Trouble Love Clearปัญหารักนี้ต้องเคลียร์ให้จบ (TK)

3
มีที่อยู่แล้วโว้ย ^O^
“นายจะพาฉันไปไหน” ฉันว่าแล้วก็พยายามดึงมืออก แต่ขอก็ก้าวตามหมอนั่นไปแน่นอน เพราะหมอนี่คือบุคคลสำคัญ ฮะๆ“ไหนล่ะที่บอกว่ารักฉัน ไหนล่ะที่บอกว่ารักลูก หึ ดูสารรูปตัวเองมั่งเถอะ คนอย่างฉันไม่มีทางเอาผู้หญิงที่เดินตามข้างถนนอย่างเธอมาทำเมียหรอก”“ก็นายอยากมาหาเรื่องฉันก่อนทำไมล่ะ”เอี๊ยด!!ปึก!!“โอ๊ย เบรครถทำไมเนี่ยหัวฉันกระแทกหมดแล้วเนี่ย”“เจ็บใช่มั้ย”“ก็ใช่น่ะสิ ถามได้”“คนอย่างเธอมีความรู้สึกเจ็บด้วยเหรอ” ถามอย่างนี้หมายความว่าไงฟะ - -? อะ ปากดี!! มาด่าฉันหน้าด้านได้ไง ไม่ยอม “เฮ้ นายด่าฉันหน้าด้านเรอะ”“ก็ใช่นะสิ เธอคิดว่าฉันชมว่าเธอสวยเรอะ เหอะ ถ้ามีวันนั้นหิมะคงตกที่ประเทศไทยแน่”“นายกวนประสาทฉันเกินไปแล้วนะ”“แล้วเธอล่ะ ไหนล่ะ ลูก ลูกของเราอยู่ไหน”“ฉันโกหก ( - -)”“เธอนี่นะ ฮึ่ย ไปอธิบายให้พวกนั้นเข้าใจเดี๋ยวนี้เลย”“แต่นายขับรถมาไกลแล้วนะ”“เธอก็เดินกลับไปซิ”“บ้า ฉันไม่ไปหรอก แต่ถ้าอยากให้ฉันไปมันก็ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนกันบ้าง” ฉันลอบยิ้ม ตอนนี้แหละฉันจะได้ไปอยู่บ้านนายนี่ ฮะฮ่า มีที่อยู่แล้ว ฮะฮ่า^o^“ทำไม จะให้ฉันมีอะไรกับเธอหรือไง”“ใช่ เอ้ย ไม่ใช่ นายต้องให้ฉันอาศัยอยู่บ้านนายหนึ่งเดือนเต็ม ฉันถึงจะไปอธิบายให้พวกนั้นฟัง” “บ้าเรอะ พวกนั้นก็ยิ่งคิดว่าฉันกับเธอเป็นผัวเมียกันจริงๆน่ะสิ”“ก็ใช่ แต่พอครบหนึ่งเดือน ฉันเป็นฝ่ายยอมรับผิดทั้งหมด ทุกคนก็จะมองนายดีเหมือนเดิม โอเคมะ?”“ฉันไม่เชื่อเธอหรอก”“จะให้ฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้ เอาสิ”“ไม่ต้องหรอก โอเค ฉันจะให้เธอไปอยู่ที่บ้านฉัน” นายโทโมะพูดพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ เย้ ในที่สุดฉันก็มีที่ซุกหัวนอนแล้ว วะฮ่า ^o^ด้วยความดีใจฉันบังเอิญกระโดดกอดคอนายโทโมะและจุ๊บไปที่แก้มทั้งสองข้าง กว่าจะรู้ตัวอีกทีริมฝีปากฉันก็ไปประกบอยู่กับนายโทโมะซะแล้ว (<--ดีใจเกินไปมั้ย - -^) เอาล่ะ เอาออกได้แล้ว ฉันแขยง >w< ฉันถอนริมฝีปากออกแล้วใช้มือเช็ดอย่างรุนแรง คิสแรกของฉัน โอ้แม่เจ้า ทำไมนายนี่ถึงเป็นคนแรก ฉันมันโง่ที่สุด T^T“ทำเป็นรังเกียจเธอเป็นคนจูบฉันเองนะ”“นี่ ฉันแค่ลืมตัวต่างหากล่ะ อย่ามาหลงตัวเองหน่อย นี่ ขอเสนอที่ฉันให้ไปน่ะ ไม่ใช่แค่ให้อยู่นะ หาให้ฉันกินด้วย”“นี่ตกลงฉันต้องเลี้ยงเธอใช่มั้ย”“อ่อ ใช่ ถูกต้อง ^^”“เวร - -^”คอนโดหรูแห่งหนึ่ง...“ที่นี่เหรอ”“ใช่ เป็นไง สวยใช่มั้ยล่ะ อย่างว่าแหละฉันน่ะลูกชายคนเดียวของซิลเวอร์กรุ๊ป”“รก!!”“ว่าไงนะ”“ห้องนายโคตรรกเลยอ่ะ อยู่ได้ไงเนี่ย หนูไม่ไต่ขึ้นเตียงไปแทะหน้านายเลยเรอะ”“หน้าฉันก็เป็นอย่างเนี้ย”“สงสัยว่าหนูมันคงจะทำศัลยกรรมให้นายล่ะมั้งเนี่ย นายอาจจะเตี้ย อ้วน ดำ ล่ำ ถึก มาก่อนก็ได้ แล้วทีนี้นายก็โดนหนูแทะ เลยกลายเป็นแบบนี้ไง”“ฉันว่าที่เธอพูดนั่นมันไม่ใช่โลกมนุษย์แล้วนะ - -^”“พอเหอะๆ ว่าแต่ตอนนี้มีอะไรให้ฉันกินเปล่าอ่ะ”“หิวงั้นสิ”“ถ้าฉันอิ่มฉันจะถามหาของกินเรอะ - -^”“- -^ ลองไปหาดูแถวห้องน้ำน่ะ - -^”“บ้านนายกินข้าวในห้องน้ำหรือไง - -^”“ฉันประชด - -^^”“รู้ ว่าแต่ห้องครัวอยู่ไหน”“ซ้ายมือ” สิ้นสุดคำพูดฉันก็ตรงรี่เข้าไปห้องด้านซ้ายมือทันทีและไม่ลืมที่จะเปิดประตู แต่ก็ต้องชะงัก แอ๋ นี่มันห้องน้ำนี่ จะให้ฉันกินอุนจินายหรือไง ฉันไม่ใช่กระสือนะเว้ย =[]=“หาอะไรกินในนั้นไปเหอะ ฉันไปนอนละไม่ไหว รบกับเธอนี่มันเหนื่อยจริงๆ - -^” ว่าแล้วนายโทโมะก็เดินเอ้อระเหยไปที่ห้องๆหนึ่ง ฮึ่ย อย่าให้ฉันหาห้องครัวเจอนะ ฉันจะเอากะทะมาเคาะหัวนายให้นอนไม่หลับเลย ฮึ่ย - -^ว่าแต่ห้องครัวมันอยู่ไหนเนี่ย - -ๆ