Trouble Love Clearปัญหารักนี้ต้องเคลียร์ให้จบ (TK)
10.0
5) หนี!! (Leave they) [เว่อร์ใส่อังกฤษ โฮะๆ]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ4 หนี!! รุ่งเช้า อ่า~ นอนสบายจัง ถึงแม้ว่ามันจะแข็งๆไปหน่อยอ่ะนะ นอนในอ่างอาบน้ำห้องนายโทโมะนี่สบายจริงๆเลย ฮ้าว –[]- อาบน้ำดีกว่า ฉันเดินออกไปจากห้องน้ำเพื่อค้นหากระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้ามาประมาณสี่ถึง ห้าชุด ว่าแต่นายโทโมะไปไหน แล้วเสียงเอะอะโวยวายอะไรข้างนอก ฉันเดินตรงไปที่ประตูห้องเพื่อที่จะเปิดประตู แต่มีมือๆหนึ่งฉุดเอาไว้ ทำให้ฉันหันไปมอง และต้องครางออกมาด้วยความงุนงงเพราะสีหน้าของนายโทโมะตอนนี้ดูเป็นกังวลมาก เป็นอะไรมากรึเปล่าเนี่ย - -^ “ชู่ เบาๆ” “มีอะไรเหรอ” “มากับฉัน” นายโทโมะจูงมือฉันตรงไปที่หน้าทีวีหยิบรีโมทขึ้นมากดเปิด ไม่นานภาพในจอก็ปรากฏ เป็นรูปผู้ชายคนนึงกำลังจูงมือกำผู้หญิงคนนึง ถ้าฉันเดาไม่ผิด...นั่นมันฉันกับนายโทโมะนี่หว่า เฮ้ย เป็นไปได้ไงเนี่ย O_o “เฮ้ย O_o” “เห็นมั้ยล่ะ ที่เธอได้ยินเสียงเอะอะข้างนอกน่ะ นักข่าวทั้งนั้น ฉันน่ะเป็นลูกชายคน เดียวของ...” “ซิลเวอร์กรุ๊ป โอเค แล้วไงต่อ” “ฉันเป็นไฮโซเพราะฉะนั้นการที่ฉันทำอะไรต้องระวัง ทีนี้เกิดภาพหลุดขึ้นมาแบบนี้แล้วฉันจะเอาอะไรไปตอบคำถามนักข่าวล่ะ” “แล้วนายจะทำไงต่อ พวกนั้นไม่ไปง่ายๆแน่ ฉันว่า” “มีอยู่ทางเดียว...” “อะไร” “หนี!!” “ลงมาเลย” “ไม่เอาฉันกลัว” “มาเหอะน่า ลงมาได้ขนาดนี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว ลงมาๆ” “อะๆ ก็ได้ๆ” ตุ๊บ!! “ไปกันได้แล้ว” “เดี๋ยวๆ” “อะไรอีก” “ทำไมฉันต้องใส่แว่นกันแดดแล้วก็หมวกปิดหน้าปิดตาแบบนี้ด้วยอ่ะ นายก็ด้วย” “ไม่ต้องถามหรอก รีบๆตามมา” “อะ...อืม” “เดี๋ยวๆ” “อะไรอีก” “นายจะไปไหน” “ไปไหนก็ได้ที่ห่างๆจากนักข่าว” “อะ อ๋อ อืม เอ๊ะ เดี๋ยวๆ” “อะไรอีกเล่า” “ไปยังไงอ่ะ” “เอาเป็นว่า ฉันไม่พาเธอไปตายหรอกนะ ตามมาเหอะ ไม่ต้องถามมาก” “อืม เดี๋ยวๆๆ” “อะไรมากมายเนี่ย เดี๋ยวฉันก็ทิ้งเธอไปไว้นี่หรอก” “ฉันแค่จะบอกว่า ฉันไม่ถามแล้ว^^” “ก็ดี รีบๆมาเร็ว” นายโทโมะดึงแขนฉันวิ่งไปโบกรถแท็กซี่ โยนฉันลงตรงเบาะหลังของรถแล้วนายโทโมะก็ตามเข้ามานั่งข้างๆ “ไปไหนครับ” “ไปเรื่อยๆให้พ้นจากตรงนี้ ไปเลยลุง” “ครับๆ” คนขับแท็กซี่รับคำ จากนั้นรถก็ค่อยๆเคลื่อนตัวของมันไปเรื่อยๆ นายโทโมะถอนหายใจเบาๆแล้วถอดหมวกกับแว่นกันแดดออก “จะใส่ให้มันติดหนังหัวเลยหรือไงหมวกน่ะ ถอดออกสิ” นายโทโมะพูดพร้อมกับดึงแว่นและหมวกของฉันออก “แล้วนี่เราจะไปไหน” “ไปไหน...ฉันรู้แล้วเราจะไปไหน ใส่หมวกกับแว่นอย่างเดิม” “ทำไมอ่ะ” “เหอะน่า ใส่ๆไปเหอะ” “อะไรของนาย - -^^ ก็ได้ๆ ใส่ก็ใส่” ฉันหยิบหมวกกับแว่นขึ้นมาใส่ตามที่นายโทโมะบอกเหมือนเดิม “ลุงครับเปลี่ยนเส้นทาง” “ไปไหนครับ” “ไป...”
_______________________________________
ไปไหน??
_______________________________________
ไปไหน??
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