Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

โทโมะ : อย่างอนเลยนะคนดีโทโมะก็แค่อยากเป็นเจ้าของ
 
แก้ว : งั้นลากแก้วขึ้นเตียงเลยไหม!!
 
โทโมะ : แก้วยอมเหรอ^^
 
 
ฉันประชด!!ดูโทโมะคิดไปไหนแล้วเนี่ย ใบหน้าเนียเข้ามาคลอเคลียที่
 
แก้มฉันอีกแล้ว เคยบอกรึยังว่าฉันแพ้ลูกอ้อน><
 
 
แก้ว : โทโมะ--*
 
โทโมะ : โอเคๆโทโมะล้อเล่นนะครับ ว่าแต่จะไปดูโทโมะแข่งได้รึยัง
 
มันใกล้ได้เวลาแล้ว
 
 
 
ฉันกำลังจะส่ายหน้าอยู่แล้ว มันติดตรงที่ว่าวงแข็งแข็งแรงโอบกระชับ
 
แน่นกว่าเดิมแล้วทำหน้าตาอ้อนนั่นอีก ฉันใจไม่แข็งพอ>///<
 
 
 
แก้ว : ไปก็ได้
 
โทโมะ : ถ้าครั้งนี้ชนะแก้วจะให้อะไรเป็นรางวัลไหม
 
แก้ว : ให้ใจไง♥
 
 
ฮ่าฮ่ารางวัลนี้ไม่ต้องเปลี่องตัวโฮ๊กกก
 
 
โทโมะ : อยากได้ทั้งตัวและหัวใจเลยขอได้ปะ
 
แก้ว : >//////<
 
 
ฉันเขินแล้วน๊าอร๊ายยยย ฉันรีบหันหน้าหนีโทโมะแล้วเดินไปทางโรง
 
ยิมอย่างเร็ว ถ้าขืนอยู่ตรงนี้ต่อมีหวังฉันละลายเป็นขี้ผึ้งแน่ ไม่ได้ๆต้อง
 
แข็งไว้ก่อนตามใจมากโทโมะก็มีแต่ได้ใจ
 
 
โทโมะ : อ้าวว แก้วรอด้วยยังไม่บอกเลยนะไหนของรางวัล
 
แก้ว : ให้ชนะก่อนเถอะแล้วเดี๋ยวจะให้:P
 
 
 
พูดแล้ววิ่งหายเขาไปนั่งตรงข้างสนาม ยังไงโทโมะไม่มีทางตามฉันมา
 
แน่นอนเพราะว่าตอนนี้กรรมการเป่านกหวีดเรียกเข้าแข่งขันแล้ว ฉัน
 
สอดสายตาไปรอบสนามแข่งเพื่อหาเพื่อนทั้งสองคนของฉัน เอ๋ไป
 
ไหนหว่า??...
 
 
 
เฟย์ : แก้ววววว!!!
 
 
นั่นไงเจอแล้ว...เฟย์กับฟางนั่งอยู่ที่เก้าอี้สตาฟสีของฉันเอง ทั้งสอง
 
คนโบกมือเรียกให้ฉันไปนั่งด้วย ไปก็ได้อยากเห็นใกล้ๆเหมือนกัน^^
 
ฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ทั้งสองคนทันทีโห้ยไม่อยากเชื่อว่าจะมีคน
 
สนใจมาดูการแข่งนัดนี้กันเพียบเลยอ่า คงเป็นเพราะออร่าความหล่อ
 
ของนักบาสและก็เชียร์สีตัวเองด้วยหล่ะมั่ง...
 
 
 
ฟาง : ตื่นเต้นๆเราต้องชนะแน่ๆเลย
 
 
ฟางเพื่อนฉันออกอาการกระดี๊กระด๊าในรอบหลายปี อย่าพึ่งมั่นใจเซ่ว่า
 
เราจะชนะ-*-
 
 
เฟย์ : จ่ะๆชนะก็ชนะ
 
 
 
 
ปี๊ดดดดด!! กรี๊ดดดด!!
 
 
สัญญาณเปิดการแข่งเริ่มต้นแล้ว มันเริ่มพร้อมกับเสียงกรี๊ดของบรรดา
 
สาวๆด้วยหน่ะซิก็ไม่รู้เอาเสียงที่ไหนมากรี๊ดกันคอทำด้วยอะไรกันเนี่ย
บรื้อ~
 
เพื่อนฉันทั้งสองก็ลุ้นกันจนตัวแข็งเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้555+
 
 
เฟย์ : อ๊ากกก!!ไอ้กบไอ้นักเรียนไม่เรียบร้อยว๊ากกกกก
 
 
อยู่ๆยัยเฟย์ก็ลุกขึ้นมากระโดดฉันตกใจรีบหันไปดูอย่างเป็นห่วง ยิ่งนับ
วันเพื่อนฉันคนนี้ยิ่งอาการบ้าหนักขึ้นทุกวัน-*-
 
 
แก้ว : เป็นอะไรเฟย์!
 
เฟย์ : แฟนฉันเทห์อ่ะ กรี๊ดดดด
 
แก้ว/ฟาง : --*
 
 
 
เฮือก~ทีแท้เฟย์ก็กรีดไอ้หนุ่มพ่อบ้านที่ยืนอยู่ในตำแหน่งเพาเวอร์
 
ฟอร์เวิร์ด(รู้จักไหมอ่า--*) ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากรี๊ดเลยก็แค่คนคอยรี
 
บาว์นลูก ใครเลยจะสู้พอย์ดการ์ดของฉันเนอะๆ >,< โทโมะเล่นตำ
 
แหน่งพอยด์การ์ด อืมฉันว่าก็สมควรอยู่หรอกเพราะพอยด์การ์ดส่วน
 
ใหญ่จะตัวเล็ก ไม่รู้นะส่วนใหญ่เขาจะเรียกพอย์การ์ดว่าเป็นมันสมอง
 
ของทีม--* งั้นก็แสดงว่าไอ้เจ้าชายของฉันก็เก่งไม่เบา อิอิ
 
 
 
เฟย์ : โหหหห~
 
 
เมื่อกี้ยังกรี๊ดอยู่เลยที่เขื่อนทำรีบาว์นลูกได้ แต่ตอนนี้เฟย์โห่เสียงดัง
 
เชี่ยว
 
 
เฟย์ : อ๊ากกก!!เเต้มเท่ากันแล้ววว
 
 
แน่นอนนี่หล่ะคือบาสมันเล่นสูสีกันเสมอแหละถ้าชนะก็ชนะแค่ไม่กี่ลูก
เพราะมันผลัดกันรุกอยู่ตลอด
 
ปี๊ดดด!!
 
 
??? : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
 
 
ฟาง : ><
 
 
 
จบควอเตอร์ที่สองแล้วที่ได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่นก็เพราะลูกที่ป๊อปปี้ชูต
 
สามแต้มมันลงไปอย่างสวยงามก่อนเวลาจะหมด ฟางยิ้มแป้นเลย
 
อ่า55+ แต่มันยังไม่จบเหลืออีกตั้งสองควอเตอร์แหนะ ลุ้นระทึกมาก
 
 
เขื่อน : เฮือก~หมดแรงแล้วววว
 
 
เขื่อนทำท่าเดินอ่อยๆมาที่เฟย์
 
เฟย์ : ยังแข่งไม่เสร็จเลยนะ หมดแรงได้ไง
 
เขื่อน : เหนี่อยนี่ครับ ไม่มีกำลังใจเลย~
 
 
โห้ๆไอ้มารยา ฉันมองดูก็รู้ว่าหวังอะไรอ่า ดูเขื่อนทำหน้าเข้าซิอ้อนซะ
 
พอบอกว่ากำลังใจไม่มีนิดเดียวยัยเฟย์เพื่อนฉันอยู่นิ่งที่ไหน ขว้าคอ
 
เขื่อนลงมาหอมแก้มซะฟอดใหญ่เลย ไงหล่ะที่นี้ยิ้มแก้มแทบปริวิ่งกลับ
 
ไปลงสนามปร๋อเลย โทโมะทำท่าจะเดินมาบ้างฉันสายหน้าเบาๆ อย่า
 
เดินมานะที่ได้ไปก่อนแข่งก็มากพอแล้ว เหมือนจะรู้เลยกลับหลังแล้ว
 
ว่างลงสนามตามเขื่อนไป
 
 
 
ปี๊ดดดปี๊ดดดดดปี๊ดดดดด!!
 
 
ในที่สุดควอเตอร์ที่น่าสนใจก็มาแล้ว ควอเตอร์ที่4 สุดท้ายแล้ววว~
ทันทีที่เสียงเริ่มควาเตอร์นี้ดังขึ้นผู้เล่นแต่ละฝ่ายต่างก็วิ่งตัดลูกกัน
อย่างดุเดือด
 
เฟย์ : เฮ้ย!!
 
 
 
เขื่อนโดนกระแทกจากเซนเตอร์อีกฝ่ายที่หลังเข้าอย่างจังจนล้มลงไป
กอง
 
บัค!!
 
 
พอลุกขึ้นมาได้ลูกจากการส่งของป๊อปปี้ยังไม่ทันจะขึ้นชูตในจังหวะที่
 
ลอยตัวขึ้นก็โดนสั้นของศอกกระแทกเข้าที่ไหล่ คราวนี้เสียงโห่ดังมาก
 
มันเริ่มไม่ใช่เกมเพื่อมิตรภาพแล้วซิเนี่ย เมื่อเพื่อนโดนเล่นนอกเกมมีเห
 
รอที่เหลือจะคุมอารมณ์อยู่ ป๊อปปี้จ้องลูกบาสตาไม่กระพริบ แล้วสง
 
สัญญาณไปที่เพื่อนร่วมทีมเพื่อเข้าไปเบียดคู่ พอโดนขนาบคู่โทโมะก็
 
รีบวิ่งมาขว้าลูกแล้วเลี้ยงกลับไปชูตอย่างรวดเร็ว
 
 
00.00.05
 
 
เหลือเวลาอีก5วินาทีสีเขียวยังตามอยู่1แต้ม และโทโมะก็กำลัวจะขึ้น
ชูตเพื่อทำให้ทีมชนะ
 
 
แควก!! ปี๊ด!!!!!
 
 
00.00.00
 
 
??? : โห่!!!!!!!!!!!!!!
 
 
ว่าแล้วเชี่ยวโทโมะโดนผู้เล่นของอีกทีมกระฉากเสื้ออย่างแรงเพื่อรั้งไม่
 
ให้ทำคะแนน เสื้อกล้ามบางๆขาดออกจนโชว์แผ่นหลังอันขาวเนียน
 
อ๊ากกพอแล้วคิดบ้าอะไรเนี่ยฉันตอนนี้มันเวลาเป็นเวลาตายเลยนะ
เวลาหมดแถมโทโมะก็ทำคะแนนเพิ่มไม่ได้
 
 
?? : โห่!!
 
 
สีเขียวโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งที่จริงมันสมควรได้แต้มแล้วเราก็จะชนะ มัน
ทำฟลาว์ชัดๆทำไมกรรมการในสนามไม่เป่าฟลาว์ ฮึยๆมันโกงนี้หว่าฉัน
กำลังจะลุกไปเอาเรื่องกรรมการแต่ตอนนี้ไม่ทันยัยเฟย์แล้ว
 
 
 
เฟย์ : ตาบอดหรือไง!!คนเห็นทั้งสนามว่ามันฟลาว์ทำไมคุณไม่เป่าฟ
 
ลาว์!!
 
 
กรรมการ : แต่เวลามันกำลัวจะหมดนะครับเป่าไปก็ไร้ค่า
 
เฟย์ : ถึงจะเหลืออีกหนึ่งวิคุณก็ต้องเป่าเพราะฟลาว์ตรงนั้นสีฉันต้อง
ได้ลูกโทษ!!
 
 
 
ยัยเฟย์หน้ากลัวมากอ่าตอนนี้ ยัยนั้นไปเรียนรู้กฎมาขนานนั้นเชี่ยว พูด
ไปเล่นเอากรรมการเถียงไม่ออก
 
 
ปี๊ด!!
 
 
กรรมการ : ฟลาว์ สีเขียวได้ลูกโทษ
 
??? : กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
 
 
ทันทีที่กรรมการหันหน้าเข้าสนามแล้วเป่าให้สีเขียวได้ลูกโทษ
 
นักเรียนหลายร้อยที่ใส้ที่เสื้อสีเขียวต่างกรี๊ดเอ๊ะหรือแหกปาก5555+
 
โทโมะที่เปลี่อยท่อนบนเดินไปหน้าแป้นแล้วหันหน้ากลับมาทางคน
 
ที่มาเชียร์สีเขียวเพื่อยิ้มหล่อละลายใส่
 
 
 
??? : กรี๊ด!!!!!
 
 
ไอ้เจ้าชายบ้ายังมีหน้ามาเล่นอีก แต่เอ๊ะเสียงหรี๊ดทำไมไม่หยุด
 
 
ฟาง : แก้วๆๆๆ
 
ยัยฟางสะกิดแขนฉันรัวๆแล้วชี้ให้จ้องไปที่หน้าอกข้างซ้ายของโทโมะ
 
แก้ว : O_O!!!
 
โทโมะ : ^____^
 
รอยสักบนหน้าอกของโทโมะ!! มันเขียนว่าKAEWชื่อฉันอ่า>////<
โทโมะใช้
 
ฝ่ามือเรียวสัมผัสไปที่รอยสักนั่นลูบเบาๆก่อนจะหอมที่ฝ่ามือตัวเองและ
 
ก็ปล่อยลูกบาสออกจากมือและไม่ใช่เรื่องยากที่มันจะลงหวง เกมจบ
สรุปสีฉันชนะกรี๊ดดดดด ตอนนี้คนทั้งสีเขียวลุกขึ้นกรี๊ดจนฉันหูแทบ
แตกงั้นออกไปข้างนอกก่อนดีกว่า
 
 
 
 
หมับ!!
 
 
ใครจับมือฉัน!
 
 
แก้ว : แฮ่ๆ
 
 
โทโมะที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ต้องให้ฉัน
 
ละลายตรงนี้เลยไหมโทโมะนายนี้มันอันตรายต่อหัวใจผู้หญิงจริง
 
เชี่ยว>< เหงี่อเอาไว้ที่หลังตอนนี้สายตาของฉันจับจ้องไปที่รอยสัก
 
นั่น
 
 
แก้ว : ไปทำอะไนกับเนื้อตัวมา
 
โทโมะ : ก็เค้ารักตัวเองนี่น่า
 
แก้ว : ใช่เวลาเหรอโทโมะ
 
 
โทโมะ : ปล่อยเอาไว้ก่อนครับเดี๋ยวค่อยคุยแต่ว่าวันนี้โทโมะชนะนะ
 
เรื่องเปลี่ยนเรื่องหน่ะถนัดนักนะ
 
 
แก้ว : อืมรู้แล้ว
 
 
โทโมะ : :)
 
แก้ว : ยิ้มอะไร?
 
โทโมะ : ไหนของรางวัลหล่ะครับ
 
แก้ว : --*
 
 
ตายละฉันไม่ทันคิดเลยว่าจะให้อะไรโทโมะ แก้วใจตายแน่งานนี้ไม่มี
 
ทางรอดเลยตายๆ ใบหน้าหล่อโน้มต่ำลงมาเรื่อย โทโมะนี่มันสนามนะ
 
อย่าทำอะไรบ้าๆให้ฉันต้องอายคนอื่นนะ
 
 
ปึก~
 
 
เฮือก เกือบไม่ทันแหนะ ฉันเอามือยันโทโมะไว้ก่อนแล้วค่อยล้วงไป
ในหระเป๋าหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วเช็ดไปทั่วใบหน้าที่พราวไป
ด้วยเหงื่อ
 
โทโมะ : --*
 
แก้ว : ทำไมทำหน้าแบบนั้นหล่ะ นี้ไงรางวัล
 
โทโมะ : มันน้อยไปอ่า
 
 
ส่งเสียงอ้อนยังไม่พอแต่รังตัวฉันไปใกล้ๆแล้วทำหน้าตาเหมือนหมา
กำลังจะขาดใจตาย ยังไงยังงั้นเลย
 
 
แก้ว : โทโมะเดี๋ยวนี้งอแงใหญ่โตแล้วนะ
 
โทโมะ : ก็ราวังลมันน้อยไปอ่า
 
แก้ว : แล้วจะเอาอะไร
 
 
ฉันก็ถามไปงั้นๆแหละ ที่จริงมีแผนฮ๋าฮ่าฮ่า เจ้าชายนายไม่มีทางได้
แอ่มฉันง่ายๆหรอกอิอิ
 
 
 
โทโมะ : คิสมีพลีสสสสส
 
แก้ว : โทโมะ...แก้วอ่อนภาษาฟังไม่ออก
 
 
ฮ่าฮ่าฮ่าฉันยังแถไปเรื่อยๆ
 
 
โทโมะ : จูบกันหน่อยได้ไหมครับ...
 
 
แก้ว : >////<
 
 
อย่าทำตาหวานเซ่โทโมะ ฉันเกลียดสายตาเขาจังมันทำให้ฉันใจแข็ง
ไม่อยู่ อ่าและเชื่อว่าแน่นอนผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบๆกำลังจ้องมองมาที่ฉัน
และโทโมะแน่นอน โทโมะทำอะไรเคยอายชาวบ้านชาวช่องบ้างไหม
นะ โทโมะจ้องฉันไม่วางตาเอาไงหลาะทีนี้ ฉันหันสายแลขวาแล้วใช้
มือซ้ายเหยี่ยวคอเค้าลงมา มือขาวที่ถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ยกขึ้นปิดริม
ฝีปากโทโมะไว้แล้วจุบที่ผ้าเช็ดหน้าอย่างรวดเร็ว หวังให้แก้วใจจูบจริง
เหรอง่าไม่มีทาง~ เสร็จแล้วฉันก็ยิ้มหวานให้โทโมะแล้วหันหลังวิ่งหนี
 
 
โทโมะ : ขี้โกงอ่ายังไม่ทันจูบเลย
 
 
บ่นไปเถอะฉันไม่อยู่ให้บ่นแล้ว วิ่งออกมาทันที
 
 
แก้ว : แฮ่ก แฮ่ก
 
 
ฉันออกมายืนหอบแฮกอยู่ตรงใต้ต้นไม้ข้างนอก แปลกแหะไม่ยักจะ
 
เห็นโทโมะวิ่งตามมา แต่ก็ดีแล้วแหละ
 
 
โทโมะ : แม่มดขี้โกงจังนะครับ
 
แก้ว : -o-
 
 
โทโมะมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันวิ่งตามมาตอนไหนทำให้ฉันไม่รู้ฟร่ะ ฉัน
เตรียมจะหนีอีก
 
โทโมะ : อยากเล่นหนังอินเดียเหรอแม่มด
 
แก้ว : -.-
 
โทโมะ : รางวัลของเจ้าชายหล่ะครับ
 
ยังไม่จบอีกเหรอไง จะเอาให้ได้ใช่ป่ะเนี่ย
 
แก้ว : ก็ให้ไปแล้วไง
 
โทโมะ : ให้ที่ไหนยังไม่ทันได้ชิมเลยนะ
 
แก้ว : เปลี่ยนไม่ได้เหรอ นะนะ
 
โทโมะ : เปลี่ยนเป็นขึ้นห้องเหรอครับ
 
แก้ว : โทโมะ-*-
 
โทโมะ : ล้อเล่นค๊าบบ~ ว่าแต่จะจูบกันได้รึยัง
 
ยังไม่วายถามฉันอีก ทำไงดีวันนี้ปากฉันต้องช้ำไปหมดแน่เลยแก้วใจ
เอ๋ย
 
แก้ว : เดี๋ยวๆ แก้วขึ้นห้องโทโมะดีกว่า
 
โทโมะ : ยอมเหรอ~
 
แก้ว : ยอมซี~
 
 
ฮ่าฮ่าฉันต้องหาเรื่องบ่ายเบี่ยงไปก่อน ขึ้นห้องด้วยไม่จำเป็นว่าจะต้อง
 
มีอะไรกันนิน่าโฮ๊ะๆๆๆ ไม่ทันไรโทโมะก็ลากฉันไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
................................................................................
 
 
มาอัพแล้วนะค๊าบหายไปนานอย่าลืมกันน๊ษมันไม่มีอะไรเลบอ่าตอนนี้แบบว่ามันไม่มีอะไรเจ่งๆ อย่าด่าอย่าขว้างปาข้าวของใส่นะค๊าบบ(เดี๋ยวหลบไม่ทันหัวจะแตกเอาได้555)
 
เม้นๆกันซิเดี๋ยวมาใหม่อีกรอบ(ห่วยงีร้แกจะหวังเม้น)นะนะเม้นหน่อยค๊าบแล้วเดี๋ยวมาใหม่
ปล.รักรีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