Coffee In Love
ออมอนี่cake
20)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 6 [
“ยายแก้วอีก 10 นาที ฉันถึงคอนโดแกแล้วนะเสร็จยังเนี่ย!!!” ยายบ้าฟางโทรจิกเธอยิกๆๆตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้วจะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย แก้วใจจะบ้า....
“รู้แล้วโว้ย!!!!!!!”
“แกช้าไปมั้ง?” ช้าอะไรยะยัยเฟย์ นี่เธอยังไม่ได้เก็บอะไรใส่กระเป๋าเลยที่หิ้วมา 2 ใบเนี่ยโยนอะไรใส่มาบ้างก็ไม่รู้
“อย่าบ่นน่า มาแล้วนี่ไง คนของแกไม่หนีหายไปไหนหรอกย่ะ ชิ!!”
หมั่นไส้!! ก็ว่าที่แฟนของเจ้าหล่อนจะมา แต่ตูเนี่ยโดนเจ้านายตามตัวเมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว บอกแค่ว่าให้ขึ้นเครื่องมาให้เร็วที่สุด ถ้ามาไม่ได้จะปิดร้าน อ้าว!ซวยยายมีนยายจินอ่ะดิ่ ยายสองคนนั่นเลยปิดร้านไปโดยปริยาย 2 วันแล้วบังคับให้เธอมาขึ้นเครื่องไปแลนดิ้งที่แดนปลาดิบภายในวันนี้
“คุณลุงคุณป้า โทรมาบอกว่าเครื่องเค้ามาเร็วกว่ากำหนด”
“น้าเขื่อนอ่ะเหรอ?” แอบกัดมันเสียหน่อย 555+
“อือๆๆ...น้าเขื่อน” นั่นไงหน้าซีดนิดๆพอเป็นพิธี โอ๊ย....มีความสุข
“แก้ว...ฉันขอสาปให้เจ้านายผีดิบตาสว่างเลิกเห็นกงจักรอย่างแกเป็นดอกบัวเสียที!! ย้ำอยู่ได้”
“โว้ย ...ยายฟาง ขอให้เด็กหน้าหมีนั่นติดแกงอมแงมๆๆๆๆ ไม่ยอมปล่อยแกไปไหนเลยชั่วชีวิต สาธุๆๆ”
ยายบ้าฟาง เธอแขว่ะยายเฟย์นู่นแล้วหล่อนจะมาเดือดร้อนทำไมไม่ทราบยะ? ก็เลยกัดมันไปซักทีเรื่องเด็กหมีของเจ้าหล่อนน่ะแหล่ะ ชิ! เธอน่ะดอกบัวแท้ๆเลยย่ะ ใช่กงจักรที่ไหนกันเล่า มั่วๆๆๆ
ตั้งแต่วันที่ถูกลากขึ้นไปชงกาแฟให้เจ้านายบ้ากามถึงในห้อง วันถัดมาก็คิดว่าจะโดนบังคับอีกแต่ก็ไม่มี รู้สึกได้ถึงความโล่งใจแต่กระสับกระส่ายข้างในลึกๆอย่างไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของตัวเอง
โล่งใจกับใจหายนี่คล้ายๆกันหรือเปล่า?
วันนี้ที่ยอมไปทั้งๆที่ไอโรคจิตนั่นไม่เคยติดต่ออะไรกลับมาอีก เพราะกลัวยายมีนยายจินนี่ตกงานหรอกนะ ส่วนเรื่องมินิคูปฯรุ่นล่าสุดที่เอามาล่อนั่นก็เป็นแค่เหตุผลรองๆเท่านั้นแหล่ะ
จะทำหน้ายังไงตอนเจอหมอนั่นกันนะ.....
{{{{{{{
“ถึงยังครับ”
((ถึงแล้ว รอที่เกทได้ไหมหนาว))
“โอเค เดี๋ยวเข้าไปรับ”
((เอ่อ.....อือ))
ระว่างที่ยืนรอคนมารับก็ได้แต่ยืนสั่นๆอยู่ที่เกทของสนามบิน สำหรับคนที่นี่อาจจะรู้สึกปรกติ แต่สำหรับชาวต่างชาติขี้หนาวอย่างเธอ มันเกินจะรับไหวจริงๆให้ตายเหอะ T^T หนาวมากแม่จ๋าพ่อจ๋า
“หนาวเหรอ?”
