My heart เพราะเธอคืนดวงใจของฉัน
Aimiku
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ม๊าคะ แล้วม๊ากับป๊าไปคืนดีกับตระกูลนั้นได้ไงล่ะคะ?" พอส่งทุกคนกลับแก้วก็มาคุยกับพ่อและแม่
"จำคำพูดของลูกและโทโมะเมื่อตอนเที่ยงได้ไหม?" พอแม่ของแก้วพูดแก้วก็นึกย้อนไปยังเรื่องตอนเมื่อกลางวัน
"จำได้คะทำไมหรอคะ"แก้วถามต่อ
"พอลูกกับเพื่อนๆออกไปม๊าของโทโมะก็โทรหาป๊าของโทโมะ แล้วเรามาปรีกษากันกับเรื่องที่ลูกๆพูดเอาไว้ แล้วเราก็ตกลงความเห็นกันว่า ' เราไม่ควรเอาเรื่องในอดีตมาผูกมัดกับเรื่องปัจจุบันคนเขารักกันเราก็ต้องปล่อยเขาไปเพราะ ความรักมันห้ามกันไหมได้ยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ' ก็เนี่ยและน่ะคือเหตุผล แต่ว่าลูกกับโทโมะรักกันจริงๆใช่ไหมคงไม่ใช่มาเล่นละครตบตาให้คืนดีกันเฉยๆหรอกนะ" ผู้เป็นแม่ถามลูกเพื่อความแน่ใจในการแต่งงานที่ตะมีขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้า
"ก็..รักกันจริงๆสิคะ ไม่เห็นสิ่งที่เขากับหนูทำหรอคะม๊า ถามไม่รักคงไม่ทำอะไรขนาดนี้หรอกคะถ้าไม่มีอะไรแล้วแก้วขอตัวก่อนนะคะ มันดึกแล้ว" แก้วพูโจบก็เดินหนีไปเลย
"สงสัยเราคิดมาไปเองล่ะมั่งเนี่ย" แม่ของแก้วพูดอยู่คนเดียว
ห้องของแก้ว
˜กับสิ่งที่เธอถามฉันจะถามใครมันเจ็บที่ถูกทิ้งต้องนานเท่าไร˜ เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้นหลังจากที่เจ้าตัวพึ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
:: Tomo ::
"โทรมาทำไมหรือว่ามีธุระอะไรรึป่าวน่ะ" พอพูดจบก็รับโทรศัพท์ทันที
"มีอะไรหรอโทรมาซะดึงเชียว" แก้วถามโทโมะ
(นอนแล้วหรอ ทำไมถึงรับโทรศัพท์ช้าจังเลย)
"ป่าว พึ่งแต่งตัวเสร็จน่ะ แล้วมีอะไรว่ามาเลย"
(ของขวัญที่ให้น่ะชอบรึป่าว)
"ชอบแล้วนายล่ะชอบไหม"
(ชอบสิ แต่ถ้าชอบก็ใส่ติดตัวตลอดเวลาเลยน่ะ)
"นายก็เหมือนกันนั้นแหละ"
(งั้นเจอกันวันพรุ่งนี้น่ะเดี๋ยวไปรับ)
"โอเคๆ"
(ฝันดีนะครับที่รัก) นอกจอยังหวานได้อีก
"จ้ะๆ ฝันดีเช่นกัน" แล้วแก้วก็ตัดสาย
"ทำไมฉันเริ่มรู้สึกรักนายเข้าจริงๆแล้วสิ ได้ห้ามเพ้อถึงเขาแก้ว นอนดีกว่า"แก้วพูดจบก็นอนไปเลย
ด้านโทโมะ
"สงสัยฉันหลงรักเธอเข้าจริงๆแล้วสิ" โทโมะพูดอยู่คนเดียว
เช้าวันต่อมา ณ บ้านสาวๆ
"คุณหนูแก้วค๊า คุณโทโมะมารอแล้วคะ" คนใช้มาเรียกแก้ว
"บอกเขาว่าฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"แก้วตอบ แล้วสาวใช้ก็ออกไปบอกโทโมะทันที
