Coffee In Love

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

 

[[ เรื่องสั้นเรื่อง มอคค่า แก้วที่ 4 ]] 

 



  



“เสร็จซะที...พรุ่งนี้เจอกันนะทุกคน”

“บายๆ//กลับดีๆนะ”

“ว้าย........นี่นายทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ ปล่อยๆๆๆๆ จะไปไหนฉันไม่ไปๆๆ ปล่อยโว้ย....”

 

 

 

เหนื่อย มาทั้งวันขอกลับคอนโดไปอาบน้ำนอนตากแอร์ให้สบายตัวหน่อยเหอะ เหนื่อยจริงๆ วันนี้ขึ้นแท็กซี่แทนรถเมล์ก็แล้วกันนะ ไม่ไหวขี้เกียจยืน...

ก่อน จะได้โบกแท็กซี่ก็มีมือดีเข้ามาฉุดเธอลากเข้าไปในรถก่อน ทั้งตกใจทั้งดิ้นและโวยวายจนคนข้างกายโผล่หน้ามาให้เห็น ไอโรคจิต!!! ปล่อยนะโว้ย.......... อยากจะซัดหน้าไอบ้ากามไปซักทีสองที แต่ก็ไร้เรียวแรงจะต่อสู้จริงๆวันนี้ลูกค้าเยอะมาก หยุดดิ้นเมื่อได้ยินคำพูดต่อมาของคนโรคจิต

 

 

 

 



“ถ้าไม่หยุดดื้อฉันจะจูบเธอมันตรงนี้แหล่ะ...รู้ใช่ไหมว่าฉันกล้า!”

“แก....รู้แล้ว ปล่อย!! ฉันนั่งเองได้ไม่ต้องมาจับ”

 

 

 

ได้ แต่จำใจและจำยอมขึ้นรถสปอร์ตสีดำคันหรูไป แอบมองเสี้ยวหน้าด้านหนึ่งของคนขับที่ยามนี้ทั้งนิ่ง ทั้งดูตั้งใจ จะว่าไปหมอนี่ก็หน้าตาดีเหมือนกันแฮะ หน้าตาที่ออกไทยปนญี่ปุ่นนิดๆ ผมสั้นเคลียบ่า ดวงตาเหยี่ยวสีเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน เรียวปากสีชมพูธรรมชาติ

 

 

รวมๆก็....หล่อลากอะนะ

 

{{{{{{{

 

 

 



 

“มองขนาดนั้น ไม่กินฉันเข้าไปเลยล่ะ?”

“ไอโรคจิต ฉันไม่ใช่แกย่ะ...จะไปไหน ฉันหิว ฉันเมื่อยจะกลับบ้าน!!!”

 

 



ไอ บ้านี่ กำลังอินกับความหล่ออยู่แท้ๆเชียว ถ้าตัดปากหมอนี่ออกทุกอย่างก็จะเพอร์เฟ็กส์อ่ะนะ อันนี้เรื่องจริงเลย ขับมาได้สักพักหมอนั่นก็เลี้ยวเข้าโรงแรมหรู เออรู้ว่ารวย ชิ!!! แล้วพาเธอมาด้วยทำไม? ตายๆๆจะกระทำชำเราเธอหรือเปล่า แม่จ๋าช่วยแก้วด้วย....T^T~ ต้องเก็บแรงเอาไว้ก่อนเดี๋ยวพอหมอนี่จอดรถค่อยใส่เกียร์หมาวิ่งออกไปก็แล้ว กัน สู้โว้ยจริญญา!!!!

 
 


 

{{{{{{{

 

 

 

 

 

“ย้าก...................ซ่า -_-”….” พระเจ้าไม่ยุติธรรม ไม่เคยเลยให้ไอบ้ากามตายเหอะ

“นี่เธอ เป็นบ้าอะไรน่ะ ดูดิ้ หืม......เหม็นมาก มานี่เลยมา!”

“ฉันจะกลับบ้าน!!!!!”

“ด้วยสภาพนี้ ?”

 

 

 



เมื่อ รถคันหรูราคาแพงเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมระดับ 6 ดาว ไม่รอให้รถจอดสนิทเธอก็รีบเปิดประตูวิ่งออกไปข้างนอกถนน ....จะด้วยพระเจ้าไม่ยอมเข้าข้างคนสวยและดีเกินไปอย่างเธอหรือเดี๋ยวนี้การ ขับรถบนถนนมีคนเห็นแก่ตัวมากเกินพอดี เธอจึงไม่ได้ขึ้นแท็กซี่ตามที่ต้องการแต่กลับได้น้ำข้างทางกลิ่นไม่ดีมาอยู่ บนร่างกายแทน


อี๋...ทั้งเหม็นทั้งดำ หมดหล่อเลยตู T^T~

 

 



ได้ แต่ยืนแน่นิ่งด้วยความช็อค นี่มันวันอะไรของเธอกัน ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว ทั้งง่วง อ่อนแรงเหลือเกิน ปากก็ตะโกนปาวๆเอาแต่จะกลับบ้าน แต่ร่างกายกลับไม่ยอมขยับ ก็จริงอย่างที่เจ้านายบ้ากามพูด เธอจะขึ้นแท็กซี่ด้วยสภาพนี้ คงไม่มีใครกล้าจอดรับ
 


 

{{{{{{{

 

 



 

“โทโมะ คุณมาเหรอคะ ไม่เห็นบอกลิลลี่เลย”

“น่าน้อยใจจริงๆ บูบู้ก็ไม่ยอมนะ....ไปด้วยกันนะคะคืนนี้”

“โทษทีคนสวย วันนี้ผมติดธุระ”

“กับเด็กผู้ชาย? อ๊าย.....ไม่จริงใช่ไหมคะโทโมะ?”

“ฮึฮึ ขอตัวนะที่รัก...จุ๊บ”

 

 

 



จูง มือเรียวขึ้นมาบนห้องโดยไม่มีการขัดขืน คงเหนื่อยจริงๆสินะคนสวยของเขา ระหว่างทางเจอกับคู่ขาเจ้าประจำก็ไม่ลืมจะแวะทักทายและตบท้ายด้วยจูบหวานๆ ปลอบใจเสียหน่อยที่คู่ขาทั้งสองเข้าใจผิดกันยกใหญ่

 



แต่ถ้าเป็นเธอคนนี้ จะให้เป็นเกย์ก็ยอมล่ะครับ

 

 

 

ไม่ เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร เธอถึงได้ดึงดูดใจเขานักหนา อาจจะเป็นเพราะว่าคนสวยต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ วันนั้นถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปคงจะรีบจูบตอบกลับเขาไปแล้ว ไม่กล้าเอานิ้วเรียวๆนั่นมาฟาดเข้าที่ใบหน้าของเขาเป็นแน่ ไหนจะยังปากดี ปากกล้า แถมยังดื้อซะขนาดนี้ แต่งตัวยังกะทอมบอย ผมซอยสั้น ดูยังไงก็เด็กผู้ชายดีๆนี่เอง

 

 

 

 

แล้วเขากำลังหลงอะไร?

 

 {{{{{{{

 

 

 

 

 

“ไปอาบน้ำสิ เสื้อผ้าก็หาในตู้เอาละกัน....อย่าช้านะไม่งั้นจะเข้าไปช่วยอาบ”

“อะ ไอโรคจิต!!!!!”

