รักยุ่งๆ ของฉันกับเขา

        “ หวัดดีฮ่ะ” ซียิ้มให้ชายหนุ่ม ก่อนจะชวนทั้งสองเข้ามาในร้าน

        “ สวยไหมพี่โมะ” ฉันหันไปถามชายหนุ่มที่เดินตามมาติดๆ

        “ อะไร แก้วเหรอสวยมาก” โทโมะบอกแล้วกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ ก่อนจะช่วยหญิงสาวเลือกโปร์สการ์ด

         “ แก้ว มาดูนี้สิ” พี่ซีเรียกทำให้ฉันเดินไปดู

         “ อะไรอ่ะ”  ฉันถามขึ้น

         “ รูปตอนแก้วที่พี่ถ่ายไว้ กะว่าจะให้ตอนเรียนจบ แต่พี่ย้ายมาที่นี้ก่อนเลยไม่ได้ให้” ซีบอกแล้วส่งอัลบั้มรูปไปให้หญิงสาว

         “ น่ารักอ่ะ ดูเป็นธรรมชาติดี” โทโมะที่ยืนดูข้างๆ หญิงสาวเอ่ยบอก

         “ ขอบคุณค่ะพี่ซี คิดเงินให้แก้วด้วย” ฉันบอกแล้วว่างโปร์สการ์ดให้พี่ซีคิดเงิน

         “ พี่ให้”

        “ ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปกอดพี่ซี ส่วนซีเองก็หันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างเกรงใจ   โทโมะไม่อยากมองก็เลยเดินออกมารอนอกร้าน

        “ แฟนขี้หึงนะเนี่ย” ซีบอกกับหญิงสาว

        “ แก้วไปก่อนนะ” ฉันบอกแล้วหยิบอัลบั้มรูปกับโปร์สการ์ดเดินตามชายหนุ่มออกมา

        “ ทำไมไม่อยู่นานกว่านี้อ่ะ” โทโมะเอ่ยอย่างประชด

        “ อย่างให้อยู่เหรอ ”

        “ เปล่า แต่ทำไมต้องกอดด้วยอ่ะ”

       “ ผู้หญิงเหมือนกัน จะคิดมากทำไมเนี่ย” ฉันบอกแล้วเดินไปนั่งซ้อนท้ายจักรยาน โทโมะปั่นกลับบ้านโดยใบหน้าที่บึ้งตึง

        “ โกรธเหรอ” ฉันถามเมื่อชายหนุ่มจอดเมื่อมาถึงบ้าน

        “ เปล่า” โทโมะว่าก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป

        “ พี่ชายฉันเป็นอะไรว่ะยัยแก้ว” ฟางถามเพื่อนสาว

        “ หึงไม่เข้าเรื่อง เดี๋ยวก็หึงพี่ป๊อบ ไอ้เขื่อน ไอ้เคนตะ และยังมาพี่ซีอีก” ฉันระบายให้เพื่อนสาวฟัง

        “ ว้าว พี่ฉันหึงแรงว่ะ” ฟางบอกติดตลก แต่แก้วไม่ขำด้วย

        “ ใจเย็นนะแก้ว” จินนี่เดินมาปลอบเพื่อนสาว

        “ ฉันรู้นะว่าพี่เขารักฉัน”

        “ ขึ้นไปคุยสิ เพื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น” เฟย์บอกเพื่อนสาว

        “ ฉันขออยู่เงียบๆ ก่อนดีกว่า  ถ้าขึ้นไปเดี๋ยวจะทะเลาะกันไปใหญ่” แก้วบอกแล้วเดินออกมานั่งเล่นที่ชิงช้าริมทะเลคนเดียว

       ฟางเมื่อเห็นเพื่อนสาวอาการเศร้าแบบนี้ก็เลยเดินขึ้นไปคุยกับพี่ชายแทนให้  เพราะไม่อยากให้พี่ชายหึงเว่อร์เกินไป

