My Brother แผนการรักของพี่ชายเจ้าเล่ห์
nonggap
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 4
“อ้าว คุณหนูกลับมาแล้วเหรอค่ะ”
เสียงแม่บ้านทักฉันกับพี่โทโมะ
“ค่ะ ป้า”
“เอ่อ คุณโทโมะค่ะ เพื่อนของคุณมาหานะค่ะ รออยู่ในห้องรับแขก”
“อ้อ ครับ”
หลังจากที่พี่โทโมะตอบรับคำของคุณป้าแม่บ้านเสร็จ ก็หันมาลากฉันเข้าไปในบ้านทันที
“พี่โทโมะ เพื่อนพี่นี่ใครเหรอ”
“ไม่รู้”
“อ้าว แล้วทำไมไม่ถามคุณป้าอ่ะ”
“ก็ฉันพอจะเดาได้ว่าใครมา”
“ใครเหรอ ผู้ชายหรือผู้หญิง *-*”
อย่างพี่โทโมะนี่น่าจะคบคนหน้าตาระดับเดียวกันน่ะ ฉันคิดว่า เพราะคนหล่อมักจะมีเพื่อนที่หล่อไม่แพ้กัน งั้นถ้าเพื่อนพี่โทโมะที่มาหาวันนี้เป็นผู้ชายล่ะก็ คงหล่อลากดินเหมือนพี่โทโมะแน่เลย อุย อยากเห็นหน้าจัง >_<
“ไม่ต้องมาทำตาหวานเลย เห็นแล้วก็รู้เองแระ”
ฉันและพี่โทโมะเดินคุยกันมาซักพัก ก็มาถึงห้องรับแขก ในห้องรับแขกได้มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่คาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของพี่โทโมะ เห็นไหมเพื่อนของพี่โทโมะที่มาหาวันนี้เป็นผู้ชายจริงๆ ด้วย ไหนขอดูหน้าหน่อยสิ ว่าจะหล่อขนาดไหน >_<
O_o
โอ้ หล่อจริงอะไรจริง คนหล่อบนโลกนี้มีเยอะเหมือนกันแฮะ *-*
”ไง ป็อปปี้“
”มาแล้วเหรอ แล้วนั่นใครวะ“
สุดหล่อชี้มาทางฉันด้วยอ่ะ *-*
”แก้ว น้องสาวฉันเอง“
”เอ่อ หวัดดีค่ะ“
”หวัดดีครับ ^^“
อ้าย สุดหล่อยิ้มให้ฉันด้วย >//<
”พอได้แล้วไอ้ป็อป น้องฉันยิ่งบ้าๆ อยู่“
”ใครบ้ากันห๊ะ พี่โทโมะนิ ไม่ยุ่งด้วยแล้ว ไปดีกว่า“
”หยิบขนมมาด้วยนะ“
- -
พี่โทโมะนี่ชอบว่ากันดีนัก - -^
หลังจากที่ฉันเดินวนหาขนมอยู่นั้น ตาก็เหลือบไปเห็นรูปที่มีเด็กผู้ชายสองคนยืนอยู่คู่กัน ทำไมมันดูคุ้นๆ ยังไงไม่รู้ อ้อ พี่โทโมะนี่เอง แล้วคนข้างๆ นี่ก็ อ๊ะ นึกออกแล้ว ถ้าดูไม่ผิดน่าจะเป็นพี่ป็อปปี้ ว้าว สองคนนี้สนิทกันตั้งแต่เด็กๆ เลยเหรอเนี่ย แต่ทำไมพอสำรวจไปเรื่อยๆ แล้วมันมีรูปพี่ป็อปปี้เยอะพอๆ กับพี่โทโมะเลยอ่ะ เพลอๆ เยอะกว่าด้วยซ้ำ ทำไมกันนะ พวกเขาไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันสักหน่อย เฮ่อ งงชะมัด - -
