คุณแม่มือใหม่ หัวใจสีชมพูTK
9.1
CrazyGirl
แชร์นิยายฟิคชั่น
15)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“หายเจ็บหรือยังแก้ว”ร่างสูงถามร่างบางอย่างเป็นห่วง
“ดีขึ้นแล้ว ยังไงแก้วก็ยังเดินเที่ยวไหวอยู่ดี”
“ยังจะห่วงเที่ยวอีก”ร่างสูงดุร่างบาง
“งั้นไปกันเถอะ”เคนตะบอกทุกคนก่อนจะเดินนำออกไป
“ไปแก้วเดินไหวมั้ย”ร่างสูงยังคงเป็นห่วงร่างบาง
“ไหวๆไปกันดีกว่า ป่ะ”ร่างสูงคว้ากระเป๋าของตนเองและของร่างบางมาถือ มืออีกข้างก็จับมือร่างบาง
ไว้แน่น
หลังจากแยกตัวจากแฟนคลับมาได้ ทั้งหกคนก็เดินเล่นไปเรื่อย ดูนู่นดูนี่อย่างสนุกสนาน ถึงแม้ว่าจะมี
แฟนคลับบางคนคอยเดินตามอยู่ห่างๆแต่พวกเขาก็จะให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งหกคนให้มีเวลาเป็น
ของตนเองบ้าง เดินไปเดินมาก็กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง ในมือของห้าหนุ่มมีถุงเสื้อผ้า รองเท้าเต็ม
ไปหมด และยังมีเสื้อผ้าของเด็กอีกด้วย
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ จองเบหิวแล้ว”หนุ่มเกาหลีบอกกับทุกคนก่อนจะเดินไปหาร้านอาหาร
“ร้านนี้ดีมั้ย”จองเบเดินมาหยุดอยู่ที่ร้านสเต็กร้านหนึ่ง
“แก้วเอามั้ย”ร่างสูงหันมาถามร่างบาง
“แก้วกินอะไรก็ได้ แล้วแต่ทุกคนเลย”
“งั้นเอาร้านนี้ล่ะกัน”ทุกคนเดินเข้าไปนั่งด้านในร้าน ก่อนจะสั่งอาหารกันอย่างรวดเร็ว
“โทโมะให้แก้วกินปลาอีกล่ะ”
“มันมีประโยชน์นี่หน่าแก้ว ตัวเล็กที่อยู่ในท้องจะได้แข็งแรงไง”
“แก้วรู้ แต่แก้วก็อยากกินอย่างอื่นบ้างนี่”
“เดี๋ยวกินกับพวกเราก็ได้แก้ว”ป๊อปปี้เอ่ยบอกร่างบางอย่างสงสาร รู้นะว่าเพื่อนของเขาเป็นห่วงร่าง
บางนี่มากแค่ไหน แต่บางทีเห็นอย่างนี้ก็ออกจะเกินไปหน่อยเหมือนกัน
“อืม”ร่างบางตอบอย่างหงอยๆ
“น้องแก้วค่ะ แฟนคลับฝากมาให้ค่ะ”พนักงานสาวเดินถือถุงเค้กหลายถุงเข้ามายื่นให้ร่างบาง
“ขอบคุณนะค่ะ”ร่างบางรับมาแล้วเอ่ยขอบคุณ
สักพักอาหารก็มาเสริฟ ร่างบางนั่งทานอาหารในจานตัวเองไปเงียบๆจนคนรอบตัวรับรู้ถึงอาการผิด
ปกติของร่างบาง โดยเฉพาะร่างสูงที่เริ่มรู้ตัวว่าโดนร่างบางน้อยใจเข้าซะแล้ว
“แก้วนี่กินของเขื่อนมั้ย อร่อยน้า”
“ของจองเบก็อร่อย ลองดูมั้ย”
“ของเคนตะก็อร่อยนะ”ร่างบางไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ แล้วก็ก้มหน้าก้มตา
กินของตัวเองต่อไป ทุกคนมองร่างสูงอย่างตำหนิ
“เอาของโทโมะไปกินไป แล้วก็เลิกทำหน้างอได้แล้ว”ร่างสูงเลื่อนจานของตัวเองสลับกับร่างบาง
“ไม่เอาโทโมะกินไปเถอะ ทำงานมาเหนื่อยๆกินปลาจะไปอิ่มอะไรล่ะ แก้วกินได้”ร่างบางเลื่อนจาน
ของตัวเองกลับมาก่อนจะนั่งทานต่อไป
“แก้วเบื่อปลาแล้วไม่ใช่หรอเอาของโทโมะไปกินนั่นแหละ”
“แก้วบอกว่าไม่เป็นไรไง โมะกินไปเถอะ”ร่างบางยังคงไม่ยอม ร่างสูงได้แต่ถอนหายใจ ได้เรื่องแล้ว
ไง สี่หนุ่มที่พึ่งเคยเห็นร่างบางน้อยใจเป็นครั้งแรกก็มองหน้ากันอย่างทำอะไรไม่ถูก
แอบสั้นไปนิด(ไม่นิดอ่ะ สั้นมากกก<<รีดเดอร์) 555พอดีไรเตอร์ชอบแกล้งรีดเดอร์ เอาให้ค้าง โทโมะจะง้อแก้วยังไงโปรดคิดตาม
