my heart หัวใจของฉันอยู่ที่เธอ

"อ๊า~ฝนตกอีกแล้ว นี้มันหน้าหนาวแล้วนะทำไมฝนยังตกอยู่อีกล่ะ แถมตกหนักซะด้วย"ฉันพูดบ่นกับตัวเองเรื่องฝน ฟ้า อากาศที่ไม่ค่อยจะตรงตามฤดูซะเท่าไร
 
   ~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
 
ใครมาเคาะประตูเอาตอนตอนตี 1 เนียห๊า! ไม่รู้หรือไงว่าคนจะหลับจะนอน บ่นไปก็เท่านั้นแหละเพราะยังไงฉันก็ต้องลุกไปเปิดอยู่ดี-_-!
"มีอะไรคะ..เฮ้ย!!เข้ามาทำไมเนีย"พอฉันเปิดประตูไปก็พบกับโทโมะยื่นอยู่หน้าห้องแล้วจู่ๆก็เดินเข้ามาในห้องฉันอย่างไม่ได้รับอนุญาติ
"นอนด้วย!"โทโมะพูดแค่นั้นแล้วเดินไปนั่งที่เตียงนอนของฉัน ไอ้บ้า!เมื่อว่านก่อนนายยังด่าฉันว่าเป็นยัยสกปรกอยู่เลยแล้ววันนี้จะมานอนด้วยเนียนะ
"นายจะบ้าหรือเปล่าห้องนายก็มีทำไมไม่นอนมานอนทำไมห้องฉันห๊ะ!"ฉันถามโทโมะที่ดูเขาจะไม่สนใจคำถามฉันสักนิดแต่กลับเดินไปรือข้าวของฉันแทน!
 
              ...เฮ้ย!!ไอ้บ้า ฉันถามนายอยู่นะเฟ้ย!!!...
 
