Who's boyfriend ใครคือพระเอกของฉัน

มื้อกลางวันที่แสนอร่อยสำหรับใครหลายๆคน แต่คงต้องยกเว้นใครสักคนไว้หน่อยเพราะดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่...

"เห้ย! เมื่อไรแกจะไปซะทีว่ะไอ้กบ ฉันหิวข้าวแล้วโว้ย!!!" หงุดหงิดชะมัดเซ็งๆ หิวค่ะหิว อ้าวงงล่ะซิว่าฉันบ่นอะไรอยากรู้ไหม ถ้าอยากรู้ต้องย้อนไปซัก 20 นาทีที่แล้ว...

หลังจากครูที่สอนคาบ3ไม่อยู่จึงปล่อยให้นักเรียนพักผ่อนกันตามอัธยาศัย เพื่อนๆหลายคนที่ขี้เกียจก็เริ่มที่จะเข้าเฝ้าพระอิมทร์กันแล้ว ซึ่งย่อมที่จะมีฉันรวมอยู่ในนั้นด้วย แต่ก่อนที่อะไรๆ จะได้เป็นไปตามที่คิด ไอ้กบก็เข้ามาฉุด(?)กระชากลากถูไปหลังห้องซะก่อน

"แก้ว แกคิดแผนออกยังอ่ะ ?" แหมไอ้นี่ตอนมาขอให้ช่วยล่ะกว่าจะพูดได้ ทีตอนนี้ล่ะพูดได้คล่องเชียว

"คิดได้แล้ว แต่แกเหอะจะกล้าพอรึเปล่า"

"แผนอะไรของแกว่ะ ? แกล้งกันเปล่า" ดูดู๊ทำหน้าเข้า คนอุตส่าห์ช่วยคิดยังจะมาระแวงกันอีกให้ได้อย่างนี้ซิ

"เอาหูมานี่" ว่าแล้วฉันก็ยกนิ้วชี้ขึ้นกระดิกให้มันเอียงหูมาฟัง

และเมื่อมันเอียงหูมาฟังจนจบแล้วมันก็เบิกตากว้างอ้าปากหวอแถมยังหน้าแดงอีก อิอิ ตลกหน้ามันตอนนี้มาเลยน้่าจะพกกล้องมาสักหน่อยจะได้ถ่ายรูปเก็บไว้ แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ ขนาดฉันคิดเองยังตกใจกับความคิดของตัวเองเลย

"กะ.. แก้ว.. จะ.. จะ.. ทำแบบ... นี้.. จริง.. เหรอ" ถามไปหน้าแดงไป ไอ้กบนี่ก็หน้าน่ารักเหมือนกันแหะ เฮ้ยๆไม่ได้ๆ เราคิดอะไรไปเนี่ย อ๊ากกก

"เออ ตามนั้นแหละ" ฉันตอบไปตามที่คิด

"แต่ว่า..." ขณะที่ไอ้กบจะแย้งฉันก็รีบขัดขึ้นมาก่อน

"แล้วแต่แกล่ะกัน จะทำก็มาตาม ถ้าไม่ก็ไม่ ฉันไปนอนก่อนนะ ง่วง" พูดจบฉันก็รีบชิ่งไปนอนที่โต๊ะในทันที

เมื่อมาถึงที่นั่งแล้วฉันก็ฟุบหน้ากับโต๊ะเตรียมหลับแต่เบบี้ของฉันก็ถามฉันขึ้นมาก่อน

"แก้วไปคุยอะไรกับไอ้เขื่อนมันนะ" รู้สึกว่าน้ำเสียงของเบบี้แปลกๆแหะ คง.. ไม่มีอะไรหรอกมั้ง

"เรื่องทั่วๆไปนะ ไม่มีอะไรหรอก" ฉันตอบกับไปทั้งๆที่หน้ายังคงฟุบอยู่กับโต๊ะเรียน

"งั้นหรอ งั้นก็หลับให้สบายนะ เดี๋ยวพอถึงเวลาพักแล้วเราจะเรียก"

