นักเลงหญิง กะ ไอ้เอ๋อ

"ฮื่อๆๆ สนุกมากกันพอรึยังครับ !

                             04

                                                   หลอกผีแต่เจอผีจริง

ผมเดินเข้ามาในห้องเก็บของตามที่แก้วบอก  แต่เอะผู้หญิงที่ร่างน้อยบอบบางแบบน้องแก้วเนี่ยต้องมานั่งตัดหญ้าหรอว่ะเนี่ย ผมมองห้องเก็บของที่มืดแถมยังมีกลิ่นอับเชยออกมา มันช่างหน้ากลัวเหลือเกิน 

"นั้นไง เครื่องตัดหญ้า "ผมเห็นแล้ว มันอยู่ด้านในสุดเลย ผมรีบวิ่งเข้าไปหยิบ แต่ว่า 

"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นะ หนู อ๊ากกก ไปไกลๆ นะ หนู~~~~~~" จะมีใครรรู้บ้างครับว่าผมกลัวหนูที่สุดในชีวิตเลย แต่นั้นไม่เท่ากับว่า แสงริบหรี่ที่ประตูกำลังปิดลง เห้ยไอ้โทโมะมึงมัแต่พรรณนาไอ้ควายประตูปิดแล้วโว้ย!!!ผมปีนขึ้นมาบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยหยากไย่ มองไอ้หนูตัวใหญ่ สองตัว พร้อมกับ หนูตัวเล็กๆอีก 5ตัว วิ่งเล่นอยู่บนพื้น นี่คุณหนูครัยคุณหนูกะจะสร้างฐานทัพไว้ที่นี่เลยหรือไง ปล่อยกระผมไปเถ๊อะ!TT___TTเนื้อผมไม่อร่อยหรอกนะครับ ถึงจะนุ่มชุมหวานยังไงแต่ก็ไม่อร่อยจริงๆๆ.....

"มะ มีใครอยู่ด้านนอกมั๊ยครับ ผมติดอยู่ในนี้"

"ช่วยด้วยครับ!!!!!"

"ลูกพี่!!!!"

 ผมตะโกนออกไปหลายรอบแล้วนะคอก็แห้งไปหมดแล้วด้วย แค่กๆๆ  ดูเหมือนจะไม่มีใครได้ยินเลย นี่ผมกลัวจริงๆนะนี่ก็ จะเที่ยงคืนแล้ว ห๊ะนี่ผมติดอยู่ที่นี่เกือบ  8 ชั่วโมงเลยหรอ พ่อแก้วแม่แก้วจะโมะด้วยคร้าบบบบบ

สักพักผมก็รู้สึกได้กลิ่น คล้ายๆกลิ่นธูปลอยออกมา นีมันใช่เลย!!ผมกำลังจะโดนผีหลอกชัดๆ เที่ยงคืนผีมา

' อ๊ากกกกกกก ผมรีบลนลานหาอุปกรณช่วยอย่างเร่งด่วน ตอนนี้ครอบครัวหนูก็สลายหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ด้วย จะอยู่เป็นเพื่อนกันหน่อยก็ไม่ได้นะ'แกรกๆๆๆ ในที่สุดผมก็เจอไฟฉายอันเก่าๆอันนึง แต่มันก็พอจะใช้ได้บ้าง 

ลำแสงจากไฟฉายส่องสว่างให้มองเห็นในวงจำกัด บริเวณรอบตัวจึงมืดสนิทและเงียบสงบ ได้ยินกระทั่งเสียงลมหายใจ ความจริงบ้านของคุณแก้วก็เป็นบ้านไม้เรือนๆไทยแบบสมัยก่อนแบบนี้น่าจะได้ยินเสียงจิ้งหรีดเรไรร้องบ้างแต่นี่เงียบฉี่ สายลมเย็นก็เริ่มพัดผ่านผิวกายผมทำเอาขนลุกซุ่ หากคราวนี้ไม่ได้มาแต่ความเย็นยะเยือกชวนน่าขนลุกขนพองเท่านั้น ยังมีเสียงหอนของสุนัขในระแวกใกล้เคียงดังระงมไปทั่ว แถมมันยังหอนอย่างโหยหวนรับช่วงกันเป็นทอดๆ จนอยากวิ่งไปเตะปากมันเสียทุกตัว โทษฐานทำให้ขวัญหนีดีฝ่อ

