Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

9.2

เขียนโดย DAEHYUNNY

วันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 18.33 น.

  18 บท
  149 วิจารณ์
  28.61K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) เข้าห้องนอนกัน !!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ติ๊ดตี่ ติ๊ดตี่ 

                      เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น พร้อมกับกรบิดขี้เกียจของฉัน

                 ฉันหันไปมองนาฬิกาเล็กน้อย ก่อนจะบิดขี้เกียจอีกรอบ นี่มันเก้ามงเช้าแล้วเหรอเนี่ย เฮ้อ...แต่ก็ช่างมันเถอะ วันนี้มันวันเสาร์นี่นา ยังไงก็ไม่ต้องไปโรงเรียนอยู่แล้ว พ่อกับแม่ก็ออกไปทำงาน ส่วนฉันก็ต้องอยู่กับไอ้หมาบ้าสองตัวนั่น -_-


                 ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอยู่ในห้องน้ำของตัวเอง ดีนะที่ห้องนอนทุกห้องมมีห้องน้ำส่วนตัวน่ะ ไม่งั้นต้องำปใช้รวมกับอีตาพวกนั้นอย่างแน่นอน


                      ฉันออกมานอกห้อง พร้อมกับชุดอยู่บ้านสบายๆ เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นธรรมดาเดินลงมาข้างล่างเพื่อนหาของกิน


“แก้วจัง ฉันทำอาหารญี่ปุ่นให้ทานแล้วนะ ^^” เสียงอีตาเคนตะดังขึ้นมาขณะที่ฉันกำลังจะก้าวเท้าลงไปเหยียบบันไดขั้นสุดท้าย

“ยัยแก้วแตก ฉันทำสลัดกับไข่เจียวหมูสับให้เธอกิน มากินเร็ว ๆ -_-” เสียงอีตาโทโมะดังขึ้นมาบ้าง


                     นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย...ทำไมจู่ๆ อีตาบ้าโทโมะ ต้องมาทำดีใส่ฉันด้วยเนี่ย คิดจะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะ ไอ้บ้านี่ไม่น่าไว้ใจจริง ๆ


                      ฉันเดินลงบรรไดไปที่โต๊ะกินข้าว ก็เจอไอ้สองคนนั้นอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน กำลังมองหน้าและแยกเขี้ยวใส่กัน แต่พอเห็นฉันก็ปั้นยิ้มใส่ฉันทันที ภาพพจน์เปลี่ยนแปลงกันเร็วจริง ๆ -_-^


                       ตอนนี้ฉันกำลังมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับไอ้หมาบ้าสองตัวนั้น ทางซ้ายมือของฉันก็เป็นนายเคนตะ ซึ่งมาอาหารญี่ป่นวางเรียงรายอยู่ ได้แก่ ข้าวปั้น่อสาหร่ายและราเม็ง


                        ส่วนทางด้านขวามือก็มีอีตาโทโมะยืนอยู่ พร้อมกับสลัดผักจานเบ้อเริ่ม กับไข่เจียมหมูสับ อันใหญ่เท่าดวเทียม -_-^ นี่นายคิดจะให้ฉันกินหรือเอาไปแทนจานทรูมูฟฟะเนี่ย อะไรมันจะใหญขนาดนี้ -_-


“นี่แก้วจัง ราเม็งร้อน ๆ กินแล้วจะได้สบายท้องไงเล่า ^^” อีตาเคนตะยื่นถ้วยราเม็งมาตรงหน้าฉัน

“ยัยแก้วแตก กินสลัดของฉันซะ จะได้ตัวไม่บวมเหมือนตุ่ม สมกับแฟนนฉันไง -_-” อีตาโทโมะว่าพลางดันจานสลัดมาวางไว้ตรงหน้าฉันแทนราเม็งถ้วยนั้น

“กินข้าวปั้นดีกว่า มีสาหร่าย คุณประโยชนืเยอะ แถมมีคาร์โบไฮเดรตจากข้าวด้วย เธอจจะได้อิ่มไง ^^” อีตาเคนตะนั่งลงบนเก้าอี้ พลางยื่นจานใ่ข้าวปั้นมาไว้ตรงหน้าฉัน พลางดันจานสลัดของอีตาโทโมะออก


                      อีตาโทโมะก็ไม่น้อยหน้า เขานั่งลงที่เก้าอี้บ้าง แล้วก็ดันจานข้าวสวยร้อน ๆ กับไข่เจียวหมูสับอันเท่าจานดาวเทียมมาไว้ตรงหน้าฉัน พร้อมกับดึงจานข้าวปั้นนั่นออก


“กินของฉันดีกว่า เป็นคนไทยอยู่แบบไทยๆ  กินแบบไทยๆ แล้วก็รักผู้ชายชื่อโทโมะซะ -_-!” << ได้ข่าวว่านายก็เป็นคนญี่ปุ่น


                  เอ่อ...นายเล่นมุกซะฉฉันขำไม่ออกเลยแม้แต่น้อย -_-^ กล้าเล่นได้ยังไงฟ่ะเนี่ย


“แก้วจัง กินของฉันดีกว่านะ”

“ของฉันดีกว่า”

“ของฉัน”

“ของฉัน!”

“ของฉัน!”

“ของฉันต่างหากเล่า”

“ของฉันดีกว่าเยอะ”

“ของฉันใหญกว่าของนาย รับรองว่าอิ่มกวว่าไอ้จิ๊ดริดของนายซะอีก”

“ของฉันถึงจะเล็ก แต่ก็อิ่มท้องเหมือนกัน นายอย่ามาดูถูก”

“ของนายมันก็แค่นั้นแหละน่า เอาของฉันดีกว่า รับรองเด็ดดว่าเยอะ”

“ของนายมันแห้งผาก ไม่คล่องคอ เอาของฉันดีกว่ามีน้ำด้วย จะได้ซดรื่นคอ”


                        นี่พวกเขากำลังถกเถียงเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย O_O มีทั้งใหญ่ ทั้งจิ๊ดริด นี่พวกนายเถียงเรื่องก้านกล้องอยู่ไงหา -_-^ ป่านนี้คนข้างบ้านเขาคิดไปถึงสุไหงโก-ลกแล้ว TOT แค่ต้องมาอยู่กับพวกนายโดยลำพัง เขาก็คิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ยังจะมาพูดจาชวนกันคิดอีก -_-*


“ของฉันใหญ่กว่า เยอะกว่า ดีกว่า เจ๋งกว่าเฟ้ย!!!”

“ของฉันดีกว่า ถึงจะเล็กกว่า น้อยกว่า แต่ดีกว่าของนายชัวร์!”

“เฮ้ย!!! พอกันซะที -O-!!!” ฉันลุกพรวดพราดจากเก้าอี้ แล้วทุบโต๊ะอาหารอย่างรุนแรงจนจนอาหารต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะเด้งขึ้นมาจากโต๊ะสามเซนติเมตรครึ่ง -_-^ ไอ้สองคนนั้นก็เงียบขึ้นมาในทันใด

“นี่พวกนายจะถกเถียงอะไรก็ให้มันมีขอบเขตกันมั่ง แค่ฉันที่เป็นผู้หญิงคนเดียวต้องมาอยู่บ้านนี้โดยลำพังกับพวกนายสองคน คนอื่นเขาก็คิดไปต่าง ๆ นานาแล้ว -_- แล้วนี่พวกนายยังจะมาเถียงด้วยคำพดชวนคิดแบบนี้ด้วยอีกยิ่งแล้้วใหญ่ อะไรของพวกนาย >O< มีทั้งใหญ่ ทั้งจิ๊ดริด ทั้งเด็ด ทั้งคล่องคอ ทั้งน้ำ โอ๊ย! ฉันจะเป็นลมตาย ป่านนี้คนข้างบ้านเขาคงคิดว่าฉันกำลังทำกิจกรรมสวิงกิ้งกับพวกนายแบบสนั่นพสุธาอยู่มั้งเนี่ย”

“....”เงียบ...ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจของคนหล่อที่ท่านเรียก

“ส่วนเรื่องหารพวกนี้ เชิญกินกันตามสบายเลยนะ ฉันจะปั่นจักยานไปซื้อมาม่ามาต้มกินเอง แล้วถ้ทะเลาะกันให้ฉันเห็น ฉันจะให้พวกนายป้อนข้าวให้กันคอยดูสิ -_-” ฉันพูดจบก็เดินไปคว้ากุญแจรถจักยานที่วางอยุ่หลังตู้เย็น แล้วเดินออกไปนอกบ้านทันที


                         เฮ้อ...นี่มันเกิดบ้าเกิดบออะไรกับชีวิตฉันกันล่ะเน่ย


                         แล้วอีตาโทโมะจะมายุ่งเกี่ยวกับฉันทำไมฟ่ะเนี่ย ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่ทั้งคนแล้ว ไม่กลัวยัยคุณหนูนั่นโกรธหรือไงกันนะ หรือว่อีตานั่นจะชอบฉันแล้ว -_-^ ไม่มีทาง ต่อให้โคนันกับโดราเอมอนถึงตอนอวสาน อีตานั่นก็ไม่มีทางมาชอบฉันหรอกน่า


                          แต่นี่ฉันคิดได้ไงว่าอีตานั่นจะชอบฉันฟ่ะเนี่ย -_- ติ๊งต๊องชะมัด ขำยิ่งกว่าโคนันตดซะอีก -_-^

                          ....แต่ก็ช่างหัวมันเถอะ ฉันต้องหาของกินเพื่อดำรงชีพใรเช้านี้ก่อนนดีกว่า

 

                        กว่าจะซื้อของเสร้จ อีตาแปะยิ้มลูกชายเจ้าของร้านก็ยืนจีบฉันเกือบชั่วโมงหิวข้าวจนไส้จะกิ่วแล้วเนี่ยไมน่าหยิ่งเลยแฮะ รู้งี้กินอาหารที่ไอ้พวกนั้นทำดีกว่าอีก


“กลับมาแล้วเหรอแก้วจัง ^^” ทันทีที่ฉันก้าวเท้าเข้าไปใในบ้าน ไอ้สองคนนั้นก็หน้าสลอนกันเข้ามาหาฉันทันที

“เดี๋ยวเมื่อย ฉันแบกเธอเข้าบ้านเอง -_-” อีตาโทโมะพูดจบ ก็จับตัวฉันพาดไหล่เขาทันที

“อ๋าาา... ปล่อยยฉันนะ =O=!!! ปล่อยฉันลงเดี๋่ยวนี้” ฉันร้องโวยวาย ทุบหลังเขาไป ดิ้นไปด้วย แตดูอีตาบ้านั่นไม่ได้สนใจเลยแม่แต่น้อย เพราะเขากลับแบกตัวฉันวิ่งหนุอีตาเคนตะเข้าไปในบ้านอีกต่างหาก TTOTT ...แล้วก็แบกตัวฉันลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

“จะแบกฉันเข้ามาทำซากอะไรของนาย หา!! TOT เกิดฉันตกลงมาคอหักตายนายจะทำยังไง” ฉันเริ่มโวยวายทันที เมื่อเห็นว่าเขาเตรียมจะเดินหนีออกจากห้องนั่งเล่น

“ก้แบกเธอเอาหน้าไอ้บ้านั่นเฉย ๆ แหละ เห้นขี้หน้าแล้วหม่นไส้ พูดอยู่ได้ว่าเป็นสามีเธอ งั้นฉันก็ขอใช้เธอมาเป็นเครื่องมือในการแกล้งมันหน่อยก้แล้วกัน”

“ด้วยการโกหหกเอาผู้หญิงน่าตาน่ารัก ๆ อย่างฉันไปเป็นแฟนนายงั้นเหรอ งี่เง่าชะมัด ! -_- แฟนนายก็มีเป็นตัวเป็นตตน ยังจะมาเอาฉันไปเอี่ยวด้วยอีก -_-^”


                 จู่ๆ อีตานั่นก้เดินกลับมาเข้ามาบีบข้อมือฉันอย่างแรง จนฉันรู้สึกวาข้อมมือฉันแทบจะเหลวเป็นน้ำไปในมือของเขา


“ยัยนั่นไม่ใช่แฟนฉัน!!”

“อะไรอีเล่า! วันั้นที่นายทะเลาะกับฉันนายกับยัยนั่นยังโอ๋กันซะมดยังวิ่งหนีเลย”

“ก็บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไง”

“ฉันไม่เชื่อนายหรอก ฉันรู้เหตุผลอยู่หรอกน่า ที่นายเข้าามาโกหกว่าฉันเป็นแฟนนาย ก้เพราะต้องการรังควานชีวิตฉันและก็เพื่อแกล้งเคนตะ แต่ในใจจริง ๆ นายก็ยังคงคิดถึงยัยคุณหนูนั่นอยู่ใช่มั้ยล่ะ -_-^”

“ฉันไม่เคยคิดถึงยัยนั่นรู้ไว้ซะด้วย”

“ไม่จริงหรอก ฉันคิดว่าตอนนี้ในสายตานาย หน้าฉันคงเป็นยัยนั่นอยู่สินะ”

“ถ้าฉันเห็นหน้าเธอเป็นยัยนั่น เธอรู้มั้ยว่าฉันจะทำอะไร” อีตานั่นว่าพลางเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่องๆๆ พลางยิ้มแบบโคตรเจ้าเล่ห์

“-/ / /- ท...ทำอะไรของนาย

“เฮ้ย! นายทำอะไรแก้วจังของฉันน่ะ -O-!!!”

 

                        ฉันเพิ่งเคยเห้นเคนตะดีก็วันนี้แหละ T-T เคนตะเดินเข้ามาส่งเสียงให้โทโมะหยุดการกระทำที่ฉันไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร  -_-^ ได้ทันท่วงที ฉันรักนายจัง เคนตะ

“ทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ขึ้นห้องนอนกันเถอะ” แล้วจู่ ๆโทโมะก็คลายมือฉันออก แล้วก้เดินหนีออกห้องไปหน้าตาเฉย แถมยังชวนเคนตะขึ้นห้องนอนอีก

 

                         อ๊าาา...O_O นี่พวกนายจะขึ้นห้องไปทำอะไรกันบนห้องนอนน่ะ  อย่าบอกนะว่า...ไม่น้าาา...>O<

 

“เออ ๆ รู้แล้ว ไปล่ะนะแก้วจัง จุ๊บ ๆ ^3^”

“ขืนนายยังจุ๊บอีกที ฉันจะฟรีคิกนายไปดาวอังคาร -_-”

“ใจร้าย T-T” อีตานั่นทำท่าจะร้องไห้ใส่ฉันก่อนจะเดินตามอีตาโทโมะไป

 

                      ฉันชะเง้อหน้าออกไปดูข้างนอกว่าไอ้หมาบ้าทั้งสองตัวนั่นขึ้นข้างบนไปกันหมดหรือยัง เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่พบเจอใคร ฉันก้รีบเดินออกไปจากห้องทันที ก่อนจะตรงดิ่งเข้าไปยังห้องนอนฉันเองเนื่องจากห้องนอนฉันอยู่ระหว่างกลางของอีตาสองคนนั่นจึงสามารถแอบฟังทุกสิ่งที่เขาคุยกันได้ตลอดเวลา

 

                       ฉันเอาหูตัวเองไปแนบกับผนังของห้องอีตาโทโมะทันที แล้วก็ได้ยินเสียง...

 

“ฉันว่าเอาท่านี้ดีกว่า ง่ายดี ไม่ยุ่งยากด้วย ”นี่มันเสียงอีตาโทโมะนี่นา

“แต่ฉันว่าท่านี้น่าจะประทับใจกว่านะ ผู้หญิงคนไหนก็ต้องชอบอ่ะ” อ๊ะ! เสียงเคนตะด้วย

“แต่ฉันชอบท่านี้ เดี๋ยวทำให้ดู”

“ฉันว่าไม่ต้องลองหรอก เพราะฉันคิดว่าท่าฉันดีกว่าเยอะ”

“ฉันทำให้ดูเอง โอ้ว...อ่า...”

“พอเถอะ ท่าฉันดีกว่า อื้ม..โอ้...อ่า”

 

                      ฉันฟังได้แค่นั้นก็เอาหูของฉันออกมาจากผนังห้องทันที และเพื่อความแน่ใจ ฉันจึงแนบหูกับผนังอีกรอบ เพื่อฟังให้มันรุ้แล้วรู้รอดไปเลยว่าพวกเขาทำอะไรกัน -_- (สรุปใครลามกกันล่ะเนีย -_-^)

 

“ทำไมเรื่องแบบนี้นายเก่งจัง เคนตะ”

“ก้ตอนอยู่ที่ญี่ปุ่นพ่อฉันสอนนีนา”

 

                        ฉันรีบดึงหูของตัวเองให้ห่างจากผนังห้องันที นี่มันอะไรกันอ่ะ คนสวยงง!

 


 

มาอัก 1 ตอนครับ ผม ') พอดี ผิดเทอมแล้วว่าง ๆเลยมาอัพให้ ^^ ไปล่ะ จ๊วบ!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา