my heart หัวใจของฉันอยู่ที่เธอ

บ้านหลังใหญ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวดำกำลังจะกลายเป็นสีที่ร้อนระอุเพราะชายหนุ่มและหญิงสาวกำลังบรรเลงบทเพลงรักอย่างสวาท
"อืม..ท..โทโมะ..อย่า.ค่ะ"เสียงขอหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของผมบอกให้ผมหยุดการกระทำนั้นแต่ร่างกายของเธอมันกับต้องการสิ่งนั้น
"คุณแน่ใจเหรอว่าอยากให้ผมหยุด หึ!"ผมพูดแล้วเหยียดยิ้มที่มุมปากก่อนจะไซ้ซอกคอของเธอ
"น..แน่..สิค่ะ..อืม"คำพูดกับการกระทำของเธอนี้มันช่างขัดกันเสียจริง หึ! ถึงเธอจะบอกให้ผมหยุดแต่ถ้าผมไม่หยุดใครจะทำไม
.
.
.
.
"แก้ว..หนูอยากไปอยู่กับลุงมั้ย?"เสียงคุณลุงที่เป็นเพื่อนพ่อของฉันถามขึ้นหลังจากที่ฉันเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมพูดกับใครก็เพราะว่าวันนี้เป็นงานศพของคุณพ่อคุณแม่ของฉันเหตุมันเกิดขึ้นเพราะว่าวันเสาร์อาทิตย์มาฉันกับคุณพ่อคุณแม่กำลังจะเดินทางไปเที่ยวกันแต่ดันประสบอุบัติเหตุเข้าจึงทำให้พ่อกับแม่ของฉันตาย..มีเพียงแต่ฉันที่รอดมาได้
"ค..คุณลุง..ฮึก..ฮื่ออออ"ฉันยังไม่อยากพูดไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น...ฉันยังทำใจไม่ได้กับการสูญเสียพ่อกับแม่
"โอ๋ๆๆ..ไม่เป็นไรนะงั้นหนูมาอยู่กับลุงก็แล้วกันนะ...ทำใจให้สบายเถอะ"คุณลุงพูดปลอบฉัน
"ฮึกๆค่ะ..ค..คุณลุง"
.
.
.
.
หน้าบ้านหรือคฤหาส์นของไทยานนท์กำลังเต็มไปด้วยคนรับใช้และพนักงานต่างๆที่ยื่นตอนรับลูกสาวคนใหม่ของที่นี้
"คุณลุงค่ะนี้มันอะไรกันเหรอค่ะ"ฉันถามคุณลุงหลังจากที่ลงจากรถแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นผู้คนมากมายมายื่นกันอยู่เต็มทางเดินเหลือแต่ที่ตรงกลางมีพรมสีแดงยาวปูอยู่(เหมื่อนเจ้าหญิงเลยแฮะ!)
"ตอนรับลูกสาวคนใหม่ของที่นี้ไง^^"คุณลุงพูดแล้วยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน
"ลูกสาวงั้นเหรอค่ะคุณลุง!?"
"ใช่เรียกลุงว่าพ่อสิ"
"เอ่อ..ค่ะ..คุณลุ..เอ้ย..คุณพ่อ^^"
"งั้นเข้าบ้านกันเถอะ.."คุณลุงพูดกับฉันก่อนจะพาเดินเข้ามาในบ้านที่มีแต่สีขาวดำ  คุณลุงท่านชอบสีนี้เหรอ?
"คุณลุง..เอ่อ..คุณพ่อชอบสีขาวดำเหรอค่ะ"
"ปล่าวหรอก..ลูกชายอีกคนของพ่อเขาชอบนะพ่อก็เลยตามใจเขาแต่จริงๆแล้วเขาชอบสีส้มแต่ไม่รู้ทำไมถึงเปลี่ยนใจมาชอบขาว-ดำ"
"O_Oคุณพ่อมีลูกชายด้วยเหรอค่ะ"ฉันถามออกไปอย่างตกใจ...ทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะว่าคุณลุง..เอ่อ..คุณพ่อท่านมีลูกชายด้วย
"ใช่!..พ่อมีลูกชายอีกคนแต่น่าจะเป็นพี่หนูประมาณสองปีมั้ง"
"อ๋อ..ค่ะ"
"ป้านม..เจ้าลูกตัวดีของผมหายไปไหนเนีย!?"คุณพ่อถามป้าแก่ๆคนนึงที่เดินเอานำมาเสริฟฉันกับคุณพ่อ(คนใหม่)
"คุณหนูยังไม่ตื่นเลยค่ะคุณท่าน"
"ทำไมถึงได้ทำตัวแบบนี้นะ..ป้านมไปตามลงมาหน่อยสิ!"คุณพ่อพูดเชิงออกคำสั่งกับป้า..เอ่อ..อะไรนะจำไม่ได้อ่ะ=_=;
"ค่ะคุณท่าน"ป้านมพูดแล้วรีบเดินขึ้นไปข้างบน
.
