ไม่รู้สิ?ทำไมหัวใจยังรักแต่เธอ

 
พิมเดินเข้ามาหาโทโมะอย่างเก้กังๆเพราะกลัวแก้วจะด่าแต่ก็ได้สายตาแห่งความอ่อนโยนกลับ

"พี่คิดถึงเรามากเลยน่ะ"โทโมะโอบเอวบางเข้ามาใกล้ตัวแล้วนั่งยิ้มแฉ่งแก้วก็ได้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้

"ค่ะ พิมก็คิถึงพี่เหมือนกัน"โทโมะยิ้มรับก่อนจะหันมาทางแก้ว

"นี่เพื่อนพิมหรอ"โทโมะหันมาทางแก้ว

"เอ่อ...พี่สาวน่ะค่ะ"พิมหันไปทางแก้ว แก้วได้แต่ยิ้มตอบ

"้เดี๋ยวพี่มาน่ะ"แก้วเอ่ยขึ้นแล้วรีบเดินไปในที่สุด พิมกำลังจะทักแต่ถูกโทโมะถามก่อน

"พี่หรอ ไม่เห็นเคยเจอเลย" พิมได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วหันไปทางประตูที่พึ่งจะปิดไป...กังวลจริงๆ

------------------------------------ตัด ตัด ตัด ไปฝั่งแก้ว---------------------------------------

AEW

ฉันเดินออกมาจากความเจ็บปวด หัวใจแทบสลายเมื่อเขาจำเรา...ไม่ได้  ทำไมน่ะทำไมกันน้ำตาของฉันอาบไหล

แก้ม ฉันเดินออกมาจากโรงพยาบาลแล้วล้วงหยิบดทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเพื่อนชายัน

(ฮัลโหลครับ) เสียง"กวิน"ทักทายฉัน

 "กวิน ฮึก กวินว่างรึเปล่า?"เสียงมันสั่นจนฉันห้ามมันไม่ได้จริงๆ

(แก้ว แก้วเป็นไรรึเปล่า) กวินดูจะเหมือนตกใจหน่อยๆ

"แก้วเจ็บ...ช่วยมารับแก้วที"ฉันพูดแค่นั่นก็จะตัดสายไป มันเจ็บมากๆ ฮึก ฮือ... ฉันได้แต่ร้องแล้วร้องผู้คนที่เดิน

ผ่านฉันก็มองผ่านไปผ่านมาแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร 'ปี๊น ปี๊น'เสียงแตรรถบีบมาทางฉันฉันก็เงยขึ้นกระจกรถก็ค่อย

เลื่อนขึ้น กวินนั่นเอง

"แก้วเป็นอะไรรึเปล่า ขึ้นมาในรถสิ"กวินเอ่ยช้าแล้วยิ้มอย่างจริงใจ ฉันได้แต่ยิ้มปนร้องไห้ แล้วเดินอ้อมไปฝ่งคนนั่ง

แล้วปล่อยโฮมาให้มากที่สุด

"แก้วไม่ร้องสิ ทำไมขี้แงยังงี้น่ะ"กวินเอี้ยวตัวมาปาดน้ำตาให้ฉัน

"แก้วทำยังไงดีกวิน โทโมะเขาตื่นมาแล้วเขาจำแก้วไม่ได้"ฉันเอ่ยสิ่งที่อึดอัดในใจออกมา

ทำไม...ทำไม...ทำไม....ทำไมเขาถึงจำฉันไม่ได้กันน่ะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------

ลืมนะนำตัวชื่อกิ๊กน่ะค่ะ