My heart เพราะเธอคืนดวงใจของฉัน

หลังจากเข้ามาในร้าน
"มาจู๊จี๊อะไรกัน 2 คนเนี่ย" หวายแซวเคนตะกับมีนที่กำลังคุยกันอย่างเข้าเนื้อ
"ไม่ได้จู๊จี๊กันซะหน่อย ก็เห็นว่ายังไม่มาก็เลยคุยกันเล่นๆน่ะ ไม่มีอะไรมาก" มีนแก้ตัวแบบเขินๆ
"หร๊ออออ" จงเบลากเสียงยาววววววว
"พอล่ะมากินข้าวดีกว่าดูสิเต็มโต๊ะเลย ของโปรดแกกับแฟนแกไม่ใช่หรอไอ้เขื่อน" เคนตะพูดแก้เขิน
"กินเถอะทุกคนฉันหิว" เฟย์บ่น
"นั้นสิ กบน้อยก็หิว" เขื่อนรีบเลื่อนเก้าอี้ให้เฟย์นั่งแล้วเริ่มลงมือกิน
"ไอ้เรื่องกินนี้ตลอด ไม่รอกันเลย" แก้วบ่นพึมพำ
"กินกันเลยดีกว่า" โทโมะพูด
"กินข้าวหรือกินแก้วว่ะไอ้โมะ" ป็อปปี้ถามเนื่องจากโทโมะไม่ได้บอกว่าจะกินข้าวหรือจะกินอะไร
"กินข้าวสิว่ะ ถ้าจะให้กินยัยนี้ฉันคงไม่ไว้" โทโมะมองไปที่แก้ว
"อย่าหวังว่าฉันจะให้นายกิน แค่เห็นก็ขนลุกแล้ว อย่าฉันไม่เอานายนี้ไปทำสามีหรอกน่ะ เดี๋ยวจะตีกันตายก่อนพอดี" คำพูดของแก้วทำให้ทุกคนอึ่งเพราะไม่มีใครว่าโทโมะแบบนี้
"ใช่สิ ฉันมันเลวในสายตาเธออยู่แล้วนิ" โทโมะขึ้น(จะลงได้ไหมเนี่ย)
"แล้วนายดีในสายตาฉันด้วยหร..." แก้วพูดไม่ทันจบโทโมะก็เริ่มจูบแก้ว แล้วแก้วก็จูบตอบจนทำให้เพื่อนๆกินข้าวไม่ลง
"เห้ย!! กินข้าวไม่ได้กินกันน่ะเว้ยยย พวกนี้" ป็อปปี้ตัดบท
"เคลิมเชี่ยวน่ะ ไหนว่าไม่ไหวหรกถ้าจะกินฉัน" แก้วถามโทโมะ
"ก็ผู้หญิงยอมฉันก็สนองไปงั้นๆแหละ ว่าแต่คนอื่นเธอล่ะไหนว่าไม่มีทางไง จูบต่อเพื่ออะไร?" โทโมะตอบคำถามแก้วแล้วย้อนถามเจ้าตัวคืน
"ก็ฉันจะทำให้ดูไง ผู้หญิงก็ไม่ใช่เพศที่ยอมใคร ใครเสนอมาฉันก็สนองคืนเพราะฉันไม่เคยแพ้ใคร" แก้วตอบคำถามโทโมะจากนั้นก็กินข้าวต่อ
"นี้คนหรืออะไรกินทำไมกินเละจัง ใครได้เป็นแฟนเธอคงต้องเป็นคนที่ใส่ใจเธอหน่อยน่ะเนี่ย มาเดี๋ยวเช็ดให้"โทโมะพูดเสร็จก็เอามือเรียวยาวเช็ดครีมที่ติดปากแก้วออก
"คราวหลังแค่บอกก็พอจะเช็ดเอง" โทโมะเช็ดเสร็จแก้วก็พูดออกมา
"พอล่ะหวานเกิน" ฟางขัด จากนั้นก็กินกันต่อจนเสร็จ
"โทโมะแกไปส่งแก้วแล้วกันน่ะ เอาเราแก้วไปส่วนพวกฉันจะไปห้างแปปหนึ่งเดี๋ยวคงเจอกันที่บ้าน" ป็อปปี้บอกโทโมะแล้วก็ขึ้นรถไปเลย
"ไปกันเถอะฉันอยากกลับบ้าน" แก้วบ่น
"อื้ม หลับรอเลยถึงเดี๋ยวปลุก" โทโมะบอกแก้ว
-
-
-
"แก้วตื่นได้แล้ว" โทโมะปลุกแก้ว
"ถึงบ้านฉนแล้วหรอ" แก้วงั่วเงียขึ้นมา
"ที่นี้ที่ไหนไม่ใช่บ้านฉันนิ" แก้วพูดเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วไม่ใช่บ้านตัวเอง
"ฉันรู้ว่าเธอชอบทะเลน่ะ แถวนี้มันมีทะเลฉันก็เลยพามาก็เธอจะกลับบ้านฉันอยากให้เธอผ่อนคลายบ้าง" โทโมะพูด
"นายทำอะไรหวานๆเป็นด้วยหรอเนี่ยฉันพึ่งรู้ไม่อยากจะเชื่อ" แก้วไม่เชื่อในสิ่งที่โทโมะทำ
"ฉันมีอีกอย่างจะให้เธอด้วย"โทโมะยิบกล่องเล็กๆใบหนึ่งยื่นให้แก้ว
"ในนั้นมันคืออะไร" แก้วถามถึงสิ่งของด้านใน
"เปิดดูสิ" โทโมะเพิ่มความอยากรู้ให้แก้วมาขึ้น
"คงไม่ใช่ตุ๊กแกหรอกน่ะ" แก้วถามเพราะเจ้าตัวกลัวตุ๊กแก
"ฉันกลัวตุ๊กแกฉันจะเอามาให้เธอทำไมล่ะ อีกอย่างกล่องเล็กแค่นี้เอง" โทโมะพูดเพราะตัวเองก็กลัวตุ๊กแกเช่นกัน
"ว๊าว สวยจังเลย ขอบใจน่ะ" แก้วยิบสร้อยคอที่สลักคำว่า 'KAEW JAI' มาดูแล้วกอดโทโมะโดยลืมตัว
"ไม่เป็นไรแต่เธอเลิกกอดฉันก่อนได้ไหม ฉันหายใจไม่ออก" โทโมะค้านเพราะแก้วกอดแรงเกิดไป
"โทษทีน่ะ ฉันลืมตัวเพราะเวลามีคนให้อะไรฉันก็จะกอดเขาคนนั้น" แก้วผลักโทโมะออกก่อนจะพูด
"ไม่เป็นไรหรอก มาเดี๋ยวฉันใส่ให้" โทโมะยิบสร้อยจากมือแก้วมาใส่ให้
"ฉันเห็นว่ามันสวยดีก็เลยซื้อมาแล้วให้เขาสลักชื่อเธอลงไปแล้วมันก็เหมาะกับเธอพอดีเลย" โทโมะพูดไปใส่ไป จนเพลิน
"แล้วคำว่าใจนี้เอามาจากไหนหรอ?" แก้วถามเนื่องจากชื่อของตัวเองมีคำว่า'ใจ' มาด้วย
"เอิ่มมมม....ก็มาจาก.. แก้วในดวงใจของคนหลายคนไง^^" โทโมะพูดแบบสั่นๆ
"แล้วหนึ่งในนั้นก็มีนายใช่ป่ะ" แก้วถามโทโมะ
"จะบ้าหรอยัยต๊อง จะเป็นฉันได้ไงล่ะฉันก็จะทำให้แม่เธอเห็นว่าถึงจะเป็นศัตรูกันก็รักกันได้ไง" โทโมะตอบแก้ว
"กลับเถอะ" แก้วตัดบทไปดื้อๆ
 
