Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

~♠ POPPY PART ♠~
 
 
ผมเห็นไอ้โมะมันเล่นกับแก้วแล้วก็อดมองหาฟางไม่ได้ เธอบอกว่าไปเข้าห้องน้ำแค่เดี๋ยวเดียวแต่นี้มัน
 
เลยมาเป็นสิบนาทีแล้วยังไม่เห็นวี่แววว่าจะมาเลย ใจหนึ่งก็อยากออกไปตาม แต่อีกใจก็รู้สึกว่าผมหวง
 
เธอมากจนออกนอกหน้านอกตารึเปล่า เรื่องที่ผมและฟางเคยรักกัน แต่เอ๊ะต้องเรียกว่าป๊อปปี้เลิฟถึงจะ
 
ถูกตอนนั้นจะเรียกว่ารักได้รึเปล่า?? ผมคงต้องรักษาระยะห่างเอาไว้ไม่ให้เธอรู้ ผมก็อยากจะรู้ว่าเธอจะ
 
จำผมได้เมื่อไหร่ หรือว่าวันที่เธอจะจำผมได้มันไม่มี...
 
 
10 นาทีถัดมา
 
 
ไม่ไหวแล้วผมว่าผมไปตามฟางดีกว่าไปห้องน้ำอะไรนานขนาดนี้แต่ก่อนที่ผมจะเดินออกจากห้องเรียน
 
ไปก็เดินไปตรงโต๊ะของแก้ว ถามเพื่อนเธอก่อนเผื่อว่าจะรู้ว่าฟางไปอยู่ที่ไหน ผมเลือกที่จะสะกิดเธอ
 
แทนการเรียก ผมก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วไม่ได้เย็นชาอย่างพระเอกนิยายเน่าๆนะแต่มันคือนิสัยไง
 
ผมมันก็คนประเภทพูดน้อยต่อยหนักอะไรนั้นหน่ะ ผมเลือกที่จะพูดสิ่งที่มีสาระมากกว่าก็เท่านั้น
 
 
 
แก้ว  : หะมีอะไรเหรอป๊อ...เอ้ยบอส
 
 
 
เธอจะหลุดเรียกชื่อผมออกมาแล้ว หึถึงเธอเรียกชื่อจริงของผมจนถูกสาวๆที่คลั่งผมรุมตบแต่เธอก็ยังคง
 
จะปลอดภัยแน่ๆเพราะอะไรหน่ะเหรอก็เพราะไอ้เจ้าชายตัวดีมันคงไม่ยอมให้เพื่อนผู้หญิงคนแรกของ
 
มันโดนรุมตบหรอก
 
 
ป๊อปปี้  : ฟางไปไหน
 
แก้ว  :  ถามตัวนายเองดีกว่าไหมเนี่ย ก็นั่งอยู่กับฟางแล้วมาถามฉัน ฉันจะรู้ไหมอ่า
 
ป๊อปปี้  :  ไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้ อย่ามายอกย้อน
 
แก้ว  :  โอเคฉันไม่รู้อะ แล้วนายถามทำไมอ่า@;@?
 
 
แก้วจ้องมาที่ผมเธอจะอะไรนักหนานะ เอ๊ะผมลืมสังเกตไปเธอทำผมทรงเดียวกับไอ้เจ้าชายมันเลยหนิ
 
แต่ก็ช่างเหอะ ผมไปตามหาฟางก่อนจะดีกว่า
 
 
ป๊อปปี้  :  ฉันไม่ได้มีหน้าที่มาตอบคำถามเธอ
 
แก้ว  :  - -*
 
โทโมะ  :  แก้วทำไมทำหน้าอย่างงั้น บอสมันก็นิสัยอย่างเงี่ยอย่าไปสนใจมาๆถ่ายรูปกันอีกรูปดีกว่า
 
แก้ว  :  ไม่อ้าวววแล้วนายหล่อกลบฉันหมดเลยฉันถ่ายด้วยแล้วหมอง
 
โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าเธอก็สวย ไม่ๆหล่อมากกว่านะ :)
 