       “ พี่โมะ ฟางเข้าไปได้ไหม” ฉันเคาะประตูเรียกพี่ชาย

       “ เข้ามาสิ”

       “ พี่ ฟางขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม” ฉันถามพร้อมนั่งลงข้างๆ พี่ชาย

       “ จะพูดอะไรก็พูมาสิ” โทโมะบอกแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง

       “ พี่รักเพื่อนฟางไหม”

       “ รักสิ รักมากด้วย” โทโมะตอบพร้อมหันมามองน้องสาว

       “ ฟางจะบอกอะไรให้นะ คนรักกันมันต้องเชื่อใจกัน  แต่สิ่งที่พี่ทำลงไปมันเหมือนพี่ไม่ไว้ใจยัยแก้วเลย”

        “ พี่..”

        “ ฟางรู้ว่าพี่รักยัยแก้ว และยัยแก้วเองก็รักพี่เหมือนกัน”

        “ แต่พี่ไม่ชอบใครคนอื่นเข้าใกล้นิ”

        “ คนอื่น ใครเหรอ พี่ป๊อบ เขื่อน เคนตะ นั่นมันเป็นเพื่อนกันนะ ถ้าพี่รู้จักแก้วมันมากกว่านี้พี่คงจะเข้าใจ  แก้วมันเป็นคนที่สนุก ลุยๆ เข้ากับทุกคนได้ง่าย ”

         “ พี่กำลังคิดอยู่ว่าจะทำไงดี”

         “ ฟางบอกได้คำเดียวว่าไปง้อยัยแก้วซะ ก่อนที่มันจะเบื่อพี่ ที่หึงเว่อร์จนเกินไป” ฟางบอกแล้วเดินออกมาจากห้อง  เพื่อให้พี่ชายได้คิดกับสิ่งที่ตัวเองพูดไป 

           โทโมะที่ฟังน้องสาวพูดก็เดินลงมาข้างล่าง  ตามหาหญิงสาวก่อนจะเห็นว่าเธอกำลังเอาไม้มาเขียนบนพื้นทรายเล่น   โทโมะย่องเข้ามาดูว่าแก้วเขียนว่าอะไรบ้าง

        ‘ kaew and Tomo’

       “ ขอโทษนะ” โทโมะบอกแล้วกอดหญิงสาวจากด้านหลัง

       “ ขอโทษทำไม พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย” ฉันบอกแล้วมองไปที่พื้น

       “ ขอโทษที่หึงแก้วไม่เข้าท่า ไม่ไว้ใจแก้วไง  แต่พี่อยากจะบอกว่าพี่รักแก้วนะ รักมานานแล้วด้วย” คำพูดของโทโมะทำให้แก้วหันมามอง

       “ หมายความว่าไงที่พี่บอกว่ารักมานานแล้ว”

       “ พี่เห็นรูปเราจากฟางที่ส่งไปให้พี่ดู  พี่ก็ชอบเราขึ้นมา  พี่สั่งให้ฟางดูแลแก้วอย่างดี  ห้ามใครมาจีบ เพราะแก้วคือคนที่ใช่สำหรับพี่”

       “ ขอบคุณที่รักแก้ว  แก้วก็รักพี่ แต่แก้วก็อยากให้พี่เชื่อใจแก้ว ไว้ใจแก้วบ้าง” ฉันบอกกับชายหนุ่ม

       “ ตอนไปนี้พี่สัญญาว่าจะเชื่อใจแก้ว” โทโมะบอกแล้วดึงหญิงสาวเข้ามา กอด  เพื่อนที่แอบดูก็ยิ้มออกมาได้ที่สองคนนี้เข้าใจกัน  ก่อนจะเดินออกไปเพื่อให้ทั้งสองได้หวานกัน

                                        THE END

         +++อัพให้แล้ว เม้นให้ด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณ +++

           อาจจะสั้นไปหน่อย  แต่จะมาแต่งตอนพิเศษให้นะจ๊ะ