Coffee In Love

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 


[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 9 [ 

 

“ดูพวกแกห่วงฉันมากเลยนะ” 

 

เริ่มฟังมาตั้งแต่ต้นจนเกือบจบ สุดท้ายในความคิดของเพื่อนๆก็คือกลัวว่าเธอจะหงุดหงิดใส่เจ้านายของพวกหล่อนแล้วก็ทิ้งระเบิดให้คนโรคจิตกังวลใจ แทนที่จะห่วงสวัสดิภาพของคนสวยตัวเล็กน่ารักอย่างเธอ ยายพวกนี้เห็นคนจ่ายเงินสำคัญกว่าเพื่อนได้ไงอ่ะ 

หยิบกุญแจรถได้ก็บึ่งรถออกไปทันทีอย่างที่มีนบอก ถ้าเป็นลูกค้าประจำขึ้นมาจะแย่เอาได้ ยายตาหยีน่ะได้รับการฝึกวิทยายุทธจากเธอไปบ้างแล้วก็จริง แต่กับลูกค้าบางคนก็อยากจะให้เป็นบาริสตี้/บาริสต้าคนนี้เท่านั้น รสชาติอาจจะเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไปก็ไม่รู้ได้ รู้แต่ว่าต้องเป็นเธอ/เป็นเขาคนนี้ฉันถึงจะดื่มนะประมาณนั้น 

 

เจ้านายบ้ากามน่ะเชื่อว่ายังพอรับมือได้ แต่คุณลูกค้าคือพระเจ้าเนี่ยรับมือยากจริงๆให้ตาย 

 

{{{{{{{ 

 

น 

 

 

“ลูกฉันล่ะ?” 

“ต้องรอฉันพร้อมก่อนถึงจะมีได้นะจ้ะที่รัก...อ๊ะ เธอนี่มัน....อยู่ที่ท่าเรือเดี๋ยวเย็นนี้คนขับรถฉันจะไปรับมาให้” 

“ฮึ สม....ยังโรคจิตไม่เปลี่ยนเลยนะไม่ได้เจอกันตั้งเดือนนึง ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างหรือไง?” 

“เปลี่ยนแล้ว” 

“ตรงไหนที่ว่าเปลี่ยนไม่ทราบ?...ผมยาวขึ้นแค่เนี้ย?” 

 

ถึงที่หมายก็พบคุณชายยืนยิ้มหน้าบานรออยู่ที่ลานจอดรถ ก่อนจะเปิดกระโปรงหลังให้เอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่เข้าไปเก็บ เมื่อขึ้นรถได้เธอก็รีบทวงถามถึงลูกชายสีแดงเพลิงรุ่นลิมิเต็ดของเธอ คุณชายผีดิบหันหน้ามาตอบแบบไม่ต้องคิด ก็เลยได้นิ้วอาบยาพิษไปบิดที่กล้ามท้องแข็งแรงนั่น 3-4 ที ก่อนจะได้รับคำตอบที่กลั่นกรองจากสมองกลับมา

เดือนนึงที่ไม่ได้เจอกัน ผมเขาดูยาวขึ้นจนสามารถนำมารวบเป็น 2 จุกได้ เท่ห์ดีแฮะ แต่ฟังจากการพูดแล้วอย่างอื่นคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเท่าไหร่เลย

 

โรคจิต บ้ากาม เอาแต่ใจ ฯลฯ ...แต่ทำไมยิ่งเห็นหน้ากลับยิ่งคิดถึงนะ คิดถึงจะบ้า!!

 

 

{{{{{{{ 

 

 

“หัวใจของฉันไง มันเปลี่ยนที่อยู่ไปแล้ว...เห็นบ้างไหม?”

“.....มะ ไม่เห็น” 

 

เมื่อได้เจอหน้าคนสวยที่เขาไม่ได้เจอมานานนับเดือน หัวใจก็รู้สึกเหมือนได้ตื่นขึ้นอีกครั้ง หลังจากมาส่งเธอที่สนามบินเมื่อวันนั้นก็เหมือนหัวใจได้หายไป มันย้ายไปอยู่กับคนสวยใจร้ายที่เพิ่งเดินขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยไปแล้ว  

 

จากวันนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ตั้งผู้บริหารคนใหม่มาดูแลธุรกิจที่ศูนย์ญี่ปุ่นแทนเขาโดยเขาจะกลับมาดูแลศูนย์ที่ประเทศไทยเป็นการถาวรเพื่อตามหาหัวใจที่หายไปกับสาวไทยคนใจร้าย 

 

แสนจะคิดถึง หลงจนเจ็บที่หัวใจไปหมดแล้ว...... 

