Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

เขื่อน  :  นั่งคัดไปก่อนนะเดี๋ยวพอทำอาหารให้กินเสร็จจะมาช่วย

ผมบอกเธอแล้วเดินไปที่ครัวเล็กที่อยู่ภายในห้องจะเรียกครังก็ไม่เชิงเพราะมันมีแค่เตาแก๊สที่ผมใช้แค่เท่านั้น ส่วนขนมไม่ต้องห่วงเนื่องมาจากความหล่อของผมไอ้เจ้าชายและบอสมันมีมาก สาวๆเลยซื้อมาให้เพียบเลยกินชาตินี้จะหมดรึเปล่าไม่รู้

~♣ END KOEN PART ♣~

+

+

+

~♥ KAEWJAI PART♥~

แก้ว  :  ไปไหนโทโมะ

โทโมะ  :  ซ้อมกีฬากันไง

โทโมะลากฉันออกมาได้สักระยะก็หันมาส่งยิ้มให้ นี้ไม่ทันถึงครึ่งวันดีโทโมะก็ลากฉันให้ออกมาจากห้อง อย่างว่าวันนี้ไม่ได้เรียนจริงๆตั้งแต่เช้ามาฉันยังไม่ได้เรียนสักคาบเลย เป็นไงพอไม่เรียนก็พาฉันออกมาที่สนามบาส

โป๊ก~

โทโมะ  :  ทำไมทำหน้างั้นอ่า

เค้าดีดนิ้วมาที่หน้าผากฉันอีกแล้ว ก็มันเบยื่ออ่าฉันขี้เกียจเล่นกีฬา แก้วใจไม่ชอบเล่นอ่าพอเหงื่อมันออกแบ้วมันจะเหม็น

แก้ว  :  ไม่ชอบเล่นอ่า--*

โทโมะ  :  บอกไปแล้วว่าไม่ต้องเล่น แค่มานั่งดูก็พอแล้วไง^^

สนามบาสที่เกลื่อนไปด้วยนักเรียชายมากมาย แต่ละคนหุ่นเฟริมๆทั้งนั้นหูยยน่ากินเป็นที่สุด อ๊ากกไม่ใช่ๆฉันก็แค่พูดเล่นนะอย่าคิดมากแฮ่ๆ โทโมะทิ้งฉันให้นั่งอยู่ข้างสนามแล้วตัวเค้าเองก็วิ่งลงไปในสนาม โห๊ยฉันเชื่อเค้าแล้วว่าเค้าหน่ะฮอต ก็ในสนามคนตั้งมากแต่อีตานี่เล่นรู้จักไปซะทุกคนเลยอ่า เป็นการซ้อมที่เอาจริงเอาจังมาก ฉันนั่งมองมาไม่ถึงสิมนาที ตัวเค้ามีแต่เหงื่อแล้วอะ น้ำจากร่างกายไหลลงมาทั่วลำตัวทำให้เสือนักเรียนสีขาวเห็นทะลุเข้าไปยังเนื้อในเลยทีเดียว

ซวบ~

นักเรียน  :  กรี๊ดดดดดด

 ลูกบาสถูกชิ่งแป้นแล้วกระดอนเข้าห่วงลงไปอย่างสวยงามด้วยฝีมือของโทโมะ นักเรียนหญิงที่เดินผ่านมาถึงกับหยุดชะงักแล้วยืนกรี๊ดเท่านั้นยังไม่พอ เดินตรงลิ่วมายังสนามแล้วนั่งดูเลย…ฉันเห็นเค้าตั้งหน้าตั้งตาเล่นโดยไม่ได้มองฉันสักเท่าไหร่เฃยเดินออกมาซื้อน้ำกับผ้าเย้นที่ร้านข้างๆโรงยิม พอเดินกลับมาที่สนามกลับไม่เห็นโทโมะแล้วซิ หันซ้ายแลขวาอ้าว@_@โทโมะหายไปไหน??