 

 

 

 



ยืน อยู่ในห้องหรูช่างดูไม่เข้ากับสภาพของตัวเอง ระหว่างเดินเข้ามาก็เจอะเจอกับผู้หญิงของเจ้านายบ้ากามมากหน้าหลายตา ทั้งเซ็กซี่ เซ็กเสื่อม จะโชว์อะไรกันนักกันหนา สงสัยจะไม่มีตังซื้อเสื้อผ้านะ พุงก็ปลิ้น โอย.....รับไม่ได้

 

 

นิ่ง ได้สักพักก็รู้สึกถึงความเย็นจากเครื่องปรับอากาศราคาแสนแพง แอบสั่นนิดๆจึงถูกคนโรคจิตสั่งให้เข้าไปอาบน้ำ อยากจะเถียงอยู่เหมือนกันแต่มันก็ทำไม่ได้ ฮึ่ย!!!

 

 

 

อาบ น้ำเสร็จก็เข้ามาเลือกเสื้อเชิ้ตในตู้ใบใหญ่ จะรวยไปไหน? ถึงเธอจะไม่ใช่คนไก่กาอะไรแต่ก็ดูด้อยไปเลยเมื่อเจอหมอนี่ รีบๆออกไปเหอะ อยากกลับบ้านแล้ว...ว่าแต่พาเธอมาที่ห้องมันคิดจะทำอะไรหรือเปล่าวะเนี่ย!!

 

{{{{{{{

 

 

 



 

“นึกว่าตายในห้องน้ำไปแล้ว....ฉันจะได้อาบมั่ง อ้อ อย่าพึ่งไปไหนนะ....ถ้ายังอยากรู้ว่าฉันลากเธอมาที่นี่ทำไม”

“อ่ะ เออ!!”

 

 



เดิน ออกมาก็ตกใจแทบจะบ้า หัวใจจริญญาแอบเต้นโครมครามไปยกใหญ่ กับสภาพเสื้อกล้ามเข้ารูปกับกางเกงบ๊อกเซ่อร์ขาสั้นบนเตียงใหญ่ ทำไมไม่ใส่เสื้อคลุมวะ โว้ย................เกิดมาไม่เคยเจอะเคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งหุ่นดี อ๊าย...................จะบ้าๆๆๆๆๆๆๆ

 

 



 

“โอว.....อาหารเต็มโต๊ะเลย เป็นของแก้วใจเหอะนะกุ้งจ๋า หมึกจ๋า หอยจ๋า....มามะๆๆ”

 

 

{{{{{{{

 

 

 



            “หน้าตาก็ดี แต่สภาพตอนทานข้าวนี่....ดูไม่ได้”

            “อู้ดอ้ากอ้า(พูดมากน่า).....อินอั๊ย(กินมั้ย)?”

            “แค่ที่อยู่ในปากก็พอมั้ง”

            “O[]o”

 

 



เดิน ออกมาก็เห็นคนสวยยกเรียวขาเล็กขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้ มือซ้ายจับกุ้ง มือขวาจับหมึก ปากเรียวก็เคี้ยวตุ้ยๆ ทั้งยังมีแก่ใจเป็นห่วงเขาพร้อมกับส่งหมึกในมือมาให้ แต่ขอเปลี่ยนเป็นหมึกที่อยู่ในปากแทนจะดีกว่าพูดได้แค่นั้นก็โน้มใบหน้าเข้าไปหา

 

 

 

คนสวยก็ดูจะตกใจไม่น้อยจึงรีบกลืนสิ่งไม่มีชีวิตในปากลงคอเรียวนั่นไปจนหมด ก่อนที่เขาจะยึดศีรษะเล็กๆนั่นไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว คนสวยใช้มือเรียวทุบเข้าที่หน้าอกของเขาไม่เบานักแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึก เจ็บ ก่อนจะแทรกลิ้นหนาที่ชำนาญกว่าเข้าต้อนลิ้นเล็กให้จนมุม  คนตัวเล็กกว่าดิ้นหยุกหยิกไปมาพยายามจะออกจากการควบคุมให้ได้ มือที่เหลืออีกข้างจึงลากผ่านไปที่ต้นขาอ่อนเพื่อระงับการกระทำที่ไม่เข้าท่าของอีกคนก่อนจะเจอกับ....

 

 

 
----------------------กับ ??