Trouble Love Clearปัญหารักนี้ต้องเคลียร์ให้จบ (TK)
3) มีที่อยู่แล้ว (โว้ย) ^O^
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ3
มีที่อยู่แล้วโว้ย ^O^
“นายจะพาฉันไปไหน” ฉันว่าแล้วก็พยายามดึงมืออก แต่ขอก็ก้าวตามหมอนั่นไปแน่นอน เพราะหมอนี่คือบุคคลสำคัญ ฮะๆ
“ไหนล่ะที่บอกว่ารักฉัน ไหนล่ะที่บอกว่ารักลูก หึ ดูสารรูปตัวเองมั่งเถอะ คนอย่างฉัน
ไม่มีทางเอาผู้หญิงที่เดินตามข้างถนนอย่างเธอมาทำเมียหรอก”
“ก็นายอยากมาหาเรื่องฉันก่อนทำไมล่ะ”
เอี๊ยด!!
ปึก!!
“โอ๊ย เบรครถทำไมเนี่ยหัวฉันกระแทกหมดแล้วเนี่ย”
“เจ็บใช่มั้ย”
“ก็ใช่น่ะสิ ถามได้”
“คนอย่างเธอมีความรู้สึกเจ็บด้วยเหรอ” ถามอย่างนี้หมายความว่าไงฟะ - -? อะ ปากดี!! มาด่าฉันหน้าด้านได้ไง ไม่ยอม
“เฮ้ นายด่าฉันหน้าด้านเรอะ”
“ก็ใช่นะสิ เธอคิดว่าฉันชมว่าเธอสวยเรอะ เหอะ ถ้ามีวันนั้นหิมะคงตกที่ประเทศไทยแน่”
“นายกวนประสาทฉันเกินไปแล้วนะ”
“แล้วเธอล่ะ ไหนล่ะ ลูก ลูกของเราอยู่ไหน”
“ฉันโกหก ( - -)”
“เธอนี่นะ ฮึ่ย ไปอธิบายให้พวกนั้นเข้าใจเดี๋ยวนี้เลย”
“แต่นายขับรถมาไกลแล้วนะ”
“เธอก็เดินกลับไปซิ”
“บ้า ฉันไม่ไปหรอก แต่ถ้าอยากให้ฉันไปมันก็ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนกันบ้าง” ฉันลอบยิ้ม ตอนนี้แหละฉันจะได้ไปอยู่บ้านนายนี่ ฮะฮ่า มีที่อยู่แล้ว ฮะฮ่า^o^
“ทำไม จะให้ฉันมีอะไรกับเธอหรือไง”
“ใช่ เอ้ย ไม่ใช่ นายต้องให้ฉันอาศัยอยู่บ้านนายหนึ่งเดือนเต็ม ฉันถึงจะไปอธิบายให้พวกนั้นฟัง”
“บ้าเรอะ พวกนั้นก็ยิ่งคิดว่าฉันกับเธอเป็นผัวเมียกันจริงๆน่ะสิ”
“ก็ใช่ แต่พอครบหนึ่งเดือน ฉันเป็นฝ่ายยอมรับผิดทั้งหมด ทุกคนก็จะมองนายดีเหมือนเดิม โอเคมะ?”
“ฉันไม่เชื่อเธอหรอก”
“จะให้ฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้ เอาสิ”
“ไม่ต้องหรอก โอเค ฉันจะให้เธอไปอยู่ที่บ้านฉัน” นายโทโมะพูดพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ เย้ ในที่สุดฉันก็มีที่ซุกหัวนอนแล้ว วะฮ่า ^o^
ด้วยความดีใจฉันบังเอิญกระโดดกอดคอนายโทโมะและจุ๊บไปที่แก้มทั้งสองข้าง กว่าจะรู้ตัวอีกทีริมฝีปากฉันก็ไปประกบอยู่กับนายโทโมะซะแล้ว (<--ดีใจเกินไปมั้ย - -^) เอาล่ะ เอาออกได้แล้ว ฉันแขยง >w< ฉันถอนริมฝีปากออกแล้วใช้มือเช็ดอย่างรุนแรง คิสแรกของฉัน โอ้แม่เจ้า ทำไมนายนี่ถึงเป็นคนแรก ฉันมันโง่ที่สุด T^T
“ทำเป็นรังเกียจเธอเป็นคนจูบฉันเองนะ”
“นี่ ฉันแค่ลืมตัวต่างหากล่ะ อย่ามาหลงตัวเองหน่อย นี่ ขอเสนอที่ฉันให้ไปน่ะ ไม่ใช่
แค่ให้อยู่นะ หาให้ฉันกินด้วย”
“นี่ตกลงฉันต้องเลี้ยงเธอใช่มั้ย”
“อ่อ ใช่ ถูกต้อง ^^”
“เวร - -^”
คอนโดหรูแห่งหนึ่ง...
“ที่นี่เหรอ”
“ใช่ เป็นไง สวยใช่มั้ยล่ะ อย่างว่าแหละฉันน่ะลูกชายคนเดียวของซิลเวอร์กรุ๊ป”
“รก!!”
“ว่าไงนะ”
“ห้องนายโคตรรกเลยอ่ะ อยู่ได้ไงเนี่ย หนูไม่ไต่ขึ้นเตียงไปแทะหน้านายเลยเรอะ”
“หน้าฉันก็เป็นอย่างเนี้ย”
“สงสัยว่าหนูมันคงจะทำศัลยกรรมให้นายล่ะมั้งเนี่ย นายอาจจะเตี้ย อ้วน ดำ ล่ำ ถึก มาก่อนก็ได้ แล้วทีนี้นายก็โดนหนูแทะ เลยกลายเป็นแบบนี้ไง”
“ฉันว่าที่เธอพูดนั่นมันไม่ใช่โลกมนุษย์แล้วนะ - -^”
“พอเหอะๆ ว่าแต่ตอนนี้มีอะไรให้ฉันกินเปล่าอ่ะ”
“หิวงั้นสิ”
“ถ้าฉันอิ่มฉันจะถามหาของกินเรอะ - -^”
“- -^ ลองไปหาดูแถวห้องน้ำน่ะ - -^”
“บ้านนายกินข้าวในห้องน้ำหรือไง - -^”
“ฉันประชด - -^^”
“รู้ ว่าแต่ห้องครัวอยู่ไหน”
“ซ้ายมือ” สิ้นสุดคำพูดฉันก็ตรงรี่เข้าไปห้องด้านซ้ายมือทันทีและไม่ลืมที่จะเปิดประตู แต่ก็ต้องชะงัก แอ๋ นี่มันห้องน้ำนี่ จะให้ฉันกินอุนจินายหรือไง ฉันไม่ใช่กระสือนะเว้ย =[]=
“หาอะไรกินในนั้นไปเหอะ ฉันไปนอนละไม่ไหว รบกับเธอนี่มันเหนื่อยจริงๆ - -^”
ว่าแล้วนายโทโมะก็เดินเอ้อระเหยไปที่ห้องๆหนึ่ง ฮึ่ย อย่าให้ฉันหาห้องครัวเจอนะ ฉันจะเอากะทะมาเคาะหัวนายให้นอนไม่หลับเลย ฮึ่ย - -^
ว่าแต่ห้องครัวมันอยู่ไหนเนี่ย - -ๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