Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

9.2

เขียนโดย DAEHYUNNY

วันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 18.33 น.

  18 บท
  149 วิจารณ์
  28.38K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) หล่อ VS หล่อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“กริ๊ดดดด...>O< ยัยแก้ว เมื่อคืนฉันหลับฝันถึงหนุ่มๆ สองหนุ่ม K-otic ด้วยแหละ กล้ามหน้าท้องของป๊อปปัเกับจองเบนะ เซ็กซี่กระชากใจฉันสุดๆ เลยอะแก แต่ฉันชอบ ผิวขาวๆ หน้ายาวๆ แบบเขื่อนมากกว่าอ่ะ ก๊าซซซ...ฉันเลือกไม่ถูกแล้ว คนไหนๆ ก็หล่อไปหมด >O<” ยัยเฟย์กริ๊ดกร๊าดเล่าเรื่องที่มันฝันให้ฉันฟังตั้งแต่ตื่นนอนจนจะลงมากินข้าวเช้าอยุ่แล้ว มันก็ยังไม่หยุดเล่าเลย -_-'

 

                      ฉันเดินลงบันไดมาที่ห้องครัวชั้นเพื่อนลงมากินข้าวเช้า แต่ยัยเพื่อนบ้านี่ !!! ยังไม่หยุดเล่าเสียทีโิ้ิ้อ้ยยยย...รำคาญเว้ยยยยย!!!

 

                      พอเดินมาถึงโต๊ะอาหาร บรรดาอาหารญี่ปุ่นที่ถูดจัดทำขึ้นก็วางิยู่ที่โต๊ะอาหารอย่างเป็นระเบียบ

 

“แม่!!!!” ฉันเห็นอาหารญี่ปุ่นวางอยู่บนโต๊ะ ก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวทันที

 

                      วันนี้แม่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย ถึงได้คิดทำอาหารญี่ปุ่นขึ้นมา นี่แม่ฉันถูดผีญี่ปุ่นเข้าสิงหรือไงเนี่ย -_-

 

“แม่เธอออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว ฉันก็เลยตื่นมาทำอาหารเช้าให้นี่ไง” แทนที่จะเจอแม่ในห้องครัว กลับไปเจออี้ตาบ้านี่แทน

“กริ๊ดดดด...>O<~~ เคนตะในผ้ากันเปื้อน ตายแล้ว!!! ยัยแก้ว เลือดกำเดาฉันจะไหล คนอะไรหล่อลากไส้ขนาดนี้!” ยัยเฟย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน ก็กริ๊ดสนั่นหวั่นไหวราวกับร่างทรงเข้าทันที

“เดี๋ยวเลือดมันจะไม่ได้ไหลมาจากจมูกแกอย่างเดียว ไอ้เฟย์ -_- อีตานี่่ะหล่อจะลากไส้ แต่ถ้าแกยังไม่หยุดกริ๊ด ฉันจะกะซวกไส้แกมาให้อีตานี่ทำเทมปุระแทนกุ้ง -_-*”

“เออน่า นิดๆ หน่อยๆ ป่ะ ไปกินข้าวกัน ฝีมือเทวดาสุดหล่อฉันทำ มีหวังฮันได้อร่อยเหาะไปบนสวรรค์ชั้นเก้าแสนแน่ๆ เลย ” ยัยเฟย์พูดพลางทำหน้าเคลิบเคลิ้มจนฉันหมั่นไส้

“แต่ที่จริง แกไม่ต้องกินอาหารฝืมืออีตานี่ฉันก็พาแกไปได้น่ะ แต่ไม่ใช่สววค์ชั้นเก้าแสนหรอก แต่ฉันจะพาแกทัวร์นรกชุมที่เก้าหมื่น ถ้าแกยังไม่หยุดบ้าผู้ชาย”

“เออๆ หวงก็บอกมาเถอะน่า ทำเป็น...” ฉันเอามือไปโบกยัยเฟย์หนึ่งที

“นี่ หวงเหรอ -_- ถ้าแกยังไม่หยุดพูดมาก ฉันจะไม่ได้แค่โบกหัวแกแล้ว แต่จะโบกมือส่งแกลงนรก ยัยเฟย์”

“T-T รับทราบแล้วค่าา...” พอยัยเพื่อนบ้านี่สงบเสงี่ยมเจียมกะลาลง ฉันก็เดินนำมันไปที่โต๊ะกินข้าว ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ก่อนที่ยัยเฟย์จะนั่งลงข้างๆ ฉัน

“อันนี้เมนูสุดท้าย เทมปุระกุ้งครับ^^” อีตาเคนตะออกมาจากห้องครัว พร้อมกับวางจานที่มีดทมปุระหุ้งสองสามชั้นลงบนโต๊ะ

 

                       แต่มันมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ฉันสนใจยิ่งกว่าเทมปุระที่อยู่เบื้องหน้า -_-''

 

“นี่มันชุดยูนิฟอร์มนักเรียนชายโรงเรียนฉันนี่ O_O”

“ปิ๊งป่อง ฉันได้เรียนห้องเดียวกับแก้วจังด้วยแหละ ^^ ดีใจป่ะ”

“เลวร้ายที่สุด!!!”

