School of love

หวาย : พี่โมะ หวายหิวข้าวแล้วอ่ะ

โทโมะ : งั้นเราไปหาไรกินกันก่อนดีมั้ย

หวาย : ดีค่ะ

 ทั้งคู่เดินไปที่ศูนย์อาหาร

โทโมะ : หวายจะกินไร เดี่ยวพี่ไปซื้อให้

หวาย : ข้าวผัดกุ้งก็ได้ค่ะ

โทโมะ : งั้นหวายก็ไปจองโต๊ะก่อนนะ

หวาย : ค่ะ

โทโมะ : รอพี่แปปนึงนะ

หวาย : ค่ะพี่โมะ

 แล้วโทโมะก็ไปซื้ออาหาร ส่วนหวายก็ไปจองโต๊ะ

 ซักพักโทโมะก็เดินมาพร้อมกับจานอาหารในมือ

โทโมะ : มาแล้ว

หวาย : แล้วพี่โมะกินไรอ่ะคะ

โทโมะ : พี่กินข้าวหมูแดง

หวาย : งั้นกินเลยนะคะ

โทโมะ : อื้ม

 แล้วทั้งคู่ก็กินอาหาร

ตัดใจไม่ลง และคงไม่ทำ ไม่แคร์ว่าใครจะยอมรับมั้ย

 เสียงโทรศัพท์ของหวายดังขึ้น

หวาย : เดี่ยวหวายมานะคะ

โทโมะ : อื้ม

 แล้วหวายก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์

หวาย : ฮัลโหล 

พายุ : ฮัลโหลหวาย

หวาย : พายุ

พายุ : คิดถึงหวายจังเลยอ่ะ

หวาย : คิดถึงพายุเหมือนกัน

พายุ : ตอนนี้หวายอยู่ไหนอ่ะ

หวาย : หวายอยู่ที่ห้างพี่โทโมะ

พายุ : หวายทำไรอยู่หรอ

หวาย : หวายก็คุยกับพายุอยู่ไง

พายุ : จิงด้วยเนอะ

หวาย : แล้วพายุอยู่ไหนอ่ะ

พายุ : อยู่บ้าน

หวาย : ที่อเมริกาหนาวมากป่ะ

พายุ : หนาวมากๆเลย หวายก็รีบๆกลับมาดิ พายุจะได้ไม่หนาว

หวาย : แล้วมันเกี่ยวกับหวายยังไงเนี่ย

พายุ : ก็พายุจะได้กอดหวายให้หายหนาวไง

หวาย : บ้า

 หวายพูดด้วยเสียงของคนที่กำลังเขิน

พายุ : พายุขอคุยกับโทโมะหน่อยดิ

หวาย : รอแปปนึง

 หวายเดินมาหาโทโมะ

หวาย : พี่โมะคะ พายุจะคุยกับพี่โมะค่ะ

 หวายยื่นโทโรศัพท์ให้โทโมะ แล้วนั่งกินอาหาร

 โทโมะรับโทรศัพท์มา

โทโมะ : ฮัลโหล

พายุ : ฮัลโหลโทโมะ

โทโมะ : ว่าไงพายุ สบายดีมั้ย

พายุ : สบายดี แกล่ะ

โทโมะ : ก็สบายดี

พายุ : หวายบอกว่ามาห้างกับแกอ่ะ มาซื้อไรเอ่อ