”อ้าว มาแล้วเหรอ ทำไมนานจัง“
”หาไม่เจอโว้ย - -“
”พูดไม่เพราะเลยน่ะเรา แล้วหาอะไรไม่เจอ ขนมน่ะเหรอ ทำไมไม่ถาม“
”ฮือ~“
โอ้ย! บ่นได้บ่นดี บ่นอยู่ได้ น่ารำคาญ -*- จะบ่นไปถึงไหนเนี่ย
”พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย นิสัยไม่ดี“
”ใช่นิ แก้วมันนิสัยไม่ดี พี่โทโมะไม่ต้องมายุ่งกับแก้วก็ได้“
หลังจากที่ฉันพูดประโยคนั้นจบ ก็วิ่งออกมาที่สวนทันที พี่โทโมะนะ พี่โทโมะ ทำไมต้องว่ากันขนาดนี้ ปกติไม่เห็นจะว่า วันนี้เป็นอะไรของเขาเนี่ย
“เฮ้ย ไอ้โมะแกจะไปว่าน้องเขาทำไมว่ะ ก็น้องเขาไม่รู้นิ แกก็รู้ว่าน้องเขาพึ่งย้ายมา น้องเขาจะไปรู้ได้ไงว่าอะไรอยู่ต้องไหน”
“ก็ฉันถามแก้วแล้ว แต่แก้วไม่ตอบนี”
“แกก็ถามน้องเขาดีๆ ดิ วันนี้แกเป็นอะไรว่ะ ดูอารมณ์ไม่ดียังไงไม่รู้ มีเรื่องอะไรรึเปล่าว่ะ”
“เปล่า ไม่มีอะไรเหรอ”
“ฉันรู้ว่าแกมี ถึงแกไม่บอกฉันก็พอจะเดาออก งั้นฉันขอไปดูแก้วก่อนนะ วิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
“ว่าไง โดนพี่ดุมานั่งงอนอยู่ตรงนี้เองเหรอ”
“อ้าว พี่ป็อปปี้เองเหรอ แก้วไม่ได้งอนนะ ก็พี่โทโมะนั่นแระ ทำไมต้องมาว่าแก้วขนาดนั้นด้วย แก้วทำอะไรผิดทำไมต้องมาว่ากันด้วย”
“ฮ่า ฮ่า เอาเถอะ มันก็เป็นแบบนี้แระ สักวันเธอก็จะรู้เอง”
พี่ป็อปปี้ไม่พูดเปล่าเอามือมาขยี้หัวฉันด้วย พี่ป็อปปี้นี่เป็นคนที่น่ารักคนหนึ่งเลยน่ะเนี่ย *-* แต่ที่ฉันอยากรู้ก็คือ คำพูดประโยคสุดทางของพี่ป็อปปี้นี่สิ มันหมายความว่าไงกันน่ะ แล้วสักวันหนึ่งฉันจะรู้อะไรเหรอ โอ้ย ไม่เข้าใจจริงๆ สองคนนี้มีอะไรกันแน่น่ะ
”พอแล้วพี่ป็อปปี้ หัวยุ่งหมดแล้ว“
”ฮ่า ฮ่า นี่แน่ ^^“
อ่ะ ยังไม่หยุดอีก แถมแรงขึ้นอีก