"ค่ะเบบี้" เมื่อฉันตอบไปแล้วเบบี้ก็หันกลับไปอ่านหนังสือตามเดิม แต่ดูเหมือนว่าจะมีมารมาผจญเวลาการนอนของฉันอีกแล้ว

"นี่ยัยทอม วันหยุดนี้ไปเที่ยวกัน" และคนที่เรียกฉันอย่างมีอยู่คนเดียว ไอ้หมาโมะ

"อือ" ฉันตอบไปส่งๆเพื่อจะได้นอนซักที

"อย่าลืมล่ะ เดี๋ยวฉันไปรับที่หอตอน 7 โมง" ว่าจบไอ้หมาโมะก็ลุกไปแกล้งกับเคนตะที่นั่งเงียบอยู่คนเดียว

ฉันจะได้นอนแล้วใช่ไหม เย้~ แต่ไม่ทันที่ฉันจะได้ดีใจไปมากกว่านี้ ก็รู้สึกถึงหนักๆที่หัวอะไรกันเนี่ย ฉันเลยเอียงหัวหันไปมองตามแรงที่โดนสัมผัส เมือ่เงยขึ้นไปแล้วฉันก็เจอกับป็อปปี้ที่กำลังลูบหัวฉันอยู่ ให้ความรู้สึกเหมือนแม่กล่อมลูกนอนยังไงก็ไม่รู้แหะ

"ทำอะไรเนี่ย" ฉันถามไปด้วยน้ำเสียงที่ดูอู้อี้เหนื่องจากหน้ายังติดอยู่กับโต๊ะ

"ก็เห็นจะนอนก็เลยจะลูบหัวให้เคลิ้มจนหลับไปเลยไง" ไม่รู้สึกถึงแม่ลูกแหละ เหมือนเจ้าของกับหมามากกว่า - -*

"ไม่ต้องลูบหัวเราก็นอนได้"

"ไม่เป็นไรเราเต็มใจ" ให้มันได้อย่างนี้สิ

"เออๆ ตามใจนายเลย" ปลงค่ะชีวิต

หลังจากนั้นฉันก็นอนให้ป็อปปี้ลูบหัวให้ระหว่างนั้นเราสองคนก็สบตากันจนฉันเป็นฝ่ายหลับไปก่อน

ฮ้าว~ สบายจังได้นอนแล้วรู้สึกเหมือนพลังจะกลับมา

"แก้ว" ใครเรียกว่ะ ฉันหันไปมองทางต้นเสียงเลยไปรู้ว่าคนที่เรียกฉันก็คือไอ้กบนั่นเอง

"ตกลงว่าไง เลือกได้แล้วใช่ไหม" ฉันก็ถามไปงั้นแหละ เพราะถ้าหากมันมาตามฉันแล้วคำตอบของมันก็คือ..

"อืม ตกลง" นั่นไงล่ะ คนสวยก็เงี่ยรู้ไปหมด โฮะโฮะ

"ได้เลย เริ่มกลางวันนี่แหละ"

"เฮ้ยเร็วปะ..." ก่อนที่ไอ้กบจะพูดอะไรไปมากกว่านั้น ฉันเลยรีบพูดตักบทมันซะเลย

"ยิ่งเริ่มเร็วเท่าไหร่ได้ยิ่งดี เฟย์นะคนชอบเยอะนะ ระวังหมาตัวอื่นแย่งไปสิ"

คนเราชอบใครก็จะรีบเข้าหาเลย ยิ่งถ้าคนที่ชอบเป็นคนดังด้วยแล้วเปอร์เซ็นจีบติดแทบไม่ถึงครึ่ง ดังนั้นต้องปลุกใจมันหน่อย

"เคยได้ยินไหม มือใครยาวสาวได้สาวเอาน่ะ" ปลุกใจได้ตรงไหนว่ะ ช่างเหอะ มันคงจะใช้ได้อยู่มั้ง