Coffee In Love
ออมอนี่cake
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
[[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 5 ]]
“คราว หน้าแค่อันเดอร์แวร์ตัวเดียวก็พอนะ พอจับไปเจอบ๊อกเซ่อร์ก็หมดอารมณ์เลยอ่ะ...อ๊ะๆ อย่าคิดจะตบนะครับคุณผู้หญิง ไม่อย่างนั้นคืนนี้อาจจะไม่จบแค่จูบนะครับ”
“ไอโรคจิต!!!!!...อย่าเข้ามาใกล้ฉันอีกนะเว้ย!!!”
ก่อน จะเผลอใจไปกับเจ้านายจอมหื่น ทั้งๆที่เวลานั้นก็แทบสูญเสียสติไปกับการกระทำที่วาบหวาม ประสบการณ์ใหม่ๆที่ไม่เคยเจอมาก่อน เธอเองจะเก่งก็แค่ปากเท่านั้นเอง ไม่เคยคิดจะมีแฟน ไม่ได้สนใจผู้ชายหน้าไหน แค่มีความสุขกับการชงกาแฟเท่านั้น แค่นั้นหัวใจก็พองโต
แต่ ตอนนี้หัวใจของเธอกลับรู้สึกแน่นจุกไปหมดเหมือนจะหายใจไม่ออก ได้แต่หอบถี่ๆเพื่อหาออกซิเจนเข้าปอดให้ได้มากที่สุด แล้วก็ถูกเขาผละออกมา....ขอบคุณสวรรค์นึกว่าจะตายเพราะขาดอากาศหายใจไปเสีย แล้ว
บ๊อกเซ่อร์ช่วยชีวิต ....
{{{{{{{{
“ฮะฮะ ยอมแล้วๆ นี่เธอพูดคำอื่นเป็นไหมเนี่ย?”
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไมไม่ทราบ? ถ้านายไม่พูดฉันจะกลับแล้วนะ ฉันง่วงๆๆๆๆๆ”
“มาตรงนี้มา.....”
“นี่มันอะไร ...ว้าว.....เครื่องชงกาแฟ นี่ๆกาแฟยี่ห้อนี้โคตรอร่อยอ่ะ มายบุดด้า...ช็อกโกแลตราคาแพง ฯลฯ”
เมื่อแหย่คนสวยมาดเท่ห์จนพอใจแล้วก็เลิกเล่น ถือวิสาสะจับมือหญิงสาวพาเดินลัดเข้ามายังมุมโปรด มุมกาแฟของเขาที่นานๆจะเข้ามาทีเพราะหาคนมาชงให้ดื่มแล้วถูกใจไม่ได้ ที่ดีที่สุดเห็นจะเป็นยายหวาย ยายนั่นพอใช้ได้อยู่ แต่ดึกๆแบบนี้จะไปยื้มตัวมาได้ไง ไอกวินเอาตายเลย...
เด็กน้อยพอเห็นของโปรดก็วิ่งเข้าใส่ เธอเหมือนเขา....ต่างกันตรงที่เธอชอบทำ แต่เขาชอบดื่ม นี่อาจจะเป็นอีกเหตุผลนึงที่ทำให้เขาเริ่มหลงเธอ
//เหตุผลที่อยากเป็นบาริสต้า/บาริสตี้ที่ COFFEE IN LOVE…ชอบชงกาแฟเป็นชีวิตจิตใจและมีความสุขกับการได้ทำของอร่อยให้กับคนอื่นๆ//
{{{{{{{{
“ชงให้ดื่มหน่อย”
“ตอนนี้เนี่ยนะ!! เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดี”
“ก็ไม่ได้อยากจะนอนนี่นา....มีคนสวยๆมาอยู่ใกล้ๆทั้งทีจะรีบนอนได้ไง?”
“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ไม่งั้นจะทุ่มด้วยเครื่องชงกาแฟนี่แหล่ะ ...ชิ ไอโรคจิต”
“ฮะฮะ ไม่เล่นแล้วครับ ชงเหอะหิว....จริงๆแล้ว ฉันชอบดื่มกาแฟมาก แต่ก็ทำไม่เป็น”
“อ้าว แล้วมีอุปกรณ์ครบขนาดนี้?”
