ผมรักยัยพี่เลี้ยง

 
สวัสดีค่ะคุณแม่  หญิงสาวเอ่ยทักทายหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในห้องผู้ป่วยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม 
อ้าว  หนูแก้วนี่เอง  แล้วนี่มายังไงจ๊ะ 
แก้วมาแท็กซี่ค่ะ  ว่าแต่วันนี้มินกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมค่ะ  แก้วตอบและถามต่อ 
จ๊ะมินกลับได้แล้ว  แต่หนูจะมาทำไมไม่บอกจะได้ให้โทโมะไปรับ
เออ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะแก้วมาเองได้  แก้วบอกแล้วส่งยิ้มให้แม่ของโทโมะ
 
 
คุณ........อ้าว  โทโมะ 
ก็ใช่น่ะสิ  นึกว่าใคร  อะไรของเขาอ่ะทักแค่นี้ทำเป็นหน้าบึงใส่
ก็แก้วนึกว่าคุณแม่นี่  ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นด้วยเล่า
ทำหน้ายังไง...?
ก็...หน้าบึง  อย่างนี้ไง -_-   ฉันพูดแล้วทำหน้าเลียนแบบโทโมะ
เหรอ .. ช่างมันเหอะ  ว่าแต่แม่ฉันไปไหนแล้วล่ะ
คุณแม่ไปเสียค่าพยาบาล  เดี๋ยวก็คงมา   ฉันตอบโทโมะแล้วหันไปปลุกมินที่นอนอยู่บนเตียง  มินคับตื่นได้แล้วคับ
อืม....เสียงครางน้อยๆ จากเด็กชายตัวแสบ  และตอนนี้เขาก็กำลังนอนตาแป๋วอยู่บนเตียง  ตื่นง่ายกว่าพ่อเขาเยอะเลย...
วันนี้เราจะได้กลับบ้านแล้วนะคับดีใจไหม  ฉันพูดกับมิน
ดีใจคับแม่แก้ว  แม่แก้วจะกลับมาดูแล้วมินด้วยใช่ไหม   เด็กน้อยเอียงคอถามอย่างน่าเอ็นดู
เออ   ..  คือว่า    ฉันไม่ตอบแต่หันมองหน้าโทโมะแทน  ฉันเองก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกันว่าจะกลับไปเป็นพี่เลี้ยงเหมือนเดิมได้หรือเปล่า  เขาจะยังต้องการพี่เลี้ยงคนนี้อยู่หรือเปล่า
นะแม่แก้ว  มินสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนนะคับ  เด็กน้อยยังคงอ้อนเธอไม่เลิก
แต่......  ฉันหันไปมองหน้าโทโมะอีกครั้งอย่างต้องการคำอนุญาตแต่สิ่งที่ฉันได้รับคือ..
ขอร้องละ  กลับมาเถอะ   คำขอร้องที่มาจากปากโทโมะ  ไม่ใช่คำอนุญาตงั้นเหรอ
จ๊ะ  แม่แก้วจะไปดูแลมินเหมือนเดิมคับ   คำตอบของฉันทำให้เด็กตัวแสบตรงหน้ายิ้มแก้มปริ
พ่อคับเหงือกแห้งแล้วคับ  เสียงแซวจากเด็กทำให้ฉันหันไปมองคนที่ถูกแซวที่ตอนนี้ทำหน้านิ่งไปเรียบร้อยแล้ว  โทโมะก็ยิ้มด้วยเหรอ?
อะไรไอ้ตัวแสบ  เดี๋ยวไม่ให้ยัยพี่เลี้ยงนี้ไปด้วยหรอก  สิ้นคำโทโมะ มินก็แทบจะกระโดดจากเตียงคนไข้มากอดฉันไว้
ไม่นะคับมินจะให้แม่แก้วไปด้วย
หึ  เสียงหัวเราะของโทโมะที่หัวเราะให้ความน่ารักของเด็กแสบอย่างมิน
กลับบ้านกันคับเด็กๆ   เสียงหญิงวัยกลางคนลอดเข้ามาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม
คุณยายคับ   แม่แก้วจะไปอยู่กับมินเหมือนเดิมแล้วคับ  เด็กน้อยเอ่ยบอกผู้เป็นยายอย่างดีใจ
จริงเหรอจ๊ะหนูแก้ว
ค่ะ  แก้วจะไปเป็นพี่เลี้ยงมินเหมือนเดิมค่ะ
แม่ดีใจนะที่หนูไม่ทิ้งมิน  ขอบใจนะลูก  หญิงวัยกลางคนเอ่ยขอบใจเธอ
 
 
แม่ไปนะตาโมะ  ดูแล้วลูกดีๆล่ะ  อ๋อ ..อีกอย่างดูแลหนูแก้วด้วย  หญิงผู้เป็นแม่เอ่ยบอกลาลูกชายก่อนจะบินไปญี่ปุ่นในเช้าวันนี้
ดูแลลูกอ่ะโมะเข้าใจ  แต่ทำไมต้องดูแลยัยพี่เลี้ยงนั่นด้วยคับแม่  โทโมะกระซิบ
ดูพูดเข้า  อีกเดี๋ยวแกก็จะรู้ว่าทำไมต้องดูแลหนูแก้ว  เจ้าลูกไม่รู้ใจตัวเอง  ผู้เป็นแม่เอ่ยฝากปมให้คิดชายหนุ่มคิด
หนูแก้วจ้า  แม่ไปน่ะลูก  ฝากดูแลเจ้าสองแสบนี่ด้วยนะจ๊ะ  แม่โทโมะหันมาบอกลาแก้วที่ยืนส่งอยู่ข้างๆ ประตู
ค่ะ  เดินทางปลอดภัยนะค่ะ  สวัสดีค่ะ  หญิงสาวตอบรับคำแล้วพนมมือไหว้ลา
 
23/12/55