Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

 
                 เพียงไม่นาน พวกเราก็ก้าวเท้าเข้าไปในห้องพักครู อันเป็นที่สิงสถิตของคุณครูหลายๆ คน
 
                 คุณครูผู้หญิงก็จะเข้ามนั่งเมาท์แตกกระเจิดกระเจิงในห้องนี้ หลังจากสั่งงานให้นักเรียนเสร็จ ส่วนบรราครูผู้ชาย ถ้าว่างจากการสอน หรือสอนเสร็จแล้ว ก็จะเข้มางีบในห้องนี้เหมือนกัน โอ้...นี่หรือ สิ่งมีชีวิจที่เรียกว่าครู -_-^^
                  ตอนนี้ฉันเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงหน่าโต๊ะอาจารย์ระเบียบเลิศเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไอ้โรคจิตนั่นก็เหมือนกัน!!!
 
“ไหนพวกเธอลองเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ ว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง -_-”
“นายนี่มาวิ่งชนหนูค่ะอาจารย์” ฉันพูดพลางชี้นิ้วไปที่หน้านายนั่น
 
ฮี่ๆ -..- พอดีฟ้องก่อนเลยได้เปรียบอ่ะ ^O^
 
“ยัยนี่ต่างหากที่วิ่งมาชนผมก่อน”
“สรุปว่าพวกเธอวิ่งมาชนกัน?”
“ไม่ใช่คะ อีตาบ้านี้วิ่งมาชนหนุก่อน เพราะเขามัวแต่อ่านหนังสือ ก็เลยวิ่งมาชนหนู”
“ไม่ใช่นนะครับ ยัยนี่ต่างหากวิ่งมาชนผมก่อน”
“นายนั่นแหละ” 
“เธอนั่นแหละ”
 
                  จากที่เคยนั่งเก้าอี้อยู่ดีๆ ตอนนี้ฉันกับอีตานั่นกำลังยืนพ่นน้ำลายใส่หน้ากัน ฮึ่ย...คนผิดคือนายนะเฟ้ย! ไอ้โรคจิต
 
“พอ!!! หยุด!!! หยุดทั้งคู่นั่นแหละ ฉันให้พวกเธอมาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฉันฟัง เอาล่ะ หลังจากที่พวกเธอวิ่งชนกันแล้วมีอะไรเกิดขึ้น” ทันทีที่เสียงของอาจารย์ดังขึ้น ฉันกับไอ้โรคจิตวิปริตนั่นก็เชิหน้าใส่กัน พลางทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างเดิม
 
“แล้วยัยยี่ก้หาว่าเอาตาไปดำนาครับ”
“แต่อีตานี้หาว่าหนูใส่กระโปรงสั้นจนเห็นชายป่าสะวันนาอยู่แล้วล่ะค่ะ ก็นี้มันโรงรียน นานาชาติใช่ม้ยคะ กระปรงก้ต้องสั้นเป็นธรรมาอยู่แล้ว จะให้ยาวคลุมหัวเลยหรือไง อีกอย่างหนูก็ใส่กระโปรงสั้นเท่านักเรียนหญิงคนอื่นนะคะอาจารย์ *O*”เหอ ๆ เถียงที่หลังยาวกว่าเฟ้ย! =_=^^
 
“แต่ผมแค่ด่า ยัยยนี้ลงมือทำร้ายร่างกายอันที่สุดแสนจะเพอร์เฟค ใครๆ เห็นต้องกริ๊ดผมก่อนนะครับ”
“ก็ตอนนั้นนาย่าเพื่อนฉันก่อนน”
“อ๋อ ด่ายัยกระเบนถูกรถสิบล้อเหยียบน่ะนะ”
“เห็นมั้ยค่ะ อาจารย์ อีตานนี่ยอมรับแล้วว่า่าเพื่อนหนูน่ะ” ตอนนี้ฉันกำลังยืนเถียงฉอดๆๆๆ
“ฉันด่าเพื่อนเธอ ไม่ได้ด่าเธอซะหน่อย จะโกรธแค้นทำไมกัน”
“แต่นายก็เอาหัวมามุดใต้กระโปรงฉัน !!!!!”
“ฉันไม่มีทางมุดให้เสียสายตาหรอกน่า ผู้หญิงราหูอมอย่างเธอใครเขาอยากจะดู”
“กริ๊ดดดดด...หยาบคายที่สุด ไอ้โรคจิต ไอ้ลามกจกเปรต ชาติที่แล้วนายเกิดเป็นเห็บหมาเน่าอืดหรือยังไงยะ ถึงได้ปากโฮ่งเรียกปู่แบบนี้ =O=!!!”
“แล้วชาติที่แล้วเธอเกิดเป็นพยาธิตัวกลมหรือไง ถึงได้ปากแหลมเปี๊ยบแบบนี้น่ะ”
“ฉันจะเกิดมาเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน ถึงจะเกิดมาเป้นพยาธิตัวกลม ฉันก็ไม่มีทางไปเกิดในท้องอันแสนเหม้นเน่าของนายหรอก”
“ยัย(กระโปรง)สั้น”
“ไอ้ลามก =O=”
“ยัยไม่สวย! =O=!!!”
“ไอ้โรคจิตตตต...=O=!!!!!!!!!!”
 
