รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK

       ทางด้านพิมก็ไม่ยอมเช่นกัน  เมื่อทราบว่าโทโมะเดินทางมาเชียงใหม่กับหญิงสาวที่แย่งคนรักของตัวเองไปก็ตามขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น  พิมเรียกรถจากสนามบินมายังรีสอร์ทพร้อมเช็คอินเข้าพัก
     “ ฉันจะมาทวงของๆ ฉันคืน  โทโมะต้องเป็นของฉันคนเดียว” พิมพูดกับตัวเองหลังเก็บกระเป๋าเสร็จ  เธอเดินออกมาตามหาชายหนุ่ม
       โทโมะที่ช่วยแฟนสาวทำงานก็อยู่ติดกันไม่ห่างไปไหนเลย  จนกระทั่งตอนเย็นหลังกินข้าว  แก้วไล่ให้ชายหนุ่มกลับไปพักก่อน
     “ พี่กลับไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวแก้วขอทำตรงนี้อีกแปบนึง เดี๋ยวตามไป” ฉันบอกชายหนุ่ม
     “ ก็ได้ รีบมาไวๆ นะครับ” โทโมะหอมแก้มหญิงสาวแล้วเดินออกไป  ทางด้านพิมเมื่อเห็นว่าโทโมะเดินคนเดียวก็ทำเป็นเจ็บขาเรียกร้องให้ชายหนุ่มสนใจ
     “ พิม”   โทโมะที่เห็นหญิงสาวล้มอยู่กับพื้นก็เข้ามาช่วยประคอง
     “ โทโมะ คุณมาทำอะไรที่นี้ค่ะ” พิมแสร้งถามออกไป
     “ มาทำงานนะครับ แล้วนี่คุณเป็นอะไรไปเนี่ย”
     “ พิมสะดุดล้มนะค่ะ สงสัยขาจะแพลง” พิมจะลุกแต่ก็ร้องออกมา  โทโมะก็เลยอุ้มหญิงสาวไปส่งที่ห้องพัก   พิมได้ทีอ้อนให้ชายหนุ่มอยู่เป็นเพื่อน  ก่อนจะให้ชายหนุ่มไปเอาน้ำกับยามาให้เธอทาน  
      “ รออยู่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมไปเอายามาให้” โทโมะบอกแล้วเดินออกไป  พิมเมื่อเห็นว่าโทโมะเดินออกไปแล้ว  ก็เดินไปเทน้ำใส่แก้วผสมยานอนหลับไว้ให้ชายหนุ่มกิน
       “ มาแล้ว” โทโมะบอกแล้วยื่นยากับน้ำให้หญิงสาว  พิมรับมากินก่อนจะให้ชายหนุ่มกินน้ำที่ตัวเองเตรียมไว้ให้  
       “ ดื่มน้ำหน่อยสิ อุตส่าต์ไปเอายามาให้พิม คงเหนื่อยน่าดู” โทโมะรับน้ำมาดื่ม 
       “ งั้นโมะขอตัวก่อนนะ”
       “ โมะช่วยอุ้มพิมไปไว้ที่เตียงหน่อยสิ พิมจะพักผ่อนเลย” โทโมะทำตามที่หญฺงสาวบอก  เมื่อวางพิมลงบนเตียงชายหนุ่มเริ่มสะลึมสะลือ  แล้วฟลุบหลับไปในที่สุด  พิมยิ้มก่อนจะจัดแจงถอดเสื้อผ้าชายหนุ่ม แล้วจัดท่านอนให้เหมือนว่าเพิ่งมีอะไรกันไป   แล้วโทรไปบอกที่เคาร์เตอร์ให้เรียกแก้วมายังห้องพักของตัวเอง
 
         
      ทางด้านแก้วที่ทำงานเสร็จเรียบร้อยก็เก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน  เมื่อเดินออกมาจากห้องก็เจอพี่ป๊อบที่กำลังจะกลับไปพักพอดี
     “ ยังไม่กลับเหรอค่ะพี่ป๊อบ”
     “ กำลังจะกลับค่ะ”
     “ แล้วไอ้โมะล่ะ ไม่อยู่เฝ้าด้วยเหรอ” ป๊อบปี้ถามน้อง
     “ แก้วให้กลับไปก่อนนะค่ะ”
     “ คุณแก้วค่ะ คุณโทโมะให้ไปหาที่ห้อง3810ค่ะ” พนักงานสาวเดินมาบอกด้วยใบหน้าแปลกๆ แล้วเดินออกไป   แก้วมองตามอย่างสงสัย
     “ แก้วว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เลยอ่ะพี่ป๊อบ”
     “ ไปดูสิ เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อน” แล้วเราสองคนก็เดินไปยังห้องที่พนักงานบอกทันที  แก้วตอนนี้ใจเริ่มไม่ค่อยดีเท่าไร  ป๊อบปี้เห็นน้องสาวมีท่าทีกลัวๆ ก็ตบบ่าเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ
       ก๊อก ก๊อก ก๊อก     ไม่มีเสียงตอบรับฉันเลยหมุนลูกบิดดู  ก่อนจะเดินเข้าไปพี่ป๊อบปี้
       “ พี่โทโมะ พิม” ฉันเรียกชื่อชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่
       “ อ๊าย เข้ามาได้ไงเนี่ย” พิมร้องขึ้น พร้อมยิ้มเหยียดๆ มาให้ฉัน
       “ ไอ้โมะ” ป๊อบปี้เดินเข้าไปสะกิดเพื่อนหนุ่มที่นอนอยู่
       “ ไอ้ป๊อบ แก้ว มีอะไรว่ะ” โทโมะที่รู้สึกตัวเอ่ยถามขึ้นมาโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
        “ แก้วต้องถามพี่มากกว่า ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ได้ไหลออกมา โทโมะหันไปเห็นพิมก็ตกใจ
        “ เฮ้ย พิม” โทโมะเรียกหญิงสาวที่นั่งโดยใส่แค่ผ้าขนหนูพันไว้รอบตัวก็ตกใจ
        “ ไม่มีอะไรนะแก้ว” โทโมะบอกหญิงสาว แต่แก้วกลับเดินออกไปด้วยความเสียใจ
        “ ไอ้โมะ ไปใส่เสื้อผ้า และกลับไปเคลียร์กันที่บ้าน” ป๊อบปี้บอกแล้วเดินออกไป 
         
 
    ก๊อก ก๊อก ก๊อก
          “ แก้วเปิดประตูให้พี่หน่อย” โทโมะตะโกนบอกหญิงสาว
 
                   ++ อ่านจบแล้วเม้นให้ด้วยนะ ขอบคุณจร้า ++