รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK

8.8

เขียนโดย tumm

วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 18.16 น.

  30 ตอน
  570 วิจารณ์
  69.25K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

19)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        แก้วมองทั้งคู่แล้วยิ้มออกมา ความน่ารักของเพื่อนสาวกับความทะเล้นของเพื่อนหนุ่ม  มันทำให้สองคนนี้เป็นรักที่ลงตัวที่สุด

       “ อยากมีน้องไหม”  ผมกระซิบถามหญิงสาว

       “ ยังไม่มีได้ไหมอ่ะ แก้วอยากทำงาน” ฉันบอกชายหนุ่ม

       “ แต่พี่อยากมีอ่ะ เอาสัก3คน”  โทโมะบอกหญิงสาว

       “ เยอะไปค่ะ แก้วเลี้ยงไม่ไหว”

       “ ก็ให้ปู่ ย่า ตา ยาย เลี้ยงสิ”  โทโมะบอกหญิงสาว

       “ ไม่เอาอ่ะ ” แก้วบอกพร้อมทำท่าพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก  แล้ววิ่งออกมาทันที  โทโมะเดินตามเจ้าสาวมาดูด้วยความเป็นห่วง

        “ เป็นไงบ้าง”

        “ ไม่เป็นไรค่ะ เข้าไปในงานเถอะ” ฉันบอกพร้อมจับมือชายหนุ่มเข้ามาในงาน  เพราะใกล้ได้เวลาแล้ว  งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา   จนกระทั่งถึงเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ  

        “ ดูแลสามีดีๆ ล่ะ เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน” มารดาของเฟย์เอ่ยบอกลูกสาว

        “ มีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะ” มารดาของเขื่อนเอ่ยบอก 

        “ ค่ะ/ครับ”  และผู้ใหญ่ก็เดินออกมา   ไปดูทางเจ้าบ่าวเจ้าสาวอีกคู่

        “ อย่าทะเลาะกัน มีอะไรก็พูดกันดีๆ ไม่ใช่หนีปัญหา”  แม่ของแก้วบอกพร้อมกอดลูกสาว

        “ ค่ะแม่”

        “ มีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะ” มารดาของโทโมะเอ่ยบอกกับลูกชาย

         “ อยากมีหลานกี่คนครับ เดี๋ยวผมจัดให้ โอ๊ย” ผมร้องเมื่อหญิงสาวหยิกเข้าที่เอว

         “ ถามแก้วบ้างสิว่าพร้อมไหม”

         “ งั้นพ่อแม่ไปก่อนนะ” พ่อแม่ของทั้งสองยิ้มให้ลูกสาวลูกชายก่อนจะปล่อยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันในวันแต่งงาน

 

 

 

         หลังจากแต่งงานผ่านไปสามเดือนแก้วก็ตั้งท้อง  อาการของคนท้องมีแตกต่างกันไป  อาการของแก้วคือแพ้หน้าสามีตัวเอง

          “ แก้วครับ พี่กลับมาแล้ว” โทโมะบอกเมื่อเดินเข้ามาในห้อง

          “ อือ อ้วกกกก” แก้วปิดปากก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

          “ แก้วอย่าวิ่งสิ” ผมเดินตามเข้ามาดูหญิงสาว

          “ พี่ออกไปก่อนได้ไหม แก้วเห็นหน้าพี่แล้วแก้วจะอ้วกอ่ะ”  ฉันไล่ชายหนุ่ม พร้อมกับล้างปาก

          “ ทำไมล่ะ แก้วไม่พี่รักพี่แล้วเหรอ” โทโมะบอกแล้วเข้ามากอดภรรยาจากด้านหลัง

          “ รัก แต่แก้วเหม็นหน้าพี่อ่ะ อ้วก” แก้วทำท่าจะอ้วกออกมาอีก 

          “ ก็ได้ครับ ฟอด” โทโมะบอกแล้วหอมแก้มหญิงสาวก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง

          “ เป็นอะไรจ๊ะตาโมะ” แม่ของป๊อบปี้เอ่ยถามชายหนุ่มที่นั่งหน้าง้ออยู่คนเดียวที่ห้องนั่งเล่น

          “ แก้วเขาเหม็นหน้าผมอ่ะครับ เข้าใกล้ไม่ได้เลย”

          “ ท่าทางจะแพ้หนักอยู่นะเนี่ย”

          “ แล้วจะเป็นอะไรไหมครับ” โทโมะถามด้วยความเป็นห่วง 

          “ ไม่หรอก มันเป็นอาการของคนแพ้ท้อง อีกสักเดือน สองเดือนก็หาย” แม่ของป๊อบปี้บอกแล้วยิ้มให้ ก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป

 

           ‘ แล้วใครจะดูแลแก้วล่ะ พี่ก็เข้าหน้าไม่ได้ พี่เป็นห่วงนะ’ โทโมะบ่นคนเดียวก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองยังห้องนอนของภรรยา

 

          “ ว่าไงว่ะไอ้โมะ ยังไม่ขึ้นนอนอีกหรอ” ป๊อบปี้เดินเข้ามาพร้อมภรรยาสาวสวย

          “ ก็แก้วเขาเหม็นหน้าข้าว่ะ เบื่อจริงๆ อาการของคนแพ้ท้อง” โทโมะบอกอย่างอารมณ์เสีย

          “ อ่าอ่าอ่า” ป๊อบปี้หัวเราะด้วยความชอบใจที่โทโมะต้องอยู่ห่างจากภรรยาตัวเอง

          “ เดี๋ยวฟางขึ้นไปดูให้ล่ะกัน ไม่ต้องห่วง” ฟางบอกก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน

 

                     ++ อัพให้แล้วนะ เม้นด้วยนะ ++

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา