Coffee In Love

 
 
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 เรื่องสั้นเรื่อง คาปูชิโน่  แก้วที่ 3 

 


“เกรดไม่ดีหรือไง ลงมาช้า?...เอาน่าตอนพี่ฟางคนสวยเรียน ม.1 เกรดก็แย่เหมือนกันนะ”

“4 หมด”

“ห๊า.............โกหกหรือเปล่าไหนดูหน่อยดิ๊!!!”

“นี่เธอทำอะไรของเธอเนี่ย ปั่นจักรยานอยู่ไม่ใช่หรือไง มาๆลงมาเดี๋ยวปั่นเอง”

 


“เฮ้ย...4 หมดจริงๆอ่ะ แล้วทำไมถึงช้านักเล่า ปล่อยให้คนสวยรอตั้งนานมันเมื่อยนะเว้ย”

“ก็มีคนคุยเป็นเพื่อนแล้ว คงหายเมื่อยมั่งแหล่ะมั้ง?”

“ฉันถามนายไม่ใช่ให้นายมาย้อนถามฉัน มัวทำอะไรอยู่ไม่ทราบ!!”

“คุยกับเพื่อนอยู่...พวกม.ปลายดิ่ น่าเบื่อว่ะ”

 
 


         สัมผัสได้ถึงความเงียบจากด้านหลังซึ่งต่างกับเมื่อตอนขามาอย่างผิดปรกติ ขามาเด็กข้างหลังเนี่ยทั้งพูดทั้งก่อกวนเธอสารพัดวิธี ไหงขานี้ถึงได้เงียบนัก...หรือว่าเกรดไม่ดี? ลองเอ่ยปลอบไปว่าอย่าไปซีเรียสมากมาย ใครๆเค้าก็ได้เกรดแย่ๆกันทั้งนั้นตอนอยู่มัธยมฯต้นอ่ะนะ เหมือนเธอเกรดนิยม ที่ไม่ 2 ก็ 3

         สุดท้ายไอเด็กปีนเกลียวก็กวนเธอกลับมาอย่างกลัวเสียชื่อ “4 หมด!!!” แล้วมันจะเครียดทำไมไม่ทราบ? เผลอโมโหดุไปว่าเธอเสียเวลายืนเมื่อยอยู่มากมายเพราะนายมัวแต่คุยกับสาวๆใช่ไหม?

 
{{{{{{{{
 



“ทำไมอ่ะ ....อย่าบอกนะว่ามีสาวๆมาขอเบอร์อ่ะ ชิ!แล้วทิ้งพี่เนี่ยนะ!!”

 

“แล้วทิ้งหรือเปล่าล่ะ?”

        หลังจากย้ายตัวเองมาเป็นคนซ้อน ก็ถือวิสาสะเปิดดูเกรดที่เจ้าหมีดำมันขี้โม้ขึ้นมาดู อา....4 จริงๆแฮะ แล้วไหนขอดูหน่อยดิ้ได้เบอร์สาวๆมากี่คนกัน หยิบมือถือรุ่นโบราณออกมาเพื่อกดหาเบอร์ที่เมมฯล่าสุด
 


...“ยายกระต่ายป่า”...

 

          เอ่อ....ไอเด็กบ้าไหนว่ามีสาวๆแลกเบอร์ไง ชิ อ๊า!!กล้องสามหมื่น ขอดูหน่อยน้าว่าทักษะไก่กาอาราเล่ขนาดไหน ฮิฮิ ....ว้าว หมอนี่ฝีมือดีอ่ะ สวยทุกภาพเลย ทำไมมีแต่ภาพคนล่ะ? ภาพไปดูดอกไม้ในป่าน้ำตกอยู่ไหนเนี่ย...เลื่อนภาพไปเรื่อยๆก็เจอะแต่ภาพคน
 
 
 
คนที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี ภาพผู้หญิงที่เธอจะเจอทุกๆเช้า

ที่หน้ากระจก....

 

       เก็บกล้องเข้าที่แล้วกระชับมือที่จับเอวของเด็กกวนไว้อีกครั้ง ก่อนจะเสใบหน้าสวยมองไปข้างทาง ในหัวใจรู้สึกปิดปรกติ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร เด็กชายฮัมเพลงที่เธอคุ้นหูเบาๆตลอดการเดินทาง

 


~แค่เพียงเธอน่ะแอบสงสัย ก็ถือว่าเธอใส่ใจฉันแล้ว....~

 

{{{{{{{{

 
 


“ค่ะคุณยาย ฟางกำลังจะไปแล้วค่ะ เครื่องลงกี่โมงนะคะ ค่ะๆๆ ฟางทันแน่ๆค่ะ”

“ยายแก้วอีก 10 นาที ฉันถึงคอนโดแกแล้วนะเสร็จยังเนี่ย!!!”
 