"ฉันมีแฟนเป็นผู้หญิงหรือทอมเนี่ยเล่นเอาซะ หล่อกว่าฉันอีก" โทโมะบ่นเมื่อเห็นแก้ว
"อยากมีเป็นผู้หญิงหรือทอมดีล่ะ" แก้วพูดสร็จก็ขึ้นรถเลย
ระหว่างทางไปมหาลัย
"จะเอายังไงดีเรื่องแต่งงาน"แก้วเริ่มเปิดประเด็นสนทนา
"ก็แต่งๆไปนั้นแหละเดี๋ยวป๊าม๊าก็สงสัยเข้าให้" โทโมะพูด
"โอเคๆ" แก้วพูดจบก็เดินลงรถเพราะถึงมหาลัยพอดี
"ตอนเย็นจะมารับน่ะ" โทดมะพูดจบก็ขับรถไปคณะของตัวเองหลังจากที่ส่ง(แฟน)สาวไว้ที่คณะของเขาแล้วก็ขับไปเลย
เช้าวันต่อมา(ข้ามไปเลย)
ติ๊ดๆๆ ข้อความเข้าโทรศัพท์แก้ว
: ตอนสายจะพาไปเลือกชุดของชำร่วยการ์ดและแหวนน่ะ อย่าตื่นสายน่ะครับ (ไม่อยากรอ) : หลังจากแก้วอ่านข้อความเสร็จก็รีบไปอาบน้ำ
- 1 ชั่วโมงครึ่งผ่านไปโทโมะก็มารับแก้วพอดี -
"ช้าไปนิดหนึ่งนะ" แก้วแซวโทโมะ
"ถ้าไม่ส่งข้อความมาบอกจะตื่นตอนกี่โมงล่ะ" โทโมะถามแก้ว
"ก็สักบ่ายๆน่ะ" แก้วรับมุก
"ไปเถอะจะได้รบกลับมาทานข้าว" โทโมะตัดบทสนทนาลงเพียงแค่นั้น หลังจากที่ทั้งคู่ออกไป
"คุณ ผมบอกแล้วไงว่าอย่าคิดมาก เขา 2 คนคงรักกันจริงๆนั้นแหละ" พ่อของแก้วบอกแม่ของแก้ว
"นั้นสิคะ แต่เขา 2 คนก็เหมาะกันจริงนิเน๊อะ" แม่ของแก้วคุยกับพ่อของแก้วไปเรื่อยๆ
ณ ร้านตัดชุด
"สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับคะคุณ...โทโมะ!!!" เสียงเจ้าของร้านที่มาต้อนรับลูกค้าแต่ก็สดุดตากับชายหนุ่มที่กำลังจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวในไม่ช้า
"เบลล์" โทโมะเรียกชื่อเจ้าของร้าน
"รู้จักกันด้วยหรอคะ" แก้วถามแบบงง
"เชิญเข้าไปด้านในก่อนนะคะเดี๋ยวเล่ารายละเอียดให้ฟัง" พอเข้าไปในร้าน
"คืออย่างนี้นะคะเรื่องของฉันกับโทโมะ
เมื่อต้นปีก่อน
'โทโมะฉันว่าเราเลิกกันเถอะ ฉันคงไม่เหมาะสมกับนาย' หญิงสาวผู้มีนามว่าเบลล์พูดกับแฟนหนุ่มของตอนที่มีนามว่า'โทโมะ'
'แต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้นิ" โทโมะบอกเบลล์
'ขอให้นายได้เจอกับคนที่ใช่ที่ดีกว่าฉันทุกอย่างน่ะ' เบลล์พูดลาโทโมะ
'ฉันก็ขอให้เธอมีความสุขกับพี่แบงค์มากๆน่ะ' จากนั้นทั้งคู่ก็แยกกนไปคนล่ะทาง
หลังจากที่ฉันกับโทโมะเลิกกันวันนั้น ไม่กี่เดือนต่อมาฉันก็แต่งงานกันพี่แบงค์และเปิดกิจการร้านนี้ขึ้นมา ที่มาก็มีแค่นี้ล่ะ แล้วก็ไม่อยากจะเชื่อว่าโทโมะเขาจะได้เจอคนที่ดีและเหมาะสมกับเขามากขนาดนี้ เคุณเป็นคนที่โชคดีมากเลยน่ะคะ" เบลล์บอกกับแก้ว