“แก้ว”
“พี่ไปก่อนแล้วกันน่ะแก้ว บาย ฉันไปนะไอ้โมะ”
หลังจากที่พี่ป็อปปี้บอกลาเสร็จก็เดินออกไปเลย
“มีอะไร”
“ฉันรู้ว่าเธอโกรธ ฉันจะมาขอโทษที่ฉันพูดแรงไป แต่เธอก็ไม่น่า... โอ้ย หงุดหงิดโว้ย”
อ้าว แล้วนี่อะไรอีกเนี่ย จะมาขอโทษฉันไม่ใช่เหรอ อยู่ดีๆ ก็อะไรไม่รู้ โอ้ย เหนื่อย ไปต่อไม่ถูกแล้วเนี่ย อารมณ์ไหนของเขา -*-
“วันนี้พี่เป็นอะไรเนี่ย แก้วไม่เข้าใจเลย แก้วไปทำอะไรให้พี่ไม่พอใจเหรอ บอกแก้วมาสิ”
“ก็…ไม่รู้แระ แต่สิ่งที่เธอทำวันนี้ ฉันไม่ชอบ”
“แก้วทำอะไร วันนี้แก้วยังไม่ได้ทำอะไรเลย อ้อ เรื่องที่แก้วไปว่ายัยนั้นน่ะเหรอ”
“เปล่าไม่ใช่ ฉันบอกแล้วไงว่ายัยนั้นเป็นแค่แฟนเก่า และก็ไม่มีวันที่จะกลับมาเป็นแฟนฉันได้อีก”
“แล้วแก้วทำอะไร แก้วก็ยังไม่เห็นเลยว่าแก้วทำอะไรผิด”
แล้วตกลงฉันทำอะไรให้พี่โทโมะโกรธล่ะเนี่ย หรือเบาะรถที่ฉันนั่งเมื่อกลางวันมันเปื้อน อ๊ะ หรือว่าเขาจับได้ว่าฉันแอบเดินสำรวจดูรูปของเขา ไม่น่าใช่ ถ้าเรื่องแค่นี้โกรธกันขนาดนี้ก็ไม่ใช่คนแล้ว แล้วมันเรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย คิดไม่ออกเว้ย -*-
“ก็ตอนที่ไอ้ป็อปมาไง ทำไมเธอจะต้องทำหน้าสนอกสนใจมันขนาดนั้น แล้วยังเมื่อกี้อีก”
“แก้วทำตอนไหน ถึงแก้วจะทำ แล้วทำไมพี่โทโมะจะต้องไม่ชอบด้วยล่ะ หรือว่าพี่โทโมะหวงแก้ว ใช่มั้ย”
ใช่มั้ย ใช่มั้ยเอย ^^
“กะ...ก็ เอ่อ”
“แหน่ะ ใช่ ใช่มั้ยล่ะ ว้าว แก้วก็พึ่งรู้น่ะเนี่ย ว่าคนเป็นพี่ชายจะต้องหวงน้องสาวมากขนาดนี้ แต่พี่โทโมะไม่ต้องห่วงหรอกนะ ยังไงพี่ป็อปปี้ก็เป็นเพื่อนของพี่โทโมะ พี่ป็อปปี้ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนิ”
“ห๊ะ -O-”
อะไรเหรอ? ฉันพูดผิดตรงไหน พี่ก็ต้องหวงน้องเป็นธรรมดา ไม่ใช่เหรอ?
“ไม่ต้องมาห๊ะเลย แก้วไม่ยุ่งด้วยแล้ว ขึ้นห้องดีกว่า”
“จะหนีไปไหน กลับมานี้เลยน่ะ”
“ไม่“
เหอะ ยัยบ้า ใครเขาหวงเรื่องนั้นกันล่ะเนี่ย
ปัง!