แก้ว  :  ฉันไม่อยากหล่อ
 
โทโมะ  :  ฉันอยากสวยใช่ไหม555 เอาหน้าคิดไรมากไม่สวยก็แค่โหนคาน
 
แก้ว  :  *-*
 
โทโมะ  :  >[]<ล้อเล่นน่า~
 
 
ผมคิดว่าผมควรไปจากตรงนี้เพราะยิ่งอยู่ยิ่งดูเหมือนไร้ตัวตนมากขึ้นทุกที  ผมเดินเลี่ยงออกมาทางประตู
 
หลังห้องและก็สวนกับไอ้พ่อบ้านที่มากับยัยกรรมการสุดโหดคนนั้น
 
 
เขื่อน  :  ไปไหนว่ะ
 
ป๊อปปี้  :  ไปหาสิ่งสำคัญ
 
เขื่อน  :  เอาอีกแล้วสำบัดสำนวน ไม่เข้าใจมีคำอธิบายไหม
 
ป๊อปปี้  :  ไม่มี
 
เขื่อน  :  ( _ _*)
 
เฟย์  :  ถึงนายจะเป็นตัวแทนแข่งขันวิชาการของโรงเรียนแต่ถ้านายโดดฉันก็ไม่เอานายไว้เหมือนกันนะ
 
ป๊อปปี้  :  ฉันไม่ใช่พวกประเภทสิ้นคิด
 
 
ผมไปดีกว่าขืนอยู่คุยด้วยต่อมีหวังได้เอามีดไล่ฟันกับยัยกรรมการโหดไม่เลือกนั้นแน่ๆ เคร่งครัดจนเข้า
 
เส้นเลือดเลยหรือไง ผมเป็นใครเรื่องการโดดเรียนไม่มีอยู่แล้ว ถ้าจะมาจ้องจับผิดผมเอาเวลาไปจับผิดไอ้
 
พ่อบ้านจะดีซะกว่ามันหน่ะโดดทุกครั้งที่มีโอกาส  ผมเดินออกมาเรื่อยๆจนถึงข้างโรงยิม มีใครบางคน
 
ยืนอยู่ตรงนั้น
 
 
 
 
~♠ END POPPY PART ♠~
 
 
 
 
~♠ FANG PART ♠~
 
 
ฟาง  :  เรื่องวิชาการคงจะไม่พ้นหนุ่มคนนี้ป๊อปปี้ ภาณุ        จิระคุณหรือบอสที่สาวๆหลายคนคลั่งไคล้
 
ปีๆนึ่งเค้าได้ทุนเรียนต่อต่างประเทศนับ10ๆทุน ทั้งหล่อทั้งเก่งครบเครื่องอย่างนี้ เหยี่ยวข่าวKMZของ
 
เราก็ไม่พลาดที่จะนำประวัติของเค้ามาให้สาวๆได้เรียนรู้กันเผื่อหนึ่งในนี้อาจจะได้เป็นเจ้าของหัวใจของ
 
บอสก็ได้...
 
 
Kmz  - แนะนำตัวหน่อยจ๊ะ
 
 
Poppy – ภาณุ จิระคุณ
 
Kmz – วันเกิดหล่ะ
 
Poppy – 27 มีนาคม
 
Kmz – นิสันส่วนตัวหล่ะเป็นยังไงบอกสาวๆหน่อยได้ไหม
 
Poppy – เชื่อว่าคงไม่มีใครว่าตัวเองไม่ดี เพราะฉะนั้นผมเป็นคนดี
 
Kmz – ชอบเล่นกีฬาไหม แล้วเล่นอะไรเป็นบ้าง
 
Poppy – บาสเก็ตบอล ฟุตบอล เทนนิส ว่ายน้ำ แบทมินตัน กอล์ฟ สรุปแล้วกันเป็นทุกอย่างขี้เกียจ
 
อธิบายมันคงยาวเปลืองกระดาษผมไม่อยากทำลายทรัพยากรโลกไปมากกว่านี้
 
Kmz – ความสามารถพิเศษที่มีอยู่หล่ะคะ
 
Poppy – เรียนได้ทั้งวัน เล่นกลอง กีต้าร์ เปียโน แซกโซโฟน
 
Kmz – โอโห้บอสของสาวๆนี้เก่งครบเครื่องจริง สุดท้ายอยากฝากอะไรถึงสาวๆบ้างไหมคะ
 
Poppy – ขอบคุณครับ แต่จะดีมากถ้าเลิกเอาของมาให้มันมากเกินไปผมไม่มีที่จะเก็บถ้าอยากให้แค่
 
