Sassy Girl ปากร้ายพาเจอรัก

                 เพียงไม่นาน พวกเราก็ก้าวเท้าเข้าไปในห้องพักครู อันเป็นที่สิงสถิตของคุณครูหลายๆ คน

                 คุณครูผู้หญิงก็จะเข้ามนั่งเมาท์แตกกระเจิดกระเจิงในห้องนี้ หลังจากสั่งงานให้นักเรียนเสร็จ ส่วนบรราครูผู้ชาย ถ้าว่างจากการสอน หรือสอนเสร็จแล้ว ก็จะเข้มางีบในห้องนี้เหมือนกัน โอ้...นี่หรือ สิ่งมีชีวิจที่เรียกว่าครู -_-^^

                  ตอนนี้ฉันเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงหน่าโต๊ะอาจารย์ระเบียบเลิศเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไอ้โรคจิตนั่นก็เหมือนกัน!!!

“ไหนพวกเธอลองเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ ว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง -_-”

“นายนี่มาวิ่งชนหนูค่ะอาจารย์” ฉันพูดพลางชี้นิ้วไปที่หน้านายนั่น

ฮี่ๆ -..- พอดีฟ้องก่อนเลยได้เปรียบอ่ะ ^O^

“ยัยนี่ต่างหากที่วิ่งมาชนผมก่อน”

“สรุปว่าพวกเธอวิ่งมาชนกัน?”

“ไม่ใช่คะ อีตาบ้านี้วิ่งมาชนหนุก่อน เพราะเขามัวแต่อ่านหนังสือ ก็เลยวิ่งมาชนหนู”

“ไม่ใช่นนะครับ ยัยนี่ต่างหากวิ่งมาชนผมก่อน”

“นายนั่นแหละ” 

“เธอนั่นแหละ”

                  จากที่เคยนั่งเก้าอี้อยู่ดีๆ ตอนนี้ฉันกับอีตานั่นกำลังยืนพ่นน้ำลายใส่หน้ากัน ฮึ่ย...คนผิดคือนายนะเฟ้ย! ไอ้โรคจิต

“พอ!!! หยุด!!! หยุดทั้งคู่นั่นแหละ ฉันให้พวกเธอมาเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฉันฟัง เอาล่ะ หลังจากที่พวกเธอวิ่งชนกันแล้วมีอะไรเกิดขึ้น” ทันทีที่เสียงของอาจารย์ดังขึ้น ฉันกับไอ้โรคจิตวิปริตนั่นก็เชิหน้าใส่กัน พลางทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างเดิม

“แล้วยัยยี่ก้หาว่าเอาตาไปดำนาครับ”

“แต่อีตานี้หาว่าหนูใส่กระโปรงสั้นจนเห็นชายป่าสะวันนาอยู่แล้วล่ะค่ะ ก็นี้มันโรงรียน นานาชาติใช่ม้ยคะ กระปรงก้ต้องสั้นเป็นธรรมาอยู่แล้ว จะให้ยาวคลุมหัวเลยหรือไง อีกอย่างหนูก็ใส่กระโปรงสั้นเท่านักเรียนหญิงคนอื่นนะคะอาจารย์ *O*”เหอ ๆ เถียงที่หลังยาวกว่าเฟ้ย! =_=^^

“แต่ผมแค่ด่า ยัยยนี้ลงมือทำร้ายร่างกายอันที่สุดแสนจะเพอร์เฟค ใครๆ เห็นต้องกริ๊ดผมก่อนนะครับ”

“ก็ตอนนั้นนาย่าเพื่อนฉันก่อนน”

“อ๋อ ด่ายัยกระเบนถูกรถสิบล้อเหยียบน่ะนะ”

“เห็นมั้ยค่ะ อาจารย์ อีตานนี่ยอมรับแล้วว่า่าเพื่อนหนูน่ะ” ตอนนี้ฉันกำลังยืนเถียงฉอดๆๆๆ

“ฉันด่าเพื่อนเธอ ไม่ได้ด่าเธอซะหน่อย จะโกรธแค้นทำไมกัน”

“แต่นายก็เอาหัวมามุดใต้กระโปรงฉัน !!!!!”

“ฉันไม่มีทางมุดให้เสียสายตาหรอกน่า ผู้หญิงราหูอมอย่างเธอใครเขาอยากจะดู”

“กริ๊ดดดดด...หยาบคายที่สุด ไอ้โรคจิต ไอ้ลามกจกเปรต ชาติที่แล้วนายเกิดเป็นเห็บหมาเน่าอืดหรือยังไงยะ ถึงได้ปากโฮ่งเรียกปู่แบบนี้ =O=!!!”

