Trouble Love Clearปัญหารักนี้ต้องเคลียร์ให้จบ (TK)

1
ลูกและเมีย (55+ รับประกันความฮา)

ฉันเดินไปที่ตึกๆนั้น หน๊อยแน่ะ จะฆ่าฉันงั้นเรอะ เหอะๆ ไม่รู้จักแก้วคนนี้ซะแล้ว เดี๋ยวนะนายนั่นเข้าทางประตูไหนเนี่ย ทำไมมันหลายประตูอย่างนี้เนี่ย เอิ่ม...อ่า~ เอาทางนี้ละกันเนอะ ฉันเดินเข้าประตูทางขวามือ แอ๋ ทำไมไม่เห็นมีอะไรเลย สงสัยจะอีกประตูนึง

ฉันเดินออกมาจากประตูนั้นแล้วเดินเข้าประตูอีกทางด้านหนึ่ง ก็พบกับผู้หญิงผู้ชายหลายคนกำลังดิ้นอย่างสุดชีวิต เพลงที่เปิดดังสนั่นทำให้ฉันต้องใช้มือปิดที่หูก่อนที่มันจะแตกซะก่อน อยู่ไหนนะ เอ...ฉันสอดส่องสายตาไปเรื่อยแล้วก็...อะอ้า...เจอแล้วนายเสร็จฉันแน่ นายโทโมะ วะฮะฮ่า ^o^

ฉันเดินตรงรี่ไปที่นายโทโมะ นายนั่นเห็นหน้าฉันถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว ฮะฮ้า ฉันมีอะไรให้นายอึ้งกว่านี้แน่

“โทโมะ” ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสารอย่างแรง

“เธอ...O[]O”

“โทโมะ ทำไมนายถึงทำแบบนี้ T^T” บีบน้ำตาเพื่อความสมจริง วะฮะฮ่า ทุกคนต่าง
มองมาที่นี่แล้ว นายได้ขายขี้หน้าแน่ ฮะฮ้า ^O^

“ทำไมนายถึงไม่อยู่กับเรา ลูกอีกสองคนที่อยู่ที่บ้านน่ะ มันคิดถึงพ่อมันนะ นายไม่คิดจะสงสารลูกเลยเหรอ ไม่เห็นแก่ฉันก็เห็นแก่ลูกขอเราบ้าง ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่านายยังมีกะจิตกะใจทิ้งลูกทิ้งเมียไปอีก โธ่ ทำไมลูกเราถึงได้น่าสงสารนักนะ มีพ่อ พ่อมันก็เอาแต่เที่ยว ฮือๆ แล้วในท้องฉันอีก นายไม่คิดจะรับผิดชอบแล้วใช่มั้ย ฉันจะได้เอามั้ยออก ฮือๆ มันไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของนายใช่มั้ย โธ่ ลูกจ๋า T^T”

ฉันพยายามพูดเสียงให้ดังเพื่อที่ทุกคนจะได้ยินพลางลูกไปที่ท้องตัวเองและบีบน้ำตาจนอาบไปทั้งแก้ม เพลงเริ่มเงียบลงจนปิดไป แม้แต่ดีเจยังหันมาสน มันไม่มีอะไรวิเศษขนาดนี้อีกแล้ว ^O^

“เธอ...เธอเล่นบ้าอะไรเนี่ย O_O” นายโทโมะถลึงตาจนเกือบทะลุออกมาจากเบ้า

“นี่ ฉันมาตาม ผัว ของตัวเองกลับบ้านนี่ นายหาว่าฉันเล่นบ้านอะไรงั้นเหรอ ไหนล่ะที่บอกว่ารักฉัน ไหนล่ะที่บอกว่ารักลูก มันหาไปหมดแล้วใช่มั้ย หะ ครอบครัวของเราน่ะ”

ฉันพยายามเน้นคำว่าผัวให้ชัดเจนที่สุด เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นเรื่องแต่พอฉันเริ่มออกปากเสียงซุบซิบก็หายไป อยากดูนายโทโมะหน้าแตกมากขนาดนั้นเลยเรอะ ฉันจัดหนัก ก๊ากๆๆๆ ^O^

“โทโมะ กลับบ้านเราเถอะ กลับไปอยู่เป็นครอบครัวเหมือนเดิม *-*”

“เดี๋ยวนะ ฉันพึ่งเจอกับเธอเมื่อกี้แล้วฉันจะมีลูกกับเธอได้ไง”

“ตายแล้ว ถ้าลูกมันรู้มันคงเสียใจหน้าดูเลย ฮือๆ T^T” ใส่ไฟ ฮ่าๆ

“นี่ โทโมะ นายกลับไปหาลูกเมียนายเถอะ ฉันขอล่ะ” ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาจับที่ไหล่ฉันหันหน้าไปพูดกับนายโทโมะแล้วแล้วใช้มือตบบ่าฉันเบาๆ

“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเขาก็กลับไป” ผู้หญิงที่ตบบ่าฉันพูดขึ้น

“แต่ฟาง...”

“โทโมะ นายควรจะรับผิดชอบนะ ลูก คือ สิ่งที่เธอสองคนร่วมกันสร้าง ก็ต้องร่วมกันรับ นายกลับไปซะเถอะ ฉันขอร้อง”(สงสัยมั้ยว่าทำไมฟางถึงมาที่แบบนี้ ก็เพราะว่า ฟางกำลังแอบชอบป็อปปี้อยู่ก็เลยตามมา เดี๋ยวคอยดูเรื่องต่อไปนะ^^)

“พอเหอะว่ะ โทโมะ ฉันทนดูไม่ได้แล้ว เป็นลูกผู้ชายหน่อยดิ ทำเขาท้องจนมีลูกสองคนแล้ว แล้วยังอยู่ในท้องอีก แกกลับไปเถอะว่ะ” ผู้ชายคนข้างๆนายโทโมะพูดขึ้น ว้าว แผนนี้ใช้ได้เยี่ยมจริงๆ ^o^

“ไอ้ป๊อป ฉัน...โอเค ได้ เธอว่าไงนะ มีลูกต้องรับผิดชอบ โอเค ได้ เธอได้เป็นเมียฉันแน่ๆ”
ว่าแล้วก็กระชากมือฉันลากออกไปจากตึกนั้นแล้วโยนลงรถที่เฉี่ยวฉันตอนเมื่อกี้นี้ เดี๋ยวนะ ‘เธอได้เป็นเมียฉันแน่ๆ’ อย่าบอกนะว่า...กรี๊ดดด ใครก็ได้เอาไอ้บ้านี่ไปขังคุกที กรี๊ดดด >O<

อะอ่าๆ เอาแล้วนางเอกหาเรื่อง ฮ่าๆๆ ยังไงก็ช่วยติดตามหน่อยนะคะ