ผมรักยัยพี่เลี้ยง

โครม .!!!!.....ปัง...!!
 
ตาโมะ.....หญิงวัยกลางคนที่วิ่งออกมาจากบ้าตะโกนเรียกลูกชายสุดเสียงด้วยความตกใจ
คับแม่  มิน !!!
มิน มิน มิน อย่าเป็นอะไรไปนะไอ้ลูกชาย  ชายหนุ่มที่มีหน้าที่เป็นพ่อเด็กน้อยที่นอนจมกองเลือดเนื่องจากอุบัติเหตุรถชนเมือไม่กี่วินาทีที่แล้ว  ร้องเรียกลูกชายอย่างหัวเสีย
ฮึก ฮือ มินตื่นสิลูก  ตื่นมาคุยกับยายสิลูก
ช่วยโทรเรียกรถพยาบาลที่คับ   โทโมะตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนที่มุงดูอยู่แถวนั้น  ส่วนในมือยังคงอุ้มร่างเล็กที่หมดสิติไป
 
โรงพยาบาล
 
เป็นไงบ้างค่ะหมอ หลานฉันเป็นไงบ้าง
เด็กพ้นขีดอันตรายแล้วคับ  แต่ต้องรอดูอาการตอนฟื้นอีกทีคับ  ส่วนอาการภายนอกก็แค่ขาขวาหักเท่านั้นคับ
แล้วเมื่อไหร่ลูกผมจะฟื้นละคับหมอ
น่าจะภายในคืนนี้คับ  งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะคับ
คับ / ค่ะ
.........................................................................................................................................
หลังจากที่หมอออกมาบอกว่าไอ้ตัวแสบปลอดภัยแล้วผมก็โล่งขึ้นมาก  ผมกับแม่เดินเข้าไปในห้องพักพิเศษที่หมอให้พยาบาลสาว (สวย) พามินมาพัก
เมื่อไหร่มินจะฟื้นละลูก  แม่ผมที่นั่งจับมือหลานชายตัวน้อยอยู่ข้างเตียงถามขึ้น
เดี๋ยวก็ตื่นคับแม่  มินเก่งอยู่แล้ว “ลูกพ่อ”  ผมไม่ค่อยจะพูดคำนี้กับมินเท่าไหร่  ผมปลอบแม่แล้วหันไปพูดกับร่างไอ้ตัวแสบแล้วกุมมือไว้แน่น
ถ้าตื่นเร็วพ่อจะพาแม่แก้วของแกมาหา  รีบตื่นล่ะไอ้ตัวแสบ  ผมพูดออกไปเพราะรู้ดีว่ามินอยากเจอแก้วมากจนทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น  ผมผิดเองที่ทำให้แก้วลาออกตั้งแต่แรก
โทโมะ  มินลูก  มือมินกระดิกแล้ว  ผมหันมองมือน้อย ๆ ที่แม่ผมกำลังจับอยู่ตอนนี้  มินตอบสนองผมกับแม่แล้ว  “ลูกผมกำลังจะตื่น”
พ่อโมะ แม่แก้ว  เสียงแผ่วเบาจากมินที่ผมพอจะฟังออกว่าเขาเรียกหาอะไร
แม่คับเดี๋ยวโมะมาน่ะ  ฝากมินด้วยน่ะคับ  ผมปล่อยมือจากมินแล้ววิ่งออกจากห้องพิเศษมุ่งหน้าออกจากโรงพยาบาลไปยังบุคคลที่มินอยากเจอและผมก็อยากเจอทันที
 
ร้านปิดแล้วคะ  เชิญใหม่โอกาสหน้านะคะ  ฉันพูดทั้งที่ยังไม่หันหน้ามองลูกค้าที่เข้ามาในร้นเพราะมัวแต่จัดเก็บของอยู่ในเคาน์เตอร์
..............  มีเพียงเลียงลมหายใจหอบ ๆ อย่างมากจนได้ยินชัดของลูกค้าคนนั้น
คุณ !!  ฉันหันไปก็พบกับโทโมะที่ยื่นหอบอยู่หน้าตู้ขนม  และฉันกำลังจะเดินหนีเขาเช่นเคย   “แล้วทำไมฉันต้องหนีเขาด้วยทั้งที่ใจก็อยากเจอ”
เดี๋ยวแก้วฉันมีเรื่องจะคุยด้วย  โทโมะอ้อมมาดักหน้าฉันไว้
แต่ฉัน...  ไม่ทันพูดจบ
ขอร้องเถอะ  ช่วยฟังกันสักนาทีก็ได้
อืม...งั้นว่ามาสิ  ฉันพยักหน้ารับแล้วยืนฟังเขาแต่โดยดี
ฉันไม่รู้ว่าเธอลาออกเรื่องอะไร  เธออาจจะโกรธที่ฉันทำไม่ดีกับเธอ  ชอบแกล้ง  หรือเธออาจมีเหตุผลอื่นก็แล้วแต่  แต่ที่ฉันมาวันนี้เพื่อขอร้องในเธอเห็นแก่เด็กที่นอนอยู่โรงพยาบาลและก็อยากเจอเธอมาก  ขอร้องไปกับฉันหน่อยเถอะแก้ว    เขาพูดอะไรของเขาอยู่เนี้ยเด็กที่ไหนอยู่โรงพยาบาลแล้วทำไมฉันต้องไปกับเขาด้วย
คุณจะให้ฉันไปพบเด็กที่ไหนกัน
มิน  มินอยากเจอเธอตอนนี้ลูกฉันอยู่โรงพยาบาล
มินเป็นอะไรทำไมต้องอยู่โรงพยาบาลด้วย
เธอจะไปกับฉันมั้ยเนี้ย
บ่นอยู่ได้...รีบไปซิคุณ  รถอยู่ไหนว่ะ  ฉันวิ่งออกจากร้านด้วยความเป็นห่วงมิน  แล้วรถเขาจอดที่ไหนกันหว่า
ยัยเอ๋อเอ้ย  โทโมะเดินตามฉันมาแล้วก็ว่าฉันด้วยประโยคที่เขาดูจะชอบมากแล้วลากมือฉันไปขึ้นรถเขาทันที