“แล้วชาติที่แล้วเธอเกิดเป็นพยาธิตัวกลมหรือไง ถึงได้ปากแหลมเปี๊ยบแบบนี้น่ะ”

“ฉันจะเกิดมาเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน ถึงจะเกิดมาเป้นพยาธิตัวกลม ฉันก็ไม่มีทางไปเกิดในท้องอันแสนเหม้นเน่าของนายหรอก”

“ยัย(กระโปรง)สั้น”

“ไอ้ลามก =O=”

“ยัยไม่สวย! =O=!!!”

“ไอ้โรคจิตตตต...=O=!!!!!!!!!!”

ปัง!!!

                     เสียงผ่ามือของออาจารย์ระเบียบเลิศเลอเพอร์ฟค(รู้สึกว่าชื่ออาจารย์จะค่อย ๆ ยาวขึ้นเรื่อยๆ นะ -_-^^) ที่เริ่มจะสติแตกกับกรทะเลาะกนของฉันกับไอ้บ้ารคจิตนั้น ทุบลงบนโต๊ะไม้สักอันเป็นโต๊ะประจำตพแหน่งของแก ทำให้เกิดรอยร้าวบนโต๊ะนั้นช้า ๆ ...เอ่อ โต๊ะเป็นอะไรหรือเปล่าหน่ะ ?

                     เสียงคุยจ้อกแจ้กของอาจารย์ผู้หญิงที่เคยดังเจี๊ยวจ๊าวเมื่อครู่ก็เงียบลงไปทันที เสียงกรนของอาจารย์ผุ้ชายก็เงียบสนิทเหมือนกัน

                      และที่สำคัญ เสียงทะเลาะของฉันกับไอ้บ้านั่นก็เงียบเหมือนกัน แต่ไอ้บ้านี่ก้ยังไม่วายจะหาเรื่องโดนด่าอีก

“เธอนั่นแหละผิด !!! ยัยราหูอม”

“นายนั่นแหละผิด !!! ไอ้วิตถาร”

“เธอนั่นแหละ”

“นายนั่นแหละ”

“เธอนั่นแหละผิด!!!”

“นายแหละ!!!”

“เธอ”

“นาย”

“กริ๊ด...เงียบกันซักทีเซ่!!! ฉันประสาทกินเพราะพวกเธอสองคนแล้วนะ นี่ฉันให้เธอมาเล่าเหตุการณ์ให้ฉันฟัง ไม่ได้มาฆาตกรรมกันในห้องฉัน” อาจารย์ระเบียบเลิศเลอเฟอร์เฟคเพียบพร้อม -_-^ กริ๊ดออกมาลั่นห้องพักครู เพื่อให้ฉันกับไอ้บ้านั้นหยุดทะเลาะกันสักที

“ก็ไอ้บ้านี่เถียงหนุก่อน”

“เธอนั่นแหละที่เถียงก่อน”

“นายนั่นแหละ”

“เธอนั่นแหละ”

“กริ๊ดดดดด...ฉันบอกให้พวกเธอเงียบ ต่อหน้าฉันนะ !!! ต่อหน้าฉัน !!! พวกเธอยังจะกล้ทะเลาะกันอีกเหรอ”

                 อาจารย์ระเบียบเลิศเลอเพอร์เฟคเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ (มันค่อยๆ ยาวขึ้นจริงๆ ด้้วย ดูซอรอบต่อไปมันยังจะมีอีกหรือเปล่า -_-) กริ๊ดออกมาอีกครั้งก่อนจะขึ้นไปยืนบนโต๊ะนั่นอย่างสง่าผ่าเผย พลางเอามือเรียบเคาะหัวพวกฉันไปด้วย

“ฉันคิดวิธีดีๆ ที่ทำโทษพวกเธอสองคนได้แล้ว ตามฉันมา” พออาจารย์ระเบียบเลิศเลอเพอร์เฟคเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซนต์ (อเคยอมรับแล้วว่ายังต่อได้จริง -_-) พูดจบก็กระโดดลงมาจากโต๊ะนั่นรางกับขบวนการเก้าอี้สีไหนอย่างไหนอย่างนั้น

                  แต่อาจารย์ค่ะ...อาจารย์ใส่กระโปรงอยู่นะคะ กระโดดลงมาแบบนั้นได้ยังง้ายยย.... ถ้าอาจารย์ไม่เจียมสังคารตัวเอง ก็ช่วยสงสารตาของพวกหนูหน่อยเถอะค่ะ T-T

แล้วนี่อาจารย์จะลงโทษฉันยังไงเนี้ย TOT โอยยย...

ทำไมชีวิตฉันถึงได้ซวยขนาดนี้น้าาาาา !!! T[ ]T

อัพอีกแล้วจ้าาาา ^O^ ก่อนจะอ่านตอนนี้ต้องไปอ่าน สงครามความเป๋น Sassy 

อันแรกซ้าาาาาา ><''

วันนี้อัพได้แค่นี้ไปแล้วน้าาาาาาาาาาาาาา

#@# ชะแว๊บบบบบ ฟิ้วววว ปิ้ววว ๆ << ปัญญาอ่อนฟ่ะ