รักยุ่งๆ ของฉันกับเขา

           หลังจากกลับมาเที่ยวจากทะเล โทโมะก็ขอหญิงสาวแต่งงานทันที  แต่แก้วก็เลี่ยงที่จะตอบตกลง
     “ รอพี่จงเบกลับมาก่อน แล้วค่อยคุยกัน”  แก้วบอกพร้อมทำงานต่อ  ตอนนี้แก้วได้เข้ามาทำงานที่บริษัทของพ่อแม่ตัวเอง โดยมีโทโมะตามมาทำงานด้วย  เพราะไม่อยากห่างจากหญิงสาว
     “ แต่พี่อยากแต่งแล้วนิ”
     “ จะแต่งหรือไม่แต่แก้วก็อยู่กับพี่แล้วนิ รอแค่นี้ไม่ได้เหรคอค่ะ” แก้วหันมาอ้อนชายหนุ่ม
     “ ก็ได้ เย็นนี้ไปทานข้าวกันนะครับที่รัก” โทโมะเอ่ยชวนหญิงสาว
     “ ค่ะ แต่ตอนนี้พี่มาช่วยแก้วทำงานก่อนดีกว่าไหม” ฉันบอกชายหนุ่มก่อนที่โทโมะจะเดินมานั่งตรงหน้าโต๊ะของหญิงสาว และช่วยกันทำงาน
  ก๊อก ก๊อก ก๊อก
      “ หวัดดีค่ะพี่โมะ ยัยแก้ว” ฟางที่เดินเข้ามาพร้อมแฟนหนุ่มเอ่ยทักทายทั้งสอง
      “ มีอะไรยัยฟาง” โทโมะถามน้องสาว
      “ ฟางเอาการ์ดมาให้ค่ะ” ฟางบอกพร้อมกับป๊อบปี้ส่งการ์ดสีชมพู บ่งบอกถึงการ์ดงานแต่งมาให้
      “ แซงหน้าพี่เลยเหรอยัยฟาง”
      “ ใช่แล้ว”
      “ แล้วเมื่อไรแก้วจะตกลงกับโทโมะล่ะ” ป๊อบปี้ถามหญิงสาวที่นั่งอยู่
      “ รอพี่ชายแก้วกลับมาก่อนนะค่ะ แล้วค่อยคุยกัน”
      “ ถ้ารอขนาดนั้น เราลองมามีลูกกันก่อนไหม” โทโมะเอ่ยถามด้วยความทะเล้น
      “ จะบ้าเหรอพี่โมะ อายคนอื่นบ้างสิ”
      “ ไม่ต้องอายหรอกยัยแก้ว” ฟางบอกเพ่อนสาวที่นั่งหน้าแดง
      “ ออกไปได้แล้ว พี่จะทำงาน” โทโมะไล่น้องสาวออกไป
      “ ทำงานหรือทำอะไรค่ะพี่ชาย” ฟางที่กำลังจะเดินพ้นประตูเอ่ยแซวพี่ชายก่อนจะปิดประตูลง
       “ แก้วดูสิ ว่ายัยฟางมันแซงหน้าคู่เราไปแล้วนะ” โทโมะอ้อนหญิงสาว
       “ งั้นพี่ก็ไปโทรตามพี่จงเบกลับมาสิ เดี๋ยวแก้วจะแต่งด้วย” ฉันบอกชายหนุ่ม 
 