"เธอนี่ถ้าจะชื่นชอบสีเขียวมากนะเนีย ดูสิ!สีเขียวเป็นต้นไม้ทั้งห้อง"จากตอนแรกที่ฉันถามเขาอยู่ดีๆก็กลายเป็นฝ่ายเขาถามฉันเอง ตกลงฉันพูดอะไรไปนายไม่เคยฟังเลยใช่มั้ยเนีย!
"อะ..อืม..แต่นายยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะว่ามาทำอะไรที่ห้องของฉัน!"ฉันถามเขาอีกครั้ง
"ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันจะนอนที่นี้กับเธอ'แค่สองคน!' "แค่สองคน! อ๊าก!!นายหมายความว่าไง
"ไม่ได้นะ!ฉันเป็นผู้หญิงนะส่วนนายเป็นผู้ชายแล้วจะนอนด้วยกันได้ยังไง"
"ได้สิ!ในเมื่อเราสองคนเป็นพี่น้องกันแล้วนี้..เอ๊ะ!หรือว่าเธออยากเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่พี่น้องกันล่ะ"อะไรๆๆอย่างอื่นที่ไม่ใช่พี่น้องก้านนนนนนน>0<
"อะไรของนายห๊ะ!"ฉันถามโทโมะแล้วเดินไปที่เตียงในระยะประชั้นชิดจนได้ดูหน้าเขาใกล้ๆ คนบ้าอะไรหล่อชะมัด
"ก็มาลองดูสิแล้วเธอจะรู้ว่าคืออะไร แต่เธอจะไม่ได้นอนเลยนะ แหม!บรรยากาศเป็นใจซะด้วยอยากลองไหมละ หืม..."อ๊าก!!พูดชวนคิด(ลึก)เหลือเกิ๊น
"เออ!อยากนอนก็นอนไปเลยฉันไปนอนที่อื่นก็ได้"ฉันพูดแล้วจะเดินออกไปถ้าไม่ติดว่าโทโมะใช้ขายาวๆของเขาล๊อคเอวฉันเอาไว้
"เฮ้ย!ไอ้บ้าปล่อยฉะ...ว้ายยย!!"โทโมะใช่แขนของเขามาจับเอวฉันแล้วดึงลงไปนั่งบนตักของเขาก่อนจะกอดฉันแน่นจนแทบหายใจไม่ออก
"นอนด้วยไม่ได้เหรอ.."เขาถามฉันเสียงหวาน อ๊ากกก!!ฉันจะละลายแล้วนะ!!>///<
"อะ..เอ่อ..ห้องนายก็มีทำไมไม่ไปนอนล่ะ-///-"ฉันถามเขาบ้าง
"ฉันไม่ชอบเวลาฝนตก ฉันไม่ชอบเสียงฟ้าร้อง..ฉัน..กลัว"ห๊า!!เขาเนียะนะกลัวฝนตกกลัวฟ้าร้อง เพลย์บอยอย่างเขาเนียนะฉันแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
"ทำไมล่ะฉันว่าเวลาฝนตกน่านอนดีออก"
"แม่ฉัน..ถูกรถชนในวันฝนตกระหว่างที่กำลังข้ามถนนมาหาฉัน...เพราะฉันแม่เลย..ต้องไปจากฉันอย่างไม่มีวันหวนกลับ"เขา..มีด้านที่ดูเศร้าแบบนี้ด้วยเหรอ
"เอ่อ..เสียใจด้วยนะ..."
"ไม่เป็นไรหรอกเรื่องมันผ่านมานานแล้วล่ะ..คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ยครับ"เขาพูดเสียงหวานอ่อนโยนต่างกลับตอนที่เจอกันตอนแรกๆสิ้นเชิงแล้วเขาก็กระชับอ้อมกอดฉันแน่นขึ้น!>///<
"อะ..อืม..นายนอนบนเตียงก็แล้วกันเดียวฉันไปนอนที่โซฟาเอง-///-"ฉันพูดแล้วลุกจากตักโทโมะแต่โทโมะกลับกระชากฉันลงไปนอนบนเตียงแล้วเขาก็มาขึ้นคล่อมฉันแทน
"ฉันยังไม่ง่วงเลยอ่ะเรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่า^^"อะไรสนุกๆ สนุกอะไรของนายห๊ะ
"นายหายเศร้าแล้วเหรอ..เอ่อ..เรื่องของแม่นายนะ"
"ทำไมฉันต้องเศร้าในเมื่อแม่ฉันยังไม่ได้ตายเพียงแต่ท่านไปดูธุรกิจที่ต่างประเทศ..เรื่องเมื่อกี้ฉันหลอกเธอน่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"เขาพูดแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้ๆฉัน
"ห๊า!!หลอกฉัน..ไอ้บ้า!โทโมะ ไอ้คนนิสัยไม่ดี"ฉันว่าเขา
"แล้วใครใช้ให้เธอเชื่อล่ะ เพราะปกติเวลาฝนตกที่ไรฉันมักจะมีอารมณ์ตลอดเลยแต่วันนี้สาวๆของฉันไม่ว่างฉันเลยมาหาเธอแทนไง"เขาพูดแล้วยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเลห์
"กรี๊ด!!!โทโมะลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะ..ถ้าไม่ลุกฉันจะกรี๊...อื้อ~"ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบเขาก็ประกบปากของเขาลงมาที่ปากของฉันอย่างชำนาญเหมื่อนๆที่เขาเคยทำ เขาส่งจูบอันร้อนแรงเหมื่อนดังกำไฟมาให้เธออย่างไม่ลดล่ะและเขาก็เร่งจังหวะในการจูบเร็วขึ้นจนเธอตามอารมณ์ในรสจูบของเขาแทบไม่ทัน
"อ๊า~อะ..ไอ้.คนนิสัยไม่ดี ชอบฉวยโอกาศ"ฉันพูดต่อว่าเขาอย่างลำบากเพราะยังหายใจไม่ทัน
"หึ หึ ปากหวานใช่ได้นี้ยังจูบเก่งอีกต่างหาก..วันนี้แค่จูบก่อนล่ะกันเดี๋ยววันหน้าค่อยจัดหนักนะ^^"เขาพูดแล้วลุกจากตัวฉันก่อนจะฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์แล้วเดินไปเปิดประตูออกไปข้างนอก
 