.
.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คุณหนูค่ะเปิดประตูให้นมหน่อยค่ะ"
"......"
"คุณหนูอยู่หรือปล่าวค่ะ..งั้นนมเปิดประตูเข้าไปนะค่ะ"เสียงนมที่ยื่นพูด(คนเดียว)อยู่หน้าประตูตั้งนานก็เปิดประตูเข้ามาแต่ต้องพบว่า...
"ว้ายย!!!คุณหนู!!!!!!!!!"ป้านมตะโกนเสียงดังลั่นบ้านเพราะภาพที่อยู่เบื้องหน้าเป็นคุณหนูกับหญิงสาวหน้าตาดีกำลังนอนเปลือยกายกอดกันอยู่บนเตียง
"ป้านมมีอะไร!!!!!!!!!"เสียงคุณพ่อกับฉันที่รีบวิ่งขึ้นมาข้างบนก็ถามป้านมขึ้นว่าเกิดอะไรถึงได้ร้องเสียงดังลั่นบ้านขนาดนั้น
"น..นู้น..ค่ะ"ป้านมชี้ไปที่ห้องของใครคนนึงที่มีเสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่เต็มพื่นไปหมด ส่วนบนเตียงก็....เฮ้ย!!!!!!!อะไรกันวะเนีย!?
"โทโมะ!!!!!!!!!!!"คุณพ่อพูดเสียงดังก่อนจะเดินไปที่เตียงและดึงผู้ชายคนนึงให้ลุกขึ้มา...คิดว่าน่าจะเป็นลูกชายของคุณน้านะ(?)
"คุณพ่อ!!!!!!"
.
.
.
.
"ทำไมแกถึงยังไม่เลิกยุ่งกับยัยพิมพ์บ้าบออะไรนั้น ห๊ะ!!!!!!"คุณพ่อตวาดโทโมะที่นั่งหน้านิ่งอยู่บนโซฟา ส่วนฉันได้แต่ยื่นอยู่ข้างๆป้านม
"มันก็เรื่องของผม..แล้วพ่อยุ่งไรด้วย!!"
"ก็เพราะฉันเป็นห่วงแกไง!!"เฮือก!!ฉันอยู่ที่ไหนกันเนีย นรก เหรอมันถึงได้หน้ากลัวขนาดนี้
"เหอะ!เป็นห่วง พ่อเป็นห่วงชื่อเสียงตัวเองมากกว่า"
"โทโมะ!!!!!!"
"ค..คุณพ่อค่ะใจเย็นๆนะค่ะ"ฉันที่เห็นว่าเหตุการ์ณเริ่มไม่ค่อยดีแล้วจึงเขาไปห้าม
"พ่อจะพยายามก็แล้วกัน"
"ยัยนี้เป็นใคร!?"โทโมะถามคุณลุงแล้วมองมาที่ฉัน
"นี้แก้วเขาจะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะ..'น้องสาวคนใหม่ของแกและลูกสาวของฉัน' "
"เหอะ!น้องสาว..พ่อจะเอายัยนี้มาเป็นน้องสาวหรือเป็น'เมีย'กันแน่"โทโมะพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป
"โทโมะ!!!!แกจะไปไหนกลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!!!!!"
"ค..คุณพ่อใจเย็นๆนะค่ะ"ฉันพูด
"พ่อต้องขอโทษแทนโทโมะด้วยนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ"    
             ทำไมโทโมะถึงได้เป็นคนหยาบคายแบบนี้นะ หน้าตาก็ดีอยู่หรอก
......................................................................................................................................
เฮ้อ~~~~กว่าจะมาอัพเรืองนี้ได้
เล่นซะนานเลย
ช่วงนี้ไรเตอร์อาจไม่ได้อัพนะเพราะกำลังยุ่งๆเรื่องสอบเข้าม.1อยู่นะ