Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

โทโมะ : อย่างอนเลยนะคนดีโทโมะก็แค่อยากเป็นเจ้าของ

 

แก้ว : งั้นลากแก้วขึ้นเตียงเลยไหม!!

 

โทโมะ : แก้วยอมเหรอ^^

 

 

ฉันประชด!!ดูโทโมะคิดไปไหนแล้วเนี่ย ใบหน้าเนียเข้ามาคลอเคลียที่

 

แก้มฉันอีกแล้ว เคยบอกรึยังว่าฉันแพ้ลูกอ้อน><

 

 

แก้ว : โทโมะ--*

 

โทโมะ : โอเคๆโทโมะล้อเล่นนะครับ ว่าแต่จะไปดูโทโมะแข่งได้รึยัง

 

มันใกล้ได้เวลาแล้ว

 

 

 

ฉันกำลังจะส่ายหน้าอยู่แล้ว มันติดตรงที่ว่าวงแข็งแข็งแรงโอบกระชับ

 

แน่นกว่าเดิมแล้วทำหน้าตาอ้อนนั่นอีก ฉันใจไม่แข็งพอ>///<

 

 

 

แก้ว : ไปก็ได้

 

โทโมะ : ถ้าครั้งนี้ชนะแก้วจะให้อะไรเป็นรางวัลไหม

 

แก้ว : ให้ใจไง♥

 

 

ฮ่าฮ่ารางวัลนี้ไม่ต้องเปลี่องตัวโฮ๊กกก

 

 

โทโมะ : อยากได้ทั้งตัวและหัวใจเลยขอได้ปะ

 

แก้ว : >//////<

 

 

ฉันเขินแล้วน๊าอร๊ายยยย ฉันรีบหันหน้าหนีโทโมะแล้วเดินไปทางโรง

 

ยิมอย่างเร็ว ถ้าขืนอยู่ตรงนี้ต่อมีหวังฉันละลายเป็นขี้ผึ้งแน่ ไม่ได้ๆต้อง

 

แข็งไว้ก่อนตามใจมากโทโมะก็มีแต่ได้ใจ

 

 

โทโมะ : อ้าวว แก้วรอด้วยยังไม่บอกเลยนะไหนของรางวัล

 

แก้ว : ให้ชนะก่อนเถอะแล้วเดี๋ยวจะให้:P

 

 

 

พูดแล้ววิ่งหายเขาไปนั่งตรงข้างสนาม ยังไงโทโมะไม่มีทางตามฉันมา

 

แน่นอนเพราะว่าตอนนี้กรรมการเป่านกหวีดเรียกเข้าแข่งขันแล้ว ฉัน

 

สอดสายตาไปรอบสนามแข่งเพื่อหาเพื่อนทั้งสองคนของฉัน เอ๋ไป

 

ไหนหว่า??...

 

 

 

เฟย์ : แก้ววววว!!!

 

 

นั่นไงเจอแล้ว...เฟย์กับฟางนั่งอยู่ที่เก้าอี้สตาฟสีของฉันเอง ทั้งสอง

 

คนโบกมือเรียกให้ฉันไปนั่งด้วย ไปก็ได้อยากเห็นใกล้ๆเหมือนกัน^^

 

ฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ทั้งสองคนทันทีโห้ยไม่อยากเชื่อว่าจะมีคน

 

สนใจมาดูการแข่งนัดนี้กันเพียบเลยอ่า คงเป็นเพราะออร่าความหล่อ

 

ของนักบาสและก็เชียร์สีตัวเองด้วยหล่ะมั่ง...

 

 

 

ฟาง : ตื่นเต้นๆเราต้องชนะแน่ๆเลย

 

 

ฟางเพื่อนฉันออกอาการกระดี๊กระด๊าในรอบหลายปี อย่าพึ่งมั่นใจเซ่ว่า

 

เราจะชนะ-*-

 

 

เฟย์ : จ่ะๆชนะก็ชนะ

 

 

 

 

ปี๊ดดดดด!! กรี๊ดดดด!!