 
           ตอนเย็นระหว่างที่โทโมะรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าบริษัทก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนคุยกับแฟนสาวของตัวเองอยู่ก็หันมามองว่าเป็นใคร
      “ แก้ว แม่ของโทโมะมาขอเรา เราจะว่ายังไง” จงเบถามน้องสาว
      “ พี่ว่าไงอ่ะ”
      “ จะไปรู้แกเหรอ แฟนแกนะ”
      “ แต่งสิ แล้วพี่โทโมะเขารู้ไหมเนี่ยว่าพี่กลับมาตั้งแต่เมื่อวานนะ” ฉันถามพี่ชาย  แก้วอยากจะแกล้งให้โทโมะรอเท่านั้นเอง  เพราะว่าแม่ของโทโมะได้โทรไปคุยกับจงเบแล้ว  เรื่องแต่งงานระหว่างแก้วกับโทโมะ 
          โดยงานจะจัดขึ้นพร้อมกันวันเดียวกับของฟางกับป๊อบปี้  ทุกคนรู้หมด ยกเว้นโทโมะ  แม่ของโทโมะอยากจะเซอร์ไพร์สลูกชายตัวเอง
     “ งั้นพรุ่งนี้ไปถ่ายรูปชุดแต่งงานล่ะกัน แม่ของแฟนแกเตรียมไว้ให้ทุกอย่างแล้ว”
     “ พี่จงเบหลบไปก่อน พี่โทโมะมา” แก้วบอกแล้วผลักให้จงเบหลบไปก่อนจะเดินมาหาชายหนุ่ม
     “ ยืนคุยกับใครนะ” โทโมะถามหญิงสาว
      “ ไม่ได้คุยกับใครสักหน่อย พี่ตาฝาดหรือเปล่า” ฉันบอกชายหนุ่มก่อนจะพาไปยังรถที่จอดไว้
      “ แน่ใจนะ”
      “ แน่ใจสิ ไปกินข้าวเถอะ วันนี้แก้วมีข่าวดีมาบอกพี่ด้วยนะ” ฉันบอกเมื่อเข้ามานั่งในรถ
       “ ข่าวอะไรเหรอ” ผมถามหญิงสาวด้วยความสงสัย
       “ กินข้าวก่อนแล้วแก้วจะบอก” ฉันบอกชายหนุ่ม  ไม่นานแล้วทั้งสองคนมายังร้านอาหารที่โทโมะได้จองไว้  ทั้งคู่นั่งทานอาหารไปก็คุยกันไป  และก้ผลัดกันป้อนอย่างหวานอย่าได้แคร์ใคร
        “ แก้ว พี่อยากฟังข่าวดีแล้ว”
        “ พรุ่งนี้ไปถ่ายรูปชุดแต่งงานกัน” ฉันบอกโทโมะ
        “ หมายความว่าแก้วจะแก้วต่งงานกับพี่ใช่ไหม” โทโมะถามอย่างดีใจ  แก้วพยักหน้าแทนคำตอบ  โทโมะลุกเข้ามากอดหญิงสาวด้วยความรัก
        “ ขอบคุณนะครับ ที่ให้พี่ดูแลไปตลอดชีวิต” โทโมะบอกหญิงสาว
        “ ค่ะ ดูแลดีๆ ด้วย ไม่งั้นแก้วจะให้ดูแลมาดูแลแทน” ฉันบอกแล้วพร้อมโทโมะที่ดันหญิงสาวออกมามองด้วยความรัก  โทโมะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว
         “ อย่าค่ะ คนเยอะแยะ” ฉันห้ามชายหนุ่มไว้
         “ อายทำไม คนเยอะแยะ” โทโมะบอกแล้วยิ้มออกมา
         “ จะบ้าเหรอ กลับบ้านดีกว่า” ฉันบอกชายหนุ่ม  โทโมะเลิกพนักงานมาคิดเงินก่อนจะพาแฟนสาวกลับบ้าน
 
 
         หนึ่งอาทิตย์ถัดมางานแต่งสองคู่บ่าวสาวถูกจัดอย่างใหญ่  เพราะเป็นงานแต่งของ คู่รักทั้งสองคู่
         “ เหนื่อยไหมน้องฟาง”  ป๊อบปี้เอ่ยถามหญิงสาว
         “ นิดหน่อยค่ะ” ฟางยิ้มให้เจ้าบ่าวของตัวเอง
        “ พี่โมะเหนื่อยไหมค่ะ” ฉันถามเจ้าบ่าวของตัวเอง
         “ เหนื่อยครับ แก้วล่ะ”
         “ ไม่ค่ะ แก้วมีความสุขที่สุด” ฉันบอกแล้วเอากระดาษทิชชู่คอยซับเหงื่อให้เจ้าบ่าว
         “ น่ารักจัง เดี๋ยวคืนนี้พี่มีรางวัลให้” โทโมะบอกแล้วกอดเจ้าสาวไว้
         “ หวานเกินหน้าแล้วโทโมะ” ป๊อบปี้เอ่ยแซว
         “ แน่นอน  คู่พี่ต้องหวานกว่าคู่น้องสิ” โทโมะเอ่ยบอก  ทั้งสองคู่บ่าวสาวยืนต้อนรับแขกที่หน้างาน  มีทั้งเพื่อนๆ และญาติๆ มาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสี่คน
           และแล้วเวลาที่เจ้าบ่าวทุกคนรอคอยก็มาถึงหรือคือเวลาส่งตัวเข้าหอ  คู่ฟางกับป๊อบปี้ถูส่งเข้าหอเป็นคู่แรก  ตามด้วยคู่ของแก้วกับโทโมะ
          “ โทโมะ  แก้ว แต่งงานกันแล้ว มีปัญหาก็คุยกัน ไม่ให้หนีหน้าแบบนี้เข้าใจไหม” มารดาของโทโมะเอ่ยบอกลูกชายกับลูกสะใภ้
          “ ค่ะแม่”
          “ อย่าดื้อกับโทโมะล่ะแก้ว” พี่ชายบอกแล้วดึงน้องสาวเข้ามากอด
          “ ผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ” โทโมะบอกแล้วยิ้มให้กับจงเบ   ทั้งหมดเดินออกมาจากห้องปล่อยให้คู่บ่าวสาวได้พักผ่อน
            