       วางโทรศัพท์จากคุณยายแล้วกดโทรฯออกหาเพื่อนสนิทอีกคน ก่อนจะรีบย้ายก้นของตัวเองไปที่คอนโดยายแก้วอย่างปัจจุบันทันด่วน เพราะวันนี้คุณยายส่งหมีมาให้ ค่ะฟังไม่ผิดจริงๆ ก็เด็กนั่นกำลังจะแอดมิชชั่น เลยอยากเข้ามาติวในกทม. ดูมันดิ้ อ้อนน้านิ่มมาจนได้แล้วใครล่ะที่ต้องมาดูแล ฟางคนสวยตัวน้อยๆคนนี้เนี่ยนะ เฮอะขอปฏิเสธทันไหม?
 


ไม่ใช่นางงาม ไม่รักเด็ก ไม่อยากดูแลเด็ก!!!
 


 

“แกช้าไปมั้ง?”  ปิดตาชี้มือไปยังหน้าหนาๆของยายแก้วประมาณว่าฉันน่ะเสร็จนานแล้ว แต่มันนู่นช้าอ่ะ

“อย่าบ่นน่า มาแล้วนี่ไง คนของแกไม่หนีหายไปไหนหรอกย่ะ ชิ!!”  ยายแก้วก็ยังเป็นยายแก้วอยู่วันยังค่ำ เจ้าหล่อนไม่ได้เก็บของไว้เลยทั้งๆที่จะขึ้นเครื่องอยู่อีก 3 ชั่วโมงข้างหน้านี้แล้ว

“คุณลุงคุณป้า โทรมาบอกว่าเครื่องเค้ามาเร็วกว่ากำหนด” วันนี้คนหล่อลากของยายเฟย์กำลังจะกลับมาจากต่างประเทศค่ะ เชื่อป่ะยายนี่รอน้าเค้าได้ตั้ง 8 ปีโหย...ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ อานุภาพของความรัก...เริ่ดค่ะ ไม่ใช่ฟางแน่ๆอะไรแบบนี้

“น้าเขื่อนอ่ะเหรอ?”

“อือๆๆ...น้าเขื่อน”

“แก้ว...ฉันขอสาปให้เจ้านายผีดิบตาสว่างเลิกเห็นกงจักรอย่างแกเป็นดอกบัวเสียที!! ย้ำอยู่ได้”

         แอบฟังการสนทนาของเพื่อนรักทั้งสองตัว(?)อยู่นานสองนาน แล้วยายแก้วก็ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ ไปย้ำความสัมพันธ์ของเค้าอยู่ได้ ก็รู้ๆกันอยู่ว่ายายเฟย์น่ะ แอบรักแอบคิดถึงน้าข้างบ้านอยู่ข้างเดียว ยังจะปากดีตลอด...   ก็เลยแอบแขว่ะไปถึงเจ้านายของมันที่ต่างประเทศนู่นเสียหน่อยไม่รู้จะเอาใจลูกน้องอะไรกันขนาดนั้น เห็นว่าที่ไปวันนี้เพราะเจ้านายสุดที่รักเอามินิคูปฯรุ่นล่าสุดมาล่อนะนั่น ดูมันจริงใจกับการทำงานของมันมากมายเกินไปนิด

 

“โว้ย ...ยายฟาง ขอให้เด็กหน้าหมีนั่นติดแกงอมแงมๆๆๆๆ ไม่ยอมปล่อยแกไปไหนเลยชั่วชีวิต สาธุๆๆ”


       แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายหมีดำนั่นด้วยล่ะเนี่ย ยิ่งกลัวๆอยู่ ที่ยายแก้วมันแซวได้ก็เพราะตั้งแต่เธอกลับจากเชียงใหม่เมื่อปิดเทอมตอน ม.6 คราวนั้น เด็กกวนก็เอาแต่โทรฯหาเช้าเย็น ที่ รร.โทรฯมาประจำจนเธอดุไปหลายครั้ง ว่าต้องการสมาธิในการเรียนห้ามโทรฯแบบไม่เป็นเวลาอีก เด็กนั่นก็เลยโทรฯมาหาเฉพาะตอนกลางวัน ที่มีพวกมันอยู่กันพร้อมหน้า

