รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK

        แก้วมองทั้งคู่แล้วยิ้มออกมา ความน่ารักของเพื่อนสาวกับความทะเล้นของเพื่อนหนุ่ม  มันทำให้สองคนนี้เป็นรักที่ลงตัวที่สุด
       “ อยากมีน้องไหม”  ผมกระซิบถามหญิงสาว
       “ ยังไม่มีได้ไหมอ่ะ แก้วอยากทำงาน” ฉันบอกชายหนุ่ม
       “ แต่พี่อยากมีอ่ะ เอาสัก3คน”  โทโมะบอกหญิงสาว
       “ เยอะไปค่ะ แก้วเลี้ยงไม่ไหว”
       “ ก็ให้ปู่ ย่า ตา ยาย เลี้ยงสิ”  โทโมะบอกหญิงสาว
       “ ไม่เอาอ่ะ ” แก้วบอกพร้อมทำท่าพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก  แล้ววิ่งออกมาทันที  โทโมะเดินตามเจ้าสาวมาดูด้วยความเป็นห่วง
        “ เป็นไงบ้าง”
        “ ไม่เป็นไรค่ะ เข้าไปในงานเถอะ” ฉันบอกพร้อมจับมือชายหนุ่มเข้ามาในงาน  เพราะใกล้ได้เวลาแล้ว  งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา   จนกระทั่งถึงเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ  
        “ ดูแลสามีดีๆ ล่ะ เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน” มารดาของเฟย์เอ่ยบอกลูกสาว
        “ มีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะ” มารดาของเขื่อนเอ่ยบอก 
        “ ค่ะ/ครับ”  และผู้ใหญ่ก็เดินออกมา   ไปดูทางเจ้าบ่าวเจ้าสาวอีกคู่
        “ อย่าทะเลาะกัน มีอะไรก็พูดกันดีๆ ไม่ใช่หนีปัญหา”  แม่ของแก้วบอกพร้อมกอดลูกสาว
        “ ค่ะแม่”
        “ มีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะ” มารดาของโทโมะเอ่ยบอกกับลูกชาย
         “ อยากมีหลานกี่คนครับ เดี๋ยวผมจัดให้ โอ๊ย” ผมร้องเมื่อหญิงสาวหยิกเข้าที่เอว
         “ ถามแก้วบ้างสิว่าพร้อมไหม”
         “ งั้นพ่อแม่ไปก่อนนะ” พ่อแม่ของทั้งสองยิ้มให้ลูกสาวลูกชายก่อนจะปล่อยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันในวันแต่งงาน
 
 
 
         หลังจากแต่งงานผ่านไปสามเดือนแก้วก็ตั้งท้อง  อาการของคนท้องมีแตกต่างกันไป  อาการของแก้วคือแพ้หน้าสามีตัวเอง
          “ แก้วครับ พี่กลับมาแล้ว” โทโมะบอกเมื่อเดินเข้ามาในห้อง
          “ อือ อ้วกกกก” แก้วปิดปากก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
          “ แก้วอย่าวิ่งสิ” ผมเดินตามเข้ามาดูหญิงสาว
          “ พี่ออกไปก่อนได้ไหม แก้วเห็นหน้าพี่แล้วแก้วจะอ้วกอ่ะ”  ฉันไล่ชายหนุ่ม พร้อมกับล้างปาก
          “ ทำไมล่ะ แก้วไม่พี่รักพี่แล้วเหรอ” โทโมะบอกแล้วเข้ามากอดภรรยาจากด้านหลัง
          “ รัก แต่แก้วเหม็นหน้าพี่อ่ะ อ้วก” แก้วทำท่าจะอ้วกออกมาอีก 
          “ ก็ได้ครับ ฟอด” โทโมะบอกแล้วหอมแก้มหญิงสาวก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง
          “ เป็นอะไรจ๊ะตาโมะ” แม่ของป๊อบปี้เอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งหน้าง้ออยู่คนเดียวที่ห้องนั่งเล่น
          “ แก้วเขาเหม็นหน้าผมอ่ะครับ เข้าใกล้ไม่ได้เลย”
          “ ท่าทางจะแพ้หนักอยู่นะเนี่ย”
          “ แล้วจะเป็นอะไรไหมครับ” โทโมะถามด้วยความเป็นห่วง 
          “ ไม่หรอก มันเป็นอาการของคนแพ้ท้อง อีกสักเดือน สองเดือนก็หาย” แม่ของป๊อบปี้บอกแล้วยิ้มให้ ก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป
 
           ‘ แล้วใครจะดูแลแก้วล่ะ พี่ก็เข้าหน้าไม่ได้ พี่เป็นห่วงนะ’ โทโมะบ่นคนเดียวก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองยังห้องนอนของภรรยา
 
          “ ว่าไงว่ะไอ้โมะ ยังไม่ขึ้นนอนอีกหรอ” ป๊อบปี้เดินเข้ามาพร้อมภรรยาสาวสวย
          “ ก็แก้วเขาเหม็นหน้าข้าว่ะ เบื่อจริงๆ อาการของคนแพ้ท้อง” โทโมะบอกอย่างอารมณ์เสีย
          “ อ่าอ่าอ่า” ป๊อบปี้หัวเราะด้วยความชอบใจที่โทโมะต้องอยู่ห่างจากภรรยาตัวเอง
          “ เดี๋ยวฟางขึ้นไปดูให้ล่ะกัน ไม่ต้องห่วง” ฟางบอกก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน
 
                     ++ อัพให้แล้วนะ เม้นด้วยนะ ++