คุกกี้ก็พอแล้ว (คุกกี้ของโปรดผม)
 
 
 
 ฉันยืนอ่านบทสัมภาษณ์ที่อยู่ในนิตยาสารของโรงเรียนที่บังเอิญเก็บได้ตรงทางเดินไปห้องน้ำไม่รู้ว่า
 
ใครทำหล่นเอาไว่ก็เลยลองเปิดๆดู ป๊อปปี้ชอบคุกกี้เหรอไม่น่าเชื่อหน้าตาอย่างเค้าน่าจะชอบกาแฟซะ
 
มากกว่า ว่าแต่ฉันมายืนอ่านประวัติติวเตอร์ฉันนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย อ่านเพลินลืมเวลาไปเลยห้องน้ำก็
 
ไม่ได้เข้ามั่วแต่ยืนอ่าน แต่ว่าตอนนี้รู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่เลยอ่า แต่ฉันยังไม่สนใจขอส่งข้อความ
 
ก่อนแป๊ปนึ่ง
 
 
 
กรอบ แกรบ~
 
 
ป๊อปปี้  : เธอมาทำอะไรแถวนี้
 
ฟาง  :  O_O
 
 
มาเงียบๆฉันตกใจหมดเลย ป๊อปปี้มาได้ยังไงเนี่ยฉันรีบซ่อนนิตยสารนั่นไว้ข้างหลังทันที
 
 
ป๊อปปี้  :  ไม่ได้ยินเหรอฉันถามว่ามาทำอะไรแถวนี้
 
ฟาง  :  กะก็มาเข้าห้องน้ำไงแฮๆ
 
ป๊อปปี้  :  ห้องน้ำอยู่ทางโน้น
 
 
เค้าพูดแล้วชี้มือไปทางห้องน้ำที่มันอยู่กันคนละทิศกับที่ฉันยืนเลย
 
 
ฟาง  :  ก็ฉันเดินอ้อมไงอยากออกกำลังกาย
 
 
เป็นการแก้ตัวที่แย่ที่สุดในรอบปี และแน่นอนว่าเค้าต้องรู้ทันฉันแต่แค่จะพูดรึเปล่าก็เท่านั้น
 
 
ฟาง  :  ป๊อปปี้มาทำอะไรหล่ะ
 
ป๊อปปี้  :  บอสไม่ใช่ป๊อปปี้เธออยากโดดผู้หญิงเป็นร้อยรุมกระทืบรึไง
 
 
ฉันรู้แล้วว่านายหล่อขอโทษบอสก็บอส
 
 
ฟาง  :  อืมๆบอสมาทำอะไรหล่ะ
 
ป๊อปปี้  :  มาเข้าห้องน้ำ
 
ฟาง  :  แล้วเดินมาทำไมทางนี้อ่ามันไม่ใช่ทางไปห้องน้ำนะ
 
ป๊อปปี้  :  ก็เห็นเธอยืนลับๆล่อๆอยู่ฉันก็เลยเดินเข้ามา
 
 
ฉันทำตัวน่าสงสัยขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
 
 
ฟาง  :  ฉันจะกลับห้องแล้วไปด้วยกันไหม
 
ป๊อปปี้  :  เชิญเธอตามสบาย
 
 
เค้าพูดจบแล้วเดินหนีฉันไปทางห้องน้ำฉันก็เลยต้องเดินกลับแค่คนเดียว เมื่อยๆไม่รู้ว่าทำไมแค่อ่าน
 
ประวัติป๊อปปี้ฉันต้องเดินมาอ่านไกลถึงโรงยิม ฉันเดินห้าว วอดๆเข้าไปในห้องเรียน
 
 
ฟาง  :  O_O
 
แก้ว  :  เป็นอะไรฟางตาโตเชี่ยว แล้วไปไหนมา
 
 
ฉันกำลังอึ้งทำไมป๊อปปี้มาถึงห้องเร็วกว่าฉันเมื่อกี้เค้ายังไปห้องน้ำอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้มาอยู่บนห้อง
 
แล้วอ่า@__@ ฉันรีบทำสีหน้าให้หายงงเร็วที่สุดก่อนยจะเดินตรงไปที่โต๊ะแก้วกับโทโมะแทนที่จะ
 
เดินไปนั่งที่ของตัวเอง
 
 
ฟาง  :  ไปเข้าห้องน้ำมา
 
แก้ว  :  ไปทำอะไรที่ห้องน้ำตั้งนานนึกว่าไปแอบอาบน้ำ
 
ฟาง  :  บ้าน่าแก้ว ฉันแค่เดินอ้อมมันก็เลยช้า
 
เฟย์  :  แล้วเป็นไงฟางเจอเด็กโดดเรียนบ้างไหม
 
ฟาง  :  วันนี้ไม่มีหรอกเฟย์ แล้วอาจารย์ยังไม่มาอีกเหรอ
 
เฟย์  :  วันนี้คงไม่สอนแล้วมั๋งไม่เห็นมีใครมา
 
แก้ว  :  แสดงว่าเราก็กลับบ้านได้แล้วใช่ไหม
 
เฟย์  :  น่าจะประมาณนั้น
 
แก้ว  :  เย้ยูว์ฮูว์...
 
 
แก้วลุกขึ้นกระโดดดีใจก่อนจะมองไปที่โทโมะ
 
 
แก้ว  :  ใครที่ไหนสัญญาว่าจะเลี้ยงไอติมฉัน
 
โทโมะ  :  ใครสัญญาไว้เหรอแก้ว
 
แก้ว  :  โห้ยยยยก็นายไง นายบอกฉันเมื่อวันที่พาไปตัดผมอ่าว่าจะเลี้ยงแต่นายก็ลืม
 
โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าจำแม่นจริงๆเลยนะปะไปเย็นนี้เลยไหม
 
แก้ว  :  ดีๆไปเลย เฟย์ฟางไปด้วยกันไหม
 
เฟย์  :  เสียใจฉันต้องอยู่จนโรงเรียนเลิก
 
 
ใช่ยัยเฟย์เป็นกรรมการต้องอยู่ดูแลความเรียบร้อยจนกว่าเด็กม.ต้นจะกลับบ้านหมด ไม่รู้ว่าเฟย์เป็น
 
กรรมการหรือว่ายามกันแน่
 
 
แก้ว  :  ฟางหล่ะไปไหม
 
ฟาง  :  ฉันมีเรียนอะคงไปไม่ได้แก้วกินเผื่อด้วยนะ
 
 
ฉันไปไหนไม่ได้อ่าต้องเรียนพิเศษกับป๊อปปี้แย่จริงๆไม่เข้าใจทำไมถึงโชคร้ายนักอ่า รึว่าฉันจะลองของ
 
ให้ป๊อปปี้เลิกสอนสักวันนึ่งอ่าเป็นความคิดที่ดีมากๆ ว่าแล้วฉันก็เดินกลับโต๊ะตัวเองไปหาป๊อปปี้
 
 
 
~♠ END FANG PART ♠~
 
 
 
 
 
~♠ POPPY PART ♠~
 
 
..............เห็นว่าบอสชอบคุกกี้เลยซื้อมาฝาก แต่คราวหน้ารับรองจะทำเองเลยนะ กินให้อร่อย...TT’
 
 
 
 
ผมอ่านขอความบนกล่องคุกกี้สี่เหลี่ยมรูปหมีพูว์ คงจะเป็นบัดดี้ของผมหล่ะมั๋งที่เอามาให้ ผมแค่ไปตาม
 
ฟางแป๊ปเดียวกลับมาไอ้คุกกี้กล่องนี้มันก็มาอยู่บนโต๊ะผมซะแล้ว ไม่นานหรอกผมจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอ
 
เป็นใคร...
 
 
ฟาง  :  ป๊อปปี้ฉันมีเรื่องจะบอก
 
 
ฟางนั่งลงสะกิดผมแล้วกระซิบเบาๆ
 
 
ป๊อปปี้  : บอส
 
ฟาง  :  อ่าขอโทษลืม บอสเย็นนี้เรางดเรียนพิเศษวันนึ่งได้ไหมฟางอยากไปเที่ยวอยากกินไอติมอ่า
 
ป๊อปปี้  :  เรียนคือเรียน
 
ฟาง  :  น่านะวันเดียวเองนะ
 
 
เธอทำหน้าอ้อน แต่ไม่ได้หรอกผมต้องใจแข็งเอาไว้ไม่งั้นจะได้ใจเอา
 
 
ป๊อปปี้  : เมื่อวานเธอทำแบบฝึกหัดไม่ได้สักขอ วันนี้ต้องเรียน
 
ฟาง  :  ไม่อ้าวววใจร้ายจังใจร้ายที่สุด
 
ป๊อปปี้  :  อย่าพูดคำนี้เพราะคนใจร้ายไม่ใช่ฉัน
 
ฟาง  :  อ่าป๊อปปี้ใจร้าย ใจร้ายกับฟาง
 
 
ทำไมเธอถึงติดเรียกชื่อผมจังนะทั้งๆที่ผมเองก็คอยย้ำอยู่ว่าอย่าเรียก...เธอพูดแบบเดิมๆอีกแล้วจุดอ่อน
 
ของผมอยู่ที่เธอเสมอเมื่อก่อนผมแพ้ทุกครั้งที่เธอพูดว่าผมใจร้าย ผมเคยใจร้ายกันเธอที่ไหนเล่า
 
 
ป๊อปปี้  :  เก็บของกลับบ้านไปเรียนกัน
 
 
เธอก้มลงเก็บของด้วยสายตาเศร้าราวกับเด็กถูกขัดใจ
 
 
ฟาง  :  ป๊อปปี้ใจร้ายกลับบ้านก็ได้
 
ป๊อปปี้  :  ไปรอข้างล่างเดี๋ยวเอารถไปรับ
 
 
ผมบอกเธอก่อนจะเก็บกล่องคุกกี้เข้ากระเป๋าเดินแยกไปเอารถเพื่อมารับเธอ
 
 
 
 
~♠ END POPPY PART ♠~
 
 
 
 
~♥ KAEWJAI PART♥~
 
 
ลัลล้าคะวันนี้โรงเรียนเลิกเร็วแถมได้กินไอติมฟรีอีก ฉันเดินออกมารอโทโมะหน้าโรงเรียน แล้วก็เจอ
 
ฟางที่ยืนอยู่ก่อนหน้า
 
 
แก้ว  :  หยุดเรียนสักวันไปกินอะไรอร่อยๆกันไม่ได้เลยเหรอ
 
ฟาง  :  ติวเตอร์ฉันไม่ยอมให้หยุด
 
แก้ว  :  ใจร้ายจัง ลองขอเค้าแล้วเหรอ
 
ฟาง  :  อืม...ลองแล้ว
 
 
ฟางทำหน้าเศร้าๆ ฉันก็รู้นะว่าฟางต้องเรียนแต่มันก็ต้องหย่อนๆกับเธอบ้าง เพราะเมื่อก่อนเธอจะติดร่า
 
เริ่งหน่อยๆชอบไปหาอะไรกินแต่พอช่วงหลังๆมานี้ตั้งแต่ที่พ่อเธอหาติวเตอร์ก็นายป๊อปปี้นั่นหล่ะ มา
 
ให้ฟางก็ดูเหงาๆไปถ้าเป็นฉันนะจะหนีไปเที่ยวทุกวันเลยห้ามดีนักโฮ๊ะๆ
 
 
ฟาง  :  แก้วฟางไปก่อนนะ ติวเตอร์มาแล้ว
 
แก้ว  :  เดี๋ยวฉันแวะเอาขนมไปฝากตอนมืดๆแล้วกัน
 
 
นี่คงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดคือซื้อของไปฝาก จากนั้นฟางก็ขึ้นรถไปกับป๊อปปี้ ฉันยืนรอโทโมะอีกพัก
 
