Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ 

                      เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น พร้อมกับกรบิดขี้เกียจของฉัน

                 ฉันหันไปมองนาฬิกาเล็กน้อย ก่อนจะบิดขี้เกียจอีกรอบ นี่มันเก้ามงเช้าแล้วเหรอเนี่ย เฮ้อ...แต่ก็ช่างมันเถอะ วันนี้มันวันเสาร์นี่นา ยังไงก็ไม่ต้องไปโรงเรียนอยู่แล้ว พ่อกับแม่ก็ออกไปทำงาน ส่วนฉันก็ต้องอยู่กับไอ้หมาบ้าสองตัวนั่น -_-

                 ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอยู่ในห้องน้ำของตัวเอง ดีนะที่ห้องนอนทุกห้องมมีห้องน้ำส่วนตัวน่ะ ไม่งั้นต้องำปใช้รวมกับอีตาพวกนั้นอย่างแน่นอน

                      ฉันออกมานอกห้อง พร้อมกับชุดอยู่บ้านสบายๆ เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นธรรมดาเดินลงมาข้างล่างเพื่อนหาของกิน

“แก้วจัง ฉันทำอาหารญี่ปุ่นให้ทานแล้วนะ ^^” เสียงอีตาเคนตะดังขึ้นมาขณะที่ฉันกำลังจะก้าวเท้าลงไปเหยียบบันไดขั้นสุดท้าย

“ยัยแก้วแตก ฉันทำสลัดกับไข่เจียวหมูสับให้เธอกิน มากินเร็ว ๆ -_-” เสียงอีตาโทโมะดังขึ้นมาบ้าง

                     นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย...ทำไมจู่ๆ อีตาบ้าโทโมะ ต้องมาทำดีใส่ฉันด้วยเนี่ย คิดจะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะ ไอ้บ้านี่ไม่น่าไว้ใจจริง ๆ

                      ฉันเดินลงบรรไดไปที่โต๊ะกินข้าว ก็เจอไอ้สองคนนั้นอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน กำลังมองหน้าและแยกเขี้ยวใส่กัน แต่พอเห็นฉันก็ปั้นยิ้มใส่ฉันทันที ภาพพจน์เปลี่ยนแปลงกันเร็วจริง ๆ -_-^

                       ตอนนี้ฉันกำลังมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับไอ้หมาบ้าสองตัวนั้น ทางซ้ายมือของฉันก็เป็นนายเคนตะ ซึ่งมาอาหารญี่ป่นวางเรียงรายอยู่ ได้แก่ ข้าวปั้น่อสาหร่ายและราเม็ง

                        ส่วนทางด้านขวามือก็มีอีตาโทโมะยืนอยู่ พร้อมกับสลัดผักจานเบ้อเริ่ม กับไข่เจียมหมูสับ อันใหญ่เท่าดวเทียม -_-^ นี่นายคิดจะให้ฉันกินหรือเอาไปแทนจานทรูมูฟฟะเนี่ย อะไรมันจะใหญขนาดนี้ -_-

“นี่แก้วจัง ราเม็งร้อน ๆ กินแล้วจะได้สบายท้องไงเล่า ^^” อีตาเคนตะยื่นถ้วยราเม็งมาตรงหน้าฉัน

“ยัยแก้วแตก กินสลัดของฉันซะ จะได้ตัวไม่บวมเหมือนตุ่ม สมกับแฟนนฉันไง -_-” อีตาโทโมะว่าพลางดันจานสลัดมาวางไว้ตรงหน้าฉันแทนราเม็งถ้วยนั้น

“กินข้าวปั้นดีกว่า มีสาหร่าย คุณประโยชนืเยอะ แถมมีคาร์โบไฮเดรตจากข้าวด้วย เธอจจะได้อิ่มไง ^^” อีตาเคนตะนั่งลงบนเก้าอี้ พลางยื่นจานใ่ข้าวปั้นมาไว้ตรงหน้าฉัน พลางดันจานสลัดของอีตาโทโมะออก

                      อีตาโทโมะก็ไม่น้อยหน้า เขานั่งลงที่เก้าอี้บ้าง แล้วก็ดันจานข้าวสวยร้อน ๆ กับไข่เจียวหมูสับอันเท่าจานดาวเทียมมาไว้ตรงหน้าฉัน พร้อมกับดึงจานข้าวปั้นนั่นออก

“กินของฉันดีกว่า เป็นคนไทยอยู่แบบไทยๆ  กินแบบไทยๆ แล้วก็รักผู้ชายชื่อโทโมะซะ -_-!” << ได้ข่าวว่านายก็เป็นคนญี่ปุ่น

                  เอ่อ...นายเล่นมุกซะฉฉันขำไม่ออกเลยแม้แต่น้อย -_-^ กล้าเล่นได้ยังไงฟ่ะเนี่ย

“แก้วจัง กินของฉันดีกว่านะ”

“ของฉันดีกว่า”

“ของฉัน”

“ของฉัน!”

“ของฉัน!”

“ของฉันต่างหากเล่า”

“ของฉันดีกว่าเยอะ”

“ของฉันใหญกว่าของนาย รับรองว่าอิ่มกวว่าไอ้จิ๊ดริดของนายซะอีก”

“ของฉันถึงจะเล็ก แต่ก็อิ่มท้องเหมือนกัน นายอย่ามาดูถูก”

“ของนายมันก็แค่นั้นแหละน่า เอาของฉันดีกว่า รับรองเด็ดดว่าเยอะ”

“ของนายมันแห้งผาก ไม่คล่องคอ เอาของฉันดีกว่ามีน้ำด้วย จะได้ซดรื่นคอ”

                        นี่พวกเขากำลังถกเถียงเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย O_O มีทั้งใหญ่ ทั้งจิ๊ดริด นี่พวกนายเถียงเรื่องก้านกล้องอยู่ไงหา -_-^ ป่านนี้คนข้างบ้านเขาคิดไปถึงสุไหงโก-ลกแล้ว TOT แค่ต้องมาอยู่กับพวกนายโดยลำพัง เขาก็คิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ยังจะมาพูดจาชวนกันคิดอีก -_-*

“ของฉันใหญ่กว่า เยอะกว่า ดีกว่า เจ๋งกว่าเฟ้ย!!!”

“ของฉันดีกว่า ถึงจะเล็กกว่า น้อยกว่า แต่ดีกว่าของนายชัวร์!”

“เฮ้ย!!! พอกันซะที -O-!!!” ฉันลุกพรวดพราดจากเก้าอี้ แล้วทุบโต๊ะอาหารอย่างรุนแรงจนจนอาหารต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะเด้งขึ้นมาจากโต๊ะสามเซนติเมตรครึ่ง -_-^ ไอ้สองคนนั้นก็เงียบขึ้นมาในทันใด

“นี่พวกนายจะถกเถียงอะไรก็ให้มันมีขอบเขตกันมั่ง แค่ฉันที่เป็นผู้หญิงคนเดียวต้องมาอยู่บ้านนี้โดยลำพังกับพวกนายสองคน คนอื่นเขาก็คิดไปต่าง ๆ นานาแล้ว -_- แล้วนี่พวกนายยังจะมาเถียงด้วยคำพดชวนคิดแบบนี้ด้วยอีกยิ่งแล้้วใหญ่ อะไรของพวกนาย >O< มีทั้งใหญ่ ทั้งจิ๊ดริด ทั้งเด็ด ทั้งคล่องคอ ทั้งน้ำ โอ๊ย! ฉันจะเป็นลมตาย ป่านนี้คนข้างบ้านเขาคงคิดว่าฉันกำลังทำกิจกรรมสวิงกิ้งกับพวกนายแบบสนั่นพสุธาอยู่มั้งเนี่ย”

“....”เงียบ...ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจของคนหล่อที่ท่านเรียก

“ส่วนเรื่องหารพวกนี้ เชิญกินกันตามสบายเลยนะ ฉันจะปั่นจักยานไปซื้อมาม่ามาต้มกินเอง แล้วถ้ทะเลาะกันให้ฉันเห็น ฉันจะให้พวกนายป้อนข้าวให้กันคอยดูสิ -_-” ฉันพูดจบก็เดินไปคว้ากุญแจรถจักยานที่วางอยุ่หลังตู้เย็น แล้วเดินออกไปนอกบ้านทันที

                         เฮ้อ...นี่มันเกิดบ้าเกิดบออะไรกับชีวิตฉันกันล่ะเน่ย

                         แล้วอีตาโทโมะจะมายุ่งเกี่ยวกับฉันทำไมฟ่ะเนี่ย ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่ทั้งคนแล้ว ไม่กลัวยัยคุณหนูนั่นโกรธหรือไงกันนะ หรือว่อีตานั่นจะชอบฉันแล้ว -_-^ ไม่มีทาง ต่อให้โคนันกับโดราเอมอนถึงตอนอวสาน อีตานั่นก็ไม่มีทางมาชอบฉันหรอกน่า

                          แต่นี่ฉันคิดได้ไงว่าอีตานั่นจะชอบฉันฟ่ะเนี่ย -_- ติ๊งต๊องชะมัด ขำยิ่งกว่าโคนันตดซะอีก -_-^

                          ....แต่ก็ช่างหัวมันเถอะ ฉันต้องหาของกินเพื่อดำรงชีพใรเช้านี้ก่อนนดีกว่า

 

                        กว่าจะซื้อของเสร้จ อีตาแปะยิ้มลูกชายเจ้าของร้านก็ยืนจีบฉันเกือบชั่วโมงหิวข้าวจนไส้จะกิ่วแล้วเนี่ยไมน่าหยิ่งเลยแฮะ รู้งี้กินอาหารที่ไอ้พวกนั้นทำดีกว่าอีก

“กลับมาแล้วเหรอแก้วจัง ^^” ทันทีที่ฉันก้าวเท้าเข้าไปใในบ้าน ไอ้สองคนนั้นก็หน้าสลอนกันเข้ามาหาฉันทันที

“เดี๋ยวเมื่อย ฉันแบกเธอเข้าบ้านเอง -_-” อีตาโทโมะพูดจบ ก็จับตัวฉันพาดไหล่เขาทันที

“อ๋าาา... ปล่อยยฉันนะ =O=!!! ปล่อยฉันลงเดี๋่ยวนี้” ฉันร้องโวยวาย ทุบหลังเขาไป ดิ้นไปด้วย แตดูอีตาบ้านั่นไม่ได้สนใจเลยแม่แต่น้อย เพราะเขากลับแบกตัวฉันวิ่งหนุอีตาเคนตะเข้าไปในบ้านอีกต่างหาก TTOTT ...แล้วก็แบกตัวฉันลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

“จะแบกฉันเข้ามาทำซากอะไรของนาย หา!! TOT เกิดฉันตกลงมาคอหักตายนายจะทำยังไง” ฉันเริ่มโวยวายทันที เมื่อเห็นว่าเขาเตรียมจะเดินหนีออกจากห้องนั่งเล่น

“ก้แบกเธอเอาหน้าไอ้บ้านั่นเฉย ๆ แหละ เห้นขี้หน้าแล้วหม่นไส้ พูดอยู่ได้ว่าเป็นสามีเธอ งั้นฉันก็ขอใช้เธอมาเป็นเครื่องมือในการแกล้งมันหน่อยก้แล้วกัน”

“ด้วยการโกหหกเอาผู้หญิงน่าตาน่ารัก ๆ อย่างฉันไปเป็นแฟนนายงั้นเหรอ งี่เง่าชะมัด ! -_- แฟนนายก็มีเป็นตัวเป็นตตน ยังจะมาเอาฉันไปเอี่ยวด้วยอีก -_-^”

                 จู่ๆ อีตานั่นก้เดินกลับมาเข้ามาบีบข้อมือฉันอย่างแรง จนฉันรู้สึกวาข้อมมือฉันแทบจะเหลวเป็นน้ำไปในมือของเขา

“ยัยนั่นไม่ใช่แฟนฉัน!!”

“อะไรอีเล่า! วันั้นที่นายทะเลาะกับฉันนายกับยัยนั่นยังโอ๋กันซะมดยังวิ่งหนีเลย”

“ก็บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไง”

“ฉันไม่เชื่อนายหรอก ฉันรู้เหตุผลอยู่หรอกน่า ที่นายเข้าามาโกหกว่าฉันเป็นแฟนนาย ก้เพราะต้องการรังควานชีวิตฉันและก็เพื่อแกล้งเคนตะ แต่ในใจจริง ๆ นายก็ยังคงคิดถึงยัยคุณหนูนั่นอยู่ใช่มั้ยล่ะ -_-^”

“ฉันไม่เคยคิดถึงยัยนั่นรู้ไว้ซะด้วย”

“ไม่จริงหรอก ฉันคิดว่าตอนนี้ในสายตานาย หน้าฉันคงเป็นยัยนั่นอยู่สินะ”

“ถ้าฉันเห็นหน้าเธอเป็นยัยนั่น เธอรู้มั้ยว่าฉันจะทำอะไร” อีตานั่นว่าพลางเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่องๆๆ พลางยิ้มแบบโคตรเจ้าเล่ห์

“-/ / /- ท...ทำอะไรของนาย”

“เฮ้ย! นายทำอะไรแก้วจังของฉันน่ะ -O-!!!”

