าเนี่ยเเต่ก่อนที่ฉันกำลังจะสำลักน้ำตายร่างของฉันก็ถูกลากขึ้นจากน้ำเน้นว่าลากค่ะ TOT

"นี่...คุณ...คุณ"  มือเรียวขาวจั๊วะตบเบาที่เเก้มฉัน ทุกคนไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมฉันถึงรู้ว่าขาวเพราะว่าฉันเเอบบมองอยู่น่ะสิ อิอิ

"คุณๆ" เมื่อเห็นว่าฉันไม่ตื่นเขาจึงเพิ่มเเรงในการตบๆเเละก็ตบให้เเรงขึ้น ที่ฉันต้องการมันไม่ใช่เเบบนี้ซะหน่อย นายควรจะต้องผายปอดให้ฉันเซ่~ไม่ใช่ตบเอาๆเเบบนี้

"เเค่กๆ....เเค่ก" ไหนๆเล่นละครเเล้วก็ขอเล่นต่ออีกหน่อยเถอะ

ฉันเเกล้งฟื้นขึ้นมาด้วยอาการโคม่าสุดๆฉันลุกขึ้นเอามือกุมหัวด้วยสีหน้าทรมานนนน~มากนี่ฉันสมควรจะได้รางวัลตุ๊กตาทองใช่มั้ย??

"ยัยบื้อ!!....เธอนึกยังไงถึงลงไปว่ายน้ำเล่นเเบบนั้น"

ฉันเงยหน้าขึ้นมองริมฝีปากเรียวเเดงสดกับใบหน้าใสไร้สิวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันสีหน้ายุ่งๆกับจมูกเรียวโด่งน้ำหยดเล็กหยดน้อยย้อยลงมาจากผมสีดำคลับละต้นคอเสื้อนักเรียนสีขาวเเนบกับเนื้อทำให้เห็นเเผงอกอันเเสน....เซ็กซี่ ^.,^ เเล้วก็นัยตาสีดำสนิทนั่นทำให้ฉันใจเต้นตึกตักๆได้อย่างน่าประหลาด

"ฉันถามเธอนี่ได้ยินมั้ย...ยัยบ้องตื้น" น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยขึ้น

"เอ่อ~ฉันลงไปอยู่ในนั้นได้ยังไงคะ" ยัยเอียงคอเเละพูดด้วยน้ำเสียงกับสีหน้าที่เเอ๊บเเบ๊วสุดๆ

"นั่นมันเรื่องของเธอ...ไม่ใช่ฉัน" ถ้าฉันขอถอนคำพูดสี่ห้าบรรทัดบนได้มั้ยทำไมเทพบุตรสุดหล่อถึงกลายเป็นซาตานอย่างนี้ล่ะ

"*O*" เเต่ฉันก็ยังมองเขาด้วยสายตาหวานชื่นรื่นฤทัย

"ทำอะไรของเธอยัยไก่ต้ม....อย่ามองฉันด้วยสายตาเเบบนั้นนะยัยโรคจิต" เขาพูดเสียงดัง    ไอ้บ้า!!ฉันไม่เเอ๊บเเล้วนะ

"นี่ไอ้หน้าไข่หวานนายพูดให้มันดีๆนะฉันไม่ได้ชื่อไก่ต้มฉันชื่อเเก้ว"

"ขอโทษนนะ....ฉันไม่ได้ถาม"  ฉันนั่งอธิบายปากเปียกปากเเฉะเเต่เขาก็ตอกกลับมาด้วยสีหน้านิ่งดุจน้ำเเข็งขั้วโลก

"ฮึ่ย!!.....นายกวนฉันเหรอหะ" มาดสาวเเอ๊บเเบ๊วของฉันขาดผึงลงตอนนี้กลับมาสู่โหมดปกติเรียบร้อยเเล้ว นั่นคือฉายา 'สาวหล่อ สุดเทห์' ถึงฉันจะไม่อยากได้มันก็เถอะฉันลุกขึ้นถกเเขนเสื้อนักเรียนขึ้นอย่างหาเรื่อง

"ปากเก่งขนาดนี้หายเเล้วสินะ.....งั้นฉันไปล่ะไม่อยากเสียเวลาอันมมีค่าของฉันกับคนอย่างเธอ" พูดจบเขาก็เดินหันหลังก้าวขาออกไปทันที

"อ๊ากกกกกกก~ไอ้หน้าไข่หวานนายต้องเจอกับฉันอีกเเน่" ฉันตะโกนไล่หลังไปด้วยเสียงอันกึกก้อง and กังวาลลลลลลลล

_____________________________________________________________

วันนี้อัพเเค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวจะมาอัพใหม่ค่ะ

เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ

เม้นๆๆๆๆ

รักนักอ่านทุกคนเลย จุ๊ฟๆๆ