 

 

“ฉันจะกลับมาอยู่ที่นี่เลย รบกวนมาทำกาแฟให้ที่ห้องทุกคืนเลยนะ.....ขอบใจ” 

“ห๊า...............จะบ้าเหรอ ฉันต้องการพักผ่อนเว้ย..............” 

“เพิ่มอีกเดือนละ 2 หมื่น หลังเวลางาน”

“นี่ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงหน้าเงินนะ!! แล้วเวลานั้นคือเวลาส่วนตัวด้วย ฉันไม่ทำ!!”

 

เจอหน้าก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยคำหวานให้ฟังได้ตอนไหน ปากมันไม่ตรงกับหัวใจเผลอรวนคนสวยทุกนาทีที่มีโอกาส อุตส่าห์พูดคำซึ้งๆเจ้าตัวแสบก็ทำเป็นไม่สนไม่รู้ ก็เลยเปลี่ยนหัวข้อสนทนาบอกถึงสาเหตุของการมาในครั้งนี้แทน ไม่รู้จะหาโอกาสแบบไหนที่จะได้เข้าใกล้คนสวย ก็เลยเอาเรื่องกาแฟก่อนนอนขึ้นมาอ้าง เจ้าตัวก็เหมือนจะรู้ว่าเขาคิดอะไรก็แกล้งตอบแบบไม่มีเยื่อใยให้สักนิด  

คนหล่อหมดกำลังใจนะครับ T^T~ 

 

{{{{{{{ 

 

“เดือนละ 6 หมื่นทั้งงานประจำและงานนอกที่ห้องของฉัน”

“................” 

“ 7 หมื่น.....ไม่เอา? ถ้างั้นฉันจะไปหาคนอื่น...”

 

 

“โอเคๆๆๆๆ เห็นแก่ที่นายชอบดื่มกาแฟมากๆ ถ้าไม่ได้ดื่มก่อนนอนจะทำให้หลับไม่สนิทหรอกนะ ตกลงก็ได้ ไม่ต้องไปเสียเวลาหาคนอื่นหรอก สมัยนี้คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ” 

 

อันที่จริงก็เข้าใจอยู่หรอกนะว่าเจ้านายโรคจิตนี่ต้องแอบชอบเธอแน่ๆ อาจจะถึงขั้นหลงทางและก็หลงเธอไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย แต่จะให้ตอบตกลงไปหาที่ห้องตอนดึกง่ายๆเนี่ยมันก็ยังไงๆอยู่ เลยเล่นตัวซะเพลินไปหน่อย คนบ้ากามก็เลยคิดจะหาคนอื่นมาทำแทน  เรื่องอะไรจะยอมล่ะ! เจ้านายหล่อๆแบบนี้ไม่ได้หากันง่ายๆตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปนะจ๊ะ ก็ไม่ได้หวงอะไรและไม่ได้เห็นแก่เงินหรอกนะ

 

ก็แค่สงสารคนขาดความอบอุ่นก็เท่านั้นแหล่ะ ฮิฮิ 

 

เรื่องเงิน 7 หมื่นไม่ได้อยู่ในสมองเลยให้ตายเหอะ...ก็ตกวันละ 2,333.33 บาท กรี๊ด............>o<

 

 

 

 

สาบานเลยว่าไม่ได้สนเรื่องเงิน ถ้าไม่จริงให้เก้าอี้ที่ร้านมี 4 ขาเลยเอ้า!!

 

{{{{{{{ 

 

 

“เอ...ทำไมยายฟางไม่รับโทรศัพท์?” 

“แก้ว หยิบพริกให้ผมหน่อย แก้วครับ....แก้ว?” 

“ยายฟาง!! ฉันโทรไปตั้งนานทำไมแกไม่รับวะ ทำอะไรอยู่? นี่ก็ไม่ดึกยังไม่ถึง 4 ทุ่มเลยนะยะ”

((เออ ขอโทษๆ....มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะแก)) 

“เรื่องอะไร ไอเด็กหมีทำอะไรแก บอกมาๆๆๆ ไอเด็กบ้านั่นยังไม่ถึง 20 เลยนะ เดี๋ยวแกจะโดนจับ ระวังไว้เหอะยายกระต่ายเน่า!! ฮ่าๆๆๆ”

((ไอบ้า....แค่บอกรักนิดหน่อย กับ....จูบแบบเด็กๆ อ๊าย.....เขินว่ะ)) 

“อะไรนะ!!! แกโดนไอเด็กนั่นจุ๊บุๆเหรอ หืม ไอเด็กยุคไอแพด!!!!”

((แล้วแกโทรมาว่าไง ฉันหิวข้าวมากตอนนี้)) 

“เออๆๆ พรุ่งนี้วันเกิดคุณน้าของหลานเฟย์ไปที่ร้านนะ ทุ่มนึง” 

((เราจะเซอร์ไพรส์อะไรยายเฟย์ดีอ่ะ .... แต่งชุดเซ็กซี่ไปยั่วน้ามันดีไหม?)) 

“งั้นแกก็เตรียมไปเคลียร์กะเด็กหมีหลังงานเลิกด้วยนะ...ไอบ้า วันเกิดน้าเขื่อนเว้ย! 555+ เออ ใส่ชุดกระต่ายดีกว่าว่ะ!! เราก็แค่แกล้งไปคลอเคลียคุณน้านิดๆหน่อยๆ แล้วก็ใส่หน้ากากเอาไว้ยายเฟย์มันไม่รู้หรอก โอป้ะ?”

 

“ไม่โอ เลิกเล่นได้แล้วแก้ว ผมหิว!!”

((เสียงใครอ่ะ แกอยู่ที่ห้องคุณโทโมะเหรอ? ตายแน่ๆๆ แต่แกไม่ต้องกลัวนะว่าแกจะติดคุก เพราะเจ้านายรูปหล่อของแกเกิน 20 แล้วว่ะ กินได้ไม่ติดฟันด้วย ฮ่าๆๆ))

“เออ ไอบ้า! แค่นี้แหล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน บายๆๆ”

 

{{{{{{{ 

 

“มอคค่าขั้นเทพเมพขิงมาแล้วคร้าบ.....” รีบไปชงกาแฟของโปรดเอาใจ รู้ตัวน่าว่าเมื่อกี๊ทำให้ไม่พอใจ มาง้อแล้วๆ

“.....................” นิ่งเพื่อ? 

“นี่อย่ามาทำงอนเป็นเด็กๆน่า มีไรก็พูดมาตรงๆเลย ฉันไม่ชอบนะเงียบแบบนี้ ไม่ชอบเดาใจใคร”
 
 
 
 
 
ตอนหน้าจบนะคะ....

 


เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 9 [ 
 
“ดูพวกแกห่วงฉันมากเลยนะ” 
 
เริ่มฟังมาตั้งแต่ต้นจนเกือบจบ สุดท้ายในความคิดของเพื่อนๆก็คือกลัวว่าเธอจะหงุดหงิดใส่เจ้านายของพวกหล่อนแล้วก็ทิ้งระเบิดให้คนโรคจิตกังวลใจ แทนที่จะห่วงสวัสดิภาพของคนสวยตัวเล็กน่ารักอย่างเธอ ยายพวกนี้เห็นคนจ่ายเงินสำคัญกว่าเพื่อนได้ไงอ่ะ 
หยิบกุญแจรถได้ก็บึ่งรถออกไปทันทีอย่างที่มีนบอก ถ้าเป็นลูกค้าประจำขึ้นมาจะแย่เอาได้ ยายตาหยีน่ะได้รับการฝึกวิทยายุทธจากเธอไปบ้างแล้วก็จริง แต่กับลูกค้าบางคนก็อยากจะให้เป็นบาริสตี้/บาริสต้าคนนี้เท่านั้น รสชาติอาจจะเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไปก็ไม่รู้ได้ รู้แต่ว่าต้องเป็นเธอ/เป็นเขาคนนี้ฉันถึงจะดื่มนะประมาณนั้น 
 
เจ้านายบ้ากามน่ะเชื่อว่ายังพอรับมือได้ แต่คุณลูกค้าคือพระเจ้าเนี่ยรับมือยากจริงๆให้ตาย 
 
{{{{{{{ 
 
น 
 
 
“ลูกฉันล่ะ?” 
“ต้องรอฉันพร้อมก่อนถึงจะมีได้นะจ้ะที่รัก...อ๊ะ เธอนี่มัน....อยู่ที่ท่าเรือเดี๋ยวเย็นนี้คนขับรถฉันจะไปรับมาให้” 
“ฮึ สม....ยังโรคจิตไม่เปลี่ยนเลยนะไม่ได้เจอกันตั้งเดือนนึง ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างหรือไง?” 
“เปลี่ยนแล้ว” 
“ตรงไหนที่ว่าเปลี่ยนไม่ทราบ?...ผมยาวขึ้นแค่เนี้ย?” 
 
ถึงที่หมายก็พบคุณชายยืนยิ้มหน้าบานรออยู่ที่ลานจอดรถ ก่อนจะเปิดกระโปรงหลังให้เอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่เข้าไปเก็บ เมื่อขึ้นรถได้เธอก็รีบทวงถามถึงลูกชายสีแดงเพลิงรุ่นลิมิเต็ดของเธอ คุณชายผีดิบหันหน้ามาตอบแบบไม่ต้องคิด ก็เลยได้นิ้วอาบยาพิษไปบิดที่กล้ามท้องแข็งแรงนั่น 3-4 ที ก่อนจะได้รับคำตอบที่กลั่นกรองจากสมองกลับมา
เดือนนึงที่ไม่ได้เจอกัน ผมเขาดูยาวขึ้นจนสามารถนำมารวบเป็น 2 จุกได้ เท่ห์ดีแฮะ แต่ฟังจากการพูดแล้วอย่างอื่นคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเท่าไหร่เลย
 
โรคจิต บ้ากาม เอาแต่ใจ ฯลฯ ...แต่ทำไมยิ่งเห็นหน้ากลับยิ่งคิดถึงนะ คิดถึงจะบ้า!!
 
 
{{{{{{{ 
 
 
“หัวใจของฉันไง มันเปลี่ยนที่อยู่ไปแล้ว...เห็นบ้างไหม?”
“.....มะ ไม่เห็น” 
 
เมื่อได้เจอหน้าคนสวยที่เขาไม่ได้เจอมานานนับเดือน หัวใจก็รู้สึกเหมือนได้ตื่นขึ้นอีกครั้ง หลังจากมาส่งเธอที่สนามบินเมื่อวันนั้นก็เหมือนหัวใจได้หายไป มันย้ายไปอยู่กับคนสวยใจร้ายที่เพิ่งเดินขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยไปแล้ว  
 
จากวันนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ตั้งผู้บริหารคนใหม่มาดูแลธุรกิจที่ศูนย์ญี่ปุ่นแทนเขาโดยเขาจะกลับมาดูแลศูนย์ที่ประเทศไทยเป็นการถาวรเพื่อตามหาหัวใจที่หายไปกับสาวไทยคนใจร้าย 
 
แสนจะคิดถึง หลงจนเจ็บที่หัวใจไปหมดแล้ว...... 
 
 
“ฉันจะกลับมาอยู่ที่นี่เลย รบกวนมาทำกาแฟให้ที่ห้องทุกคืนเลยนะ.....ขอบใจ” 
“ห๊า...............จะบ้าเหรอ ฉันต้องการพักผ่อนเว้ย..............” 
“เพิ่มอีกเดือนละ 2 หมื่น หลังเวลางาน”
“นี่ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงหน้าเงินนะ!! แล้วเวลานั้นคือเวลาส่วนตัวด้วย ฉันไม่ทำ!!”
 
เจอหน้าก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยคำหวานให้ฟังได้ตอนไหน ปากมันไม่ตรงกับหัวใจเผลอรวนคนสวยทุกนาทีที่มีโอกาส อุตส่าห์พูดคำซึ้งๆเจ้าตัวแสบก็ทำเป็นไม่สนไม่รู้ ก็เลยเปลี่ยนหัวข้อสนทนาบอกถึงสาเหตุของการมาในครั้งนี้แทน ไม่รู้จะหาโอกาสแบบไหนที่จะได้เข้าใกล้คนสวย ก็เลยเอาเรื่องกาแฟก่อนนอนขึ้นมาอ้าง เจ้าตัวก็เหมือนจะรู้ว่าเขาคิดอะไรก็แกล้งตอบแบบไม่มีเยื่อใยให้สักนิด  
คนหล่อหมดกำลังใจนะครับ T^T~ 
 
{{{{{{{ 
 
“เดือนละ 6 หมื่นทั้งงานประจำและงานนอกที่ห้องของฉัน”
“................” 
“ 7 หมื่น.....ไม่เอา? ถ้างั้นฉันจะไปหาคนอื่น...”
 
 
“โอเคๆๆๆๆ เห็นแก่ที่นายชอบดื่มกาแฟมากๆ ถ้าไม่ได้ดื่มก่อนนอนจะทำให้หลับไม่สนิทหรอกนะ ตกลงก็ได้ ไม่ต้องไปเสียเวลาหาคนอื่นหรอก สมัยนี้คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ” 
 
อันที่จริงก็เข้าใจอยู่หรอกนะว่าเจ้านายโรคจิตนี่ต้องแอบชอบเธอแน่ๆ อาจจะถึงขั้นหลงทางและก็หลงเธอไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย แต่จะให้ตอบตกลงไปหาที่ห้องตอนดึกง่ายๆเนี่ยมันก็ยังไงๆอยู่ เลยเล่นตัวซะเพลินไปหน่อย คนบ้ากามก็เลยคิดจะหาคนอื่นมาทำแทน  เรื่องอะไรจะยอมล่ะ! เจ้านายหล่อๆแบบนี้ไม่ได้หากันง่ายๆตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปนะจ๊ะ ก็ไม่ได้หวงอะไรและไม่ได้เห็นแก่เงินหรอกนะ
 
ก็แค่สงสารคนขาดความอบอุ่นก็เท่านั้นแหล่ะ ฮิฮิ 
 
เรื่องเงิน 7 หมื่นไม่ได้อยู่ในสมองเลยให้ตายเหอะ...ก็ตกวันละ 2,333.33 บาท กรี๊ด............>o<
 
 
 
 
สาบานเลยว่าไม่ได้สนเรื่องเงิน ถ้าไม่จริงให้เก้าอี้ที่ร้านมี 4 ขาเลยเอ้า!!
 
{{{{{{{ 
 
 
“เอ...ทำไมยายฟางไม่รับโทรศัพท์?” 
“แก้ว หยิบพริกให้ผมหน่อย แก้วครับ....แก้ว?” 
“ยายฟาง!! ฉันโทรไปตั้งนานทำไมแกไม่รับวะ ทำอะไรอยู่? นี่ก็ไม่ดึกยังไม่ถึง 4 ทุ่มเลยนะยะ”
((เออ ขอโทษๆ....มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะแก)) 
“เรื่องอะไร ไอเด็กหมีทำอะไรแก บอกมาๆๆๆ ไอเด็กบ้านั่นยังไม่ถึง 20 เลยนะ เดี๋ยวแกจะโดนจับ ระวังไว้เหอะยายกระต่ายเน่า!! ฮ่าๆๆๆ”
((ไอบ้า....แค่บอกรักนิดหน่อย กับ....จูบแบบเด็กๆ อ๊าย.....เขินว่ะ)) 
“อะไรนะ!!! แกโดนไอเด็กนั่นจุ๊บุๆเหรอ หืม ไอเด็กยุคไอแพด!!!!”
((แล้วแกโทรมาว่าไง ฉันหิวข้าวมากตอนนี้)) 
“เออๆๆ พรุ่งนี้วันเกิดคุณน้าของหลานเฟย์ไปที่ร้านนะ ทุ่มนึง” 
((เราจะเซอร์ไพรส์อะไรยายเฟย์ดีอ่ะ .... แต่งชุดเซ็กซี่ไปยั่วน้ามันดีไหม?)) 
“งั้นแกก็เตรียมไปเคลียร์กะเด็กหมีหลังงานเลิกด้วยนะ...ไอบ้า วันเกิดน้าเขื่อนเว้ย! 555+ เออ ใส่ชุดกระต่ายดีกว่าว่ะ!! เราก็แค่แกล้งไปคลอเคลียคุณน้านิดๆหน่อยๆ แล้วก็ใส่หน้ากากเอาไว้ยายเฟย์มันไม่รู้หรอก โอป้ะ?”
 
“ไม่โอ เลิกเล่นได้แล้วแก้ว ผมหิว!!”
((เสียงใครอ่ะ แกอยู่ที่ห้องคุณโทโมะเหรอ? ตายแน่ๆๆ แต่แกไม่ต้องกลัวนะว่าแกจะติดคุก เพราะเจ้านายรูปหล่อของแกเกิน 20 แล้วว่ะ กินได้ไม่ติดฟันด้วย ฮ่าๆๆ))
“เออ ไอบ้า! แค่นี้แหล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน บายๆๆ”
 
{{{{{{{ 
 
“มอคค่าขั้นเทพเมพขิงมาแล้วคร้าบ.....” รีบไปชงกาแฟของโปรดเอาใจ รู้ตัวน่าว่าเมื่อกี๊ทำให้ไม่พอใจ มาง้อแล้วๆ
“.....................” นิ่งเพื่อ? 
“นี่อย่ามาทำงอนเป็นเด็กๆน่า มีไรก็พูดมาตรงๆเลย ฉันไม่ชอบนะเงียบแบบนี้ ไม่ชอบเดาใจใคร”