โทโมะ  :  ไปไหนมาอ่า~

เสียงดังขึ้นฉันหันกลับไปอย่างรวดเร็วคนตัวโตยืนเหงื่อแตกซกๆ คิ้วเรียวขมวดจนเป็นโบว์ผูกผมเลยแหละ

โป๊กก~

คร่วนี้เป็นตาฉันบ้างเค้าชอบมาดีดหน้าผากเวลาฉันเอ๋อ คราวนี้เค้าทำหน้าตาเครียดๆฉันเลยแสร้งดีหน้าฝากบ้าง

แก้ว  :  เป็นอะไรทำไมต้องขมวดคิ้วซะยุ่งเชี่ยว~

นิ้วเรียวๆของฉันลุบไปยังคิ้วที่ชุ่มเหงื่อเพื่อให้เค้าคลายการขมวดฮ่าฮ่าฮ่า แต่เค้าก็ยังไม่ยอมเลิกทำหน้าบึ้ง

โทโมะ  :  ไปไหนไม่บอกกันเลยน้า

แก้ว  :  ก็เห็นว่าเล่นเลยไม่อยากกวนไงเดินไปแค่ตรงนี้เอง

โทโมะ  :  แล้วไปทำอะไรมาอ่า

แก้ว  :  นี่ไง

ฉันชูของที่ซื้อมาซึ่งมันคือผ้าเย็นแล้วก็น้ำโทโมะยิ้งกว้างออกมาทันที ตานี่ยิ้มสวยชะมัดเลยอ่า(เพ้อ) ฉันส่งผ้าเย็นไปให้แต่เค้าไม่ยอมรับอ่า

โทโมะ  :  แก้วอ่าไหนๆซือมาแล้วก็เช็ดให้หน่อยซี

เช็ดก็เช็ดว่ะ ร่งกายฉันออกอาการสั่นเทิมเล็กน้อยเพราะในอกหัวใจมันเต้นแรงมากจนทำให้ควบคุมร่างกายไม่ค่อยได้ เช็ดเหงื่อที่ไหลลงมายังใบหน้ายิ่งฉันเช็ดเค้าก็ยิ่งเขยิบเข้ามาใกล้ วงแขนแข็งแรงโอบเอวไวอย่างหลวมๆ

แก้ว  :  โทโมะปล่อยเลย เหม็นเหงี่อนะ

โทโมะ  :  ไม่จริงอ่า มีแต่คนบอกว่าโทโมะเหงี่อหอม:P

แก้ว  :  คนพูดจมูกไม่ดีแล้วมั๋ง

โทโมะ  :  จริงๆน่าดมดูก็ได้

แก้ว  :  บ้าไม่เอาปล่อยเลยไม่งั้นแก้วจะฆ่าโทโมะ

เค้ายังยิ้มทะเล้นไม่เลิก ส่ายหัวเชิงว่าไม่กลัวอ๊ากกกเค้ากำลังทำฉันเลือดพุ่งเพราะแม้เหงื่อจะเต็มตัวแต่ตัวเค้าก็ยังหอมไม่เลิก ฉันการันตีคนที่พูได้เลยว่าเหงื่อเค้าหอมจริงๆ

โทโมะ  :  หน้าแดงแล้ว:P

แก้ว  :  ก็มากอดใครจะไม่หน้าแดงเล่า

โทโมะ  :  ฮ่าฮ่า อย่าไปทำหน้าตาแบบนี้ใส่ใครนะ

แก้ว  :  ทำไม~แก้วจะทำใส่ทุกคนเลยคอยดู แบร่

ฉันส่งสายตามองไปที่หนุ่มๆในสนามบาสแต่โทโมะก็ขว้าใบหน้าฉันให้กลับมามองแต่เค้าอย่างเดียวโดนการจับหนาผากฉันชนไว้กับหน้าผากเค้า อร๊ายยไอ้บ้านี้มันข้างสนามนะมาทำอะไรแบบนี้เขินแล้ว>///<

โทโมะ  :  แม่มดน่ารักขึ้นทุกวันเลย~

แก้ว  :  เกี่ยวไหมโทโมะ--*

บทจะหวานออกสื่อก็หวานมันออกมาซะดื้อๆเชี่ยว เหงี่อไหลจากหน้าผากเค้ามาที่หน้าผากฉันแล้วหยกเคลียแก้มลงมา

โทโมะ  :  เหนื่อยเหรอเหงื่อออกเชี่ยว

แก้ว  :  เหงื่อโทโมะแหละ ออกก่อนเช็ดจะเหงื่ออ่า

โทโมะ  :  เดี๋ยวเช็ดให้^^

ถ้ายอมง่ายๆก็ไม่ใช่โทโมะอะซิ พูดอะไรไปเคยฟังที่ไหนหล่ะ จากที่หน้าผากชนกันก็ผละออกแก้มเนียนใสถูปาดมาที่แก้มฉันจนเหงื่อที่ไหลมาจากเค้าโดนเช็ดออกไปด้วยแก้มเค้าเองนั่นแหละ