“มาก....ให้มาทำไม?”
“คิดถึง....”
“.............(O_o?)”
“เหนื่อยอ่ะ....ทำแต่งานบ้าอะไรก็ไม่รู้ ขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย”
“.............เอ่อ”
“รู้ไหมเช้าวันนั้น โดนป๊าโทรฯตามยิกๆ ไม่ได้เข้าไปชิมกาแฟฝีมือเธอก่อนกลับเลย”
“...............อือ”
มินิคูเปอร์สีแดงเพลิงรุ่นลิมิเต็ดจอดอยู่ตรงหน้า พร้อมมือหนาของอีกคนที่คว้าเอาข้อมือเรียวของเธอเข้าหา ไม่ขัดขืนล่ะค่ะอากาศขนาดนี้ไม่ดื้อค่ะไม่ดื้อ ช่วยพาไปอยู่ในที่ๆอุ่นกว่านี้ทีเหอะจะแย่อยู่แล้ว ระหว่างทางที่อยู่บนรถเจ้านายบ้ากามก็เอาแต่จ้อๆๆๆ ส่วนเธอเหมือนจะเสียสติไปในเวลานั้นทันที กับคำพูดมากมายที่ช่วยทำให้เธอคลายความสงสัยทั้งหมด
ความโล่งใจเข้าแทนที่ จริญญาคิดอะไรๆกับนายคนนี้จริงๆใช่ไหมเนี่ย?
เหลือบมองคนขับรูปหล่อที่ดูจะตั้งใจเสียเหลือเกินกับการกุมมือเรียวของเธอเอาไว้ที่ต้นขา ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ขัดขืนหรือเพราะแค่คำพูดลอยๆที่เขาปล่อยออกมา ถึงแม้จะไม่รู้ว่าจริงจังแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากให้ปล่อยมือไปเลย แก้วใจเป็นบ้าอะไรกันนะ? ทำยังกับเด็กๆที่เพิ่งหัดสาว แล้วมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันเข้ามาจีบ
พอไม่ได้เห็นหน้าก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จำได้อาทิตย์ที่แล้วชงกาแฟไปหงุดหงิดไป ชงผิดออเดอร์ตั้งหลายแก้ว ดีนะที่ใช้ใบหน้าสวยๆขอโทษขอโพยจนรอดมาได้ พอยายสองตัวนั่นยุเรื่องเขาถูกใจของเล่นใหม่ก็เกิดอาการฉุนขึ้นสมอง เหวี่ยงยันพี่สาวตัวเอง .
...แล้วตอนนี้อาการแบบนั้นหายไปไหนกันหมด
ไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย....
{{{{{{{
“มอคค่าที่นึงครับ บาริสตี้ขั้นเทพเมพขิง”
“อย่าบอกนะที่ห้องนี้ก็มี? นายนี่จัดเต็มจริงๆ”
เมื่อเข้ามาในบริษัทขนาดใหญ่ก็รู้สึกได้ถึงความอุ่น จึงรีบคลายมือออกจากเจ้านายบ้ากามด้วยกลัวสายตาของพนักงานคนอื่นๆที่อยู่ในบริษัทนี่แหล่ะ หลายๆสายตาเพ่งมาที่เธอประมาณว่า ไอเด็กทอมบอยคนนี้เป็นใคร?
ก็แค่ใส่เชิ้ตเข้ารูปกับกางเกงเดนิมส์ขาเดฟพอดีตัวและรองเท้าผ้าใบสีแสบตาและคลุมด้วยโค๊ทตัวใหญ่แค่นี้ ถึงกับมองตาค้างเลยเหรอ? หรือปรกติหมอนี่พามาแต่พวกเซ็กซี่ เซ็กเสื่อม เฮ่อ....เธอไม่ใช่ผู้หญิงของไอบ้ากามนี่หรอกนะ เลิกใช้สายตาแบบนั้นแสกนมาทางนี้เสียทีเถอะย่ะ
เดินเข้ามาในห้องที่เข้าใจได้เองว่าคงเป็นห้องทำงานของเขา เจ้าตัวก็ผายมือเชิญให้นั่งแล้วเข้าไปเปิดห้องเล็กๆด้านหลังที่แยกตัวออกจากห้องใหญ่ เดินตามเข้าไปดูโดยไม่ได้ตั้งใจ....คุณพระช่วย อุปกรณ์ครบอีกแล้วครับท่าน ดูท่าคงจะเข้าขั้นหลงใหลมากกว่าชอบแบบไก่กาซะแล้วสินะ ไอกาแฟเนี่ย…..