“ใจร้าย แต่ก็ช่างมันเถอะ เขาว่ากันว่า เกลียดยังไงได้อย่างนั้น ถ้าแก้วจังเกลียดผม ก็แสดงว่าแกวจังอาจจะได้ผมมาเป็นแฟนก็ได้ ^^”

“งี่เง่า -_-” ฉันพูดก่อนจะคีบซูชิหนึ่งชิ้นเข้าปากไป

                        ง่ำๆ อีตานี้ก็ทำอาหารอร่อยดีแฮะ -O-'

“กริ๊ดดดด...อร่อนที่สุด > W < สนใจไปทำอาหารบ้านเฟย์มั้นค่ะ” ยัยบ้านั่นร้องดังลั่นบ้านหลังจากคีบซูชิเข้าปากไปชิ้นหนึ่ง ก่อนที่ฉันจะใช้ด้ามตะเกียบเคาะหัวมัน

“เว่อร์แล้ว ๆ รีบๆกิน จะได้ไปโรงเรียน -_-” ฉันพูดจบก็หันมากินอาหารตรงหน้าต่อ

 

“กริ๊ดดดด >O<”ตอนนี้หูฉันคงมีอยู่แสนหูแล้วมั้ง เพราะหลังจากที่นั่งรถเมล์มโรงเรียน บรรดานักเรียนหญิงโรงเรียนเดียวกับฉันและโรงเรียนใกล้เคียงที่พากันกริ๊ดกร๊าดกระหน่ำกับหน้าตาของอีตาเคนตะ เล่นซะฉันกับยัยเฟย์นั่งหูอื้อ สมองเอ๋อกับแทบแย่ !

 

                           กว่าจะถึงโรงเรียน แก้วหูฉันเกือบจะแตก T_T'

 

“ทำไมแก้วจังถึงทำหน้าตาเหมือจะร้องไห้แบบนั่นหล่ะ ^O^ ?”

หน้าตาอีตานี้ยิ้มได้ตลอดเวลาจริงๆ หล่ะ -_-''

“ก็เพราะหน้าตานายนั้นแหละ ที่ทำให้ผู้หญิงกริ๊ด เล่นเอาซะฉันแก้วหูแทบแตกถามจรองเถอะ นายจะเกิกมาหน้าตาดีเพื่ออะไร -O-”

“อยากรู้จริงๆ ป่ะล่ะ ^O^”

“เออ...ตอบมาเร็วๆ สิ -_-”

“แหม..พูดจาไม่น่ารักเลย หน้าตาก็ออกจะหน้ารักขนาดนี้ ^^”

“มันก็เรื่องของฉัน ตอบมา”

“ก็เกิดมากน่าตาดีเพื่อให้เธอรักไง แล้วสนใจจะรักป่ะล่ะ ^^”

“ไม่สน ต่อให้เอานายมาแถมกับกระสอบข้าวสารพันกระสอบนะ ฉันจะเลือกกระสอบข้าว รู้ไว้ด้วย -_-”

“ใจร้ายอ่ะแก้วจัง แต่ถึงใจร้ายก็รักนะครับ ^^”

“กริ๊ดดดด...กริ๊ดสลบเลยแก เคนตะคุงทำน่ารักขนาดนี้ >O<” ยัยเฟย์วิ่งระริ้กระรี้กระดี๊กระด๊ามายืนข้างๆ ฉันเมื่อได้ยินคำเลี่ยนๆ ที่อีตาเคนตะหยอดใส่ฉัน

“น่ารักแล้วรักหรือเปล่าครัย เฟย์จังสุดสวย ^^”

 

                        อีตาเคนตะหยอดคำหวานสุดอ้วกใส่กับยัยเฟย์ที่ตอนนี้ชัดแหง็กๆ สติแตกไปเรียบร้อยแล้ว

 

“อ๊ายยย... ยิ่งหว่ารักนะค่ะ เคนตะคุง > / / / <” ยัยเฟย์กระดี๊กระด๊าร่าเริงตอบอีตานั่นอย่างเขินอาย (ฉันก็ไม่รู้นะว่าเขิน หรือว่าบ้าน -O-)

“นี่ รีบขึ้นห้องเรียนเหอะ เดี่ยวค่อยตามไปจีบกันบนห้อง - -''”

