Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

~♥ KAEWJAI PART♥~

 

 

โอ๊ะโอ้...ฉันเดินมาในห้องนี้ช้าสุดเลยเหรอเนี่ย แค่แอบไปทำอะไรนิดๆหน่อยๆกลับมาอีกทีเพื่อนเข้ามากันเต็ม

 

ห้องแล้วอ่าแล้วงี้ฉันจะเอาของให้บัดดี้ฉันยังไงอ่า บ่นไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นฉันเลยเดินไปนั่งโต๊ะของฉันที่โทโมะนอน

 

ฟุบหลับอยู่ข้างๆ

 

 

แก้ว  :  เจ้าชาย!!

 

โทโมะ  :  ห๊ะอะไรใครเป็นอะไรทำไมต้องเสียงดัง

 

โทโมะที่รีบลุกขึ้นตื่นด้วยความตกอกตกใจ

 

แก้ว  :  555ตกใจเหรอ กลางคืนไม่ได้นอนเหรอไงถึงมาหลับกลางวันเนี่ย

 

โทโมะ  :  พักสายตาเฉยๆไง

 

แก้ว  :  อืมม~พักแบบยาวๆใช่ไหมเจ้าชายยย

 

โทโมะ  :  เรียกโทโมะดีกว่า

 

แก้ว  :  นายจะคุ้มครองฉันเหรอ

 

 

ฉันก็ต้องถามก่อนเห็นเค้าลือกันว่าโทโมะสาวๆเยอะถ้าไปเรียกชื่อเค้าสุ่มสี่สุ่มหกเดี๋ยวจะโดนไม่รู้ตัว

 

 

โทโมะ  :  ถ้าเป็นเธอหล่ะก็ไม่มีปัญหา ตัวเล็กนึดเดียวสบาย

 

แก้ว  :  ให้มันจริง งั้นฉันจะกินให้ขึ้นมาอีก20โลเลยเป็นไง

 

โทโมะ  :  แล้วแต่เลยเพราะมันท้องเธอไม่ใช่ท้องฉันอยากลงพุงก็ตามใจ~

 

 

ทำท่าล้อเลียนฉันโดยการเอามือมาทำเป็ฯพุงโตๆแล้วยิ้มหน้าทะเล้นให้มา ก็นิสัยอย่างนี้ไงหล่ะสาวๆถึงพากันกรี๊ด

 

สลบขนาดนั้น

 

 

แก้ว  :  โทโมะโทโมะ

 

 

ไม่ทันแล้วเรียกไม่ทันโทโมะฟุบหลับไปอีกแล้ว เฮือก~ฉันจะถามอะไรสักหน่อยเลยไม่ต้องถามกันพอดีที่นี้ เห็น

 

โทโมะหลับฉันก็หันเอากระเป๋ษเป้สุดรักไปแขวนไว้ข้างหลังเก้าอีกแล้วนั่งลงเอาการบ้านออกมาทำขว้างกระเป๋า

 

ดินสอแล้วเก็บไว้ใต้โต๊ะตามเดิม

 

 

 

 

แคร่ก~

 

เสียงกระเป๋าดินสอฉันมันไปโดนกับอะไรไม่รู้ดังเหมือนเสียงเปลือกขนมอ่า~อย่าให้รู้นะว่ามีเด็กแอบมานั่งที่ฉันแล้ว

 

ซุกเปลือกขนมไว้อ่า ถ้าแม่เจอนะจะแตะให้ก้นเขียวเลยคอย ตามคาดฉันต้องล้วงเข้าไปใต้โต๊ะแล้วหยิบมันออกมา

 

แต่มันหนักพิลึกแฮะ

 

 

แก้ว  :  O_Oว๊าววววว

 

 

ช๊อกโกเลตเจ้าคะช๊อกโกเลต อกแก้วใจจะแตกของโปรดของฉันเลยนะเนี่ยใครมันดันมาลืมทิ้งไว้หล่ะเนี่ยลาภปาก

 

หล่ะงานนี้ หรือว่าจะเป็นบัดดี้ของฉันนะฮ๊ะแต่ของใครไม่สนมันอยู่ใต้โต๊ะฉันเพราะฉะนั่นมันคือของแก้วใจแต่เพียงผู้