“ก็รอเธอมาทำให้กินไง....บื้อจริง”
“นี่นาย มันนอกเวลางานนะยะ”
“เดี๋ยวจ่ายให้น่า บ่นจังเดี๋ยวกาแฟขั้นเทพเมพขิงก็ดื่มไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ”
“รู้ดีอีก...เอ้า เสร็จแล้วมอคค่าขั้นเทพเมพขิงครับผ้ม”
ตื่นเต้น ไปกับเจ้าเครื่องทำกาแฟ เมล็ดกาแฟ เครื่องปั่นนม ช็อกโกและ ฯลฯ มากมาย หัวใจก็เต้นรัวขึ้นมาอีกครั้ง กลิ่นหอมๆของมันช่างเย้ายวนใจให้ไปสัมผัสเหลือเกิน ก่อนที่เจ้านายหื่นกามจะขอให้เธอชงกาแฟให้ดื่มตอน 5 ทุ่ม!! แต่ก็จำใจทำไปไม่งั้นอาจจะไม่ได้กลับบ้านและเธอก็อยากสัมผัสเจ้าพวกนี้ใจจะ ขาดอยู่แล้วเหมือนกัน ฮิฮิ
จู่ๆ คุณชายโรคจิตก็พูดมากขึ้นมา บ่นว่าชอบดื่มกาแฟมาก.....เห็นจากอุปกรณ์จัดเต็มขนาดนี้คงจะชอบจริงๆแหล่ะนะ ชอบดื่มมากกลับชงไม่เป็น ? เธอชอบชงแต่ไม่ดื่มกลับไม่มีอุปกรณ์ชั้นเลิศมากมายขนาดนี้ ที่คอนโดก็มีแค่เครื่องชงอันเล็กนิดเดียวไว้ทำให้พี่กิ่งก่อนออกไปทำงานตอน เช้า
พี่กิ่ง? ซวยแล้วไอแก้วเอ๋ย T^T รีบ BB ไปบอกให้ไวเลยนะไม่งั้นกลับไปตายแน่ๆ
{{{{{{{
“เป็นไง เจ้านายโอป้ะ?”
“ถ้าได้จูบเป็นของแถมจะโอมากกว่านี้...ฮึบ เธอนี่มือไวจริงๆให้ตายเหอะ”
แอบ หวั่นใจกับท่าทางของคุณชายเมื่อเริ่มชิมกาแฟของเธอ คิ้วหนาขมวดน้อยๆก่อนจะค่อยๆคลายออกและใช้สายตาเหยี่ยวมองมาที่เธอ รู้สึกตกใจแต่ไม่ได้ตื่นกลัวกับสายตาตรงหน้า
คล้ายจะบอกอะไรบางอย่างจากสายตาเหงาๆคู่นั้น บางอย่างที่เธออาจจะได้รับรู้ในไม่ช้านี้....
สุด ท้ายก็คิดว่าไม่ได้มีอะไรแอบแฝงนอกจากความหื่นกามของผู้ชายตรงหน้าเท่านั้น แหล่ะ เลยง้างมือหวังจะให้หมัดน้อยๆหลุนเข้าไปปะทะที่ใบหน้าหล่อลากนั่นซักครั้ง นึง แต่ก็ถูกคนโรคจิตคว้ามือเอาไว้เสียก่อน
ฝากไว้ก่อนเหอะ วันนี้ลืมเอาชุดคาราเต้มาเฉยๆหรอกน่า ฮึ่ย!!
{{{{{{{
“ฉันจะกลับบ้าน”
“รู้แล้วน่า ไปๆ...อร่อยนะ พรุ่งนี้มาทำให้อีกได้ไหม?”
“เอ่อ ... มะ ไม่รู้โว้ย!!”
เมื่อ คว้ามือคนสวยได้ก็รีบเอาเข้ามากอบกุมไว้ทันที แรกๆคนข้างกายเขาก็ตั้งท่าจะสะบัดให้หลุดให้ได้ แต่ระดับตัวพ่ออย่างเขาแล้วจะให้ปล่อยง่ายๆคงยาก คนสวยก็เลยเลิกดื้อคงเพราะอยากกลับบ้านมาก ดูแล้วคงเหนื่อยจริงๆ จูงมือเรียวเข้ามาในลิฟท์แล้วก้มกระซิบเอ่ยถามเบาๆข้างใบหูเล็ก สิ่งที่ได้แทนคำตอบกลับมาคือรอยเลือดฝาดบนใบหน้าและคำพูดที่ไม่เป็นคำเท่า ไหร่นั่น
ถูกใจจริงๆ ทั้งหลง.....ทั้งถูกใจ
{{{{{{{{
“เด็กน้อยถึงแล้วครับ....ฟอด....หอมจัง”
“ฮึ่ย!! โว้ย ไอโรคจิต ....ว้าก...................”
ขึ้น รถได้ก็หลับไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว บอกแล้วว่าเหนื่อย ดีนะที่ใส่ข้อมูลลงในเนวิเกเตอร์ไว้แล้วว่าบ้านอยู่แถวไหน ไม่อย่างนั้นเธออาจจะได้กลับไปนอนที่ทำงานแทน กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าถึงบ้านคนบ้ากามก็ปลดเข็มขัดให้พร้อมกับเขย่าตัวเธอ เบาๆเพื่อปลุก
ลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเสียบริสุทธิ์(?)แก้มข้างขวาไปเสียแล้ว T^T ไม่น้า ..... ยายเฟย์ฟางเท่านั้นที่มีสิทธิ์ๆๆๆ
ขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้หัวใจเต้นรัวไปหมด ก่อนที่จะเป็นลมไปเสียตรงนั้นก็ได้แต่รีบลุกออกจากรถมาแล้ววิ่งเข้าบ้าน
“ไอแก้วเป็นไรหน้าแดง คุณโทโมะล่ะกลับแล้วเหรอ?”
“หน้าแดงอะไรเล่า....ว่าแต่พี่ไปรู้จักไอโรคจิตนั่นได้ไง?”
“ไอปากเสีย นั่นเจ้านายแกนะไปๆเปลี่ยนชุดแล้วนอนเลย”
“หืม...ทีไปกับเพื่อนๆด่ายันเช้าพรุ่งนี้นู่น แต่นี่ไปกับคนแปลกหน้า ขนาดเปลี่ยนชุดเค้ากลับมาดันไม่ว่าซักคำ โอ๋กันไปเหอะ ฮึ่ย.....ขัดใจๆๆๆๆๆๆ”
เนตเต่า....ไม่เข้าใจเรยเลย.......
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
[[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 5 ]]
“คราว หน้าแค่อันเดอร์แวร์ตัวเดียวก็พอนะ พอจับไปเจอบ๊อกเซ่อร์ก็หมดอารมณ์เลยอ่ะ...อ๊ะๆ อย่าคิดจะตบนะครับคุณผู้หญิง ไม่อย่างนั้นคืนนี้อาจจะไม่จบแค่จูบนะครับ”
“ไอโรคจิต!!!!!...อย่าเข้ามาใกล้ฉันอีกนะเว้ย!!!”
ก่อน จะเผลอใจไปกับเจ้านายจอมหื่น ทั้งๆที่เวลานั้นก็แทบสูญเสียสติไปกับการกระทำที่วาบหวาม ประสบการณ์ใหม่ๆที่ไม่เคยเจอมาก่อน เธอเองจะเก่งก็แค่ปากเท่านั้นเอง ไม่เคยคิดจะมีแฟน ไม่ได้สนใจผู้ชายหน้าไหน แค่มีความสุขกับการชงกาแฟเท่านั้น แค่นั้นหัวใจก็พองโต
แต่ ตอนนี้หัวใจของเธอกลับรู้สึกแน่นจุกไปหมดเหมือนจะหายใจไม่ออก ได้แต่หอบถี่ๆเพื่อหาออกซิเจนเข้าปอดให้ได้มากที่สุด แล้วก็ถูกเขาผละออกมา....ขอบคุณสวรรค์นึกว่าจะตายเพราะขาดอากาศหายใจไปเสีย แล้ว
บ๊อกเซ่อร์ช่วยชีวิต ....
{{{{{{{{
“ฮะฮะ ยอมแล้วๆ นี่เธอพูดคำอื่นเป็นไหมเนี่ย?”
“นายพาฉันมาที่นี่ทำไมไม่ทราบ? ถ้านายไม่พูดฉันจะกลับแล้วนะ ฉันง่วงๆๆๆๆๆ”
“มาตรงนี้มา.....”
“นี่มันอะไร ...ว้าว.....เครื่องชงกาแฟ นี่ๆกาแฟยี่ห้อนี้โคตรอร่อยอ่ะ มายบุดด้า...ช็อกโกแลตราคาแพง ฯลฯ”
เมื่อแหย่คนสวยมาดเท่ห์จนพอใจแล้วก็เลิกเล่น ถือวิสาสะจับมือหญิงสาวพาเดินลัดเข้ามายังมุมโปรด มุมกาแฟของเขาที่นานๆจะเข้ามาทีเพราะหาคนมาชงให้ดื่มแล้วถูกใจไม่ได้ ที่ดีที่สุดเห็นจะเป็นยายหวาย ยายนั่นพอใช้ได้อยู่ แต่ดึกๆแบบนี้จะไปยื้มตัวมาได้ไง ไอกวินเอาตายเลย...
เด็กน้อยพอเห็นของโปรดก็วิ่งเข้าใส่ เธอเหมือนเขา....ต่างกันตรงที่เธอชอบทำ แต่เขาชอบดื่ม นี่อาจจะเป็นอีกเหตุผลนึงที่ทำให้เขาเริ่มหลงเธอ
//เหตุผลที่อยากเป็นบาริสต้า/บาริสตี้ที่ COFFEE IN LOVE…ชอบชงกาแฟเป็นชีวิตจิตใจและมีความสุขกับการได้ทำของอร่อยให้กับคนอื่นๆ//
{{{{{{{{
“ชงให้ดื่มหน่อย”
“ตอนนี้เนี่ยนะ!! เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดี”
“ก็ไม่ได้อยากจะนอนนี่นา....มีคนสวยๆมาอยู่ใกล้ๆทั้งทีจะรีบนอนได้ไง?”
“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ไม่งั้นจะทุ่มด้วยเครื่องชงกาแฟนี่แหล่ะ ...ชิ ไอโรคจิต”
“ฮะฮะ ไม่เล่นแล้วครับ ชงเหอะหิว....จริงๆแล้ว ฉันชอบดื่มกาแฟมาก แต่ก็ทำไม่เป็น”
“อ้าว แล้วมีอุปกรณ์ครบขนาดนี้?”
“ก็รอเธอมาทำให้กินไง....บื้อจริง”
“นี่นาย มันนอกเวลางานนะยะ”
“เดี๋ยวจ่ายให้น่า บ่นจังเดี๋ยวกาแฟขั้นเทพเมพขิงก็ดื่มไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ”
“รู้ดีอีก...เอ้า เสร็จแล้วมอคค่าขั้นเทพเมพขิงครับผ้ม”
ตื่นเต้น ไปกับเจ้าเครื่องทำกาแฟ เมล็ดกาแฟ เครื่องปั่นนม ช็อกโกและ ฯลฯ มากมาย หัวใจก็เต้นรัวขึ้นมาอีกครั้ง กลิ่นหอมๆของมันช่างเย้ายวนใจให้ไปสัมผัสเหลือเกิน ก่อนที่เจ้านายหื่นกามจะขอให้เธอชงกาแฟให้ดื่มตอน 5 ทุ่ม!! แต่ก็จำใจทำไปไม่งั้นอาจจะไม่ได้กลับบ้านและเธอก็อยากสัมผัสเจ้าพวกนี้ใจจะ ขาดอยู่แล้วเหมือนกัน ฮิฮิ
จู่ๆ คุณชายโรคจิตก็พูดมากขึ้นมา บ่นว่าชอบดื่มกาแฟมาก.....เห็นจากอุปกรณ์จัดเต็มขนาดนี้คงจะชอบจริงๆแหล่ะนะ ชอบดื่มมากกลับชงไม่เป็น ? เธอชอบชงแต่ไม่ดื่มกลับไม่มีอุปกรณ์ชั้นเลิศมากมายขนาดนี้ ที่คอนโดก็มีแค่เครื่องชงอันเล็กนิดเดียวไว้ทำให้พี่กิ่งก่อนออกไปทำงานตอน เช้า
พี่กิ่ง? ซวยแล้วไอแก้วเอ๋ย T^T รีบ BB ไปบอกให้ไวเลยนะไม่งั้นกลับไปตายแน่ๆ
{{{{{{{
“เป็นไง เจ้านายโอป้ะ?”
