My Brother แผนการรักของพี่ชายเจ้าเล่ห์

Chapter 2

        วันรุ่งขี้น

        “มาแล้วเหรอคะ คุณหนู”

        “ครับป้า แล้วเด็กคนนั้นอยู่ไหนครับ”

        “อ้อ คุณหนูแก้วอยู่บนห้องคะ”

 

        ก๊อก ก๊อกๆๆ

        “นี่เธอ ยัยขี้เซาตื่นได้แล้ว”

        .ใครฟะ มาปลุกอีกแระ น่ารำคาญ - -*

        “...” ไร้สัญญาณตอบรับ

        “นี่ ถ้ายังไม่ตื่นฉันจะเข้าไปแล้วนะ”

        จ้างให้ก็ไม่ตื่น อยากทำอะไรก็เชิญเลย ไม่สนย่ะ -_-^

        ตึกๆๆ ตึกๆๆๆ

        ดูเหมือนเขาจะเข้ามาจริงๆ ด้วยแหละ TOT ไม่ได้ล่ะ ฉันต้องตื่นก่อนที่เขาจะเห็นท่านอนอันพิศดาสของฉัน อายเป็นนะย่ะ >//<

        “อืม~”

        “O_O นายเป็นใครเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะไม่งั้นฉันเรียกตำรวจแน่ ออกกปายย!!!”

        กรี๊ดด ใครก็ไม่รู้อ่ะ >_< หล่อซะ แต่ เอ๊ะ... ไม่ใช่แล้วไม่ใช่เวลามาเคลิ้มนะย่ะ เขาบุกรุกห้องฉัน ฉันจะทำยังไงดีเนี่ยย TT^TT

        “นี่เธอ หยุดก่อนได้ไหม ฟังก่อน”

        หลังจากที่สุดหล่อพูดกับฉันเป็นประโยคแรก *-* (ดีใจเพื่อ?) ฉันก็คว้างหมอนใส่เขาไม่ยั้ง ใช่สิ ถึงฉันจะชอบแอบปลื้มคนหล่อ แต่หล่อได้ หยาบกันไม่ได้นะย่ะ

        “แล้วนายเป็นใครล่ะบอกมาก่อนที่ฉันจะฆ่านาย”

        ฉันยังไม่หยุดปาหมอนใส่เขาเลยอ่ะ ชักเมี่อยแล้วน่ะ TOT ทำไงได้ล่ะ เขายังไม่หยุดเดินเข้ามาหาฉันนิ

        “เธอก็หยุดก่อนได้ม้ายย!!”

        เสียงที่ดังมากก ถึงมากที่สุด ทำให้ฉันหยุดการกระทำทั้งหมด ฉันเริ่มกลัวแล้วนะ เขาจะฆ่าฉันมั้ยอ่ะ TOT แงๆๆ

        “หยุดแล้ว”

        ขืนไม่หยุด มีหวังได้ไปนอนในโลงแน่ TTOTT

        “เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใครนะ”

        ใครฟ่ะ ฉันไม่น่าจะลืมคนที่ฉันเคยรู้จักได้นี้น่า - -* แถมหล่อขนาดนี้อีก

        “ไม่รู้ แล้วตกลงนายเป็นใครล่ะ ถ้าไม่บอกแล้วฉันจะรู้มั้ย”

        “ฉันก็คือพี่ชายของเธอไง คุณหนูใหญ่ของบ้านนี้คือฉันเอง”

        “หา! นายคือพี่ชายของฉันเหรอ”

        กรี๊ดด ไม่จริงงง เขาเป็นพี่ชายของฉันงั้นเหรอ นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย TOT

        “ใช่สิ แม่ไม่ได้บอกเธอรึไง”

        “บอกอยู่ แต่ฉันไม่รู้ว่านายหน้าตายังไงนิ”

        “อืม รีบไปอาบน้ำเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอด้วย”

        หลังจากที่เขาเดินออกไปจากห้องของฉัน ฉันก็ได้แต่ กรี๊ดดดดดด กรี๊ดด อย่างเดียว >_< ก็แหม พี่ชายฉันหล่อโคตร เขาหล่อกว่าพี่จองเบของฉันสักอีกอ่ะ (เขาไปเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ย่ะ -*- ) แล้วก็นะ ฉันเห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเขาต้องหุ่นดีเพอร์เฟ็กต์สุดยอดแน่เลย >_< ว่าแต่เขาชื่ออะไรล่ะ ลืมถามอีกแระ T^T

        30นาทีต่อมา

        “มาแล้วเหรอ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

        อุ้ย >_< มีเรื่องจะคุยกับฉันเหรอ เรื่องอะไรน่ะ

        “เรื่องอะไรเหรอ แล้วก็นายชื่ออะไรน่ะ”

        “ฉันชื่อโทโมะ”

        โทโมะเหรอ ชื่อน่ารักจัง >.< พี่ชายฉันนี้สมบูรณ์แบบชะมัด ว้าว ฉันนี้ชังมีความสุขเหลือเกิน ล๊า ล้า~

        “อืม ฉันชื่อแก้ว นายคงรู้มาก่อนแล้วใช่มั้ย”

        “อืม ต่อไปนี้ฉันคือผู้ปกครองของเธอส่วนเรื่องโรงเรียนอาทิตย์หน้าเริ่มเรียน เดี๋ยวฉันจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอเอง มีอะไรจะถามมั้ย”

        กรี๊ดด เขาชังเป็นคนดีเหลือเกิน จะไปรับไปส่งฉันด้วย >O<

        “แล้วฉันควรเรียกนายว่าอะไร เรียกชื่อ หรือเรียกว่าคุณหนูใหญ่หรือว่...”

        “เรียกฉันว่าพี่เฉยๆ ก็ได้ ฉันไม่ถืออะไรมากมาย”

        “อือ พี่โทโมะ -//-”

        ฉันเรียกเขาว่าพี่ชายตลอด (ถึงจะแค่ในใจก็เถอะ) แต่พอได้เรียกจริงๆ ทำไมฉันต้องเขินด้วยเนี่ย -///-

        “-///- ยิ้มอะไร เรียกชื่อฉันแล้วทำไมต้องยิ้ม”

        “พี่โทโมะยังยิ้มเลย แล้วทำไมแก้วจะยิ้มไม่ได้”

        ^///^ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ตอนนี้ฉันไม่สามารถที่จะหุบยิ้มได้เลย รอยยิ้มของพี่ชาย เห็นแล้วฉันก็อดยิ้มตามไม่ได้

        “ฉันยิ้มเพราะเห็นเธอยิ้มนั้นแระ”

        “อือๆ แก้วหิวแล้วอ่ะ”

        ฉันรีบตัดบทเมื่อท้องเจ้ากรรมมันเริ่มร้องขออาหารแล้ว -*-

        “อืม งั้นเราออกไปหาอะไรกินกัน”

         ตอนนี้ฉันกับพี่โทโมะก็มานั่งในรถสปอร์ตคันหรู โดยมีพี่โทโมะขับ ฉันนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ตอนแรกฉันกะจะไปนั่งด้านหลัง แต่พี่โทโมะไม่ยอมให้ฉันนั่ง โดยให้เหตุผลว่า เขาไม่ใช่คนขับรถของฉัน ฉันเลยต้องย้ายก้นไปนั่งเบาะหน้า

        “เธอจะกินอะไร”

        “กินอะไรก็ได้ ซูชิก็ได้แล้วแต่พี่โทโมะเลย”

        ตอนนี้ฉันหิว กินอะไรก็เหมือนกันแระย่ะ - -* ขอให้มันกินได้ก็พอ

        “งั้นกินซูชิ ฉันเองก็อยากกิน”

        ณ ร้านซูชิแห่งหนึ่ง

        “รับอะไรดีค่ะ”

        พนักงานที่ดูยังสาวยังสวย แต่ก็ยังแก่กว่าฉันกับพี่โทโมะอยู่ดี ก็เอ่ยทักขึ้นเมื่อฉันกับพี่โทโมะเดินเข้าร้านมาได้เพียง 2 วินาที - -^ กลัวลูกค้าหนีเหรอย่ะ รีบจริง - -

        “ขอเซ็ตซูชิสำหรับ2คนครับ”

        พี่โทโมะสั่งโดยไม่ดูเมนู สงสัยจะมาบ่อย

        “แล้วเครื่องดื่มจะรับอะไรดีค่ะ”

        “ขอน้ำเปล่าค่ะ”

        “แล้วคุณผู้ชายล่ะค่ะ”

        นี่หล่อนคงจะหลงพี่ชายฉันแล้วล่ะสิ มองจนตาจะเข้าไปในตาของพี่โทโมะอยู่แล้ว - -^^

        “ขอเหมือนกันครับ”

        “ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”

        “พี่โทโมะ เดี๋ยวแก้วไปเข้าห้องน้ำแปบนะ”

        “อืม อย่านานล่ะ เดี๋ยวหมดน่ะ”

        10 นาทีผ่านไป

        หลังจากที่ฉันได้ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ฉันก็เดินกลับมาที่โต๊ะ แต่ที่โต๊ะไม่ได้มีพี่โทโมะคนเดียวแต่กับมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยุ่ด้วย ใครฟะ มานั่งที่ฉันซะด้วยสิ

        ฉันเดินย่องเข้าไปอย่างเงียบๆ หวังจะแอบดูก่อนว่าพวกเขาคุยอะไรกัน เดี๋ยวฉันเกิดเข้าไปผิดจังหวะ มีหวังซวยแน่ TT_TT 

        “พี่ฟาง!!”

        “อ้าว แก้วมาอยู่นี้ได้ไงอ่ะ”

        “นี่รู้จักกันด้วยเหรอ”

        “อ้อ คือแก้วเป็นเพื่อนของน้องสาวฉัน ก็เลยรู้จักกันนะ ว่าแต่โทโมะรู้จักกับแก้วได้ไงอ่ะ”

        ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยอธิบายให้พี่โทโมะเข้าใจ เพราะถ้าฉันอธิบายเอง คงจะไม่รอด ด้วยความที่ฉันยังไม่หายจากอาการช็อค =[]=

        “อ้อ ฉันเป็นพี่ชายของแก้วนะ”

        “หา! โทโมะมีน้องสาวด้วยเหรอ ฉันพึ่งรู้นะเนี่ย แถมน้องสาวยังเป็นแก้วอีก เหลือเชื่อ O-O”

        ดูพี่ฟางจะตกใจมาก แน่สิย่ะ ฉันพึ่งมาเป็นน้องสาวเขาได้ไม่กี่วันเอง จะไม่มีใครรู้ก็ไม่แปลกหรอก - -*

        “อืม พึ่งมีไม่นานนะ”

        “หา –O– หมายความว่า...?”

        “หึ ล้อเล่นนะ คือแม่ของแก้วเขาแต่งงานใหม่กับพ่อของฉันนะ แล้วแก้วเขาก็พึ่งย้ายมา เลยยังไม่ได้บอก”

        “อ้อ เหรอ”

        (- -) (_ _) (- -) (_ _)

        “เอ่อ ขอแทรกหน่อยนะ แล้วพี่ฟางรู้จักกับพี่โทโมะได้ไงเหรอ”

        “คือพี่เรียนมหาลัยเดียวกับโทโมะนะ”

        “แล้วนี้ฟางมาได้ไงอ่ะ”

        พี่ชายฉันเริ่มถามบ้างแระ เป็นห่วงพี่ฟางอ่ะดิ *-*

        “พอดีฉันมาช้อปนะเห็นโทโมะนั่งอยู่ก็เลยเดินเข้ามานะ”

        “แล้วทานอะไรมารึยัง”

        “ยังเลย”

        “ถ้างั้นก็นั่งเลย เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”

        “อะ อืม ได้สิ ขอบใจนะ“       

        พี่ชายดูเป็นห่วงพี่ฟางจังนะ มีอะไรกันรึเปล่าว้า *-* ก็พี่ฟางนะ ทั้งสวย ทั้งเก่ง ฉันล่ะอิจฉายัยเฟย์จริงๆ ที่มีพี่สาวน่ารักขนาดนี้ >_<

        “อาหารมาแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะค่ะ”

        เหล่าพนักงานต่างเดินเอาซูชิมาเสริฟกัน ซูชิมีแค่สองถาด มาทำไมกันตั้งสามคนย่ะ -*- ไม่มีอะไรทำกันแล้วรึไง อ้อ นี่พวกหล่อนจะมาดูโฉมหน้าของพี่โทโมะที่แสนจะหล่อเหลาของฉันล่ะสิท่า - -*

        “เอ่อ พี่สองคนเป็นแฟนกันเหรอ”

        พรอดด

        “ถามอะไรนะแก้ว”

        พี่โทโมะที่กำลังดื่มน้ำอยู่ พอได้ยินคำถามของฉันเล่นเอาเขาสำลักน้ำไปเลย T^T ขอโทษค่ะ พี่โทโมะแก้วไม่ได้ตั้งใจ TOT ก็คนมันอยากรู้นี้น่า

        “ก็พี่โทโมะดูสนิทกับพี่ฟางออกอย่างงั้นนิ จะให้แก้วคิดว่าอะไรล่ะ”

        “สนิทกันแล้วไง สนิทกันต้องเป็นแฟนกันด้วยเหรอ”

        “เอ่อ พี่กับโทโมะเราไม่ได้เป็นอะไรกันเหรอ เราเป็นเพื่อนกันเฉยๆ”

        คราวนี้พี่ฟางปฏิเสธบ้าง แต่ก็แอบหน้าแดงนิดๆ นะ >//< กรี๊ด พี่ฟางจะน่ารักไปถึงไหนเนี่ย >.< ว่าแต่ แล้วทำไมต้องปฏิเสธเสียงแข็งทั้งสองคนด้วยล่ะ แบบนี้มีหวังอดแน่เลย T_T ไม่ได้เรื่องเลยพี่โทโมะนิ

        “เหรอ น่าเสียดายจังT^T พี่โทโมะเหมาะสมกับพี่ฟางออก ทำไมไม่เป็นแฟนกันอ่า แก้วอย่างได้พี่สะใภ้สวยๆแบบพี่ฟาง”

        “จะบ้าเหรอ เธอนิ แฟนมันเลือกที่เหมาะสมหรือไม่เหมาะสมรึไง คิดบ้างสิ”

        “ก็แม้ แก้วก็แค่พูดเล่น ทำจริงจังไปได้ เนอะๆ พี่สะใภ้(พี่ฟาง) ฮิฮิๆ”

        “นี่เธอ เลิกพูดได้แล้ว มันเป็นเรื่องของอนาคตที่เราไม่อาจรู้ได้”

        “อะ พี่โทโมะพูดแบบนี้แปลว่าในอนาคตก็ไม่แน่ใช่มั้ยว่าแก้วอาจจะได้พี่ฟางมาเป็นพี่สะใภ้นะ *-*”

        เห็นพี่โทโมะเป็นแบบนี้แล้วน่ารักจัง ขอแกล้งอีกหน่อยนะ ฮ่า ฮ่า ^^

        “เลิกพูดได้แล้ว ฟางหน้าแดงไปถึงหูแล้ว จะพูดอะไรก็คิดบ้าง พูดแบบนี้ฟางเขาเสียหายนะ”

        “พี่ก็รับผิดชอบสิ”

        “นี่เธอ...!!”

        “พี่ฟาง เฟย์เป็นยังไงบ้างคะ แก้วไม่ได้ติดต่อเฟย์นานแล้ว”

        “นี่ ฉันกำลังพูดอยู่นะ สนใจหน่อยสิ!!”        

        “พี่โทโมะนิ ไม่มีมารยาทเลยคนกำลังคุยธุระอยู่ เสียงดังทำไมเนี่ย เห็นมั้ยคนเขามองกันหมดแล้ว”

        “เอ่อ เฟย์สบายดีจ้ะ พี่น้องสองคนนี้ สนิทกันเร็วดีน่ะ รู้จักกันนานแล้วเหรอ”

        ก็แน่อยู่แล้ว ฉันใฝ่ฝันอยากมีพี่ชายมาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่รีบตีสนิทเข้าไว้ เดี๋ยวเขาทิ้งฉันไปก็ซวยนะสิ -_-

        “พึ่งเจอกันวันนี้เอง”

        “โทโมะค่า~ ดีใจจังค่ะที่ได้เจอโมะที่นี้”

        เสียงบาดแก้วหูของผู้หญิงที่ไหนอีกเนี่ย พี่ชายฉันทำไมเนื้อหอมอย่างงี้เนี่ย -*-

        “เมรี่!! O_O เธอมาทำอะไรที่นี้นะ”

        “เมรี่ก็มาหาโมะไงค่ะ เมรี่คิดถึ๊ง คิดถึงโมะมากเลยนะค่ะ”

        ยัยแมงหวี่อะไรนั้นน่ะ เดินเข้ามาอ่อยพี่ชายฉันเต็มที่เลยนะย่ะ - -*

        “ก็ใช่ แต่เธออยู่ที่อเมริกานี้น่าแล้วมาทำอะไรที่นี้นะ อย่าบอกนะว่าบินตามฉันมา”

        “แหม~ ก็เมรี่คิดถึงโมะอ่ะ เมรี่รอโมะไปหาเมรี่ที่อเมริกาไม่ไหวนี้ค่ะ”

        “แต่ฉันพึ่งไปอเมริกามานะ และเพิ่งกลับมาวันนี้เอง”

        “ก็โมะ ไม่ยอมไปหาเมรี่เลยนิค่ะ ตอนที่โมะไปอเมริกาเราได้เจอกันแปบเดียวเองนะค่ะ”

        “พี่โทโมะ นั่นใครน่ะ - -”

        ทนไม่ไหวแล้วเว้ย จะอ่อยพี่ชายฉันไปถึงไหนย่ะ - -^^

        “ฉันก็เป็นแฟนกับโทโมะนะสิ”

        “ฉันไม่ได้ถามหล่อน แล้วตกลงยัยนี่เป็นใคร ห๊ะ! พี่โทโมะ”

        ถ้าตอบไม่ดี เจอดีแน่ - -^

        “เมรี่เป็นแฟนเก่าฉันนะ”

        “เหอะ เขาไม่เอา ก็ยังมาตามตื้อให้คนเขารำคาญอีก”

        “กรี๊ด นังเด็กนี้มันเป็นใคร โมะค่า โมะต้องช่วยเมรี่นะค่ะ นังเด็กเหลือขอนี่มันด่าเมรี่ เมรี่ไม่ยอมนะค่ะโมะ”

        โมะค่า โมะต้องช่วยเมรี่นะค่ะ โอ๊ย! ฉันจะบ้าตาย คิดว่าพี่ชายฉันจะช่วยเธอเหรอย่ะ ไม่มีทาง เห๊อะ แล้วบังอาจมาว่าฉันว่าเป็นเด็กเหลือขออีก -*-

        “โอ๊ย! แสบแก้วหูจริง แล้วว่าใครเป็นเด็กเหลือขอห่ะ คุณป้า ฮ่า ฮ่า”

        “กรี๊ดดดดดดดดด นังเด็กบ้า”

        ฮ่า ฮ่า ยัยป้าแมงหวี่นั้น เต้นเป็นลิงถูกผีเข้าเลย ตลกชะมัด

        “พอแล้วๆ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว”

        “ก็นังเด็กนี่มันมาด่า...”

        “นี่! เมรี่ แก้วเป็นน้องสาวฉันน่ะ เธอไม่มีสิทธิ์มาว่าน้องสาวฉัน แล้วก็นะ ฉันว่าเธอกลับไปก่อนเถอะ แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันสักที”

        กรี๊ด สะใจยัยป้าจริงๆ พี่ชายฉันไม่เล่นด้วย

        “ส่วนเธอ ไปกับฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไปก่อนนะฟาง ขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วย เธอกลับไปก่อนแล้วกันนะ แล้วเจอกันใหม่”

        “จ้ะ แล้วเจอกันใหม่นะ บายจ้ะแก้ว”

        พอพี่ฟางพูดจบก็วิ่งออกไปเลย สงสัยจะกลัวยัยป้าแมงหวี่นี่ หน็อย บังอาจมาทำให้พี่สะใภ้ของฉันกลัวเหรอย่ะ ได้เจอดีแน่ -*-

        “นี้น้องสาวโมะเหรอค่ะ เมรี่ไม่รู้มาก่อนว่าโมะมีน้องสาว เมรี่ขอโทษที่ไปว่าน้องสาวของโมะ โมะยกโทษให้เมรี่นะค่ะ เมรี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้โมะยกโทษให้เมรี่”

        “เธอพูดจริงนะ”

        “จริงสิค่ะ เมรี่ยอมทุกอย่าง ถ้าโมะจะยอมยกโทษให้เมรี่”

        “งั้นฉันยกโทษให้ก็ได้ แต่เธอต้องเลิกยุ่งกับฉันอีก เรื่องของเรามันจบไปแล้ว”