Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

~♣ FAYE PART ♣~
เซ็งมากไม่มีวันไหนที่ฉันจะเซ็งได้เท่าวันนนี้อีกแล้ว ไอ้คนไม่เรียบร้อยสุดที่รักตัวดีของฉันมันดันมาซ้อมบาสทั้งวันไม่ไปไหนเลยพอลงสนามไปได้ก็เล่นไม่หยุดไม่รู้ว่าถ้าแข่งชนะในวันพรุ่งนี้มันจะได้เงิน100ล้านกันรึไงเพื่อนเค้าเองก็ด้วยซ้อมกันไปได้ไง พวกเค้าคงสนุกแต่ฉันมันแก่วมากๆนั่งก็นั่งคนเดียว ชิส์
เขื่อน  :  เป็นอะไรไปค๊าบ
ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหรอกนะนี้คงซ้อมเสร็จแล้วสินะถึงได้มาหากันได้เชอะ--*
เฟย์  :  ปล่าว
เขื่อน  :  จริงเหรอเนี่ยไม่น่าเชื่อเลยนะ
โห้ยๆไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันตั้งแต่เริ่มคบคนเจ้าชู้คนนี้มามันก็มีอะไรบ้างอย่างที่เปลี่ยนไปฉันเหมือนไม่ใช่คนเดิมยังไงไม่รู้ ขาดความมั่นใจและก็หงุดหงิดง่ายด้วย เอ๊ะรึว่าฉันจะท้อง!! เฮ้ยๆๆไม่จริงอ่าไม่ใช่ปลากัดซักหน่อยนี่น่าจะท้องได้ยังไงกัน
โทโมะ  :  เฟย์เห็นแม่มดน้อยของฉันบางรึเปล่า
ไม่ทันจะได้ตอบเขื่อนดีโทโมะก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาแล้วเบียดแทรกเขื่อนให้หลบไปข้างๆเลย
เฟย์  :  ใครแม่มดน้อยของนาย??
โทโมะ  :  แก้วของฉันไปไหนอ่า
เฟย์  :  วันนี้ยังไม่เจอกันเลยแล้วทำไมไม่โทรหาแก้วหล่ะ
โทโมะ  :  ถ้าโทรหาติดฉันก็คงไม่ต้องถามเธอหรอกสาวสวย^^
คำพูดนั่นจงใจจะกวนฉันหรือว่าไม่กวนกันแน่นะแต่ก็ช่างเหอะ แล้วตกลงยัยแก้วไปเป็นแม่มดให้นายเจ้าชายแต่เมื่อไหร่ ข่าวนี้คงฮอตน่าดูเลยอ่า ฉันต้องกระจายข่าววว ว ในที่สุดเพื่อนฉันก็ได้เป็นแฟนของไอ้เจ้าชายหน้าหล่อที่ทุกคนหมายปอง แต่ฉันไม่หมายปองหรอกนะโฮ๊ะๆ:P
เขื่อน  :  ตกลงวันนี้แปลกๆไปนะ
เฟย์  :  ชิส์
ฉันจิ๊ปากเบาๆ ก็เออฉันงอนนายอยู่ไงรู้เรื่องอะไรหน่อยซิวะ เห็นเจ้าชู้นักแค่ผู้หญิงงอนไม่รู้เรื่องเลยไงเล่า--*
เฟย์  :  กลับบ้านได้ยังเย็นแล้ว
เขื่อน  :  มื้อเย็นนี้เลี้ยงข้าวเอาไหม
อย่ายิ้มแบบคนรู้ทันนะไอ้พ่อบ้านเค้ารู้ว่าฉันงอนเรื่องอะไรแต่ไม่พูด โด่วไม่แน่จริงนี่หว่า
เฟย์  :  ไม่เอาแล้วนายเลี้ยงทีไรฉันกลับบ้านดึกตลอดเลย~
เขื่อน  :  ไม่เป็นไรหรอกน่าแม่ไม่ว่า หรือจะให้ไปขอไว้ก่อนเลย:)
คนเจ้าชูยิ้มทะเล้นแล้วลากมือฉันเดินออกไป เค้าสนที่ไหนว่าฉันจะโกรธจะงอน เพราะพอได้อยู่ด้วยกันที่ไรเค้าก็ทำให้ฉันหายงอนไปเองจนได้ทุกทีซิน่า แต่ฉันเห็นแว๊บๆนะว่าเจ้าชายนั่นร้อนรนเอาการทีเดียว ถ้าเป็นปลาก็คงใกล้ตายแล้วมั๋ง555 ไม่เหมือนบอสหรอกทั้งนิ่งทั้งเฉย เค้าไม่อยากจะร้องเรียกหายัยฟางเลยเหรอไงนะ นี่ๆถึงเฟย์จะไม่ได้มีบทบ่อยๆแต่ก็พอจะรู้นะว่าสองคนนั้นกิ๊กกันแล้ว อิอิ และสุดท้ายมื้อเย็นฉันก็ต้องลงครัวกับเขื่อนจริง ^^
~♣END FAYE PART ♣~
 
 
 
 
 
 
 
~♥ KAEWJAI PART♥~
 
แก้ว  :  ไม่เอาๆแม่แก้วอึดอัดนะ
เฮยยย~ถ้าฉันรู้ว่าการเป็นดรัมของสีจะต้องแต่งตัวเริ่ดหรูอลังการงานสร้างขนาดนี้ฉันไม่เป็นหรอก ไอ้ชุดบ้าที่เจ๊พรุนสกัดเข้มข้นส่งมากให้มันทำให้ฉัน--*โฮ๊กกกอยากฆ่าตัวตาย ลำพังชุดเอ็กซ์ๆนั้นยังๆไม่พอ ไอ้บ้าบอที่ติดอยู่บนหัวของฉันมันทำให้รำคาณมากๆ อย่าให้อธิบายเลยได้ไหมว่าแก้วใจกำลังใส่อะไรอยู่มันไม่อยากเอ่ยจริงๆ*0*
แม่  :  อยู่นิ่งๆซิแก้ว โบว์จะหลุดแล้ว
แก้ว  :  --*
แม่ฉันเรียกมันว่าโบว์งั้นเหรอ--^^ เหอะ-->แต่ฉันว่ามันไม่ใช่อ่า ดอกไม้บ้าบอสีเขียวสลับขาว มีขนนกฟู่ๆ มีผ้าลายตาขายสีเขียวอ่อนและบลาๆ มันมากเกินกว่าที่จะเรียกมันว่าโบว์ได้หรอก มันแทบจะคลุมหัวฉันจนมองไม่เห็นผมฉันแล้วนะ ฮึ้ยยย!
แม่  :  อ่าเรียบร้อย:) ที่นี้ยิ้มสวยๆสิ
แก้ว  :  -_-;;
ยิ้มไม่ออกหรอกเวลานี้ ฉันยังคงทำหน้ามึนๆใส่แม่อยู่ดีเลยโดนลากมาขึ้นรถแล้วก็
บรื้นนนนนน~
แม่ลงทุนมาส่งฉันที่โณงเรียนด้วยตัวเองเลยอ่า มองไปรอบๆแล้วไม่อยากลงไปเลยจริงๆคนมันเยอะมาก และวันนี้ดูเหมือนแต่ละสีเต็มที่เอามากเลยหล่ะ
ครืนนนน~
น่านไงเจีวีต้าโทรตามแล้ว ฉันงัดโทรศัพท์ที่ซุกอยู่ในส่วนไหนของเป้ไม่รู้ออกมาจนได้
แก้ว  :  คะเจ้
(ถึงไหนแล้วค่ะน้องแก้วเค้าจะเริ่มเดินขบวนกันแล้ว)
แก้ว  :  แก้วถึงแล้วจะให้ไปรอที่ไหนค่ะ
(อยู่ตรงไหนเดี๋ยวเจ๊ไปรับ)
แก้ว  :  ลานจอดรถข้างๆโรงยิมค่ะ
(โอเครอเจ๊แปบบ)
ฉัยวางสายแล้วทำหน้าเนือยๆไปทางแม่ แต่แม่สุดรักของฉันกลับฉีกยิ้มกว้างแล้วจับแก้มฉัน
แม่  :  แม่จะรอดูลูกสาวคนสวยตอนเดินขบวนนะ:)
แก้ว  :  แฮ่ๆ แม่จะอยู่ดูจริงๆเหรอ-///-
แม่  :  จริงซิ
เอ้าดูก็ดูฉันเปิดประตูรถลงมาเมื่อเห็นว่าเจ๊วีต้าเดิมมาแล้ว
เจ๊วีต้า  : เริ่ดค่ะเริ่ดที่สุด
แก้ว  :  -////-
เจ๊วีต้า  :  คุณแม่สวัสดีค๊ามาดูน้องเหรอค่ะงั้นเจ๊ว่าไปที่แสตนดีกว่านะค่ะทางโน่นค่ะ
หลังที่เจ๊แกจัดการไล่แม่ของฉันไปที่แสตนแล้วก็พาฉันเดินลัดมาข้างหลังที่ไม่ค่อยจะมีคนเท่าไหร่ ไม่รู้จะหลบคนไปทำไม จะว่าไปก็คงดีอ่าคนน้อยๆไม่ต้องเขินมาก นั่นไงฉันเห็นฟางแล้ว สวยเหมือนเจ้าหญิงเลยอ่าสวยๆมากฟางกำลังทำอะไรอยู่อ่ะเอ๊ะนั่น ผู้ชายที่ใส่ชุดกีฬาของสีเขียวยืนอยู่ข้างหน้าฟาง เฮ้ๆใครหน่ะ?? 
~♥END KAEWJAI PART♥~
 
 
 
~♠ POPPY PART ♠~
ดูเอาเหอะว่าคนน่ารักของผมเธอกำลังทำอะไรอยู่!!
ป๊อปปี้  :  ทำไมต้องมาเดินขบวนด้วย
ฟาง  : กะก็...พะ พี่เขาขอให้ช่วย
ผมทำหน้าตาดุใส่เธอเกินไปรึเปล่าถึงได้ตอบมาติดๆขัดๆแบบนั้น ก็จะไม่ให้โมโหได้ไงหล่ะไม่ไปดูผมซ้อมพอทน แต่มาแต่งตัวสั้นโชว์ขาโชว์แขนเนียนให้คนอื่นดูผมยอมไม่ได้หรอกนะ ตอนเด็กผมยังไม่เคยแม้แต่จะแอบมองหน้าอกเธอเลยนะ แต่นี้กลับมาโชว์เนินขาวๆให้คนอื่นดูได้ไงเล่า
ป๊อปปี้  :  เปลี่ยนชุดๆ
ฟาง  :  แต่ว่า...
ป๊อปปี้  :  พี่ครับหาชุดให้แฟนผมใหม่ด้วย!!
ฟาง  :  O_O
ตกใจอะไรหล่ะ ไม่รู้หล่ะก็เธอเป็นแฟนผมนี่
ฟาง  :  เราเป็นแฟนกันตอนไหน???
ป๊อปปี้  :  ก็เป็นมันตอนนี้แหละ
อาศัยช่วงนี้โม้เมขอเธอเลยแล้วกัน พี่ๆรีบลนลานหาผ้ามาคลุมไหล่ให้ฟางทันทีเพราะถ้าให้หาชุดเปลี่ยนมันคงจะไม่ทันแล้ว
???  :  ตอนนี้คงต้องขอตัวน้องฟางก่อนนะคะ
ป๊อปปี้  :  ผมจะเดินด้วย
ฟาง  :  ป๊อป!!
ทำไมก็ผมจะเดินด้วยใครจะทำไม ทุกคนที่ยืนอยู่รอบๆทำหน้างงกันคงไม่เคยเห็นผมเป็นแบบนี้หล่ะซิ จะไปเคยได้ยังไงก็ในเมื่อวันๆผมแทบไม่พูดเลยไม่เคยมาตรามผู้หญิงคนไหนด้วย แต่ถ้าเป็นฟางไม่ตามคงไม่ได้!! และผมก็จะเดินมันชุดนักบาสนี่หล่ะใครจะทำไม
???  :  แน่ใจเหรอค่ะจะเดินชุดนี้
ป๊อปปี้  :  ครับ
ฟาง   :  ป๊อปปี้...ฟางเดินแค่แปบเดียวไม่ต้องเดินด้วยหรอก
ป๊อปปี้  :  --
ฟาง  :  ป๊อปต้องไปแข่งไม่ใช่เหรอจะไปเดินด้วยกันได้ไง
ป๊อปปี้  :  ก็ฟางไม่ไปเชียร์ป๊ฮปจะแข่งทำไมเล่า
ฟาง  :  -*-
หน้าตาเธอดูเหนี่อยใจสุดๆไปเลย ไม่สนหรอกวนนี้ขอเอาแต่ใจบ้างเถอะที่เธฮมาเดินขบวนยังไม่บอกผมสักคำ อีกอย่างแข่งบาสหน่ะมันหลังจากเดินขบวนเสร็จอีกยังไงก็ทัน  แต่ว่าเดินชุดนี้แปลกๆเหมือนกัน นั่นไงเห็นแล้วผมชุดสูทออกแฟนซีนิดๆว่าอยู่ที่เก้าอี้ด้านในประตูนั้น เปลี่ยนหน่อยคงดี
~♠ END POPPY PART ♠~
 