“หอมจัง....กลิ่นกาแฟบนตัวเธอ....หอมจัง”
“ไอโรคจิต!!!!!! ปล่อยนะๆๆๆๆๆ”
เมื่อถูกปล่อยให้เพลิดเพลินกับอุปกรณ์ที่แปลกตาไปบ้างแต่การใช้งานโคตรจะเจ๋ง เธอก็เลยลืมตัวไปว่าไม่ได้อยู่คนเดียวแต่อยู่กับมือปลาหมึกตัวพ่อ ไม่ได้ทันระวังตัวเพราะเจอของถูกใจใหม่กว่าจะรู้สึกตัวเองได้ว่าถูกลวนลามก็ตอนที่มีมือดีมาสัมผัสเข้าที่เอวบางถือโอกาสโอบหลวมๆพร้อมกับกดจมูกโด่งๆเข้าคลอเคลียแถวๆซอกคอขาวของตัวเอง
ตกใจละมือจากเครื่องชงกาแฟแล้วใช้มือน้อยๆรัวตีเข้ากับมือปลาหมึก คอยดูนะจะเอาให้หนวดขาดไปเลย!!
แล้วที่เธอจิตตกมาเกือบอาทิตย์นั่นใครจะรับผิดชอบ!!!
{{{{{{{
“ไปลองรถใหม่กัน”
“ให้ฉันจริงๆใช่ป้ะ?....ถ้าโกหกฉันจะใส่ยาถ่ายในกาแฟให้นายดื่ม”
ดื่มกาแฟเสร็จเจ้านายบ้ากามก็เกิดอยากพาเธอไปลองมินิคูปฯขึ้นมา ไม่ไปได้ไงอ่ะเดี๋ยวก็ชวดอดได้รถใหม่ในฝันกันพอดี ว่าแต่จะให้จริงๆหรือต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน? จะถึงขั้นต้องเสียเนื้อเสียตัวไหมเนี่ย?
ชักรู้สึกระแวงพิกล
“จูบฉันสักครั้งสองครั้งก็พอ...”
ขึ้นไหมคะ??
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 6 [
“ยายแก้วอีก 10 นาที ฉันถึงคอนโดแกแล้วนะเสร็จยังเนี่ย!!!” ยายบ้าฟางโทรจิกเธอยิกๆๆตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้วจะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย แก้วใจจะบ้า....
“รู้แล้วโว้ย!!!!!!!”
“แกช้าไปมั้ง?” ช้าอะไรยะยัยเฟย์ นี่เธอยังไม่ได้เก็บอะไรใส่กระเป๋าเลยที่หิ้วมา 2 ใบเนี่ยโยนอะไรใส่มาบ้างก็ไม่รู้
“อย่าบ่นน่า มาแล้วนี่ไง คนของแกไม่หนีหายไปไหนหรอกย่ะ ชิ!!”
หมั่นไส้!! ก็ว่าที่แฟนของเจ้าหล่อนจะมา แต่ตูเนี่ยโดนเจ้านายตามตัวเมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว บอกแค่ว่าให้ขึ้นเครื่องมาให้เร็วที่สุด ถ้ามาไม่ได้จะปิดร้าน อ้าว!ซวยยายมีนยายจินอ่ะดิ่ ยายสองคนนั่นเลยปิดร้านไปโดยปริยาย 2 วันแล้วบังคับให้เธอมาขึ้นเครื่องไปแลนดิ้งที่แดนปลาดิบภายในวันนี้
“คุณลุงคุณป้า โทรมาบอกว่าเครื่องเค้ามาเร็วกว่ากำหนด”
“น้าเขื่อนอ่ะเหรอ?” แอบกัดมันเสียหน่อย 555+
“อือๆๆ...น้าเขื่อน” นั่นไงหน้าซีดนิดๆพอเป็นพิธี โอ๊ย....มีความสุข
“แก้ว...ฉันขอสาปให้เจ้านายผีดิบตาสว่างเลิกเห็นกงจักรอย่างแกเป็นดอกบัวเสียที!! ย้ำอยู่ได้”
“โว้ย ...ยายฟาง ขอให้เด็กหน้าหมีนั่นติดแกงอมแงมๆๆๆๆ ไม่ยอมปล่อยแกไปไหนเลยชั่วชีวิต สาธุๆๆ”
ยายบ้าฟาง เธอแขว่ะยายเฟย์นู่นแล้วหล่อนจะมาเดือดร้อนทำไมไม่ทราบยะ? ก็เลยกัดมันไปซักทีเรื่องเด็กหมีของเจ้าหล่อนน่ะแหล่ะ ชิ! เธอน่ะดอกบัวแท้ๆเลยย่ะ ใช่กงจักรที่ไหนกันเล่า มั่วๆๆๆ
ตั้งแต่วันที่ถูกลากขึ้นไปชงกาแฟให้เจ้านายบ้ากามถึงในห้อง วันถัดมาก็คิดว่าจะโดนบังคับอีกแต่ก็ไม่มี รู้สึกได้ถึงความโล่งใจแต่กระสับกระส่ายข้างในลึกๆอย่างไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของตัวเอง
โล่งใจกับใจหายนี่คล้ายๆกันหรือเปล่า?