              ...กรี๊ด!!ไอ้บ้า ไอ้คนชอบฉวยโอกาศ ไอ้คนชอบโกหก โทโมะบ้าๆๆๆ!!!!...
.
.
.
.
"อ้าว!ตื่นแต่เช้าเลยนะค่ะคุณหนูแก้ว"ป้านมทักฉันเมื่อเห็นฉันเดินลงมา
"เอ่อ..แล้วคุณพ่อล่ะค่ะ"ฉันถามป้านมเมื่อไม่เห็นคุณพ่อนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร
"คุณท่านออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วค่ะแล้วคืนนี้คุณท่านอาจจะไม่นอนที่บ้านด้วยค่ะเพราะมีงานด่วนที่ต้องสะสางที่บริษัทน่ะค่ะ"ป้านมบอกฉันแล้วเดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อเอาอาหารเช้ามาเสิร์ฟ
"เฮ้!!ตื่นแต่เช้าเลยนะsweet heart"ฉันหันไปตามเสียงของใครบางคนที่เรียกฉันว่าsweet heartที่กำลังเดินลงมาจากบันได
"วันนี้คุณพ่อไม่อยู่บ้านนะแถมคืนนี้ก็อาจจะไม่มานอนที่บ้านด้วย"ฉันบอโทโมะหลังจากเขาเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
"ว้าว~ดีเลยวันนี้เป็นวันหยุดด้วย..วันนี้ไปเที่ยวกันเถอะ"เขาชวนใครอ่ะ ฉันหันไปดูรอบๆก็ไม่พบใครนอกจากฉันและเขา
"ชวนใครเหรอ"ฉันถามเขา
"ก็เธอนั้นแหละวันนี้ไปเที่ยวห้างกัน"ฉันหูฝาดไปหรือเปล่าที่เขามาชวนฉันไปเที่ยวห้างเนียเพราะเมื่อคืน..เอ่อ..เขาจูบฉันแล้วเมาหรือเปล่า-///-
"ไม่เอาอ่ะไม่อยากไปฉันขออยู่บ้านดีกว่า"ฉันพูดแล้วตักข้าวต้มใส่ปาก
"ไม่รู้แหละ..เธอต้องไปเป็นเพื่อนฉัน"
"ไม่เอาอ่ะ..ไม่ไปๆๆ"
.
.
.
.
"นี้!!เธอเดินเร็วๆหน่อยสิ!!"ฮื่อๆๆในที่สุดฉันก็ต้องมาเป็นเพื่อนอีตาโทโมะนั้นจนได้ด้วยเหตุผลที่ว่า'ฉันไม่มีเพื่อนไปแล้วถ้าเธอไม่ไปฉันจะจูบเธอ' ฉันก็เลยต้องมาเป็นเบ๊ตามโทโมะอยู่นี้ไง
"นายก็เดินช้าๆหน่อยสิ!"ฉันพูดบอกโทโมะแล้วเดินไปนั่งที่เกาอี้
"ปวดขาเหรอ.."โทโมะเดินกลับมาถามฉันแล้วนั่งลงข้างๆฉัน
"ก็ใช่น่ะสิ..เดินมาตั้ง 6 ชั่วโมงแล้วนะนายเป็นผู้ชายหรือเปล่าเนียเดินเที่ยวห้างนานกว่าผู้หญิ..เฮ้ย!ทำอะไรน่ะ"ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบโทโมะก็ลงไปนั่งคุกเขาตรงหน้าฉันแล้วนวดขาให้
"ก็นวดให้ไงเธอบอกว่าเหมื่อยไม่ใช่เหรอ"อย่ามาทำหน้าใส่ซื่อแถวนี้นะเดี๋ยวก็จับจูบซะกลางห้างเลยนี้-///-(เอ่อ..โรคหื่นกำเริบค่ะ!)
"มะ..ไม่ต้องก็ได้"
"หายปวดหรือยัง"
"อะ..อืมหายปวดแล้วล่ะ"ถ้าฉันไม่ตอบว่าหายปวดมีหวังโทโมะได้นวดขาฉันอยู่อย่างนี้ทั้งวันแน่
"งั้นกลับบ้านกันเถอะ"โทโมะดึงมือฉันให้ลุกขึ้นแล้วพาฉันเดินไปที่รถ
 
               
 
                     ...จะว่าไปเขาก็มีข้อดีเหมื่อนกันนะ>///<...
 
 
....................................................................................................................................
ไรเตอร์ค้างเรื่องนี้ไว้ซะนานเลยมาอัพแล้วนะ แต่ว่าไรเตอร์อาจจะไม่มาอัพอีกเป็นอาทิตย์กว่าเลยนะเพราะติดเรียน
วันจ.-ศ. ก็เรียนที่โรงเรียนแถมยังเรียนพิเศษตอนเย็นอีก ส่วนวันเสาร์มีเรียนพิเศษที่โรงเรียนกวดวิชา และวันอาทิตย์เรียนดนตรี เป็นไงตารางเรียนแน่นเอี๊ยด!!T-Tเหมื่อนเด็กเรียนเลยใช่มั้ยล่ะ
คืนนี้หลับฝันดีกันน๊าทุกคน