 

 

สัญญาณเปิดการแข่งเริ่มต้นแล้ว มันเริ่มพร้อมกับเสียงกรี๊ดของบรรดา

 

สาวๆด้วยหน่ะซิก็ไม่รู้เอาเสียงที่ไหนมากรี๊ดกันคอทำด้วยอะไรกันเนี่ย

บรื้อ~

 

เพื่อนฉันทั้งสองก็ลุ้นกันจนตัวแข็งเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้555+

 

 

เฟย์ : อ๊ากกก!!ไอ้กบไอ้นักเรียนไม่เรียบร้อยว๊ากกกกก

 

 

อยู่ๆยัยเฟย์ก็ลุกขึ้นมากระโดดฉันตกใจรีบหันไปดูอย่างเป็นห่วง ยิ่งนับ

วันเพื่อนฉันคนนี้ยิ่งอาการบ้าหนักขึ้นทุกวัน-*-

 

 

แก้ว : เป็นอะไรเฟย์!

 

เฟย์ : แฟนฉันเทห์อ่ะ กรี๊ดดดด

 

แก้ว/ฟาง : --*

 

 

 

เฮือก~ทีแท้เฟย์ก็กรีดไอ้หนุ่มพ่อบ้านที่ยืนอยู่ในตำแหน่งเพาเวอร์

 

ฟอร์เวิร์ด(รู้จักไหมอ่า--*) ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากรี๊ดเลยก็แค่คนคอยรี

 

บาว์นลูก ใครเลยจะสู้พอย์ดการ์ดของฉันเนอะๆ >,< โทโมะเล่นตำ

 

แหน่งพอยด์การ์ด อืมฉันว่าก็สมควรอยู่หรอกเพราะพอยด์การ์ดส่วน

 

ใหญ่จะตัวเล็ก ไม่รู้นะส่วนใหญ่เขาจะเรียกพอย์การ์ดว่าเป็นมันสมอง

 

ของทีม--* งั้นก็แสดงว่าไอ้เจ้าชายของฉันก็เก่งไม่เบา อิอิ

 

 

 

เฟย์ : โหหหห~

 

 

เมื่อกี้ยังกรี๊ดอยู่เลยที่เขื่อนทำรีบาว์นลูกได้ แต่ตอนนี้เฟย์โห่เสียงดัง

 

เชี่ยว

 

 

เฟย์ : อ๊ากกก!!เเต้มเท่ากันแล้ววว

 

 

แน่นอนนี่หล่ะคือบาสมันเล่นสูสีกันเสมอแหละถ้าชนะก็ชนะแค่ไม่กี่ลูก

เพราะมันผลัดกันรุกอยู่ตลอด

 

ปี๊ดดด!!

 

 

??? : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

 

 

ฟาง : ><

 

 

 

จบควอเตอร์ที่สองแล้วที่ได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่นก็เพราะลูกที่ป๊อปปี้ชูต

 

สามแต้มมันลงไปอย่างสวยงามก่อนเวลาจะหมด ฟางยิ้มแป้นเลย

 

อ่า55+ แต่มันยังไม่จบเหลืออีกตั้งสองควอเตอร์แหนะ ลุ้นระทึกมาก

 

 

เขื่อน : เฮือก~หมดแรงแล้วววว

 

 

เขื่อนทำท่าเดินอ่อยๆมาที่เฟย์

 

เฟย์ : ยังแข่งไม่เสร็จเลยนะ หมดแรงได้ไง

 

เขื่อน : เหนี่อยนี่ครับ ไม่มีกำลังใจเลย~

 

 

โห้ๆไอ้มารยา ฉันมองดูก็รู้ว่าหวังอะไรอ่า ดูเขื่อนทำหน้าเข้าซิอ้อนซะ

 

พอบอกว่ากำลังใจไม่มีนิดเดียวยัยเฟย์เพื่อนฉันอยู่นิ่งที่ไหน ขว้าคอ

 

เขื่อนลงมาหอมแก้มซะฟอดใหญ่เลย ไงหล่ะที่นี้ยิ้มแก้มแทบปริวิ่งกลับ

 

ไปลงสนามปร๋อเลย โทโมะทำท่าจะเดินมาบ้างฉันสายหน้าเบาๆ อย่า

 

เดินมานะที่ได้ไปก่อนแข่งก็มากพอแล้ว เหมือนจะรู้เลยกลับหลังแล้ว

 

ว่างลงสนามตามเขื่อนไป

 

 

 

ปี๊ดดดปี๊ดดดดดปี๊ดดดดด!!

 

 

ในที่สุดควอเตอร์ที่น่าสนใจก็มาแล้ว ควอเตอร์ที่4 สุดท้ายแล้ววว~

ทันทีที่เสียงเริ่มควาเตอร์นี้ดังขึ้นผู้เล่นแต่ละฝ่ายต่างก็วิ่งตัดลูกกัน

อย่างดุเดือด

 

เฟย์ : เฮ้ย!!

 

 

 

เขื่อนโดนกระแทกจากเซนเตอร์อีกฝ่ายที่หลังเข้าอย่างจังจนล้มลงไป

กอง

 

บัค!!

 

 

พอลุกขึ้นมาได้ลูกจากการส่งของป๊อปปี้ยังไม่ทันจะขึ้นชูตในจังหวะที่

 

ลอยตัวขึ้นก็โดนสั้นของศอกกระแทกเข้าที่ไหล่ คราวนี้เสียงโห่ดังมาก

 

มันเริ่มไม่ใช่เกมเพื่อมิตรภาพแล้วซิเนี่ย เมื่อเพื่อนโดนเล่นนอกเกมมีเห

 

รอที่เหลือจะคุมอารมณ์อยู่ ป๊อปปี้จ้องลูกบาสตาไม่กระพริบ แล้วสง

 

สัญญาณไปที่เพื่อนร่วมทีมเพื่อเข้าไปเบียดคู่ พอโดนขนาบคู่โทโมะก็

 

รีบวิ่งมาขว้าลูกแล้วเลี้ยงกลับไปชูตอย่างรวดเร็ว

 

 

00.00.05

 

 

เหลือเวลาอีก5วินาทีสีเขียวยังตามอยู่1แต้ม และโทโมะก็กำลัวจะขึ้น

ชูตเพื่อทำให้ทีมชนะ

 

 

แควก!! ปี๊ด!!!!!

 

 

00.00.00

 

 

??? : โห่!!!!!!!!!!!!!!

 

 

ว่าแล้วเชี่ยวโทโมะโดนผู้เล่นของอีกทีมกระฉากเสื้ออย่างแรงเพื่อรั้งไม่

 

ให้ทำคะแนน เสื้อกล้ามบางๆขาดออกจนโชว์แผ่นหลังอันขาวเนียน

 

อ๊ากกพอแล้วคิดบ้าอะไรเนี่ยฉันตอนนี้มันเวลาเป็นเวลาตายเลยนะ

เวลาหมดแถมโทโมะก็ทำคะแนนเพิ่มไม่ได้

 

 

?? : โห่!!

 

 

สีเขียวโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งที่จริงมันสมควรได้แต้มแล้วเราก็จะชนะ มัน

ทำฟลาว์ชัดๆทำไมกรรมการในสนามไม่เป่าฟลาว์ ฮึยๆมันโกงนี้หว่าฉัน

กำลังจะลุกไปเอาเรื่องกรรมการแต่ตอนนี้ไม่ทันยัยเฟย์แล้ว

 

 

 

เฟย์ : ตาบอดหรือไง!!คนเห็นทั้งสนามว่ามันฟลาว์ทำไมคุณไม่เป่าฟ

 

ลาว์!!

 

 

กรรมการ : แต่เวลามันกำลัวจะหมดนะครับเป่าไปก็ไร้ค่า

 

เฟย์ : ถึงจะเหลืออีกหนึ่งวิคุณก็ต้องเป่าเพราะฟลาว์ตรงนั้นสีฉันต้อง

ได้ลูกโทษ!!

 

 

 

ยัยเฟย์หน้ากลัวมากอ่าตอนนี้ ยัยนั้นไปเรียนรู้กฎมาขนานนั้นเชี่ยว พูด

ไปเล่นเอากรรมการเถียงไม่ออก

 

 

ปี๊ด!!

 

 

กรรมการ : ฟลาว์ สีเขียวได้ลูกโทษ

 

??? : กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

 

 

ทันทีที่กรรมการหันหน้าเข้าสนามแล้วเป่าให้สีเขียวได้ลูกโทษ

 

นักเรียนหลายร้อยที่ใส้ที่เสื้อสีเขียวต่างกรี๊ดเอ๊ะหรือแหกปาก5555+

 

โทโมะที่เปลี่อยท่อนบนเดินไปหน้าแป้นแล้วหันหน้ากลับมาทางคน

 

ที่มาเชียร์สีเขียวเพื่อยิ้มหล่อละลายใส่

 

 

 

??? : กรี๊ด!!!!!

 

 

ไอ้เจ้าชายบ้ายังมีหน้ามาเล่นอีก แต่เอ๊ะเสียงหรี๊ดทำไมไม่หยุด

 

 

ฟาง : แก้วๆๆๆ

 

ยัยฟางสะกิดแขนฉันรัวๆแล้วชี้ให้จ้องไปที่หน้าอกข้างซ้ายของโทโมะ

 

แก้ว : O_O!!!

 

โทโมะ : ^____^

 

รอยสักบนหน้าอกของโทโมะ!! มันเขียนว่าKAEWชื่อฉันอ่า>////<

โทโมะใช้

 

ฝ่ามือเรียวสัมผัสไปที่รอยสักนั่นลูบเบาๆก่อนจะหอมที่ฝ่ามือตัวเองและ

 

ก็ปล่อยลูกบาสออกจากมือและไม่ใช่เรื่องยากที่มันจะลงหวง เกมจบ

สรุปสีฉันชนะกรี๊ดดดดด ตอนนี้คนทั้งสีเขียวลุกขึ้นกรี๊ดจนฉันหูแทบ

แตกงั้นออกไปข้างนอกก่อนดีกว่า

 

 

 

 

หมับ!!

 

 

ใครจับมือฉัน!

 

 

แก้ว : แฮ่ๆ

 

 

โทโมะที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ต้องให้ฉัน

 

ละลายตรงนี้เลยไหมโทโมะนายนี้มันอันตรายต่อหัวใจผู้หญิงจริง

 

เชี่ยว>< เหงี่อเอาไว้ที่หลังตอนนี้สายตาของฉันจับจ้องไปที่รอยสัก

 

นั่น

 

 

แก้ว : ไปทำอะไนกับเนื้อตัวมา

 

โทโมะ : ก็เค้ารักตัวเองนี่น่า

 

แก้ว : ใช่เวลาเหรอโทโมะ

 

 

โทโมะ : ปล่อยเอาไว้ก่อนครับเดี๋ยวค่อยคุยแต่ว่าวันนี้โทโมะชนะนะ

 

เรื่องเปลี่ยนเรื่องหน่ะถนัดนักนะ

 

 

แก้ว : อืมรู้แล้ว

 

 

โทโมะ : :)

 

แก้ว : ยิ้มอะไร?

 

โทโมะ : ไหนของรางวัลหล่ะครับ

 

แก้ว : --*

 

 

ตายละฉันไม่ทันคิดเลยว่าจะให้อะไรโทโมะ แก้วใจตายแน่งานนี้ไม่มี

 

ทางรอดเลยตายๆ ใบหน้าหล่อโน้มต่ำลงมาเรื่อย โทโมะนี่มันสนามนะ

 

อย่าทำอะไรบ้าๆให้ฉันต้องอายคนอื่นนะ

 

 

ปึก~

 

 

เฮือก เกือบไม่ทันแหนะ ฉันเอามือยันโทโมะไว้ก่อนแล้วค่อยล้วงไป

ในหระเป๋าหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วเช็ดไปทั่วใบหน้าที่พราวไป

ด้วยเหงื่อ

 

โทโมะ : --*

 

แก้ว : ทำไมทำหน้าแบบนั้นหล่ะ นี้ไงรางวัล

 

โทโมะ : มันน้อยไปอ่า

 

 

ส่งเสียงอ้อนยังไม่พอแต่รังตัวฉันไปใกล้ๆแล้วทำหน้าตาเหมือนหมา

กำลังจะขาดใจตาย ยังไงยังงั้นเลย

 

 

แก้ว : โทโมะเดี๋ยวนี้งอแงใหญ่โตแล้วนะ

 

โทโมะ : ก็ราวังลมันน้อยไปอ่า

 

แก้ว : แล้วจะเอาอะไร

 

 

ฉันก็ถามไปงั้นๆแหละ ที่จริงมีแผนฮ๋าฮ่าฮ่า เจ้าชายนายไม่มีทางได้

แอ่มฉันง่ายๆหรอกอิอิ

 

 

 

โทโมะ : คิสมีพลีสสสสส

 

แก้ว : โทโมะ...แก้วอ่อนภาษาฟังไม่ออก

 

 

ฮ่าฮ่าฮ่าฉันยังแถไปเรื่อยๆ

 

 

โทโมะ : จูบกันหน่อยได้ไหมครับ...

 

 

แก้ว : >////<

 

 

อย่าทำตาหวานเซ่โทโมะ ฉันเกลียดสายตาเขาจังมันทำให้ฉันใจแข็ง

ไม่อยู่ อ่าและเชื่อว่าแน่นอนผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบๆกำลังจ้องมองมาที่ฉัน

และโทโมะแน่นอน โทโมะทำอะไรเคยอายชาวบ้านชาวช่องบ้างไหม

นะ โทโมะจ้องฉันไม่วางตาเอาไงหลาะทีนี้ ฉันหันสายแลขวาแล้วใช้

มือซ้ายเหยี่ยวคอเค้าลงมา มือขาวที่ถือผ้าเช็ดหน้าอยู่ยกขึ้นปิดริม

ฝีปากโทโมะไว้แล้วจุบที่ผ้าเช็ดหน้าอย่างรวดเร็ว หวังให้แก้วใจจูบจริง

เหรอง่าไม่มีทาง~ เสร็จแล้วฉันก็ยิ้มหวานให้โทโมะแล้วหันหลังวิ่งหนี

 

 

โทโมะ : ขี้โกงอ่ายังไม่ทันจูบเลย

 

 

บ่นไปเถอะฉันไม่อยู่ให้บ่นแล้ว วิ่งออกมาทันที

 

 

แก้ว : แฮ่ก แฮ่ก

 

 

ฉันออกมายืนหอบแฮกอยู่ตรงใต้ต้นไม้ข้างนอก แปลกแหะไม่ยักจะ

 

เห็นโทโมะวิ่งตามมา แต่ก็ดีแล้วแหละ

 

 

โทโมะ : แม่มดขี้โกงจังนะครับ

 

แก้ว : -o-

 

 

โทโมะมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันวิ่งตามมาตอนไหนทำให้ฉันไม่รู้ฟร่ะ ฉัน

เตรียมจะหนีอีก

 

โทโมะ : อยากเล่นหนังอินเดียเหรอแม่มด

 

แก้ว : -.-

 

โทโมะ : รางวัลของเจ้าชายหล่ะครับ

 

ยังไม่จบอีกเหรอไง จะเอาให้ได้ใช่ป่ะเนี่ย

 

แก้ว : ก็ให้ไปแล้วไง

 

โทโมะ : ให้ที่ไหนยังไม่ทันได้ชิมเลยนะ

 

แก้ว : เปลี่ยนไม่ได้เหรอ นะนะ

 

โทโมะ : เปลี่ยนเป็นขึ้นห้องเหรอครับ

 

แก้ว : โทโมะ-*-

 

โทโมะ : ล้อเล่นค๊าบบ~ ว่าแต่จะจูบกันได้รึยัง

 

ยังไม่วายถามฉันอีก ทำไงดีวันนี้ปากฉันต้องช้ำไปหมดแน่เลยแก้วใจ

เอ๋ย

 

แก้ว : เดี๋ยวๆ แก้วขึ้นห้องโทโมะดีกว่า

 

โทโมะ : ยอมเหรอ~

 

แก้ว : ยอมซี~

 

 

ฮ่าฮ่าฉันต้องหาเรื่องบ่ายเบี่ยงไปก่อน ขึ้นห้องด้วยไม่จำเป็นว่าจะต้อง

 

มีอะไรกันนิน่าโฮ๊ะๆๆๆ ไม่ทันไรโทโมะก็ลากฉันไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

................................................................................

 

 

มาอัพแล้วนะค๊าบหายไปนานอย่าลืมกันน๊ษมันไม่มีอะไรเลบอ่าตอนนี้แบบว่ามันไม่มีอะไรเจ่งๆ อย่าด่าอย่าขว้างปาข้าวของใส่นะค๊าบบ(เดี๋ยวหลบไม่ทันหัวจะแตกเอาได้555)

 

เม้นๆกันซิเดี๋ยวมาใหม่อีกรอบ(ห่วยงีร้แกจะหวังเม้น)นะนะเม้นหน่อยค๊าบแล้วเดี๋ยวมาใหม่

ปล.รักรีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