ณ บ้านสาวๆ
 
"รถใครน่ะ"โทโมะถามแก้ว
"สงสัยจะเป็นคนที่แม่ฉันจะจับแต่งแน่ๆเลย ลงไปกับฉันน่ะ" แก้วอ้อนโทโมะ
"ก็ได้แต่รถมันคุ้นๆน่ะ แต่เราลงไปกันเถอะ" โทโมะบอกแก้ว
ในบ้าน
"สวัสดีคะ/ครับ ป๊าม๊า" แก้วกับโทโมะพูดพร้อมกัน
"แก้วกลับมาแล้วหรอลูก แล้วสร้อยใครให้น่ะ" แม่ของแก้วถามแก้ว
"โมะให้มาน่ะคะ แล้วรถใครมารถคะแม่"แก้วถามผู้เป็นแม่
"รถว่าพ่อแม่ที่เจ้าบ่าวลูกไง" แม่ของแก้วบอกแก้ว
"ว่าที่เจ้าบ่าวใครกันคะ/ครับ" โทโมะกับแก้วถามพร้อมกัน
"ก็..."
"นี้ไง" แม่ของแก้วพูดไม่ทันจบก็มีคนมาแทรกก็คือ..
"ม๊า!!!!!! ถึงว่ารถใครคุ้นๆ" โทโมะพูดซะดัง
"ก็ใช่ ม๊ากับป๊ากับม๊าป๊าของแก้วตกลงจะให้แก้วและโทโมะแต่งงานกันที่จะมีขึ้นอีก 3 เดือนแทนป้องอะไรนั้นแล้ว ไม่ต้องห่วงอะไรล่ะ แต่ว่าสร้อนที่ตาโมะซื้อให้ทำไมเขียนว่า 'KAEW JAI' แทนที่จะเป็น 'KAEW" ล่ะจ้ะ"พ่อของโทโมะถามแก้ว
"ต้องถามคนซื้อลแล้วล่ะคะ หนูไม่รู้หนูหลับ" แก้วโบ้ยให้โทโมะ
"ก็เพราะว่า แก้วคือ แก้วตาดวงใจของป๊าม๊าขแงแก้วและเป็น..." โทโมะเงียบไปพักหนึ่ง
"เป็นอะไรหรอ" ทุกคนพูดพร้อมกันพร้อมกับเพื่อนๆที่พึ่งมาถึง
"อย่าพึ่งขัดสิ ชอบเป็นฝ่ายค้านรึไงขัดอยู่ได้" โทโมะโวยวายออกมา
"รีบพูดเถอะอยากรู้แล้ว" ทุกคนพูดพร้อมกันอีกครั้ง
"และเป็น..'หัวใจของผม' ด้วยยังไงล่ะครับ" โทโมะพูด
"อย่าว่าแต่โทโมะมีให้หนูเลยหนูก็มีให้โทโมะว่าจะให้โทโมะตอนก่อนกลับ" แก้วยิบสร้อยที่ซ่อนเอาไว้ที่มีชื่อสลักว่า ' ♥P'TOMO♥ ' ให้โทโมะ
"ขอบคุณครับบบบ" โทโมะพูดขอบคุณแก้ว
"หวานเกินล่ะ กลับบ้านเถอะลูก" หลังจากนั้นก็ต่างกลับบ้านของตน
 
 



นึกว่าใครจะเป็นเจ้าบ่าว 
พรุ่งนี้จะมาอัพต่อนะคะ เม้นให้ด้วยๆๆๆ