School of love

หวาย : พี่โมะ หวายหิวข้าวแล้วอ่ะ
โทโมะ : งั้นเราไปหาไรกินกันก่อนดีมั้ย
หวาย : ดีค่ะ
 ทั้งคู่เดินไปที่ศูนย์อาหาร
โทโมะ : หวายจะกินไร เดี่ยวพี่ไปซื้อให้
หวาย : ข้าวผัดกุ้งก็ได้ค่ะ
โทโมะ : งั้นหวายก็ไปจองโต๊ะก่อนนะ
หวาย : ค่ะ
โทโมะ : รอพี่แปปนึงนะ
หวาย : ค่ะพี่โมะ
 แล้วโทโมะก็ไปซื้ออาหาร ส่วนหวายก็ไปจองโต๊ะ
 ซักพักโทโมะก็เดินมาพร้อมกับจานอาหารในมือ
โทโมะ : มาแล้ว
หวาย : แล้วพี่โมะกินไรอ่ะคะ
โทโมะ : พี่กินข้าวหมูแดง
หวาย : งั้นกินเลยนะคะ
โทโมะ : อื้ม
 แล้วทั้งคู่ก็กินอาหาร
ตัดใจไม่ลง และคงไม่ทำ ไม่แคร์ว่าใครจะยอมรับมั้ย
 เสียงโทรศัพท์ของหวายดังขึ้น
หวาย : เดี่ยวหวายมานะคะ
โทโมะ : อื้ม
 แล้วหวายก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์
หวาย : ฮัลโหล 
พายุ : ฮัลโหลหวาย
หวาย : พายุ
พายุ : คิดถึงหวายจังเลยอ่ะ
หวาย : คิดถึงพายุเหมือนกัน
พายุ : ตอนนี้หวายอยู่ไหนอ่ะ
หวาย : หวายอยู่ที่ห้างพี่โทโมะ
พายุ : หวายทำไรอยู่หรอ
หวาย : หวายก็คุยกับพายุอยู่ไง
พายุ : จิงด้วยเนอะ
หวาย : แล้วพายุอยู่ไหนอ่ะ
พายุ : อยู่บ้าน
หวาย : ที่อเมริกาหนาวมากป่ะ
พายุ : หนาวมากๆเลย หวายก็รีบๆกลับมาดิ พายุจะได้ไม่หนาว
หวาย : แล้วมันเกี่ยวกับหวายยังไงเนี่ย
พายุ : ก็พายุจะได้กอดหวายให้หายหนาวไง
หวาย : บ้า
 หวายพูดด้วยเสียงของคนที่กำลังเขิน
พายุ : พายุขอคุยกับโทโมะหน่อยดิ
หวาย : รอแปปนึง
 หวายเดินมาหาโทโมะ
หวาย : พี่โมะคะ พายุจะคุยกับพี่โมะค่ะ
 หวายยื่นโทโรศัพท์ให้โทโมะ แล้วนั่งกินอาหาร
 โทโมะรับโทรศัพท์มา
โทโมะ : ฮัลโหล
พายุ : ฮัลโหลโทโมะ
โทโมะ : ว่าไงพายุ สบายดีมั้ย
พายุ : สบายดี แกล่ะ
โทโมะ : ก็สบายดี
พายุ : หวายบอกว่ามาห้างกับแกอ่ะ มาซื้อไรเอ่อ