ธุรกิจมัดใจยัยที่รัก

ชายชุดดำ:อย่าไป คุณหนู

ชายชุดดำตะโกน

บนรถ

...:นี่เธอก็รู้จักพวกนั้นหนิ

ฟาง:ฉันไม่เคยรู้จักพวกนั้น

...:และทำไมพวกนั้นถึงเรียกเธอ อะเอาเถอะไหนๆละ เธอชื่ออะไร

ฟาง:ฟางฉันชื่อฟาง ว่าแต่นายละ

...:ป๊อปปี้ เรียกป๊อปเฉยๆก็ได้ ฉันว่าเธอไปพักที่บ้านฉันก่อนละกัน ทางไปบ้านฉันพอดี

ฟาง:ก็ได้ แล้วบ้านฉันละ

ป๊อป:เดียวฉันจะไปส่งทีหลังฉันเหนื่อยฉันอุตซ่าพาเธอหนี

ฟาง:ก็ได้ งั้นฉันขอบคุณสำหรับวันนี้

ป๊อป:เปลี่ยนคำขอโทษเป็นอย่างอื่นได้ไหม

ฟาง:อะไรละ

ป๊อป:เธอช่วยแกล้งเป็นแฟนฉันได้ไหม

ฟาง:หา! ให้ฉันเป้นแฟนนายเนี่ยนะ

ป๊อป:นะๆ งั้นก็ไม่เป้นไรก็จริงอยู่ฉันกับเธอพึ่งรู้จักกันและอีกอย่าง..

ฟาง:ก็ได้ๆ ฉันจะยอมแกล้งเป็นแฟนนาย

ป๊อป:เย้

ฟาง:แต่นายช่วยบอกเหตุผลหน่อย

ป๊อป:คือ พ่อกับแม่ฉันจะให้ฉันหมั้นกับลูกเจ้าของธุรกิจรายหนึ่ง แต่ถ้าฉันมีแฟนแล้วพ่อฉันก็ไม่ให้ฉันหมั้น 

ฟาง:อ๋ออย่างนี้นี่เอง ถ้าเป้นฉันฉันก็คงต้องทำแบบนี้เหมือนกัน

ป๊อป:ขอบคุณนะที่เข้าใจ ว่าแต่คุณหนูอย่างเธอจะทำให้แม่ฉันเชื่อหรือเปล่าวน่าา

ฟาง:คุณหนูอะไรกัน ฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนไร่ออกจากบ้านพร้อมกับแม่และน้องชายฉันและน้องชายฉันต้องสอบชิงทุนเรียนตั้งแต่ม.ต้นจนถึงตอนนี้ และฉันก็อยู่กับคุณยายแม่และน้องชายของฉัน ฉันกับน้องชายโตมามีแต่ความลำบาก ฉันต้องช่วยกันทำงานเพื่อหาเงินมาใช้มากินจนถึงทุกวัน

ป๊อป:และทำไมพวกนั้นถึงเรียกเธอว่าคุณหนู่ เอาเถอะถ้าแม่ฉันถามก็ตอบไปอย่าที่เล่ามาก็ละกัน เอาละถึงแล้ว