 
 
~♥ KAEWJAI PART♥~
 
 
ไม่ทันที่จะได้เดินเข้าไปทักเลยเจ๊แกก็ลากฉันออกมาแล้วเฮ้ยย~
เจ๊วีต้า  :  น้องแก้วนี่ค่ะ
แก้ว  :  O_o
พระเจ้า!!ฆ่าฉันเถอะพลีส...ที่มันอยู่บรตัวฉันยังๆไม่พออีกเหรออ๊อปชั่นเสริม!! ร้องเท้าส้นสูงกว่า8นิ้วเฮ้ยนี่ฉันยังสูงไม่พออีกเหรอ กำไลข้อมือ และไม้ดรัมที่อลังการกว่อันที่ฉันใช้ซ้อม เอาเข้าไปฉันกลายเป็นศาลพระภูมิก็วันนี้แหละตายๆๆๆ...
เจ๊วีต้า  :  ไปจ๊ะได้เวลาแล้ว
กึก กัก กึก กัก!!ฉันพยายามอย่างที่สุดที่จะอยู่บนรองเท้าที่ส้นสูงเยี่ยงตึกเวอร์เทรด นาทีนี้ฉันไม่สามารถที่จะมองไปที่คนอื่นได้เลยว่าจะมองฉันด้วยสายตายังไงเพราะแค่ตัวฉันเองยังเอาไม่รอด ดุริยางเริ่มบันเลงแล้ว ไอ้คนที่ถือธงอยู่ข้างหน้าฉันมาเริ่มเดินแล้ว ฉันรีบก้าวตามยิ้มกว้างๆ^____^ กว้างจนจะอมโลกได้แล้วมองไปทางไหนก็เจอแต่คนยิ้มตอบจนตาลายไปหมด
 
ตึงตึง   ตึงตึงตึง!!
จังหวะสุดท้ายที่กลางตีจบฉันต้องควงไม้แล้วโยนมันขึ้นอ๊ากกกก เป็นไงเป็นกันงานนี้ การควงเป็นไปอย่างสวยงามแต่พอโยนขึ้นไปฟ้า ไม้ที่ลอยเขว้งขว้างอยู่บนอากาศที่ตอนแรกทำท่าว่าจะหมุนอย่างสวยงามตอนที่มันลอยงมามันกลับเบี่ยงไปทางซ้ายตายๆๆฉันต้องเดินขยับไปทางซ้าย ด้วยความที่มองแต่ของข้างบนมันก็ทำให้...
แก้ว  :  เอ๊ย!!!
ร้องเท้าส้น8นิ้วของเจ๊วีต้าทำพิษ! ฉันข้อเท้าพลักในช่วงเวลาไม่ถึงเสี่ยวนาทีก่อนจะล้ม เจ้าประคุณขอให้มีพระเอกเข้ามารับฉันที่เหอะไม่งั้นฉันต้องอายมากแน่ๆเลย เฮือกฉันรู้ว่ากำลังเพ้อแต่...
ฟลึบ~ฟลับ~
แก้ว  :  OxO
โทโมะ  : --
ฉันไม่ล้มลงพื้น และก็ไม่หน้าแตกที่รับไม้นั่นไม่ได้ โทโมะที่อยู่ในชุดนักบาส ย้ำชุดนักบาสวิ่งเข้ามาคว้าตัวฉันได้ทันมือขว้าเข้าช้อนไว้บริเวณสะโพกส่วนมือซ้ายก็รับไม้ดรัมที่ลอยลงมา ฉันที่กำลังเอนตัวจะล้มเฮือก~ท่วงท่างดงามราวกับกำลังเต้นรำก็ไม่ปาน—โอเคตื่นแล้วเลิกเพ้อ ก็เป็นอย่างที่เห็นโทโมะในมาดนักกีฬาคล้องร่างฉันที่อยู่ในสภาพศาลพระภูมิไว้ ทำให้เราจบขบวนด้วยท่าที่สวงงามไปในที่สุดแม้ว่าชุดจะไม่เอื่อก็ตามที--* คนทั้งสีปรบมือเสียงดังลั่น จนฉันเผลอยิ้มออกมา แต่อีกคนดันไม่ยิ้มด้วยซะนี่
โทโมะ  :  ใส่ชุดแบบนี้ได้ยังไง
น้ำเสียงนุ่มๆดังลอดไร้ฟันออกมา
แก้ว  :  --*
ว่าแล้วว่าต้องโดน สายตาสาดสองไปทั่วเรือนร่างของฉันคงกะจะส่องกราดเป็นกล้องเลยมั๋งหน่ะ มันจบลงแล้วการเดินที่ทรหดโทโมะเดินนำฉันไปที่ห้องแต่งตัว สายตาพี่ๆที่สีอยากจะเข้าขอมาถ่ายรูปกับฉันเป็นอันต้องล่าถอยทันทีเมื่อเจอหน้าของโทโมะ ไอ้เจ้าชายบ้านายถือวิสาสะมากเกินไปแล้วนะ แต่ก็ทำได้แค่ว่าในใจอ่ะ--
โทโมะ  :  รีบไปเปลี่ยนชุดแล้วมาคุยกันหน่อย
น้ำเสียงที่เคยขี้เล่นหายไป ฉันเลยได้แต่เดินดุ่มๆเข้าไปเปลี่ยนชุดที่โทโมะถือมาให้ ฉันรีบเปลี่ยนชุดแล้วก็รีบล้างหน้าก่อนจะออกมา
แก้ว  :  อะไรอ่า
หมับ~ฟอด~
แก้ว  :  0_0
 
 
 
 
 
…………………………………………………………
 
มาอัพแล้วน๊าหนึ่งตอนยาวพอไหม??  เฮ่โย่ววรีดเดอร์คิดถึงกันบ้างไหมน๊อ ปัง โคร่ม (โดนรีดเดอร์ยัน)<*-- ช้ำเลือดช้ำหนองหยุดอัพไปสามวัน~  555มาค๊าบยังไงอ่านแล้วก็เม้นๆโหวดๆด้วยนะฮี่ฮี่ พอไหมแค่นี้พอไหม???   พอแล้ววววววว   ไรเตอร์บ้าไปแล้วซีเรียสจนบ้า--* อย่าลืมค๊าบอ่านแล้วเม้นๆโหวดถ้าอยากอ่านตอนต่อไป^^
 
ปล.รีกรีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