Trouble Love Clearปัญหารักนี้ต้องเคลียร์ให้จบ (TK)
ElementGirl
5) หนี!! (Leave they) [เว่อร์ใส่อังกฤษ โฮะๆ]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ4
หนี!!
รุ่งเช้า
อ่า~ นอนสบายจัง ถึงแม้ว่ามันจะแข็งๆไปหน่อยอ่ะนะ นอนในอ่างอาบน้ำห้องนายโทโมะนี่สบายจริงๆเลย ฮ้าว –[]- อาบน้ำดีกว่า
ฉันเดินออกไปจากห้องน้ำเพื่อค้นหากระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้ามาประมาณสี่ถึง ห้าชุด ว่าแต่นายโทโมะไปไหน แล้วเสียงเอะอะโวยวายอะไรข้างนอก
ฉันเดินตรงไปที่ประตูห้องเพื่อที่จะเปิดประตู แต่มีมือๆหนึ่งฉุดเอาไว้ ทำให้ฉันหันไปมอง และต้องครางออกมาด้วยความงุนงงเพราะสีหน้าของนายโทโมะตอนนี้ดูเป็นกังวลมาก เป็นอะไรมากรึเปล่าเนี่ย - -^
“ชู่ เบาๆ”
“มีอะไรเหรอ”
“มากับฉัน” นายโทโมะจูงมือฉันตรงไปที่หน้าทีวีหยิบรีโมทขึ้นมากดเปิด ไม่นานภาพในจอก็ปรากฏ เป็นรูปผู้ชายคนนึงกำลังจูงมือกำผู้หญิงคนนึง ถ้าฉันเดาไม่ผิด...นั่นมันฉันกับนายโทโมะนี่หว่า เฮ้ย เป็นไปได้ไงเนี่ย O_o
“เฮ้ย O_o”
“เห็นมั้ยล่ะ ที่เธอได้ยินเสียงเอะอะข้างนอกน่ะ นักข่าวทั้งนั้น ฉันน่ะเป็นลูกชายคน
เดียวของ...”
“ซิลเวอร์กรุ๊ป โอเค แล้วไงต่อ”
“ฉันเป็นไฮโซเพราะฉะนั้นการที่ฉันทำอะไรต้องระวัง ทีนี้เกิดภาพหลุดขึ้นมาแบบนี้แล้วฉันจะเอาอะไรไปตอบคำถามนักข่าวล่ะ”
“แล้วนายจะทำไงต่อ พวกนั้นไม่ไปง่ายๆแน่ ฉันว่า”
“มีอยู่ทางเดียว...”
“อะไร”
“หนี!!”
“ลงมาเลย”
“ไม่เอาฉันกลัว”
“มาเหอะน่า ลงมาได้ขนาดนี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว ลงมาๆ”
“อะๆ ก็ได้ๆ”
ตุ๊บ!!
“ไปกันได้แล้ว”
“เดี๋ยวๆ”
“อะไรอีก”
“ทำไมฉันต้องใส่แว่นกันแดดแล้วก็หมวกปิดหน้าปิดตาแบบนี้ด้วยอ่ะ นายก็ด้วย”
“ไม่ต้องถามหรอก รีบๆตามมา”
“อะ...อืม”
“เดี๋ยวๆ”
“อะไรอีก”
“นายจะไปไหน”
“ไปไหนก็ได้ที่ห่างๆจากนักข่าว”
“อะ อ๋อ อืม เอ๊ะ เดี๋ยวๆ”
“อะไรอีกเล่า”
“ไปยังไงอ่ะ”
“เอาเป็นว่า ฉันไม่พาเธอไปตายหรอกนะ ตามมาเหอะ ไม่ต้องถามมาก”
“อืม เดี๋ยวๆๆ”
“อะไรมากมายเนี่ย เดี๋ยวฉันก็ทิ้งเธอไปไว้นี่หรอก”
“ฉันแค่จะบอกว่า ฉันไม่ถามแล้ว^^”
“ก็ดี รีบๆมาเร็ว” นายโทโมะดึงแขนฉันวิ่งไปโบกรถแท็กซี่ โยนฉันลงตรงเบาะหลังของรถแล้วนายโทโมะก็ตามเข้ามานั่งข้างๆ
“ไปไหนครับ”
“ไปเรื่อยๆให้พ้นจากตรงนี้ ไปเลยลุง”
“ครับๆ”
คนขับแท็กซี่รับคำ จากนั้นรถก็ค่อยๆเคลื่อนตัวของมันไปเรื่อยๆ นายโทโมะถอนหายใจเบาๆแล้วถอดหมวกกับแว่นกันแดดออก
“จะใส่ให้มันติดหนังหัวเลยหรือไงหมวกน่ะ ถอดออกสิ” นายโทโมะพูดพร้อมกับดึงแว่นและหมวกของฉันออก
“แล้วนี่เราจะไปไหน”
“ไปไหน...ฉันรู้แล้วเราจะไปไหน ใส่หมวกกับแว่นอย่างเดิม”
“ทำไมอ่ะ”
“เหอะน่า ใส่ๆไปเหอะ”
“อะไรของนาย - -^^ ก็ได้ๆ ใส่ก็ใส่” ฉันหยิบหมวกกับแว่นขึ้นมาใส่ตามที่นายโทโมะบอกเหมือนเดิม
“ลุงครับเปลี่ยนเส้นทาง”
“ไปไหนครับ”
“ไป...”
_______________________________________
ไปไหน??
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
