รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK
tumm
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้วมองทั้งคู่แล้วยิ้มออกมา ความน่ารักของเพื่อนสาวกับความทะเล้นของเพื่อนหนุ่ม มันทำให้สองคนนี้เป็นรักที่ลงตัวที่สุด
“ อยากมีน้องไหม” ผมกระซิบถามหญิงสาว
“ ยังไม่มีได้ไหมอ่ะ แก้วอยากทำงาน” ฉันบอกชายหนุ่ม
“ แต่พี่อยากมีอ่ะ เอาสัก3คน” โทโมะบอกหญิงสาว
“ เยอะไปค่ะ แก้วเลี้ยงไม่ไหว”
“ ก็ให้ปู่ ย่า ตา ยาย เลี้ยงสิ” โทโมะบอกหญิงสาว
“ ไม่เอาอ่ะ ” แก้วบอกพร้อมทำท่าพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก แล้ววิ่งออกมาทันที โทโมะเดินตามเจ้าสาวมาดูด้วยความเป็นห่วง
“ เป็นไงบ้าง”
“ ไม่เป็นไรค่ะ เข้าไปในงานเถอะ” ฉันบอกพร้อมจับมือชายหนุ่มเข้ามาในงาน เพราะใกล้ได้เวลาแล้ว งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา จนกระทั่งถึงเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ
“ ดูแลสามีดีๆ ล่ะ เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน” มารดาของเฟย์เอ่ยบอกลูกสาว
“ มีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะ” มารดาของเขื่อนเอ่ยบอก
“ ค่ะ/ครับ” และผู้ใหญ่ก็เดินออกมา ไปดูทางเจ้าบ่าวเจ้าสาวอีกคู่
“ อย่าทะเลาะกัน มีอะไรก็พูดกันดีๆ ไม่ใช่หนีปัญหา” แม่ของแก้วบอกพร้อมกอดลูกสาว
“ ค่ะแม่”
“ มีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะ” มารดาของโทโมะเอ่ยบอกกับลูกชาย
“ อยากมีหลานกี่คนครับ เดี๋ยวผมจัดให้ โอ๊ย” ผมร้องเมื่อหญิงสาวหยิกเข้าที่เอว
“ ถามแก้วบ้างสิว่าพร้อมไหม”
“ งั้นพ่อแม่ไปก่อนนะ” พ่อแม่ของทั้งสองยิ้มให้ลูกสาวลูกชายก่อนจะปล่อยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันในวันแต่งงาน
หลังจากแต่งงานผ่านไปสามเดือนแก้วก็ตั้งท้อง อาการของคนท้องมีแตกต่างกันไป อาการของแก้วคือแพ้หน้าสามีตัวเอง
“ แก้วครับ พี่กลับมาแล้ว” โทโมะบอกเมื่อเดินเข้ามาในห้อง
“ อือ อ้วกกกก” แก้วปิดปากก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
“ แก้วอย่าวิ่งสิ” ผมเดินตามเข้ามาดูหญิงสาว
“ พี่ออกไปก่อนได้ไหม แก้วเห็นหน้าพี่แล้วแก้วจะอ้วกอ่ะ” ฉันไล่ชายหนุ่ม พร้อมกับล้างปาก
“ ทำไมล่ะ แก้วไม่พี่รักพี่แล้วเหรอ” โทโมะบอกแล้วเข้ามากอดภรรยาจากด้านหลัง
“ รัก แต่แก้วเหม็นหน้าพี่อ่ะ อ้วก” แก้วทำท่าจะอ้วกออกมาอีก
“ ก็ได้ครับ ฟอด” โทโมะบอกแล้วหอมแก้มหญิงสาวก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง
“ เป็นอะไรจ๊ะตาโมะ” แม่ของป๊อบปี้เอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งหน้าง้ออยู่คนเดียวที่ห้องนั่งเล่น
“ แก้วเขาเหม็นหน้าผมอ่ะครับ เข้าใกล้ไม่ได้เลย”
“ ท่าทางจะแพ้หนักอยู่นะเนี่ย”
“ แล้วจะเป็นอะไรไหมครับ” โทโมะถามด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่หรอก มันเป็นอาการของคนแพ้ท้อง อีกสักเดือน สองเดือนก็หาย” แม่ของป๊อบปี้บอกแล้วยิ้มให้ ก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป
‘ แล้วใครจะดูแลแก้วล่ะ พี่ก็เข้าหน้าไม่ได้ พี่เป็นห่วงนะ’ โทโมะบ่นคนเดียวก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองยังห้องนอนของภรรยา
“ ว่าไงว่ะไอ้โมะ ยังไม่ขึ้นนอนอีกหรอ” ป๊อบปี้เดินเข้ามาพร้อมภรรยาสาวสวย
“ ก็แก้วเขาเหม็นหน้าข้าว่ะ เบื่อจริงๆ อาการของคนแพ้ท้อง” โทโมะบอกอย่างอารมณ์เสีย
“ อ่าอ่าอ่า” ป๊อบปี้หัวเราะด้วยความชอบใจที่โทโมะต้องอยู่ห่างจากภรรยาตัวเอง
“ เดี๋ยวฟางขึ้นไปดูให้ล่ะกัน ไม่ต้องห่วง” ฟางบอกก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน
++ อัพให้แล้วนะ เม้นด้วยนะ ++
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
