ผมรักยัยพี่เลี้ยง

แต่ฉัน.............ฉันอะไรดีว่ะข้ออ้างที่ดี ๆ ไปไหนหมด
จะอะไรก็ตาม.......เรื่องของนาย
แต่ฉันจะนอนโซฟา  เธอต้องไปนอนที่เตียงกับมิน  เธอจะได้ทำหน้าที่พี่เลี้ยงมินด้วยไปเลย   นี่คือข้ออ้างที่ผมพยายามสรรหามาที่สุดแล้วน่ะเนี้ย คงจะดีพอให้เธอยอมมั้งแหละ  คนมันคิดได้แค่นี้อ่ะ  ถึงจะหล่อมากก็เถอะ(หลงตัวเองเนอะ)
..................  ไม่มีเลียงตอบรับจากยัยแก้วแต่อย่างใด  เพราะเธอนอนบนโซฟาเรียบร้อยไปแล้ว
ไอ้บ้าทำไรว่ะ  ปล่อยเลย  ปล่อย  เสียงอะไรน่ะเหรอผมอุ้มยัยพี่เลี้ยงจอมเอ๋อของเจ้าลูกชายเองแหละอยากไม่พูดกับผมเองน่ะช่วยไม่ได้
อ่ะ  ปล่อยแล้ว  ผมโยนแก้วลงบนเตียงนอน  แต่ไม่แรงหรอกเพราะมินกำลังหลับอยู่ด้วย
โอ้ยไอ้...
เงียบ  มินหลับอยู่เบาหน่อยเดี๊ยวลูกฉันตื่น   ผมก้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูแก้ว  เธอเบียงหน้าดูมินเล็กน้อยแล้วผลักผมออกอย่างตั้งใจเลยแหละ  น่าจับฟัดชะมัดเลย
ออกไปนอนโซฟาเลยอยากนอนนักนี่   แก้วไล่ผมให้ไปนอนโซฟาอัน  เอ่อ  อย่าพูดเลยดิ้นนิดเดียวก็ตกแล้ว
รู้แล้วน๊า  ทำไมผมรู้สึกว่านับวันผมยิ่งยอมยัยนี่ไปทุกทีตกลงผมจ้างแก้วมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กหรืออะไรกันแน่เนี้ย
 
.........................................................................................................................................
มินตื่นได้แล้วคับ  ไปอาบน้ำน่ะจะได้ไปกินข้าวกัน  ฉันปลุกมินให้ตื่นแล้วกำลังจะเดินไปปลุกนายโทโมะที่นอนอยู่ที่โซฟาทั้งคืน  นึกดูก็น่ารักเหมือนกันน่ะ  เฮ้ย  คิดไรของแกว่ะยัยแก้ว
นี่นาย  นายโทโมะตื่นได้แล้ว  นายนี่ตื่นยากชะมัดเดี๋ยวเอาน้ำสาดเลยนิ
อืม    มีเพียงเสียงนี้ที่ตอบกับมา  ฉันเลยเดินวนไปหลังโซฟา  ปลุกดี ๆ ไม่ชอบใช่มั้ย
โอ้ย  ใครว่ะใครแกล้งกูว่ะ   ฮ่า ๆ นายโทโมะสบถออกมา เพราะอะไรน่ะเหรอฉันผลักเขาตกโซฟาเองแหละปลุกดี ๆ แล้วไม่ตื่นเองนี่น๊า
ฉันเอง 
ยัยเอ๋อ  ยัยบ้า ยัยพี่เลี้ยงจอมเอ๋อ  ทำไรของเธอเนี้ย  รู้สึกว่านับวันฉายาฉันที่โทโมะเรียกจะเยอะขึ้นทุกวันน่ะเนี้ย
ฉันปลุกนายไง  เรียกดี ๆ แล้วน่ะนายไม่ตื่นเอง
เลยใช่วิธีนี้  ยัยบ้าเอ้ย
ตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำ   เออ  แต่มินอาบอยู่เร็ว ๆ ด้วยล่ะฉันหิว
ไม่ใช่แม่  ไม่ต้องมาสั่งเลย  เฮ้ยนายโทโมะมันด่าฉันอ่ะ  ปากร้ายเป็นบ้า
ใครบอก  พี่แก้วอ่ะแม่มินคับพ่อ  เนอะแม่แก้วเนอะ
ใช่ฉันแม่มิน
งั้นเป็นเมียฉันอ่ะดิ
ใช่  เฮ้ย  ไม่ใช่  ไอ้บ้าไปอาบน้ำเลยไป  ฉันไล่นายโทโมะให้รีบไปอาบน้ำ  เล่นทีเผลอกันนิหว่า