ผมรักยัยพี่เลี้ยง

หลังจากที่ฟังเรื่องราวชีวิตครอบครัวของเด็กแสบ   ฉันสงสารเขาจริง ๆ ไม่น่าล่ะทำไมเป็นเด็กแบบนี้แต่เอาเถอะฉันจะดูแลเขาเองจะสอนให้เขาดีขึ้นให้ได้  และจะช่วยให้พ่อนิสัยแย่ของเขาเลิกทำตัวแบบนี้สักทีค่อยดูน่ะ
กี่โมงแล้วเนี้ย   ยังไม่กลับอีกจะนอนแล้วน่ะ  บ้าจริง  ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง  แล้วทำไมฉันต้องรอด้วยฉันมาเป็นพี่เลี้ยงวันแรกต้องนอนดึกขนาดเนี้ยเลยเหรอ  ตี 1 แล้วน่ะ
ไม่รอแล้วน่ะ  ปีนเข้าบ้านเองล่ะกัน   ฉันหลังกำลังจะขึ้นไปนอน  แต่ก็มีอะไรบ้างอย่างมาขัดซ่ะก่อน
ปรี๊นนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!
กลับมาแล้วแน่เลย   ฉันจึงเดินออกไปเปิดประตูให้โทโมะ   แต่มันไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่เข้ามาแต่มีผู้หญิงที่เขาหิ้วติดมาด้วยน่ะสิ  เฮ้อ  ดีน่ะที่มินหลับไปแล้วฉันสงสารเด็กจริง ๆ ที่มีพ่อแบบนายนี่
โทโมะค่ะ  ถึงบ้านคุณแล้วค่ะ   โทโมะนายเมาเหรอเนี้ย??
ถึงแล้วเหรอคับ  คับ  เมาจริง ๆแหะดูท่าจะหนักด้วย
นี่  !!!!  เธอเป็นใครห่ะ  ยัยจืด
ฉันเหรอ ??
ก็ใช่น่ะสิ  ฉันถามเธอ
ชั่งเถอะคับพิม  ผมว่าเราขึ้นห้องกันเถอะคับ 
ค่ะ  เราไปกันเถอะค่ะ  พิมไม่ไหวแล้ว  แล้วยัยหน้าวอกนั้นก็พาโทโมะไปบนห้องของเขา
อื้ม  โทโมะค่ะ  อ๊ะ...........เสียงอะไร ??  ทำบ้าอะไรกันเนี้ย  ไม่เกรงใจกันเลยรึไง  ห้องที่โทโมะให้ฉันนอนอยู่ติดกันกับห้องของเขาทำให้ฉันได้ยินเสียงไม่พึงประสงค์จะฟังดังขึ้นมา  ฉันเลยเอาหนอนปิดหูแล้วข่มตาหลับไป
........................................................................................................................................
นี่เธอ  ช่วยหยิบรองเท้าให้ฉันหน่อย  เช้าขึ้นมาเจออะไรก็ไม่รู้  ยัยหน้าวอกนี่ใช้ฉันเหรอ
........................
ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอห่ะ  ยัยจืด
ใช้ฉันเหรอ
ใช่สิย่ะก็เธอคนใช้นิ  หยิบสิย่ะ  รองเท้าน่ะ
ฉันไม่ใช่คนใช้  มีมือหยิบเอาเองแล้วกันน่ะค่ะคุณหน้าวอก
อร้ายยยยย   แก  แกนางบ้า อร้ายย
เสียงดังอะไรแต่เช้าเลยเนี้ย   เอาสิยัยนี่อาละวาดจนนายโทโมะตื่นเลยอ่ะ
ก็คนชะ....
ป้าที่ไหนมาขายของคับพ่อ  หนวกหูมากเลยมินจะนอน
อร้าย!!!  เด็กที่ไหนกันค่ะโทโมะ  เอ๊ะ  แล้วเมื่อกี่เด็กนี่เรียกคุณว่า...
ไม่มีไรหรอกคับ   แล้วเสียงดังอะไรกัน ห่ะ   แหม่ที่กะยัยนั้นตอบเสียหวานเลยที่กะเราตะคอกใสหน้าสะงั้นมันน่านัก 
พิมก็แค่ใช้ให้เขาหยิบรองเท้าให้น่ะค่ะ  แต่เขามาด่าพิม
ก็ฉันไม่ใช่คนใช้นิ  ฉันเถียงกลับ
ไม่ใช่คนใช้แล้วเป็นอะไรย่ะ
พี่เลี้ยง  ลูก  เอ้ย  น้องชายผมเองคับพิม   น้องชาย!!!บอกเขาว่าลูกเป็นน้องชายเนี้ยน่ะ  กลัวยัยนั้นจะรับไม่ได้รึไงกัน 
นี่คุณ  มินเป็นละ...อื้ม  ฉันกำลังจะพูดว่ามินเป็นลูก  จะประจารนายโทโมะสักหน่อยแต่โดนนายนั้นเอามือเค็ม ๆ (?) มาปิดปากฉันเสียก่อน
โทโมะ!!!!  ฮ่า ๆ นายซวยแน่โทโมะ  ยัยหน้าวอกดูท่าจะปี๊ดแตกที่โทโมะเอามือมาปิดปากฉัน  คิดอีกที่ฉันหรือนายกันแน่ที่จะซวย
เออ....เราไปกันเถอะพิม  เดี๋ยวผมไปส่ง  นายโทโมะรีบเอามือออกจากการปิดปากฉันแล้วไปจับมือยัยหน้าวอกนั้นออกจากบ้านไป
........................................................................................................................................
 
มินคับ  กินข้าวหน่อยน่ะ  พี่เลี้ยงคนสวยของผมกำลังพยายามให้ผมกินข้าวให้ได้แต่ผมไม่กินหรอก
ทำไมไม่กินข้าวคับ  ไม่หิวเหรอ
มินเสียใจที่พ่อไม่รักมินแล้วหาแม่ใหม่ให้มินด้วย  พี่แก้วต้องขัดขวางพ่อกับป้านั้นน่ะ   ผมอ้อนพี่เลี้ยงคนสวยผมสุด ๆ   หวังว่าจะช่วยผมน่ะคนสวย
เออ...พี่ว่าเรากินข้าวก่อนดีกว่าน่ะ  เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ควรยุ่งน่ะคับ  ผมไม่เด็กสักหน่อยน่ะสามขวบจะสี่ขวบแล้ว
พี่ไม่ช่วยมินไม่กิน  มินจะอดข้าว   คนสวยจะไม่ช่วยผมเหรอ  งั้นผมไม่กินข้าว ผมกินนมรองท้องแล้วแหละ   แบร่ :P
เอาเป็นว่า.........