 ผมรู้สึกขนลุกหนาวสันหลังวาบขึ้นมาซะเฉยๆ จึงรีบกวาดไฟฉายไปตามมุมต่างๆอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ผิดสังเกตุมั๊ยละ ผมอยู่ในห้องเก็บของนะทางออกทุกทางปิดหมดแต่ ลมมันมาจากไหนกันเลยรีบเดินไปรอบๆ  เพื่อหาทางออก 

"ถ้าออกทางประตุไม่ได้ ก็ต้องออกทางอื่นสิวะ ...หน้าต่างไง แหม่ ไอ้โทโมะเอ้ยยยฉลาดสุดๆไปเลยวะ ฮ่าๆ"ผมคุยกับตัวเองพลางฮำเพลงไปเรื่อยๆ 

ช้างงง ช้างๆๆ น้อง~~เคยเห็นช้าง รึป่าววว
~ช้างมัน ตัวโตไม่เบา จมูกยาวๆๆ ~~~@$#$%%^@@^

&&(%$%^$#(())_&^$#%*

ลมเย็นปะทะใบหน้าอีกครั้งซ้ำยังแรงกว่าเดิมในขณะที่ของใช้บางอย่างที่น่าจะปลิวตามแรงลมได้กลับไม่กระดิกสักอย่าง ผมมายืนตรงหน้าต่างบานโทรมๆแถมมียันแปะติดไว้ทำเอาผมขนลุกซุ่ไปอีก กลิ่นสาปบานอย่างที่ชวนเหม็นขึ้นจมูดทำเอาผมต้องรีบเปลี่ยนทิศทางอย่างรวดเร็วแต่สองเท้าผมก็ต้องหยุดเดินทันทีและรู้สึกถึงแรงกระแทกจากด้านหลัง ใจผมแทบหลุดออกจากตัวพร้อมสะดุดลมหายใจตัวเองจนตาเหลือก เมื่อเห็นเงานั้นที่อยู่ตรงหน้าต่างเคลื่อนเข้ามาใกล้หากไม่กี่เมตร

"ว๊ากกก ช่วยด้วยๆๆๆ" ผมๆไม่ไหวแล้ว ผมรีบถีบประตูห้องเก็บของนั้นออกจากรวดเร็ว ไอ้เงานั้นมันกำลังลอยตามผมมาอย่างน่าขนหัวลุก 

"เปิดสักทีสิวะ ปัง ปัง ปัง แห่กกๆๆ โว้ยยยย" 

ในที่สุดผมก็ออกมาได้ ผมวิ่ๆงๆๆจนไปถึงห้องๆที่เมื่อตอนเย็นแก้วนั่งอยู่ แต่พอไปถึงกลับต้องชะงัก นี่พวกนี้คิดจะทำอะไรกับผมกันแน่ พลันน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างดื้อๆสะงั้น แต๋วฉิบหายเลยไอ้โทโมะ ไอ้โง่เอ้ย ตลกกันมากใช่มั๊ยครับที่แกล้งความรู้สึกคนได้ขนาดนี้

"พวกมึงนี่ชักช้าวะแม่งงง รีบๆๆแต่หน้าดิวะ น้ำแดง เออ เท เข้าไปจะได้สมจริง "

"ไอ้เขื่อน นี่มึงแต่จูออนมาหาพ่องหรอห๊ะ !!!"

"อ้าว ลูกพี่ นี่แบบบนี้เขากำลังฮิตกันเลยนะ!"เขื้อนพูดทั้งนอนพลีกายแหวกว่ายให้สมจริง

"เออ น่ะ เร็วๆๆ เดี๋ยวไม่ทันการกันพอดี ว่าแต่ เสียงไอ้เอ๋อมันร้องหายไปแล้ววะ หึ ร้องยังกับถูกผีหรอกจริงๆเลย ฮ่าๆๆๆ" ฉันพูดทั้งนั่งแต่งหน้าศพให้กับเหล่าลูกน้อง ฉันรู้สึกเหมือนมีสายตาของใครกำลังจ้องฉันอยู่ เล่นเอาสะขนลุกเลย 

"มันกล้ามากนะที่มาถึงถิ่นกู  เอาเหอะ...ก็ดีเหมือนกันกูจะได้'ขย้ำมัน'ง่ายๆสบายๆฮ่าๆๆๆ ถึงเวลาหลอกมันให้ฉี่ราดวิ่งหัวโกลนเลยนะเว้ยย"

.

.

.

.

"...สนุกมากกันพอรึยังครับ !"