วันนี้ที่ยอมไปทั้งๆที่ไอโรคจิตนั่นไม่เคยติดต่ออะไรกลับมาอีก เพราะกลัวยายมีนยายจินนี่ตกงานหรอกนะ ส่วนเรื่องมินิคูปฯรุ่นล่าสุดที่เอามาล่อนั่นก็เป็นแค่เหตุผลรองๆเท่านั้นแหล่ะ
จะทำหน้ายังไงตอนเจอหมอนั่นกันนะ.....
{{{{{{{
“ถึงยังครับ”
((ถึงแล้ว รอที่เกทได้ไหมหนาว))
“โอเค เดี๋ยวเข้าไปรับ”
((เอ่อ.....อือ))
ระว่างที่ยืนรอคนมารับก็ได้แต่ยืนสั่นๆอยู่ที่เกทของสนามบิน สำหรับคนที่นี่อาจจะรู้สึกปรกติ แต่สำหรับชาวต่างชาติขี้หนาวอย่างเธอ มันเกินจะรับไหวจริงๆให้ตายเหอะ T^T หนาวมากแม่จ๋าพ่อจ๋า
“หนาวเหรอ?”
“มาก....ให้มาทำไม?”
“คิดถึง....”
“.............(O_o?)”
“เหนื่อยอ่ะ....ทำแต่งานบ้าอะไรก็ไม่รู้ ขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย”
“.............เอ่อ”
“รู้ไหมเช้าวันนั้น โดนป๊าโทรฯตามยิกๆ ไม่ได้เข้าไปชิมกาแฟฝีมือเธอก่อนกลับเลย”
“...............อือ”
มินิคูเปอร์สีแดงเพลิงรุ่นลิมิเต็ดจอดอยู่ตรงหน้า พร้อมมือหนาของอีกคนที่คว้าเอาข้อมือเรียวของเธอเข้าหา ไม่ขัดขืนล่ะค่ะอากาศขนาดนี้ไม่ดื้อค่ะไม่ดื้อ ช่วยพาไปอยู่ในที่ๆอุ่นกว่านี้ทีเหอะจะแย่อยู่แล้ว ระหว่างทางที่อยู่บนรถเจ้านายบ้ากามก็เอาแต่จ้อๆๆๆ ส่วนเธอเหมือนจะเสียสติไปในเวลานั้นทันที กับคำพูดมากมายที่ช่วยทำให้เธอคลายความสงสัยทั้งหมด
ความโล่งใจเข้าแทนที่ จริญญาคิดอะไรๆกับนายคนนี้จริงๆใช่ไหมเนี่ย?
เหลือบมองคนขับรูปหล่อที่ดูจะตั้งใจเสียเหลือเกินกับการกุมมือเรียวของเธอเอาไว้ที่ต้นขา ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ขัดขืนหรือเพราะแค่คำพูดลอยๆที่เขาปล่อยออกมา ถึงแม้จะไม่รู้ว่าจริงจังแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากให้ปล่อยมือไปเลย แก้วใจเป็นบ้าอะไรกันนะ? ทำยังกับเด็กๆที่เพิ่งหัดสาว แล้วมีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันเข้ามาจีบ
พอไม่ได้เห็นหน้าก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จำได้อาทิตย์ที่แล้วชงกาแฟไปหงุดหงิดไป ชงผิดออเดอร์ตั้งหลายแก้ว ดีนะที่ใช้ใบหน้าสวยๆขอโทษขอโพยจนรอดมาได้ พอยายสองตัวนั่นยุเรื่องเขาถูกใจของเล่นใหม่ก็เกิดอาการฉุนขึ้นสมอง เหวี่ยงยันพี่สาวตัวเอง .
...แล้วตอนนี้อาการแบบนั้นหายไปไหนกันหมด
ไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย....
{{{{{{{
“มอคค่าที่นึงครับ บาริสตี้ขั้นเทพเมพขิง”
“อย่าบอกนะที่ห้องนี้ก็มี? นายนี่จัดเต็มจริงๆ”
เมื่อเข้ามาในบริษัทขนาดใหญ่ก็รู้สึกได้ถึงความอุ่น จึงรีบคลายมือออกจากเจ้านายบ้ากามด้วยกลัวสายตาของพนักงานคนอื่นๆที่อยู่ในบริษัทนี่แหล่ะ หลายๆสายตาเพ่งมาที่เธอประมาณว่า ไอเด็กทอมบอยคนนี้เป็นใคร?
ก็แค่ใส่เชิ้ตเข้ารูปกับกางเกงเดนิมส์ขาเดฟพอดีตัวและรองเท้าผ้าใบสีแสบตาและคลุมด้วยโค๊ทตัวใหญ่แค่นี้ ถึงกับมองตาค้างเลยเหรอ? หรือปรกติหมอนี่พามาแต่พวกเซ็กซี่ เซ็กเสื่อม เฮ่อ....เธอไม่ใช่ผู้หญิงของไอบ้ากามนี่หรอกนะ เลิกใช้สายตาแบบนั้นแสกนมาทางนี้เสียทีเถอะย่ะ
เดินเข้ามาในห้องที่เข้าใจได้เองว่าคงเป็นห้องทำงานของเขา เจ้าตัวก็ผายมือเชิญให้นั่งแล้วเข้าไปเปิดห้องเล็กๆด้านหลังที่แยกตัวออกจากห้องใหญ่ เดินตามเข้าไปดูโดยไม่ได้ตั้งใจ....คุณพระช่วย อุปกรณ์ครบอีกแล้วครับท่าน ดูท่าคงจะเข้าขั้นหลงใหลมากกว่าชอบแบบไก่กาซะแล้วสินะ ไอกาแฟเนี่ย…..
“หอมจัง....กลิ่นกาแฟบนตัวเธอ....หอมจัง”
“ไอโรคจิต!!!!!! ปล่อยนะๆๆๆๆๆ”
เมื่อถูกปล่อยให้เพลิดเพลินกับอุปกรณ์ที่แปลกตาไปบ้างแต่การใช้งานโคตรจะเจ๋ง เธอก็เลยลืมตัวไปว่าไม่ได้อยู่คนเดียวแต่อยู่กับมือปลาหมึกตัวพ่อ ไม่ได้ทันระวังตัวเพราะเจอของถูกใจใหม่กว่าจะรู้สึกตัวเองได้ว่าถูกลวนลามก็ตอนที่มีมือดีมาสัมผัสเข้าที่เอวบางถือโอกาสโอบหลวมๆพร้อมกับกดจมูกโด่งๆเข้าคลอเคลียแถวๆซอกคอขาวของตัวเอง
ตกใจละมือจากเครื่องชงกาแฟแล้วใช้มือน้อยๆรัวตีเข้ากับมือปลาหมึก คอยดูนะจะเอาให้หนวดขาดไปเลย!!
แล้วที่เธอจิตตกมาเกือบอาทิตย์นั่นใครจะรับผิดชอบ!!!
{{{{{{{
“ไปลองรถใหม่กัน”
“ให้ฉันจริงๆใช่ป้ะ?....ถ้าโกหกฉันจะใส่ยาถ่ายในกาแฟให้นายดื่ม”
ดื่มกาแฟเสร็จเจ้านายบ้ากามก็เกิดอยากพาเธอไปลองมินิคูปฯขึ้นมา ไม่ไปได้ไงอ่ะเดี๋ยวก็ชวดอดได้รถใหม่ในฝันกันพอดี ว่าแต่จะให้จริงๆหรือต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยน? จะถึงขั้นต้องเสียเนื้อเสียตัวไหมเนี่ย?
ชักรู้สึกระแวงพิกล
“จูบฉันสักครั้งสองครั้งก็พอ...”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