 

เดียว:)

 

 

 

 

ง่ำ ง่ำ~

 

 

อร่อยมากรสชาติมันทั้งหวานทั้งหอม ฉันกินแบบลืมโลกไปเลยแหละไม่สนใจทั้งนั้นว่าคนอื่นทำอะไรกันอยู่รู้ก็แต่

 

ว่าไอ้ของที่อยู่ในปากมันช่างอร่อยซะจริงๆ

 

 

 

แคว่ก~

 

 

โทโมะ!!นึกจะตื่นก็ตื่นแต่ตื่นมาไม่พอยังมาความช๊อกโกเลตสุดโปรดไปจากมือฉันอีก

 

 

แก้ว  :  โทโมะของฉันนะ

 

โทโมะ  :  กินมากเดี๋ยวอ้วนฉันหวังดีเลยจะช่วยกินไง

 

แก้ว  :  ไม่อ้วนหรอกน่ากินได้เอามาเลยน้า~

 

 

ฉันจะกินอ่าฉันจะกิน ฉันพยายามขว้ามาจากโทโมะให้ได้แต่ว่ามันก็ช้าไปแล้วเค้าอ้ำเข้าไปปากไปหมดแล้ว

 

แงๆ><แก้วใจโดนรังแก

 

 

แก้ว  :  โทโมะแล้วฉันจะกินอะไรอ่า

 

โทโมะ  :  รู้งี้ที่หลังไม่ซื้อให้กินแล้ว

 

แก้ว  :  นายซื้อมาเหรอ??

 

โทโมะ  : เปล่าพูดไปงั้นๆแหละ

 

 

ฉันงงก็บอกอยู่หยกๆว่าตัวเองเป็นคนซื้อมาให้

 

 

แก้ว  :  แต่เมื่อกี้พูดอ่า

 

โทโมะ  :  บัดดี้เธอคงแอบซื้อมาให้ไง

 

แก้ว  : โทโมะเป็นบัดดี้ฉันเหรอ

 

โทโมะ  :  เปล่า ฉันไม่ได้เป็นบัดดี้เธอแล้วก็ไม่ได้ซื้อช๊อกโกเลตให้ด้วยก็แค่พูดไปเรื่อยเปื้อยเฉยๆเอง

 

แก้ว  :  ดูปากฉันนะโทโมะ

 

 

ฉันค่อยพูดช้าๆยานๆเพื่อให้โทโมะมองมาที่ปากฉันแล้วก็ฉันก็พูดว่า ม่ายเชื่ออออ~

 

 

โทโมะ  :  ตามใจแต่จะบอกให้นะว่าบัดดี้ฉันก็คือ...

 

 

ความอยากรู้อยากเห็นเริ่มเข้าครอบง่ำฉันชั่วขณะ โทโมะกล้าที่จะแหกกฎบอกฉันจริงๆเหรอง่าบัดดี้เค้าคือใคร แต่

 

ถ้าบอกได้ก้ดีอย่างน้อนฉันจะได้มั่นใจว่าเค้าไม่ได้เป็นคนซื้อช๊อกโกเลตมาให้ฉัน เดี๋ยวหลงขอบคุณคนผิดจะแย่

 

เอาสงสัยคนที่ซื้อจะเป็นบัดดี้ของฉันจริงๆหล่ะมั๋ง

 

 

แก้ว  :  คือ....

 

โทโมะ  : จินนี่

 

 

โน้มหน้าลงมาแนบที่หูแล้วกระซิบเบาๆ ชื่อที่ฉันได้ยินมันไม่ได้ทำให้ตื่นเต้นเลยแต่ไอ้ที่ทำให้ฉันตื่นเต้นจนหัวใจ

 

โครมครามแทบจะออกมาดิ้นอยู่ข้างนอกคงไม่พ้นกลิ่นหอมอ่อนๆของคนที่อยู่ใกล้ตัว หอมมากเลยหล่ะหอมจน

 

หัวใจฉันมันเต้นเร็วขึ้นผิดปกติซ้ำร้ายแค่กลิ่นอย่างเดียวไม่พอหน้าที่ใสไร้สิวแนบมาจนจะโดนแก้มฉันอยู่แล้ว มัน

 

เฉียเลยผ่านแก้มของฉันไปนิดเดียวเองตอนนี้ใบหน้าฉันร้อนผ่าวไปหมดแล้วถ้าโทโมะยังข้างหน้าเค้าไว้ตรงนี้อีก

 

วินาทีเดียวแก้มฉันต้องระเบิดแน่ๆเป็นใครก็ทนไม่ได้ทั้งงั้นแหละฉันก็เป็นผู้หญิงนะถึงจะเพื่อนกันก็เหอะ ลองถ้าผู้

 

หญิงคนไหนได้อยู่ใกล้โทโมะเป็ต้องละลายเป็นเทียนโดนไฟล้นแหง่ๆ

 

 

 

โทโมะ  :  บอกแค่นี้ช๊อกเลยเหรอ

 

 

เค้าโบกมือไปมาผ่านดวงตาของฉันที่ยังคงข้างนิ่งเหมือนต้องมนต์สะกด

 

 

แก้ว  :  เฮ้ยยยอะไรป่าวๆ เรื่องแค่นี้ฉันไม่ถึงกัยช๊อกเลยว่าแต่มาบอกทำไมอ่า

 

โทโมะ  :  อยากให้รู้ไงเพื่อนกันไม่มีความลับอยู่แล้ว

 

 

พูดอย่างนี้จะบังคับให้ฉันบอกให้ได้ใช่ไหมว่าฉันได้ใครเป็นบัดดี้ ฮ่าฮ่าฉันไม่บอกเค้าหรอกขนาดเฟย์ฟางที่สนิทกัน

 

มานานกว่าฉันยังไม่ปริปากเลย

 

 

โทโมะ  :  เพื่อนกันต้องไม่มีความลับนะ

 

 

ย้ำทำไมหล่ะฉันไม่บอกหรอกนะ ยังไงก็ไม่บอก

 

 

แก้ว  :  ฉันก็ไม่มีความลับนะ อีก6วันโทโมะก็จะรุ้ว่าใครเป็นบัดดี้ฉันรอหน่อยเนอะ55

 

โทโมะ  :  ฉันเบื่อการรอคอยอ่า~

 

แก้ว  :  ไหนนายเคยบอกว่ารอแม่มดสุดเซ๊กซี่อยู่ไงหล่ะ

 

โทโมะ  :  รู้ได้ไง~

 

แก้ว  :  ก็อ่านเจอในบทสัมภาษณ์ในนิยตสารโรงเรียนไง ว่าแต่เจอยังอ่าตอนนี้

 

โทโมะ  :  ยังเลยคงต้องรอต่อไป

 

แก้ว  :  นั่นหล่ะทีรอคนนั้นยังรอได้เลย นี่รอแค่6วันเองทำไมจะรอไม่ได้เนอะ

 

โทโมะ  :  --*

 

แก้ว  :  :)

 

โทโมะ  :  เธอนี่น้าตลอดเลยยัยบ๋อง

 

แก้ว :  :)

 

โทโมะ  :  เธอทำหน้าแบบนั้นอีกแล้วนะ

 

 

เค้าบอกเมื่อฉันทำหน้าอย่างที่ชอบทำ โทโมะก็แปลกคนฉันก็แค่ยิ้มทำไมฉันยิ้มน่าเกลียดมากเลยเหรอเนี่ย~ฉีก

 

ว่าพอฉันยิ้มแล้วโลกดูสดใสขึ้นเยอะเลย ไม่รู้ว่าหลงตัวเองไหมแต่ว่ายิ้มแล้วมันทำให้ฉันรู้สึกสบายใจ :)

 

 

แก้ว  :  ;(

 

 

ฉันไม่สนเห็นโทโมะว่าเลยทำหน้าบึ้งใส่ไป แต่ถูกรอยยิ้มบาดใจนั้นสงกลับมามือใหญ่วางบนหัวฉันที่ตอนนี้ผมแทบ

 

จะไม่มีเพราะว่าไปตัดมาซะสั้นเลย วางมือได้ไม่นานเค้าก็ออกแรงขยี้ ขยี้จนหัวฉันพังหมดที่เซตมาพังไม่มีเหลือ

 

เลย

 

 

แก้ว  :  หยุดนะโทโมะ อย่ามาขยี้พังหมดแล้วเนี่ย

 

 

ฟังที่ไหนหล่ะ ถ้าเค้าฟังก็คงดีแต่ว่าเค้าไม่ฟังไงขยี้ไม่หยุดเลยหมดกันเละหมด ไม่ยอมฉันซะอย่างเอาไงหล่ะ

 

ลงมือซิคะ อย่าคิดว่าเค้าจะสูงมากเพราะฉันก็เป็นผู้หญิงที่สูงเหมือนกัน170กว่านะก็ไม่ธรรมดาแล้วนะ มาซิเค้าขยี้

 

ฉันได้ฉันก็ขยี้เค้าได้เหมือนกัน

 

 

โทโมะ  :  อ๊ากกกแก้วผมฉันใช้เวลาเซตนานนะ

 

แก้ว  :  ฉันก็เหมือนกัน

 

โทโมะ  :  หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะแก้ว

 

แก้ว  :   ก็หยุดก่อนซิหัวฉันก็เละ

 

 

เป็นไงหล่ะฟังดีมากเลยเค้ายังขยี้แล้วใช้มือดันไว้ไม่ให้ฉันเข้าไปใกล้ตัวเลยฉันขยี้หัวเค้าไม่ถึงแล้ว

 

 

เขื่อน  :  เจ้าชายยอมให้คนอื่นเล่นหัวว่ะ

 

 

ทำไมมันเป็นเรื่องแปลกเหรอที่โทโมะจะโดนใครเล่นหัวไม่ได้ นายหน้ายาวเดินเข้ามาแล้วยิ้มแป้นใส่ฉันก่อนที่การ

 

เล่นจะจบลง ทั้งฉันและโทโมะหันมามองหน้ากัน

 

 

แก้ว/โทโมะ  :  5555

 

 

หัวเราะกับสภาพที่เห็น โทโมะหัวฟูเพราะเค้าใช้น้ำยาอะไรไม่รู้อ่าพอขยี้แล้วมันก็เป็นทรงแต่ดูยังไงเค้าก็ยังหล่อ

 

อยู่ดี แต่ฉันไม่อยากจะคิดสภาพฉันเลยว่าหัวฉันจะเป็นยังไงเพราะฉันไม่ได้ใส่อะไรที่ผมทั้งสิ้น มันคงทั้งฟู่ทั้งเละ

 

น่าดู

 

 

แก้ว  :  ผมทรงใหม่โทโมะดูดีอีกแล้ว

 

โทโมะ  :  แต่เธอเหมือนลิงเลยอะ555

 

แก้ว  :  ใครจะไปดูดีเหมือนนายกันหล่ะ ชิส์

 

เขื่อน  :  ไอ้เจ้าชายลิงบ้าอะไรน่ารัก

 

แก้ว  :  อร๊ายยยยนายพูดถูกต้องที่สุด

 

 

ครั้งแรกที่ฉันโดนชมกรี๊ดดดดดมากคะ

 

 

โทโมะ  :  พ่อบ้านว่างเหรอไง

 

 

เขื่อน  : ตอนนี้ไม่ว่างแล้วแหละไปหาคนเย็บกระดุมให้ก่อนดีกว่า บายนะยัยแฝดเจ้าชาย

 

 

นายนั้นเดินออกไปแล้ว กะอีแค่คำว่า ว่างเหรอไง...มันทำให้นายนั้นเดินออกไปเลยเหรอ

 

 

โทโมะ  :  ไหนมานี้ซิ

 

 

โทโมะกำลังรั้งคอเสื้อของฉันให้เค้าไปใกล้ๆเค้า แต่ใครจะไปยอมหล่ะเดี๋ยวเค้าก็มาขยี้หัวฉันอีกยิ่งฟูๆอยู่ ฉันยังคง

 

นั่งไม่ขยับมือก็จับผมไปมาลูบให้มันเข้ากับหัวของฉันแงๆ~

 

 

โทโมะ  :  มานี้ซิลิงน้อย

 

แก้ว  :  ไม่ต้องเลยเดี๋ยวแกล้งอีกไม่เอาแล้ว

 

 

ทำหน้าตาที่แถวบ้านเรียว่างอนตุ๊บป่องส่งไปให้ แต่ทว่าอ๊ากกกโทโมะลากเก้าอี้ที่ฉันนั่งให้เขยิบเข้าไปชิดๆกันเก้าอี้

 

เค้าเองแล้วก็ก็ยืนขึ้น

 

 

แก้ว  :  มาอืนค้ำหัวทำไมโทโมะ

 

โทโมะ  :  อยู่เฉยๆซิแล้วจะไม่ให้เรียกว่าลิง อยู่ไม่สุกอย่างนี้ลิงชัดๆ

 

 

โทโมะแกะมือฉันที่อยู่บนหัวตัวเองออกและวางมันไว้ที่หน้าขาฉัน ก่อนจะใช้มือตัวเองจับนูนจับนี้ทำอะไรขยุกขยิก

 

อยู่บนผมฉันก็ไม่รู้ ผู้ชายอะไรมือเบาเป็นนุ่น

 

 

โทโมะ  :  อ้า..เสร็จแล้วที่นี้เราก็กลับมาแฝดกันอีกรอบ

 

 

ฉันก็ใช้มือคลำผมที่อยู่บนหัวมันฟูนิดๆแต่ว่าดูเป็นทรงกว่าตอนที่ฉันจับมันอีก ใครมีกระจกบ้างไหมฉันอยากเห็น

 

หน้าตัวเองเหลือหลายเลย

 

 

โทโมะ  :  ชอบไหม

 

แก้ว  :  ไม่เห็นเลยจะบอกได้ไงว่าขชอบรึเปล่า

 

โทโมะ  :  อืม...มองไม่เห็นเหรองั้นเอางี้มาใกล้

 

 

เหมือนฉันจะว่าง่ายนซะเหลือเกิน

 

 

โทโมะ  :  ที่นี้ยิ้มกว้างๆนะยิ้มแบบที่เคยยิ้มอะ

 

 

งง แต่ก็ยิ้มกว้างเหมือนที่ชอบยิ้มอยู่บ่อยๆออกไป มือซ้ายของโทโมะโอบมาที่ไหล่ฉันแล้วมือขวงาก็ยกไอโฟน

 

ออกมาก่อนจะ 

 

 

คลิก~

 

 

แก้ว  :  ถ่ายทำไมอ่า

 

โทโมะ  :  ก็บอกว่าอยากเห็นไม่ใช่เหรอนนี่ไงดูซิเห็นแล้วเป็นไง

 

 

ยืนไอโฟนที่มีรูปฉันคู่กับโทโมะ ทรงผมเราเหมือนกันแป๊ะโห้ยิ่งกว่าแฝดอีกนะเนี่ยฉันว่าหน้าเค้าจะหวานกว่าฉันซะ

 

ด้วยซ้ำ ไป ฉันว่าพระเจ้าคงระบุเพศเค้าผิดแน่ๆหน้าอย่างงี้มันผู้หญิงชัดๆส่วนฉันหน้าตาออกจะแมนเทห์กว่าเค้าซะ

 

อีก เราน่าจะสลับร่างกันได้เนอะ555

 

 

แก้ว  :  ลบเถอะโทโมะเหมือนกระเทยส่วนฉันเหมือนทอมเลย55

 

โทโมะ  :  ไม่อ้าววว~ที่ระทึกไว้จะส่งไปให้นะรูปอ่า

 

แก้ว  :  แต่ฉันว่าทางที่ดีอย่าเลยน้า~

 

 

 

 

 

~♥END KAEWJAI PART♥~

 

 

 

~♣ KOEN PART ♣~

 

 

หลังจากที่ผมบอกกับไอ้เจ้าชายว่าไม่ว่างผมก็รุดเดินออกจากห้องมาเลยที่จริงก็กะว่าจะนอนพักสายตาสักงีบแต่ว่า

 

ดันมาเห็นอะไรบ้างอย่างเข้าซะก่อน

 

 

เฟย์  :  นี่เธอจะไปไหนห๊ะ

 

 

น้ำเสียงที่ดูโหดนิดๆของเฟย์ดังลั่นสวนหลังโรงเรียน มันทำให้รุ่นน้องคนหนึ่งที่กำลังจะปีนรั่วต้องหยุดชะงักลงทันที

 

 

เฟย์  :  ลงมาจากกำแพงนั่นเดี่ยวนี้นะถ้าเธอยังไม่อยากโดนไล่ออก

 

 

ใช่ที่นี้กฎโหดมากถ้าหนีเรียนแล้วจับได้ไล่ออกสถานเดียว แต่ก็แปลกผมโดดประจำแต่ก็รอดมาจนถึงปัจจุบันคง

 

เป็นเพราะไม่ได้ออกไปไหนมั่งถ้าโดดก็หลบอยุ่แถวโรงเรียนนี้หล่ะออกไปก็ร้อนจะตายแอบนอนอยู่แถวๆนี้เย็นกว่า

 

เยอะเลย พูกพล่ามมากไปหันไปอีกที่รุ่นน้องคนนั้นก็ต้องยอมลงมาคุยกับเฟย์ข้างล่าง

 

 

เฟย์  :  เธอจะไปไหน

 

เกล  :  เกลจะกลับบ้าน เรื่องบนี้พี่อย่ามายุ่งจะดีกว่า

 

เฟย์  :  เธอกล้าดียังไงบอกว่าไม่ให้ฉันยุ่งทั้งๆที่เห็นอยุ่ว่าเธอกำลังจะปีนรั่วนั่นออกไป ฉันเป็ฯกรรมการนักเรียนนะ

 

เกล  :  ยุ่งไม่เข้าเรื่อง

 

เฟย์  :  เธอว่าไงนะ

 

เกล  :  เปล่าคะเกลไปก่อนนะคะ

 

 

รุ่นน้องคนนั้นไม่ได้พูดว่าอะอีกเธอกลับตัวแล้วเดินออกไปอย่างไม่เกรงกลังเฟย์เลยแม่แต่น้อย ท่างรุ่นน้องคนนั้น

 

คงจะจิ๊ดไม่เบา เฟย์ถึงกับยืนดิ้นเร่าๆไม่พอใจที่ถูกเดินหนีไปเฉยๆทั้งๆที่เธอควรจะได้ลงโทษอะไรรุ่นน้องคนนั้น

 

บ้างแต่เธอกลับทำ อะไรไม่ได้สักอย่าง

 

 

เขื่อน  :  ใจเย็นซิค๊าบปล่อยๆไปบ้างก็ได้นะ

 

เฟย์  :  ฉันไม่ชอบละเลยหน้าที่

 

เขื่อน  :  บ้างที่ตึงไปมันก็จะขาดเอาได้นะ

 

เฟย์  :  แต่ถ้าหย่อนแล้วเป็นแบบนายฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ

 

 

เรื่องยอกย้อนนี้ไม่มีใครเกินเธอจริงๆเลย

 

 

เฟย์  :  แล้วทำไมนายยังอยู่ครงนี้ มันเข้าเรียนคาบบ่ายแล้วนิ

 

เขื่อน  : ฉันไม่เรียนแล้ว

 

เฟย์  :  โดดแล้วได้อะไรห๊ะ มันมีความสุขมากเลยเหรอไงกันถึงโดดกันเอาโดดกันเอา

 

เขื่อน  :  ลองโดดดูสักครั้งไหมแล้วจะติดใจ

 

เฟย์  :  ไม่!!

 

 

ไงหล่ะแม่กรรมการตัวแสบ ให้ตายเถอะเธอจะเจ้ระเบียบไปไหนกันนะ เฟยืยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินไปเรื่อยๆจนใกล้

 

จะถึงตึก  เรียน แต่ก็ยังอุตสาห์หันมามองที่ผมพอเห็นว่าผมไม่ได้เดินตามเธอไปเธอคงอดไม่ได้ที่จะกลับมาลาก

 

ผมไปด้วย

 

 

เฟย์  :  ทำๆไม่ตามฉันมาเล่า

 

เขื่อน  :  ฉันบอกตอนไหนว่าจะตามไป

 

เฟย์  :  งั้นก็ตามมาเร็ว

 

เขื่อน  :  ไม่เอา

 

 

ผมไม่พูดเปล่าแต่หย่อนตัวนั่งลงบนตะหินอ่อนที่อยู่ใกล้ เธอมองมาด้วยสายตาอาฆาตแล้วเดินตรงมายังผมอีกรอบ

 

 

เฟย์  :  ดูซิเนี่ยแต่งตัวก็ไม่เรียบร้อย กระดุมหลุดก็ไม่เย็ยแล้วยังจะโดดเรียนอีก

 

เขื่อน  :  เหมือนเดิมถ้าอยากให้เรียบร้อยก็มาช่วยทำให้เรียบร้อยที่สิ

 

 

เฟย์ส่ายหน้าอย่างเอื้อมระอาก่อนจะนั่งข้างแล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของผมที่มีอุปกรณ์ที่ยัดดี้ให้ไว้ออก

 

 

เขื่อน  :  เฮ้...เย็บทั้งที่ฉันยังใส่เสื้ออยู่เนี่ยนะมันไม่อันตรายไปหน่อยเหรอ

 

เฟย์  :  เข็มเล็กแค่เนี่ยทิ่มนายไปคงไม่ถึงกับตายหรอกน่า

 

 

เอาซิครับเธอจะเย็บกระดุมทั้งที่เสื้อยังอยู่แนบเนื้อผมงั้นเหรอ แค่คิดก็เสียวแล้ว ผมปลดกระดุมเม็ดที่เหลืออย่าง

 

รวดเร็วแล้วถอดเสื้อนักเรียนส่งไปให้เฟย์

 

 

เฟย์  :  กลัวไม่เข้าท่า

 

เฟย์บ่นผมทั้งที่เธอหันหน้าหนีผมไปทางอื่นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหน้าเธอกำลังแดงอยู่แน่ๆ ผมลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมไป

 

 

นั่งข้างหน้าเธอเห็นไหมหล่ะว่าเฮหน้าแดงจริงๆ

 

 

เขื่อน  :  แค่เย็บกระดุมทำไมต้องหน้าแดงด้วยหล่ะ

 

เฟย์  :  มันเรื่องของฉันแล้วนายจะมานั่งตรงหน้าฉันทำไม

 

เขื่อน  :  ก็อยากเห็นเธอเย็บไง

 

เฟย์  :  ไม่ต้องมาอยากมอง

 

เขื่อน  :  เธอก็อย่ามือสั่นสิดูสิมือสั่นอย่างนั้นหน่ะเย็บได้ยังไงกัน

 

 

มือเล็กสั่นจนผมมองเห็นเฟย์เป็นอะไรของเธอนะ แค่ผมนั่งอยู่แค่นี้ถึงกับสั่นผู้หญิงคนนนี้ทำไมมีอะไรแปลกๆเยอะ

 

แนะนักนะ

 

 

เฟย์  :  ฉันขอบอกถ้านายอยากได้เสื้อที่มีกระดุมครบทุกเม็ดก็ไปนั่งที่อื่นอย่าให้ฉันเห็นหน้า

 

 

ทำไงหล่ะครับผมก็ลุกหน่ะสิกลับไปนั่งที่เดิมก็ได้ ผมจะแอบกระซิบนิดนึ่งไอ้ที่เฟย์บอกว่าจะให้ผมไม่โดดแต่ตอนนี้

 

รู้สึกว่าเธอจะโดดคาบแรกของข่วงบ่ายไปพร้อมกับผมแล้วแหละ

 

 

 

~♣ END KOEN PART ♣~

 

 

 

 

 

 

………………………………………………………………………………………………………..

อัพแล้วค๊าเหมือนไม่มีอะไรจริง5555 ฮ่าฮ่าอย่าโกรธไรเตอร์น้าที่มันไม่ค่อยจะคืบหน้าเท่าไหร่อ่า ไว้แก้ตัวคราวหน้านะค๊าบ

 

(พ่อหมีกะแม่กระต่ายจะมาตอนหน้าเนอะ~)

 

ฝากๆคะเม้นๆโหวดแล้วจะมาอัพอีกค๊าบบบบบ

 

รักลีเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