“ดีขึ้นแล้ว ยังไงแก้วก็ยังเดินเที่ยวไหวอยู่ดี”
“ยังจะห่วงเที่ยวอีก”ร่างสูงดุร่างบาง
“งั้นไปกันเถอะ”เคนตะบอกทุกคนก่อนจะเดินนำออกไป
“ไปแก้วเดินไหวมั้ย”ร่างสูงยังคงเป็นห่วงร่างบาง
“ไหวๆไปกันดีกว่า ป่ะ”ร่างสูงคว้ากระเป๋าของตนเองและของร่างบางมาถือ มืออีกข้างก็จับมือร่างบาง
ไว้แน่น
หลังจากแยกตัวจากแฟนคลับมาได้ ทั้งหกคนก็เดินเล่นไปเรื่อย ดูนู่นดูนี่อย่างสนุกสนาน ถึงแม้ว่าจะมี
แฟนคลับบางคนคอยเดินตามอยู่ห่างๆแต่พวกเขาก็จะให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งหกคนให้มีเวลาเป็น
ของตนเองบ้าง เดินไปเดินมาก็กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง ในมือของห้าหนุ่มมีถุงเสื้อผ้า รองเท้าเต็ม
ไปหมด และยังมีเสื้อผ้าของเด็กอีกด้วย
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ จองเบหิวแล้ว”หนุ่มเกาหลีบอกกับทุกคนก่อนจะเดินไปหาร้านอาหาร
“ร้านนี้ดีมั้ย”จองเบเดินมาหยุดอยู่ที่ร้านสเต็กร้านหนึ่ง
“แก้วเอามั้ย”ร่างสูงหันมาถามร่างบาง
“แก้วกินอะไรก็ได้ แล้วแต่ทุกคนเลย”
“งั้นเอาร้านนี้ล่ะกัน”ทุกคนเดินเข้าไปนั่งด้านในร้าน ก่อนจะสั่งอาหารกันอย่างรวดเร็ว
“โทโมะให้แก้วกินปลาอีกล่ะ”
“มันมีประโยชน์นี่หน่าแก้ว ตัวเล็กที่อยู่ในท้องจะได้แข็งแรงไง”
“แก้วรู้ แต่แก้วก็อยากกินอย่างอื่นบ้างนี่”
“เดี๋ยวกินกับพวกเราก็ได้แก้ว”ป๊อปปี้เอ่ยบอกร่างบางอย่างสงสาร รู้นะว่าเพื่อนของเขาเป็นห่วงร่าง
บางนี่มากแค่ไหน แต่บางทีเห็นอย่างนี้ก็ออกจะเกินไปหน่อยเหมือนกัน
“อืม”ร่างบางตอบอย่างหงอยๆ
“น้องแก้วค่ะ แฟนคลับฝากมาให้ค่ะ”พนักงานสาวเดินถือถุงเค้กหลายถุงเข้ามายื่นให้ร่างบาง
“ขอบคุณนะค่ะ”ร่างบางรับมาแล้วเอ่ยขอบคุณ
สักพักอาหารก็มาเสริฟ ร่างบางนั่งทานอาหารในจานตัวเองไปเงียบๆจนคนรอบตัวรับรู้ถึงอาการผิด
ปกติของร่างบาง โดยเฉพาะร่างสูงที่เริ่มรู้ตัวว่าโดนร่างบางน้อยใจเข้าซะแล้ว
“แก้วนี่กินของเขื่อนมั้ย อร่อยน้า”
“ของจองเบก็อร่อย ลองดูมั้ย”
“ของเคนตะก็อร่อยนะ”ร่างบางไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ แล้วก็ก้มหน้าก้มตา
กินของตัวเองต่อไป ทุกคนมองร่างสูงอย่างตำหนิ
“เอาของโทโมะไปกินไป แล้วก็เลิกทำหน้างอได้แล้ว”ร่างสูงเลื่อนจานของตัวเองสลับกับร่างบาง
“ไม่เอาโทโมะกินไปเถอะ ทำงานมาเหนื่อยๆกินปลาจะไปอิ่มอะไรล่ะ แก้วกินได้”ร่างบางเลื่อนจาน
ของตัวเองกลับมาก่อนจะนั่งทานต่อไป
“แก้วเบื่อปลาแล้วไม่ใช่หรอเอาของโทโมะไปกินนั่นแหละ”
“แก้วบอกว่าไม่เป็นไรไง โมะกินไปเถอะ”ร่างบางยังคงไม่ยอม ร่างสูงได้แต่ถอนหายใจ ได้เรื่องแล้ว
ไง สี่หนุ่มที่พึ่งเคยเห็นร่างบางน้อยใจเป็นครั้งแรกก็มองหน้ากันอย่างทำอะไรไม่ถูก
แอบสั้นไปนิด(ไม่นิดอ่ะ สั้นมากกก<<รีดเดอร์) 555พอดีไรเตอร์ชอบแกล้งรีดเดอร์ เอาให้ค้าง โทโมะจะง้อแก้วยังไงโปรดคิดตาม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