“หน็อย! ยัยปลาหวงน้ำ -_-^ อะไรของแกยะ ฉันขอมีความสุขก่อนที่เขาจะเป็นของแกไม่ได้หรือยังไงยะ” ยัยเฟย์หันมาแว้ดๆ ใส่ฉัน

“ใครเป็นของใคร พูดให้ดีๆ ยัยเฟย์ เดี๊ยะๆ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลยนี่”

“หึงก็บอกมาเหอะ -_-^”

“ใครหึง เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวหัวทิ่ม แกอยากโดนแบบนายโทโมะหรือไง”

“ไม่เอา!!! แค่นึกก็สยองแล้วย่ะ ไป ยัยแก้วขึ้นห้อง -_- เคนตะคุง เราขึ้นห้องกันเถอะค่ะ ^^”ยัยเฟย์วิ่งเข้าไปคล้องแขนอีตาเคนตะ ก่อนที่เคนตะจะค่อยๆ แกะมือของยัยนั่นออกแล้วเดินเข้ามาจัับมือฉันแทน

“แก้วจัง ขึ้นห้องกันเถอะ ^^” ฉันมองหน้าอีตานั่นอย่างงงๆ ก่อนจะหันไปมองยัยเย์ที่ยืนเซ็งเป็ด เซ็งไก่ และเดินตมหลังฉันมา

 

 

                         กว่าจะฝ่าสมรภูมินักเรียนหญิงบ้าผู้ชายมาได้ฉันเกือบตาย โอย...จะกริีดอไรกันนักหนาฟะเนี่ย ถึงฉันจะด่าเก่ง แต่จำนวนประชากรที่ฉันจะด่ามันมากเป็นเท่าของของเท่าตัวของเท่าตัวของเท่าตัว ไม่รู้กี่ตัว แล้วจะให้ฉันแหกปากด่า ปาวๆๆๆ เนี่ยนะ มีหวังหลอดเสียงฉันได้แตกกระจุยก่อนแน่ -_-''

 

“ฉันอยากนั่งข้างๆ แก้วจังอ่ะ ^^” อีตานั่นส่งสายตาวิ้งๆ อ้อนวอนฉัน แต่เสียใจฉันเป้นนเก็บชาเขียว เพราะงั้นวิชาชีเหม่โจไต๋ของนายทำลายโสตประสาทฉันไม่ได้หรอก ฮ่า ๆ -..-'

“เสียใจด้วยย่ะ ที่นั่งซ้าย ขวา หน้า หลัง และทแยงมุมของฉันมีคนนั่งไปหมดแล้ว -_-” พอฉันพูดจบ ยัยเฟมมัส เพื่อนนคนนั่งทางด้านซ้ายของฉันก็มาพอดี

 

                           ยัยเฟมมัสวางกระเป๋าของตัวเองลงบนโตะ ก่อนจะหันหน้าไปเจออีตาเคนตะพอดี

 

“คุณคนสวยครับ ผมอยากนั่งข้างๆ แก้วจัง จได้หรือเปล่าครับ ^^” อีตานั่นทำเสียงละห้อย พร้อมส่งสายตาวิ้งๆ ให้ยัยเฟมมัส

“เชิญตามสบายค่ะ ^^” ยัยเฟมมัสรีบดึงกระเป๋านักเรียนของตัวเองออกจากโต๊ะเรียนทันทีพร้อมทั้งจัดการปัดโต๊ะ ปัดที่นั่งให้อีตาเคนตะอีต่างหาก ก่อนจะเนรเทศตัวเองไปนั่งที่เก้าอี้ท้ายห้องข้างๆ ถึงขยะ -_-'

 

                            ฉันมองยัยเฟมมัสอีกรอบ ก่อนจหันมามองอีตาเคนตะ ที่นั่งยิ้มแฉ่งอยู่บนเก้าอี้ฉันแล้ว

 

“เป็นไง ฉันเก่งใช่ป่ะล่ะ แก้วจังสุดที่รัก ^^”

“เลิกต่อท้ายคำว่าจังได้มั้ย แล้วไอ้สุดที่รักนั่นด้วย ไม่ต้องเอามา”

“เลิกไม่ได้หรอก ก็ตอนเด็กๆฉันเรียกเธอว่าแก้วจังตลอดนี่นา แล้วจะให้ฉันเรียกว่าแก้วเฉยๆ ได้ยังไงกันล่ะ ^^”

“เออๆ จะเรียกอะไรก็เรียกไป ฉันเบื่อที่จะต้องมาแก้คำให้นายแล้ว -_-”ฉันพูดก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ แต่ก้นฉันก็ยังไม่แตะเก้าอี้ไม่ถึงสามวิอีตาเคนตะก็ดึงตัวฉันขึ้นจากเก้าอี้

“อะไรของนายอีกเนี่ย -O-!!!”