เอ๊ะ? ที่นี่ห้องใคร มันไม่ใช่ห้องของฉันนิ อ้อ สงสัยเป็นห้องของพี่โทโมะ หึ หึ งั้นดีเลย ขอสำรวจหน่อยน่ะ ว้าว *-* ห้องนี้ก็สวยดีนะ ตำแหน่งเฟอร์นีเจอร์ก็ค่อนข้างเหมือนห้องของฉัน ผิดกันที่ตรงห้องนี้จัดด้วยโทนสีขาวดำ แต่ห้องผู้ชายยังไงมันก็คือห้องของผู้ชาย เพราะฉะนั้นมันก็ต้องมีคำว่า...รกชะมัดเลย! จะเริ่มสำรวจจากตรงไหนก่อนดีละเนี่ย - - เฮ่อ~ อ่ะ นั้น! ฉันกำลังสงสัยเรื่องนี้อยู่เลย ว่าทำไมมันมีรูปพี่ป็อปปี้อยู่ในบ้านนี้เยอะจัง ข้างนอกว่าเยอะแล้วนะ แต่ยังไม่พอ ขนาดข้างในห้องพี่โทโมะยังมีเลย โห้ อะไรจะรักกันเว่อร์ขนาดนี้ นี้ขนาดแค่เพื่อนกันนะ ยังรักกันขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นอย่างอื่นล่ะจะรักกันขนาดไหนเนี่ย หือ หรือว่าพี่โทโมะกับพี่ป็อปปี้จะไม่ได้รักกันแบบเพื่อน แต่รักกันแบบ... เฮ้ย >o< ไม่ใช่ๆ ไม่มีทาง พี่ชายเราไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่ เชื่อแก้วใจเถอะ T^T
”ทำอะไรนะ“
โอ้ย มาไม่ให้สุมให้เสียงตกใจหมด กรอบรูปเกือบหลุดมือแหน่ะ
”กะ...แก้วเปล่านะ แก้วแค่เข้าห้องผิด“
ฮือ ตาของพี่โทโมะดุชะมัด
”แล้วนั้นอะไร“
”เอ่อ ไม่มีอะไร แก้วแค่เข้าห้องผิดเฉยๆ กำลังจะออก งั้นแก้วไปก่อนนะพี่โทโมะ“
ฉันรีบวางกรอบรูปไว้ที่เดิม แล้วเดินไปทางประตูทันที
”เดี๋ยว! จะรีบไปไหน“
อ่ะ พี่โทโมะมาดึงมือฉันไว้ทำไม ฉันจะกลับห้อง ฮือ ฮือ T^T
”บอกมาว่าเข้ามาทำอะไรในห้องฉันห๊ะ“
”แก้วเข้าห้องผิดจริงๆ ก็เลย...“
”ถือวิสาสะเดินสำรวจห้องงั้นสิ“
”แฮ่ๆ พี่โทโมะอย่าโกรธแก้วนะ แก้วก็แค่เดินเข้าห้องผิด แล้วมันขี้เกียจเดินกลับ ก็เลยเดินดูอะไรนิดหน่อย แล้วอีกอย่างแก้วก็สงสัยอะไรบางอย่างเกี่ยวกับบ้านหลังนี้“
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ถามให้มันรู้เรื่องไปเลยล่ะกัน ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม
”สงสัยเรื่องอะไร“
”ก็เรื่องรูปนะ ตอนแก้วเดินหาห้องครัวเพื่อไปเอาขนม แก้วก็เลยเห็นรูปต่างๆ ตั้งแต่พี่โทโมะเด็กๆ แต่ที่แก้วสงสัยก็คือทำไมรูปเกือบทุกรูปจะต้องมีพี่ป็อปปี้อยู่ด้วย แม้แต่รูปครอบครัวก็ยังมีพี่ป็อปปี้ยืนอยู่ในรูปด้วย พี่โทโมะ พี่ป็อปปี้นี่เกี่ยวอะไรกับครอบครัวพี่เหรอ“
เฮ้อ~
เสียงพี่โทโมะถอนหายใจเฮือกใหญ่ และเปลี่ยนจากที่ยืนอยู่ค่อยๆ นั่งลงที่เตียง ฉันเลยค่อยๆ นั่งลงตามพี่โทโมะ คอยฟังคำตอบจากพี่โทโมะ
”เอาล่ะ ถ้าเธออยากรู้ฉันก็จะบอกให้ ตอนฉันยังเด็กๆ ฉันเป็นเด็กที่เข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้ พอครอบครัวของป็อปปี้ย้ายมาอยู่ข้างบ้านของฉัน ฉันกับป็อปปี้ก็เลยกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สนิทกันมาก เพราะตอนนั้นฉันมีป็อปปี้เป็นเพื่อนแค่คนเดียวก็เลยสนิทกันมาก หลังจากนั้นไม่นานพ่อแม่ของป็อปปี้ก็เสียด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ แล้วป็อปปี้ก็เอาแต่นั่งซึมไม่ยอมทำอะไรเลย ฉันเห็นก็สงสารก็เลยไปขอพ่อให้เอาป็อปปี้มาอยู่ด้วย พ่อของฉันก็อนุญาติ เพราะเห็นว่าฉันจะได้มีเพื่อนเล่น แต่ว่าแม่แท้ๆ ของฉันไม่ยอม ท่านบอกว่าจะเอาเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มาอยู่ในบ้านได้ไง หลังจากนั้นท่านทั้งสองก็ทะเลาะกันยกใหญ่ แล้วแม่ของฉันก็ออกจากบ้านไปไม่กลับมาอีก แต่พ่อของฉันก็บอกว่า ท่านจะเลี้ยงดูป็อปปี้กับฉันเอง หลังจากนั้นป็อปปี้ก็เลยกลายมาเป็นคนในครอบครัวของฉัน และนั้นก็เป็นสาเหตุว่าทำไมถึงมีรูปของป็อปปี้อยู่ในบ้านหลังนี้ เป็นไงเรื่องของฉันกับไอ้ป็อปมันน่าเบื่อใช่ไหมล่ะ“
ตอนที่พี่โทโมะเล่าเมื้อกี้ น้ำตาของฉันจะไหลลงมาให้ได้ ทำไมมันเศร้าอย่างนี้น่ะ แต่พี่โทโมะถ้าจะเป็นคนรักเพื่อนมากน่ะเนี่ย ขนาดเป็นเรื่องของคนอื่นเวลาเล่าตาของพี่โทโมะก็เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ถ้าฉันไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่ป็อปปี้ล่ะก็ ฉันคงคิดว่าพี่โทโมะเล่าเรื่องของตัวเอง ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตของสองคนนี้จะเศร้าขนาดนี้ T_T
”ไม่เหรอ ไม่น่าเบื่อเลย น่าสงสารพี่ป็อปปี้จัง แล้วทำไมพี่ป็อปปี้ถึงไม่ได้อยู่ที่นี้แล้วล่ะ“
”เขาแยกไปอยู่คอนโดคนเดียวนะ“
”อ้อ แบบนี้นี่เอง แก้วเข้าใจแล้ว งั้นแก้วขอตัวกลับห้องก่อนน่ะ“
”เดี๋ยว! จะไปไหน“
ง่า โดนดึงไม่ให้ออกจากห้องอีกแล้ว อุส่าห์ทำเนียนออกจากห้อง โธ่
”อะไรอีกล่ะ“
”แอบเข้าห้องคนอื่นโดยที่ไม่ได้ขออนุญาติ ฉันยังไม่ได้ทำโทษเลย จะรีบไปไหนล่ะ ฮิ ฮิ“
พี่โทโมะกลายเป็นซาตานไปแล้ว หัวเราะน่ากลัวมากเลย T^T ใครก็ได้ช่วยด้วย
”ง่า ยังไม่ลืมอีกเหรอ ลืมไปเถอะน่ะ T_T“
”ไม่ทันแล้วยัยน้องตัวแสบ ฉันจะให้เธอทำอะไรดีน่ะ อ้อ รู้แล้ว เธอเห็นห้องนี้รึเปล่าว่ามันรกมาก“
(T^T)(_ _)(T^T)(_ _)
”ถ้าเห็นก็ดี งั้นก็ช่วยทำความสะอาดให้หน่อยล่ะกัน ฉันกำลังขี้เกียจพอดี มีเธอมาทำแทนก็ดีเหมือนกัน ^^“
”ทำก็ได้ T^T“
ฮือ เกลียดพี่โทโมะที่สุดเลยยยยยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