นึ่งเค้าก็มา
 
 
แก้ว  :  มาช้าจังโทโมะอู้
 
 
ฉันตะโกนใส่เมื่อโทโมะเดินออกมารับ ผู้หญิงแถบนั้นหันมามองฉันเป็นแถว อะจ๊ากกแก้วใจทำอะไร
 
ผิดเนี่ย
 
 
โทโมะ  :  ขึ้นรถไปไม่ต้องสนใจ
 
แก้ว  :  ผู้หญิงพวกนั่นเป็นอะไรอะ
 
โทโมะ  :  ไม่มีใครเป็นอะไรทั้งนั้นหรอกน่า อย่าสนใจเลยไปหาไอติมของเราดีกว่า
 
 
ฟังดูแปลกๆไหมไอติมของเรา ต้องพูดว่าของพวกเราซิถึงจะถูกฉันไม่ได้เป็นคนๆเดียวกับโทโมะนะพูด
 
มาได้ของเรา ของเราเค้าไว้ใช้กับเอ่อคนพิเศษใช่ไหม ><ฉันเพ้อเจ้อไปใหญ่แล้ว555
 
 
โทโมะ  :  ถึงแล้วลงซิ
 
แก้ว  :  ไวจังเร็วดี ป๊ะไปกินติม
 
โทโมะ  :  โตแล้วนะแก้ว
 
แก้ว  :  --*
 
 
โทโมะกำลังว่าฉันว่าทำตัวเป็นเด็กใช่ไหม ง่ะถึงฉันจะประสาทช้าแต่ก็รู้นะว่าเค้าหลอกด่าฉัน
 
 
โทโมะ  :  ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนะทำหน้าแบบนั่นทำไม
 
แก้ว  :  แน่ใจว่าไม่ได้ว่า โกหกตกนรกนะ=///=
 
โทโมะ  :  โอเคยอมแล้วโทโมะผิดมาเลี้ยงไอ้ติมไถ่โทษกันดีกว่า
 
แก้ว  :  ดีที่สุด:)
 
 
ฉันเดินนำโทโมะเข้าไปยังร้านไอติม พอถึงร้านได้ฉันก็สั่งไม่ยั้งเลย
 
 
โทโมะ  :  สั่งขนาดนั้นจะกินไหวเหรอ^^++
 
แก้ว  :  สบายมาก^^แค่นี้เบาๆ
 
 
ฉันพูดแล้วตักไอศกรีมรสวนิลาเข้าปากนี้เป็นถ้วยที่ห้าแล้วที่ฉันกินไปในขณะที่โทโมะยังกินถ้วยแรก
 
ไม่หมด
 
 
โทโมะ  :  เห็นตัวเล็กๆอย่างงี้กินเก่งนะเนี่ย
 
แก้ว  :  ฉันไม่ได้ตัวเล็กนะฉันตัวใหญ่ต่างหาก
 
โทโมะ  :  อืม...แม่หมูน้อย:)
 
แก้ว  :  ใครหมู พูดให้สวยๆนะ-_-*
 
โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าอย่าทำหน้าอย่างงั้นสิไม่เป็นแม่หมูก็เป็นลูกหมูแล้วกันเนอะ^O^
 
แก้ว  :  ก็ดีกว่าลูกลิงอะ55เพราะอย่างน้อยลูกหมูก็มีตัวสีชมพู
 
 
โทโมะอมยิ้มบาง เค้ายิ้มทำไมนะฉันทำอะไรโก๊ะๆอีกรึเปล่าเนี่ย ฉันก้มลงมองพลิกดูตัวเองว่ามีอะไรที่
 
ผิดปกติรึเปล่าแต่มันก็ไม่มีนิ
 
 
โทโมะ  :  หาอะไร
 
แก้ว  :  ก็โทโมะขำแสดงว่าฉันตลก
 
โทโมะ  :  เปล่าโทโมะแค่ยิ้มไม่ได้ขำนะลูกหมู...
 
แก้ว  :  พอเลยฉันไม่เอาฉายานี้นะไม่เอาอ่า><
 
โทโมะ  :  555โอเคอิ่มรึยัง
 
แก้ว  :  ยัง
 
โทโมะ  : O_O
 
 
ทำไมอ่าก็มันยังไม่อิ่มนิฉันไม่โกหหรอกนะไม่อิ่มก็บอกว่าไม่อิ่ม ฮ่าฮ่ถ้วยที่หกที่เป็รสตอว์เบอรี่กำลังจะ
 
เข้าท้องฉันไปอีกหนึ่งแล้วฉันหยิบผลสตอว์เบอร์รี่ที่ฝ่านบางๆติดกับใบเล็กมาเข้าปาก
 
โทโมะ  :  แก้วทำไมไม่เอาใบออกเดี๋ยวติดคอ
 
แก้ว  :  ไม่เป็นไรกินได้^o^
 
 
ฉันมั่วแต่พูดเลยไม่ทั้นเคี้ยงทั้งลูกทั้งใบสตอว์เบอร์เลยเลี้ยงลงคอไปแล้ว อ๊ากกก
 
อะแค่ก แฮ่กกก~
 
 
โทโมะ  :  บอกแล้วไงเห็นไหมจนได้ซินะ
 
แก้ว  :  อะแค่ก แค่ก=_=*
 
 
โทโมะเดินข้ามฝังมาที่ฉันแล้วเขยิบมาใกล้ๆเอามือมาลูบหลังฉันเบาๆ
 
โทโมะ  :  หายใจลึกๆนะค่อยๆกลืนลงไปอยาคายออกมาเดี๋ยวจะพันคอจนกลายเป็นอาเจียนเดี๋ยวสั่งน้ำ
 
มาให้
 
 
 
ถ้าโทโมะไม่บอกว่าถ้าคายแล้วมันจะพันคอ อีกไม่นานฉันคายมันออกมาจากลำคอแน่ๆเพราะมันจึก
 
กะดึ๊ยอะ เลยต้องกลืนลงไป
 
 
โทโมะ  :  น้องครับน้ำเปล่าที่นึ่ง
 
 
ไม่นานนักน้ำเปล่าก็ถูกป้อนใส่ปากฉัน นี่เค้าจะนั่งใกล้ฉันเกินไปแล้วนะออกห่างกว่านี้หน่อยไม่ได้
 
เหรอ
 
 
โทโมะ  :  แก้วเป็นไงบ้างดูซิหน้าซีดเลย
 
 
เขยิบเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมอีก อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา
 
 
ฟูดดดด~
 
 
โทโมะ  :  แก้วเล่นอะไรสกปรกหมดแล้ว #o#
 
 
ฉันไม่ได้เล่นก็บอกว่าอย่าเข้ามาก็ไม่ฟัง ฉันเขินเลยพ่นน้ำที่อยู่ในปากออกไปโดนโทโมะจังๆเลยทั้ง
 
หน้าใบหน้าอันหล่อเหลาและชุดนักเรียนของเค้า อ๊ากแก้วใจขอโทษแก้วใจไม่ได้ตั้งใจนะก็โทโมะมาทำ
 
ให้เขินทำไมหล่ะ
 
 
แก้ว  :  ขอโทษนะโทโมะ มันสำลักอะ-_-
 
 
ฉันรีบขว้าทิชชูมาเช็ดให้เค้า
 
 
โทโมะ  :  อ่าไม่เป็นไรเดี๋ยวไปล้างตัวในห้องน้ำแป๊ปอยู่นี้อย่าไปไหนนะ
 
 
แก้ว  :  ค๊าบบบบ^-^
 
 
โทโมะเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วและโอกาสทองของฉันก็มาถึงโฮ๊ะๆ ฉันแอบย่องไปเปิดกระเป๋านักเรียน
 
เค้าแล้วใส่กล่องอะไรบ้างอย่างลงไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
.........................................................................................................
อัพแล้วนะคะลีดเดอร์อ่านแล้วเม้นให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยจิ๊ค๊าบเค้าอยากได้เม้นเม้นเม้นอ่า><เม้นหน่อยน้า ถ้า
เม้นเยอะๆแล้วจะมาอัพ(ลีดเดอร์ใจร้ายไม่เม้นอ่าL)