“ถ้าได้จูบเป็นของแถมจะโอมากกว่านี้...ฮึบ เธอนี่มือไวจริงๆให้ตายเหอะ”
แอบ หวั่นใจกับท่าทางของคุณชายเมื่อเริ่มชิมกาแฟของเธอ คิ้วหนาขมวดน้อยๆก่อนจะค่อยๆคลายออกและใช้สายตาเหยี่ยวมองมาที่เธอ รู้สึกตกใจแต่ไม่ได้ตื่นกลัวกับสายตาตรงหน้า
คล้ายจะบอกอะไรบางอย่างจากสายตาเหงาๆคู่นั้น บางอย่างที่เธออาจจะได้รับรู้ในไม่ช้านี้....
สุด ท้ายก็คิดว่าไม่ได้มีอะไรแอบแฝงนอกจากความหื่นกามของผู้ชายตรงหน้าเท่านั้น แหล่ะ เลยง้างมือหวังจะให้หมัดน้อยๆหลุนเข้าไปปะทะที่ใบหน้าหล่อลากนั่นซักครั้ง นึง แต่ก็ถูกคนโรคจิตคว้ามือเอาไว้เสียก่อน
ฝากไว้ก่อนเหอะ วันนี้ลืมเอาชุดคาราเต้มาเฉยๆหรอกน่า ฮึ่ย!!
{{{{{{{
“ฉันจะกลับบ้าน”
“รู้แล้วน่า ไปๆ...อร่อยนะ พรุ่งนี้มาทำให้อีกได้ไหม?”
“เอ่อ ... มะ ไม่รู้โว้ย!!”
เมื่อ คว้ามือคนสวยได้ก็รีบเอาเข้ามากอบกุมไว้ทันที แรกๆคนข้างกายเขาก็ตั้งท่าจะสะบัดให้หลุดให้ได้ แต่ระดับตัวพ่ออย่างเขาแล้วจะให้ปล่อยง่ายๆคงยาก คนสวยก็เลยเลิกดื้อคงเพราะอยากกลับบ้านมาก ดูแล้วคงเหนื่อยจริงๆ จูงมือเรียวเข้ามาในลิฟท์แล้วก้มกระซิบเอ่ยถามเบาๆข้างใบหูเล็ก สิ่งที่ได้แทนคำตอบกลับมาคือรอยเลือดฝาดบนใบหน้าและคำพูดที่ไม่เป็นคำเท่า ไหร่นั่น
ถูกใจจริงๆ ทั้งหลง.....ทั้งถูกใจ
{{{{{{{{
“เด็กน้อยถึงแล้วครับ....ฟอด....หอมจัง”
“ฮึ่ย!! โว้ย ไอโรคจิต ....ว้าก...................”
ขึ้น รถได้ก็หลับไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว บอกแล้วว่าเหนื่อย ดีนะที่ใส่ข้อมูลลงในเนวิเกเตอร์ไว้แล้วว่าบ้านอยู่แถวไหน ไม่อย่างนั้นเธออาจจะได้กลับไปนอนที่ทำงานแทน กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่าถึงบ้านคนบ้ากามก็ปลดเข็มขัดให้พร้อมกับเขย่าตัวเธอ เบาๆเพื่อปลุก
ลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเสียบริสุทธิ์(?)แก้มข้างขวาไปเสียแล้ว T^T ไม่น้า ..... ยายเฟย์ฟางเท่านั้นที่มีสิทธิ์ๆๆๆ
ขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้หัวใจเต้นรัวไปหมด ก่อนที่จะเป็นลมไปเสียตรงนั้นก็ได้แต่รีบลุกออกจากรถมาแล้ววิ่งเข้าบ้าน
“ไอแก้วเป็นไรหน้าแดง คุณโทโมะล่ะกลับแล้วเหรอ?”
“หน้าแดงอะไรเล่า....ว่าแต่พี่ไปรู้จักไอโรคจิตนั่นได้ไง?”
“ไอปากเสีย นั่นเจ้านายแกนะไปๆเปลี่ยนชุดแล้วนอนเลย”
“หืม...ทีไปกับเพื่อนๆด่ายันเช้าพรุ่งนี้นู่น แต่นี่ไปกับคนแปลกหน้า ขนาดเปลี่ยนชุดเค้ากลับมาดันไม่ว่าซักคำ โอ๋กันไปเหอะ ฮึ่ย.....ขัดใจๆๆๆๆๆๆ”
------------- เน็ตเต่า เค้าก็ขัดใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