 
แต่ก็ไม่ใช่จ๊ะจ๋าอะไรหรอกนะ แค่โทรมากวนบาทาเท่านั้นแหล่ะ

 

         และเวลานี้เธอกำลังจะเรียนต่อโทและมีชีวิตการงานที่ดี หวังว่าเธอคงจะไม่ต้องมาคอยตามใจเด็กบ้านั่นอยู่หรอกนะ ก็ดีที่คุณยายไม่ให้มาพักอยู่กับเธอด้วย ไม่งั้นหนุ่มๆต้องคิดว่าเธอมีลูกแล้วแน่ๆ >o<


อ๊าย ..... ไม่ยอมๆๆ ฟางคนสวยไม่อยากดูแลเด็ก ไม่รักเด็ก...............

 

{{{{{{{{

 
 


            หลังจากส่งเด็กโข่งอย่างยายแก้วขึ้นเครื่องไปแล้วก็ออกไปรอเด็กตัวจริงที่ร้านแม็คฯ ออกจากคอนโดมาก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย กะว่ารับหมีเสร็จเดี๋ยวพามาเล่นของเล่นที่อยู่ข้างๆร้านแม็คฯเสียหน่อย ฮิฮิ

 


~Oh my boy Oh my boy Oh baby....~ดีนะที่ไม่คิดจะบลูทูธเสียงเรียกเข้าขั้นเทพจากยายแก้วมาอีกคน


“หมีถึงยัง?”

((ถึงแล้ว อยู่ไหน?))

“พี่ฟางรอยู่ที่หน้าร้านแม็คฯนะ ถ้าเราออกมาก็เดินตรงมาเลย อยู่ซ้ายมืออ่ะ”

((อืม))

 

       ไอเด็กกวนนี่ไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ ไร้สัมมาคารวะเหมือนเดิมไม่มีผิด เฮ่อ....นี่เธอต้องพาไปเรียนมารยาทไทยเพิ่มอีกวิชานึงหรือเปล่า กลัวมันเข้ามหาวิทยาลัยไปแล้วจะโดนรุ่นพี่รับน้องแบบว่าน้องคนพิเศษอ่ะสิ รู้สึกถึงอาการปวดหัวขึ้นมาแบบรู้สาเหตุซะแล้วสิ ฟางเอ๋ย....

 

 

“ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่า? พอดีผมตั้งใจเดินไปหน่อย ต้องขอโทษมากๆนะครับ”

“อ๊ะ...ไม่เป็นไรค่ะ...คนอะไรหล่อจัง >///<”
 


        ระหว่างที่รอเด็กกวนก็แอบได้พบเทพบุตรสุดหล่อแสนจะมารยาทงามกำลังพยายามขอโทษขอโพยหญิงสาวที่เขาบังเอิญเดินชนโดยไม่ได้ตั้งใจ หน้าเป๊ะ นิสัยเป๊ะ...อ๊าย......เดินมาทางเราเสียด้วยกรี้ดๆๆๆ ก่อนชายหนุ่มจะมายืนตรงหน้าแล้วถอดแว่นตาสีชาโผล่ใบหน้าโคตรหล่อออกมา แล้วพูดอะไรบางอย่างกับเธอ
 


คิดจะจีบฉันล่ะสิ...ถึงจะสวยแต่ก็ไม่โง่นะคะ คิกคิก
 


 {{{{{{{{


 

“จะยืนบื้ออีกนานไหม หิว” 

“หา....นี่ นาย....นาย?”
 


            ได้แต่ยื่นอึ้งกับสภาพตรงหน้า ชายหนุ่มมารยาทแสนงามคนนั้นกับไอผู้ชายที่ลากข้อมือของเธอแล้วเข้าไปสั่งอาหารภายในร้าน ด้วยท่าทีมี่เหมือนสนิทกันมาก่อน

            อย่ามาเนียนนะยะ ฉันมั่นใจว่าไม่รู้จักนายแน่ๆ นายหน้าหล่อ!!!

 

 

            “ทำไมไม่กิน? ไม่หิวเหรอ”

            “นาย....นายเป็นใครเนี่ย?!!”
 
 
ลงได้แย้ว.....ฮฺฮฺ