ปัง!!!
 
                     เสียงผ่ามือของออาจารย์ระเบียบเลิศเลอเพอร์ฟค(รู้สึกว่าชื่ออาจารย์จะค่อย ๆ ยาวขึ้นเรื่อยๆ นะ -_-^^) ที่เริ่มจะสติแตกกับกรทะเลาะกนของฉันกับไอ้บ้ารคจิตนั้น ทุบลงบนโต๊ะไม้สักอันเป็นโต๊ะประจำตพแหน่งของแก ทำให้เกิดรอยร้าวบนโต๊ะนั้นช้า ๆ ...เอ่อ โต๊ะเป็นอะไรหรือเปล่าหน่ะ ?
 
                     เสียงคุยจ้อกแจ้กของอาจารย์ผู้หญิงที่เคยดังเจี๊ยวจ๊าวเมื่อครู่ก็เงียบลงไปทันที เสียงกรนของอาจารย์ผุ้ชายก็เงียบสนิทเหมือนกัน
 
                      และที่สำคัญ เสียงทะเลาะของฉันกับไอ้บ้านั่นก็เงียบเหมือนกัน แต่ไอ้บ้านี่ก้ยังไม่วายจะหาเรื่องโดนด่าอีก
 
“เธอนั่นแหละผิด !!! ยัยราหูอม”
“นายนั่นแหละผิด !!! ไอ้วิตถาร”
“เธอนั่นแหละ”
“นายนั่นแหละ”
“เธอนั่นแหละผิด!!!”
“นายแหละ!!!”
“เธอ”
“นาย”
“กริ๊ด...เงียบกันซักทีเซ่!!! ฉันประสาทกินเพราะพวกเธอสองคนแล้วนะ นี่ฉันให้เธอมาเล่าเหตุการณ์ให้ฉันฟัง ไม่ได้มาฆาตกรรมกันในห้องฉัน” อาจารย์ระเบียบเลิศเลอเฟอร์เฟคเพียบพร้อม -_-^ กริ๊ดออกมาลั่นห้องพักครู เพื่อให้ฉันกับไอ้บ้านั้นหยุดทะเลาะกันสักที
“ก็ไอ้บ้านี่เถียงหนุก่อน”
“เธอนั่นแหละที่เถียงก่อน”
“นายนั่นแหละ”
“เธอนั่นแหละ”
“กริ๊ดดดดด...ฉันบอกให้พวกเธอเงียบ ต่อหน้าฉันนะ !!! ต่อหน้าฉัน !!! พวกเธอยังจะกล้ทะเลาะกันอีกเหรอ”
 
                 อาจารย์ระเบียบเลิศเลอเพอร์เฟคเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ (มันค่อยๆ ยาวขึ้นจริงๆ ด้้วย ดูซอรอบต่อไปมันยังจะมีอีกหรือเปล่า -_-) กริ๊ดออกมาอีกครั้งก่อนจะขึ้นไปยืนบนโต๊ะนั่นอย่างสง่าผ่าเผย พลางเอามือเรียบเคาะหัวพวกฉันไปด้วย
 
“ฉันคิดวิธีดีๆ ที่ทำโทษพวกเธอสองคนได้แล้ว ตามฉันมา” พออาจารย์ระเบียบเลิศเลอเพอร์เฟคเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซนต์ (อเคยอมรับแล้วว่ายังต่อได้จริง -_-) พูดจบก็กระโดดลงมาจากโต๊ะนั่นรางกับขบวนการเก้าอี้สีไหนอย่างไหนอย่างนั้น
 
                  แต่อาจารย์ค่ะ...อาจารย์ใส่กระโปรงอยู่นะคะ กระโดดลงมาแบบนั้นได้ยังง้ายยย.... ถ้าอาจารย์ไม่เจียมสังคารตัวเอง ก็ช่วยสงสารตาของพวกหนูหน่อยเถอะค่ะ T-T
 
แล้วนี่อาจารย์จะลงโทษฉันยังไงเนี้ย TOT โอยยย...
ทำไมชีวิตฉันถึงได้ซวยขนาดนี้น้าาาาา !!! T[ ]T
 



 
อัพอีกแล้วจ้าาาา ^O^ ก่อนจะอ่านตอนนี้ต้องไปอ่าน สงครามความเป๋น Sassy 
อันแรกซ้าาาาาา ><''
วันนี้อัพได้แค่นี้ไปแล้วน้าาาาาาาาาาาาาา
 
#@# ชะแว๊บบบบบ ฟิ้วววว ปิ้ววว ๆ << ปัญญาอ่อนฟ่ะ