“พาสุดหล่อทัวร์โรงเรียนหน่อยสิ ^^”

“ยัยเฟยืไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”

“ไม่เอา ฉันจะอ่านเจาะใใจออินไซต์ SJ”

“ยัยเพื่อนบ้านักร้องเกาหลี ฉันขอให้แกได้แฟนเป็นคนเขมร”

“กริ๊ดดดด...ยัยเพื่อนบ้า ปากแกทำด้วยขี้หมาเหรอยะ ถึงได้เสียขั้นรุนแรงขนาดนี้ >O< ไปสวีตกันสองคนเถอะย่ะ ฉันไม่อยากไป อิ อุ เอะ โอะ -_-” ยัยบ้านี้เดาะ ก ข ค เป้นภาษาญี่ปุ่น

 

ช่วงพักเที่ยง :((

 

                          ฉันต้องพาอีตาริวตะไปที่โรงอาหารคนเดียว เพราะยัยเฟย์ดันถูกอาจารย์เรียกไปประชุมกิจกรรมของโรงเรียนซะงั้น ฉนพาอีตาเคนตะไปนั่งที่โต๊ะตัวหนึีง


“นายอยากกินอะไร เดี๋ยวฉันไปซื้อมาให้ -_-”

“แก้วจังนั่งเถอะ เดี๋ยวสามีสุดที่รักคนนี้จะไปซื้อมาให้ ^^”

“ก็ดี เพราะฉันก็ขี้เกียจเดินเหมือนกัน อ้อ...ถ้านายซื้อมาไม่ตรงสเปคฉัน ฉันจะฆ่านายทิ้งแน่ -O-”

“โหดร้าย แต่ก็น่ารักดิ ผมชอบ -_-” อีตานั่นหยอดจบก็วิ่งเข้าไปซื้อข้าวกลางวันมาให้ฉันทันทันทีท่ามกลางเสียงกริีดของบรรดานักเรียนหญิงที่เขาเดินผ่าน

“นี่ยัยแก้วแตก นั่งด้วยคนได้ป่ะ” ขณะที่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อน ก็มีเสียงของคนที่ฉันไม่อยากได้ยินที่สุดในโลกแทรกเข้ามา

“ไอ้โทโมะ!!! นายรีบลุกไปนั่งกับยัยคุณหนูพลอยพลายอะไรของนายนู่นเลยไป ฉันเห็นหน้านายแล้วกินข้าวไปลง”ฉันว่าพลางชี้นิ้วไปที่โต๊ะอื่น

“วันพลอยไม่ว่างง ฉันก็เลยอยากมานั่งกับเธอ -_-”

“หลงสเน่ห์ฉันหล่ะสิ”

“เสน่ห์หรือเสนียดไม่ทราบ แต่ฉันว่าอันหลังมากกว่า”

“ไอ้โดโซะ!!!...-_-**”

“ยัยแก้วแตกกกก...-_-**”

“ขอโทษนะแก้วจัง พอดีว่าป้าคนขายเข้าคุยกับฉันนานไปหน่อย ก็เลยมาช้านิดหนึ่ง ^^” เคนตะว่าพลางวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ โดยไม่สังเกตุอีตาโทโมะที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับฉันแม้แต่น้อย

“แล้วตอนแรกนายไปคุยกับเขาว่าอะไร”

“ก็บอกว่า ป้าคนสววยครับ ผมขอซื้อข้าวผัดหมูย่างกะทะร้อนไปให้สุดที่รักของผมหน่อยครับ พอป้าแกได้ยินก็ทำไปชวนคุยไป แถมแกยังให้เบอร์โทร.มาอีก แล้วกว่าจะหลุดจากฝูงชนผู้หญิงน่ารักๆ ตรงนั้นได้ ก็แทบแย่เลยล่ะ”

“ก็เมื่อไหร่ที่นายเลิกปาากหวานและก็ยิ้มหวานกับผู้หญิงทุกคนได้ นั่นแหละมันจะช่วยนายได้เยอะ!”

“งั้นฉันจะยิ้มหวานแล้วก็ปากหวานกับแก้วจังคนเดียวละกัน ^^”

 “โอยยย..หมั่นไส้ อยากอ้วกออกมาเป็นหอยนางรม จะจีบกันไปถึงเมื่อไหร่”อีตาโทโมะส่งเสียงออกมาให้เคนตะได้รู้ว่าโต๊ะนี้ยังมีไอ้บ้านี้อยู่่อีกคน

 


 

สวัดดีตอนกลางคืน ') วันนี้มาอัพให้แล้วนะ เยอะมาก ๆๆๆ ง่วงนอนคร่อกฟี้ ๆ ZZzZZ'

เม้นน้อยมาก ๆเลย TT' ไม่มกำลังใจจะอัพต่อ โฮะ ๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา