ธุรกิจมัดใจยัยที่รัก

ชายชุดดำ:อย่าไป คุณหนู
ชายชุดดำตะโกน
บนรถ
...:นี่เธอก็รู้จักพวกนั้นหนิ
ฟาง:ฉันไม่เคยรู้จักพวกนั้น
...:และทำไมพวกนั้นถึงเรียกเธอ อะเอาเถอะไหนๆละ เธอชื่ออะไร
ฟาง:ฟางฉันชื่อฟาง ว่าแต่นายละ
...:ป๊อปปี้ เรียกป๊อปเฉยๆก็ได้ ฉันว่าเธอไปพักที่บ้านฉันก่อนละกัน ทางไปบ้านฉันพอดี
ฟาง:ก็ได้ แล้วบ้านฉันละ
ป๊อป:เดียวฉันจะไปส่งทีหลังฉันเหนื่อยฉันอุตซ่าพาเธอหนี
ฟาง:ก็ได้ งั้นฉันขอบคุณสำหรับวันนี้
ป๊อป:เปลี่ยนคำขอโทษเป็นอย่างอื่นได้ไหม
ฟาง:อะไรละ
ป๊อป:เธอช่วยแกล้งเป็นแฟนฉันได้ไหม
ฟาง:หา! ให้ฉันเป้นแฟนนายเนี่ยนะ
ป๊อป:นะๆ งั้นก็ไม่เป้นไรก็จริงอยู่ฉันกับเธอพึ่งรู้จักกันและอีกอย่าง..
ฟาง:ก็ได้ๆ ฉันจะยอมแกล้งเป็นแฟนนาย
ป๊อป:เย้
ฟาง:แต่นายช่วยบอกเหตุผลหน่อย
ป๊อป:คือ พ่อกับแม่ฉันจะให้ฉันหมั้นกับลูกเจ้าของธุรกิจรายหนึ่ง แต่ถ้าฉันมีแฟนแล้วพ่อฉันก็ไม่ให้ฉันหมั้น 
ฟาง:อ๋ออย่างนี้นี่เอง ถ้าเป้นฉันฉันก็คงต้องทำแบบนี้เหมือนกัน
ป๊อป:ขอบคุณนะที่เข้าใจ ว่าแต่คุณหนูอย่างเธอจะทำให้แม่ฉันเชื่อหรือเปล่าวน่าา
ฟาง:คุณหนูอะไรกัน ฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนไร่ออกจากบ้านพร้อมกับแม่และน้องชายฉันและน้องชายฉันต้องสอบชิงทุนเรียนตั้งแต่ม.ต้นจนถึงตอนนี้ และฉันก็อยู่กับคุณยายแม่และน้องชายของฉัน ฉันกับน้องชายโตมามีแต่ความลำบาก ฉันต้องช่วยกันทำงานเพื่อหาเงินมาใช้มากินจนถึงทุกวัน
ป๊อป:และทำไมพวกนั้นถึงเรียกเธอว่าคุณหนู่ เอาเถอะถ้าแม่ฉันถามก็ตอบไปอย่าที่เล่ามาก็ละกัน เอาละถึงแล้ว