 

                        ฉันเพิ่งเคยเห้นเคนตะดีก็วันนี้แหละ T-T เคนตะเดินเข้ามาส่งเสียงให้โทโมะหยุดการกระทำที่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร  -_-^ ได้ทันท่วงที ฉันรักนายจัง เคนตะ

“ทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ขึ้นห้องนอนกันเถอะ” แล้วจู่ ๆโทโมะก็คลายมือฉันออก แล้วก้เดินหนีออกห้องไปหน้าตาเฉย แถมยังชวนเคนตะขึ้นห้องนอนอีก

 

                         อ๊าาา...O_O นี่พวกนายจะขึ้นห้องไปทำอะไรกันบนห้องนอนน่ะ  อย่าบอกนะว่า...ไม่น้าาา...>O<

 

“เออ ๆ รู้แล้ว ไปล่ะนะแก้วจัง จุ๊บ ๆ ^3^”

“ขืนนายยังจุ๊บอีกที ฉันจะฟรีคิกนายไปดาวอังคาร -_-”

“ใจร้าย T-T” อีตานั่นทำท่าจะร้องไห้ใส่ฉันก่อนจะเดินตามอีตาโทโมะไป

 

                      ฉันชะเง้อหน้าออกไปดูข้างนอกว่าไอ้หมาบ้าทั้งสองตัวนั่นขึ้นข้างบนไปกันหมดหรือยัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่พบเจอใคร ฉันก้รีบเดินออกไปจากห้องทันที ก่อนจะตรงดิ่งเข้าไปยังห้องนอนฉันเองเนื่องจากห้องนอนฉันอยู่ระหว่างกลางของอีตาสองคนนั่นจึงสามารถแอบฟังทุกสิ่งที่เขาคุยกันได้ตลอดเวลา

 

                       ฉันเอาหูตัวเองไปแนบกับผนังของห้องอีตาโทโมะทันที แล้วก็ได้ยินเสียง...

 

“ฉันว่าเอาท่านี้ดีกว่า ง่ายดี ไม่ยุ่งยากด้วย ”นี่มันเสียงอีตาโทโมะนี่นา

“แต่ฉันว่าท่านี้น่าจะประทับใจกว่านะ ผู้หญิงคนไหนก็ต้องชอบอ่ะ” อ๊ะ! เสียงเคนตะด้วย

“แต่ฉันชอบท่านี้ เดี๋ยวทำให้ดู”

“ฉันว่าไม่ต้องลองหรอก เพราะฉันคิดว่าท่าฉันดีกว่าเยอะ”

“ฉันทำให้ดูเอง โอ้ว...อ่า...”

“พอเถอะ ท่าฉันดีกว่า อื้ม..โอ้...อ่า”

 

                      ฉันฟังได้แค่นั้นก็เอาหูของฉันออกมาจากผนังห้องทันที และเพื่อความแน่ใจ ฉันจึงแนบหูกับผนังอีกรอบ เพื่อฟังให้มันรุ้แล้วรู้รอดไปเลยว่าพวกเขาทำอะไรกัน -_- (สรุปใครลามกกันล่ะเนีย -_-^)

 

“ทำไมเรื่องแบบนี้นายเก่งจัง เคนตะ”

“ก้ตอนอยู่ที่ญี่ปุ่นพ่อฉันสอนนีนา”

 

                        ฉันรีบดึงหูของตัวเองให้ห่างจากผนังห้องันที นี่มันอะไรกันอ่ะ คนสวยงง!

 

---

 

มาอัก 1 ตอนครับ ผม ') พอดี ผิดเทอมแล้วว่าง ๆเลยมาอัพให้ ^^ ไปล่ะ จ๊วบ!