"ขอบคุณคะที่ชม แต่ว่าเรียกว่าแก้วเฉยๆก็พอ" ก็พูดขอบคุณเบลล์
"แล้วแก้วจะเอาชุดแบบไหนดีให้เบลล์เขาเลือให้เน๊อะ เอาชุดที่สวยที่สุดในร้านร้านเลยน่ะ ฉันอยากให้เจ้าสาวของฉันสวยที่สุด ของฉันเธอก็เลือกมาเลยให้พี่แบงค์ช่วยเลือกเลยนะ" โทโมะพูดกับแก้วแล้วหันไปพูดกับเบลล์
"โอเค เจ้าสาวแกต้องสวยที่สุด และนี้แบบการ์ดแบบเวทีและของชำร่วย จะจัดกันที่ไหนล่ะ" เบลล์ถามโทโมะและแก้ว
"จัดที่บ้านฉันเองคะ คุณเบลล์ก็อย่าลืมไปนะคะ" แก้วบอกเบลล์
"ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้คะ เรียกก็ได้คะเรียกว่าเบลล์ก็พอ"เบลล์บอกแก้ว
"งั้นเบลล์เธอไปดูชุดให้ฉันด้วยน่ะ"โทโมะบอกเบลล์
"โอเคงั้นฉันไปดูชุดก่อนนะ" เบลล์บอกโทโมะและแก้ว จากนั้นก็เดินไปดูชุดและยิบมาให้แก้วกับโทโมะ
- 15 นาทีผ่านไป -
"ได้ล่ะ ชอบไหม" แบงค์ที่เดินมาพร้อมกับเบลล์ถามแก้วกับโทโมะ
"แก้วไม่ต้องลองหรอกเน๊อะ" โทโมะบอกแก้ว
"ทำไมล่ะ" แก้วถามโทโมะ
"มันสวยแล้วแหละไม่ต้องเลือกชุดใหม่แล้วรอใส่ที่เดียวงานแต่งเลยดีกว่า"โทโมะพูด
"แต่ฉันว่ามันตัวใหญ่ไปนิดน่ะ เดี๋ยวจะตัดแบบเดี๋ยวกันแต่จะเอาขนาดเล็กลงอีกนิดหนึ่งก็พอแล้วล่ะมั่ง" เบลล์พูด
"ส่วนของโทโมะพี่ว่าไม่ต้องลองหรอกน่ะ พี่เลือกขนาดให้พอๆกับโทโมะแล้วล่ะ" แบงค์บอกโทโมะ
"งั้นเดี๋ยวเดือนหน้าจะมาเอาทั้ง 2 ชุดเลยน่ะ"โทโมะบอก
"เอาเป็นอีก 2 เดือนได้ไหมเพราะชุดของเจ้าสาวแกตัดยากมาก" เบลล์บอก
"โอเคได้เสมอ"แก้วกับโทโมะบอกพร้อมกัน
"แล้วการ์ดกับเวที และของชำร่วยเลือกได้รึยังจะได้จัดไว้ให้ก่อนเลย เดี๋ยวก่อนงานแต่งจะได้ไม่ต้องมารีบทำ" เบลล์ถาม
"ได้แล้วคะ แก้วว่าจะเอาแบบนี้ พี่แบงค์กับเบลล์ว่ายังไง" แก้วถามความคิดเห็น
"ก็เหมาะกับแก้วและโทโมะดีน่ะ เอาเป็นว่าจะรีบทำให้เสร็จเลย"เบลล์พูด หลังจากที่คุณกันได้ซักพักทั้งคู่ก็กลับบ้าน
- ณ วันแต่งงาน - (ไวไปป่ะไม่รู้เลยว่าใครแต่งกับใครบ้าง)
คู่ที่แต่งก็มี
แก้ว-โทโมะ
ฟาง-ป็อปปี้
เฟย์-เขื่อน
จินนี่-จงเบ (แอบไปปิ๊งๆกันตอนไหนเนี่ย)
มีน-เคนตะ (ไหนบอกว่าไม่มีอะไร)
หวาย-กวิน
พิม-พายุ (จนได้)
ณ ในฤทธิ์ได้เวลาส่วมแหวน
เพล้ง!!!!
"จะไม่มีการแต่งงานระหว่างพิมกับพายุ และหวายกับกวินเกิดขึ้น" เสียงคนกลุ่มหนึ่งออกมาประทวง
จะเป็นใครต้องติดตามมม ตอนแรกนึกว่าจะขัดโทโมะกับแก้วตกใจหมด
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