 
 
         “ แก้วจร้า” โทโมะเรียกแฟนสาวพร้อมเดินเข้ามากอด
         “ ปล่อยนะ แก้วจะไปอาบน้ำ” ฉันบอกพร้อมค่อยๆ แกะกิ๊ฟติดผมออก
         “ มาสนุกกันดีกว่า” โทโมะบอกแล้วพรมจูบหญิงสาวไปทั่ว แก้วเบี่ยงตัวหลบหนี
         “ ไม่เอาน่า วันนี้แก้วเหนื่อยนะ”
        “ เดี๋ยวพี่ช่วยทำให้หายเหนื่อยดีกว่า” โทโมะบอกแล้วปิดปากหญิงสาวก่อนจะค่อยๆ ปลดซิบชุดเจ้าสาวออก  แก้วเองที่ถูกชายหนุ่มปลุกอารมณ์ก็ค่อยๆ รุดเน็คไทชายหนุ่มออก  ก่อนจะปลดกระดุมออกทีละเม็ด  จนตัวนี้ทั้งสองเสื้อผ้าปกปิดร่างกายแม้แต่ชิ้นเดียว  โทโมะจับหญิงสาวนอนราบกับเตียงก่อนจะลูบไล้ไปตามส่วนต่างๆ 
        “ อื้อ อ๊าๆ”  โทโมะร้องเมื่อจับหญิงสาวขึ้นมาอยู่ด้านบน  แก้วเองก็ตอบสนองชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี
           ความรักความโหยหายจากชายหนุ่มทำให้ทั้งคู่ไม่สามารถหยุดการกระทำได้  ทั้งสองเล่นบทเพลงรักกันเกือบสว่าง 
        “ พี่สอนตั้งมากมาย ทำได้แค่นี้เหรอครับลูกศิษย์คนเก่ง” โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆ
        “ ไม่เก่ง เดี๋ยวแก้วลองไปเรียนกับคนอื่นบ้างดีกว่า จะได้เก่งๆ” แก้วบอกชายหนุ่ม  โทโมะมองอย่างไม่พอใจ
        “ อย่าเชียวนะ ไม่งั้นพี่เอาตายแน่”
       “ ใครจะกล้าล่ะค่ะ พ่อแก้วดุจะตาย”
       “ เดี๋ยวโดน” โทโมะว่าก่อนจะหอมแก้ม
       “ ล้อเล่นเองค่ะ พี่โมะออกจะน่ารัก”
       “ น่ารักอย่างนี้ไง พี่ถึงรักแก้วจนถอนตัวไม่ขึ้น” โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะกอดหญิงสาวหลับตาลง
       “ แล้วใครว่าแก้วไม่รักพี่ล่ะ  แก้วเองก็รักพี่เหมือนกัน” แก้วเงยหน้าขึ้นมาแตะริมฝีปากของชายหนุ่ม
        “ มาทำให้พี่ตื่น เดี๋ยวพี่ก็ทำให้ไม่หลับทั้งคืนหรอก” โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
        “ ไม่เอาน่า แก้วช้ำไปทั้งตัวแล้ว” แก้วบอกแล้วกอดชายหนุ่มไว้ โทโมะเองก็ดึงหญิงสาวเข้ามากอดแนบอก แล้วหลับไปในที่สุด
 
            
                                               END
        
          +++ จบแล้ว ไม่รู้ว่าสนุกหรือเป่ลา เม้นให้ด้วยนะจ๊ะ  +++
                     ฝากติดตามเรื่องต่อไปของไรเตอร์ด้วยนะจ๊ะ