คุณแม่มือใหม่ หัวใจสีชมพูTK

 วันต่อมา
"โทโมะตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนฮะ" ร่างบางเขย่าตัวร่างสูงที่นอนหลับอุตุอยู่บนเตียง


"แป๊ปนึงน่ะแก้ว โมะง่วง"บอกอย่างงัวเงียแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง


"ชิอยากนอนก็นอนไปเลย"ร่างบางบอกอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินออกมานั่งในห้องนั่งเล่น


"อ้าวหนูแก้วแล้วตาโทโมะล่ะ"


"นอนอยู่ในห้องน่ะค่ะ"


"งั้นเรามาทานข้าวกันดีกว่าลูกไม่ต้องรอเจ้าโมะมันหรอก"


"ค่ะ คุณแม่"


หลังจากทานข้าวเสร็จ แม่ลูกก็นั่งคุยกันตามประสาสาวๆ


"หนูแก้ว ถ้าคลอดแล้วจะให้ลูกนอนห้องไหนจ๊ะ"


"แก้วอยากให้นอนกับแก้วมากกว่าค่ะ"


"แล้วจัดห้องหรือยังลูก"


"ยังค่ะ ว่าจะคุยกับโทโมะอยู่เหมือนกัน"


"วันนี้ว่างๆก็รีบๆจัดการเลยนะลูก ท้องโตขนาดนี้แล้วแล้วนี่หมอกำหนดวันคลอดหรือยัง"


"วันที่16ค่ะ"


"อืมอีกไม่นานแล้วนี่ เตรียมตัวเอาไว้ได้แล้วนะ"


"ค่ะ คุณแม่"


"คุยอะไรกันอยู่ครับ"โทโมะเดินเข้ามานั่งลงข้างๆร่างบาง


"เรื่องห้องของลูกน่ะโทโมะ ว่าพอคลอดแล้วจะให้ลูกนอนที่ไหน"


"ก็ห้องของเราไง"


"แต่เรายังไม่ได้จัดห้องอะไรเลยนะ"


"งั้นก็จัดเลยสิเดี๋ยวโทโมะโทรไปเรียกพวกนั้นมาช่วย"


หลังจากตกลงกันเสร็จโทโมะก็โทรไปเรียกพวกเพื่อนๆมาก่่อนจะใช้เวลาทั้งวันในการเลือกซื้อของและจัด


ห้องใหม่ กว่าจะทำอะไรเสร็จก็ปาเข้าไป เกือบสองทุ่ม


"มาทานข้าวได้แล้วค่ะ"ร่างบางเดินมาเรียกห้าหนุ่มที่นอนหมดสภาพอยู่ในห้องนั่งเล่น


"คร้าบ"รับคำก่อนจะลุกขึิ้นไปห้องอาหารกันใช้เวลาไม่นานกับข้าวทุกอย่างก็หมดลง


"อิ่มแล้วคร้าบ"หลังจากที่ได้เติมพลังเรียบร้อยแล้วเขื่อนก็กลับมาเป็นลิงตามเดิม นั่งคุยกันอีกไม่นานร่าง


บางก็บอกให้สี่หนุ่มแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะมันก็ดึกมากแล้ว


"กลับบ้านดีๆนะ"โบกมือบ๊ายบายเพื่อนๆก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับร่างสูง


"โทโมะไปอาบน้ำได้แล้ว ไม่เหนียวตัวบ้างหรอ"


"เหนียวสิ งั้นโทโมะไปอาบน้ำก่อนนะ"


 ร่างบางนั่งรอชายหนุ่มอยู่ที่เตียง มือบางยกขึ้นลูบท้องของตัวเองก่อนจะพูดกับลูกตัวน้อย

 
"ซันชายส์ ซันนี่ค่ะ อีกไม่นานเราก็จะเจอกันแล้วนะ"ร่างบางนั่งคิดถึงลูกตัวน้อยทั้งสองคนที่จะออกมาเจอ


กับโลกในอีกไม่นานนี้


"แก้วจ๋า"เสียงร่างสูงดังมาก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่ออกมาจากในห้องน้ำ


"อะไรค่ะ?"


"เช็ดผมให้โทโมะหน่อยสิ"


"อ๋อ มานั่งนี่สิ"ตบที่ว่างข้างๆตัวเอง ก่อนที่ร่างสูงจะเดินมานั่งตามที่บอกอย่างว่างง่าย ร่างบางใช้ผ้าขน


หนูเช็ดผมให้ร่างสูง


"สบายจัง"ร่างสูงยิ้ม


"ก็แหงล่ะ น่ังอยู่เฉยๆนี่"ร่างบางออกแรงขยี้หัวของโทโมะจนโทโมะร้องจ๊าก


"แก้ว โมะเจ็บนะ"


"555ถ้าไม่เจ็บแก้วก็ไม่ทำให้เสียแรงหรอก"


ทั้งสองคนแกล้งกันไปแกล้งกันมาทั้งสองคนก็เริ่มเหนื่อยสองร่างล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างสองมือ


โอบกอดซึ่งกันและกันไว้ มอบความอบอุ่นผ่านอ้อมกอด ก่อนที่ทั้งสองคนจะเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างมีความ

สุข




ใกล้คลอดแล้วค่าอีกไม่นานเกินรอ  (ตอนหน้านี่แหละ)แอบบอก5555  ไรเตอร์ขอลาชั่วคราวนะค่ะเพราะว่าอาทิตย์หน้าไรเตอร์จะสอบปลายภาคแล้วขอเต็มที่กับการเรียนก่อน หวังว่ารีดเดอร์จะเข้าใจนะค่ะ จะมาอัพให้อีกทีหลังวันที่ 14 กันยาเลยค่ะ นานนะเนี่ย

ปล.ถ้ารักกันจริงต้องรอได้นะค่ะ