ผมรักยัยพี่เลี้ยง

โครม .!!!!.....ปัง...!!

ตาโมะ.....หญิงวัยกลางคนที่วิ่งออกมาจากบ้าตะโกนเรียกลูกชายสุดเสียงด้วยความตกใจ

คับแม่  มิน !!!

มิน มิน มิน อย่าเป็นอะไรไปนะไอ้ลูกชาย  ชายหนุ่มที่มีหน้าที่เป็นพ่อเด็กน้อยที่นอนจมกองเลือดเนื่องจากอุบัติเหตุรถชนเมือไม่กี่วินาทีที่แล้ว  ร้องเรียกลูกชายอย่างหัวเสีย

ฮึก ฮือ มินตื่นสิลูก  ตื่นมาคุยกับยายสิลูก

ช่วยโทรเรียกรถพยาบาลที่คับ   โทโมะตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนที่มุงดูอยู่แถวนั้น  ส่วนในมือยังคงอุ้มร่างเล็กที่หมดสิติไป

โรงพยาบาล

เป็นไงบ้างค่ะหมอ หลานฉันเป็นไงบ้าง

เด็กพ้นขีดอันตรายแล้วคับ  แต่ต้องรอดูอาการตอนฟื้นอีกทีคับ  ส่วนอาการภายนอกก็แค่ขาขวาหักเท่านั้นคับ

แล้วเมื่อไหร่ลูกผมจะฟื้นละคับหมอ

น่าจะภายในคืนนี้คับ  งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะคับ

คับ / ค่ะ

.........................................................................................................................................

หลังจากที่หมอออกมาบอกว่าไอ้ตัวแสบปลอดภัยแล้วผมก็โล่งขึ้นมาก  ผมกับแม่เดินเข้าไปในห้องพักพิเศษที่หมอให้พยาบาลสาว (สวย) พามินมาพัก

เมื่อไหร่มินจะฟื้นละลูก  แม่ผมที่นั่งจับมือหลานชายตัวน้อยอยู่ข้างเตียงถามขึ้น

เดี๋ยวก็ตื่นคับแม่  มินเก่งอยู่แล้ว “ลูกพ่อ”  ผมไม่ค่อยจะพูดคำนี้กับมินเท่าไหร่  ผมปลอบแม่แล้วหันไปพูดกับร่างไอ้ตัวแสบแล้วกุมมือไว้แน่น

ถ้าตื่นเร็วพ่อจะพาแม่แก้วของแกมาหา  รีบตื่นล่ะไอ้ตัวแสบ  ผมพูดออกไปเพราะรู้ดีว่ามินอยากเจอแก้วมากจนทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น  ผมผิดเองที่ทำให้แก้วลาออกตั้งแต่แรก

โทโมะ  มินลูก  มือมินกระดิกแล้ว  ผมหันมองมือน้อย ๆ ที่แม่ผมกำลังจับอยู่ตอนนี้  มินตอบสนองผมกับแม่แล้ว  “ลูกผมกำลังจะตื่น”

พ่อโมะ แม่แก้ว  เสียงแผ่วเบาจากมินที่ผมพอจะฟังออกว่าเขาเรียกหาอะไร

แม่คับเดี๋ยวโมะมาน่ะ  ฝากมินด้วยน่ะคับ  ผมปล่อยมือจากมินแล้ววิ่งออกจากห้องพิเศษมุ่งหน้าออกจากโรงพยาบาลไปยังบุคคลที่มินอยากเจอและผมก็อยากเจอทันที

ร้านปิดแล้วคะ  เชิญใหม่โอกาสหน้านะคะ  ฉันพูดทั้งที่ยังไม่หันหน้ามองลูกค้าที่เข้ามาในร้นเพราะมัวแต่จัดเก็บของอยู่ในเคาน์เตอร์

..............  มีเพียงเลียงลมหายใจหอบ ๆ อย่างมากจนได้ยินชัดของลูกค้าคนนั้น

คุณ !!  ฉันหันไปก็พบกับโทโมะที่ยื่นหอบอยู่หน้าตู้ขนม  และฉันกำลังจะเดินหนีเขาเช่นเคย   “แล้วทำไมฉันต้องหนีเขาด้วยทั้งที่ใจก็อยากเจอ”

เดี๋ยวแก้วฉันมีเรื่องจะคุยด้วย  โทโมะอ้อมมาดักหน้าฉันไว้

แต่ฉัน...  ไม่ทันพูดจบ

ขอร้องเถอะ  ช่วยฟังกันสักนาทีก็ได้

อืม...งั้นว่ามาสิ  ฉันพยักหน้ารับแล้วยืนฟังเขาแต่โดยดี

ฉันไม่รู้ว่าเธอลาออกเรื่องอะไร  เธออาจจะโกรธที่ฉันทำไม่ดีกับเธอ  ชอบแกล้ง  หรือเธออาจมีเหตุผลอื่นก็แล้วแต่  แต่ที่ฉันมาวันนี้เพื่อขอร้องในเธอเห็นแก่เด็กที่นอนอยู่โรงพยาบาลและก็อยากเจอเธอมาก  ขอร้องไปกับฉันหน่อยเถอะแก้ว    เขาพูดอะไรของเขาอยู่เนี้ยเด็กที่ไหนอยู่โรงพยาบาลแล้วทำไมฉันต้องไปกับเขาด้วย

คุณจะให้ฉันไปพบเด็กที่ไหนกัน

มิน  มินอยากเจอเธอตอนนี้ลูกฉันอยู่โรงพยาบาล

มินเป็นอะไรทำไมต้องอยู่โรงพยาบาลด้วย

เธอจะไปกับฉันมั้ยเนี้ย

บ่นอยู่ได้...รีบไปซิคุณ  รถอยู่ไหนว่ะ  ฉันวิ่งออกจากร้านด้วยความเป็นห่วงมิน  แล้วรถเขาจอดที่ไหนกันหว่า

ยัยเอ๋อเอ้ย  โทโมะเดินตามฉันมาแล้วก็ว่าฉันด้วยประโยคที่เขาดูจะชอบมากแล้วลากมือฉันไปขึ้นรถเขาทันที