Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 5

[Fang talk]

‘‘อ้าว! โทโมะมีอะไรหรอ?’’โทโมะนั้นเอง ว่าแต่มาทำไม ?

‘‘อ๋อ! ไอ้ป๊อปบอกว่าฟางยังไม่ได้กินข้าว เลยให้โมะซื้อของมาให้’’โทโมะพูดแล้วชูของให้ดู เขาห่วงฉันด้วยหรอ

‘‘หรอ? แล้วเขาไปไหนล่ะ’’ที่จริงไม่อยากรู้หรอก(มั้ง???)

‘‘มันไปธุระน่ะ.....เอ่อ.....ฟาง โมะรู้เรื่องแล้วนะ’’เรื่อง?เรื่องอะไร?

‘‘เรื่องอะไร?’’งงนะเนี่ย

‘‘ก็....เรื่องเมื่อคืนไง’’อ๋อ!นึกว่าเรื่องอะไร ...ห๊ะ! รู้ได้ไง 0_0!

‘‘นายรู้ได้ไง!’’

‘‘ไอ้ป๊อปเล่าให้ฟัง เอ่อ ขะ...ขอโทษนะฟาง ถ้าโมะไม่บอกให้ป๊อปชวนฟางและก็ไม่ให้ฟางดื่มเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้’’โทโมะบอกอย่างรู้สึกผิด ฉันก็เข้าใจนะ แต่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก...

‘‘เอ่อ ฉันไม่โกรธนายหรอก ฉันเข้าใจ’’ในใจฉันอยากฆ่านายโทโมะมากเลย T^T

‘‘อ่ะนี่ของ เดี๋ยวโมะไปก่อนนะ’’โทโมะยื่นของให้ฉันแล้วหันหลังจะเดินไปที่รถ

‘‘ไม่อยู่ทานด้วยกันหรอโทโมะ?’’ถามเพื่อเป็นมารยาท (ในใจ ไปไกลๆซะ!)

‘‘ไม่ดีกว่า พอดีมีธุระ’’โทโมะกำลังจะเดินขึ้นรถ แต่ชะงักเพราะเสียงของ.....

‘‘ฟาง!ใครมาอ่ะ?’’แก้วนั้นเอง!(มันน่าตกใจตรงไหน - -)โทโมะมองอย่างอึ้งๆ(เป็นอะไรของมัน - -+)

‘‘อ๋อ!นายนี่ชื่อ……’’

‘‘สวัสดีครับ ผมชื่อโทโมะนะครับ อายุ 22 ใกล้ 23 เรียนจบปริญญาตรี ยังไม่มีแฟน ไม่ทราบว่าคุณคนสวยชื่ออะไรครับ ;)’’มาเป็นชุด - -^

‘‘อะ เอ่อ....ชื่อแก้วค่ะ’’ยัยแก้วดูจะอึ้งนิดๆ ฉันว่าแล้วนายโทโมะต้องมาสยบแทบเท้าเพื่อนฉัน ฮ่าๆๆๆ! (-_-)

‘‘โทโมะไม่กลับแล้วหรอ?’’ฉันถาม(เชิงไล่ - -)

‘‘ไม่กลับแล้ว หิวข้าว’’ไอ้นี่!เห็นผู้หญิงเป็นไม่ได้

[Kaew talk]

ฮึ่ย! ฉันไม่น่าออกไปหายัยฟางเล๊ย! เจอใครก็ไม่รู้ ฉันยังไม่ได้ถามอะไรก็ร่ายยาวและถามฉันที่ยังยืนฟังแบบไม่ทันตั้งตัว จะมาจีบฉันรึไงกัน? อื้มมมมมม หน้าตาก็ดี นิสัย.....ใช้ได้ ความหื่น(หน้าตาบ่งบอกชัดเจน - -) เอ่อ....ฉันคิดว่า 100%!!

‘‘แก้วฉันว่านะ โทโมะต้องมาขายขนมจีบแกแน่ๆเลย’’ยัยฟางบอกฉัน ตอนนี้เราอยู่ที่ครัว ส่วนนายโกโบะโทโมะอะไรนั้นนั่งดู TV อยู่

‘‘แกคิดว่าฉันสเป๊กนายนั้นหรอ? ฉันว่านายนั้นอ่ะ ต้องชอบผู้หญิงเซ็กซี่ๆ เขาคงไม่มาชอบผู้หญิงห้าวๆอย่างฉันหรอก’’

‘‘เฮ้ย!แต่ฉันคิดว่าโทโมะชอบแกนะแก้ว ปกตินะ ถ้ามีผู้หญิงที่เซ็กซี่เดินเข้ามาทัก เขากลับเลี่ยงแล้วเดินออกห่าง แต่กับแกดูสิ เดินเข้ามาหาแบบไม่ต้องเรียก แล้วดูแกแต่งตัว ธรรมดามากกกกกกก!อย่างกับทอม แต่เขายังมาสนใจแก เขาแสดงออกขนาดนี้แกยังไม่รู้อีกหรอ’’ถ้าไม่ติดว่ายัยฟางกำลังมีเรื่องที่ทุกข์ใจอยู่ฉันสวนกลับไปนานแล้วนะ ไม่ปล่อยให้ร่ายยาวอย่างนี้หรอก - -*

‘‘ฉันรู้ แต่ฉันอยากจะพิสูจน์เขา ว่าเขานะจริงจังกับฉันมากแค่ไหน’’ฉันพูดไปตามความจริง

‘‘okๆ แล้วแต่แกเหอะ’’หลังจากนั้นฉันกับฟางก็ช่วยกันยกจานอาหารทั้งหมด ออกไปวางที่โต๊ะ ส่วนนายนั้นก็จมูกดีจริง จริ๊ง! - - (เก๋าไม่ใช่หมานะ T^T / โทโมะ) (ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย! รึว่านายเป็น? / แก้ว) (ป่าวววววววววว!-3-^/ โทโมะ) พออาหารมาปุ๊บ ปิดTV แล้วลุกปั๊บ!

‘‘แต่ละอย่างน่าทานทั้งนั้นเลย’’ยัยฟางพูดขึ้น

‘‘แต่มันก็ไม่น่าทานเท่าแก้วหรอก ^^’’ไอ้บ้า! แล้วฉันกับยัยฟางก็สามัคคีกันพูดว่า.....

‘‘- -* ไอ้หื่น!!’’สมแล้วที่เป็นเพื่อนฉัน

‘‘ -w-^ ล้อเล่นเฉยๆ’’หลังจากนั้นก็ลงมือทานอาหาร ยัยฟางดูจะมีความสุขนะ ที่เห็นฉันทำหน้าบอกบุญไม่รับ เพราะนายโทโมะหยอดคำหวาน(ชวนอ้วก - -)เล่นเอาซะฉันทานข้าวเกือบไม่ลง

‘‘นี่ๆพอเถอะโทโมะ นายดูหน้าแก้วสิ บุญไม่รับอย่างแรงเลย! 55555’’ขำมากไหมยัยเป็ด!

‘‘นี่!ขำมากเลยหรอ ลืมเรื่องเมื่อคืนไปแล้วรึไง’’นายนั้นพูด กึก! ยัยฟางชะงักเลย ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยยย! จะพูดทำไมเนี่ย! >0<

‘‘นาย!’’ฉันขึ้นเสียงกับเขานิดๆ(ไม่นิดแล้วมั้ง - -)เพื่อให้เขารู้สึกตัวในสิ่งที่พูดออกไป

‘‘เอ่อ.....คะ คือ ฟางฉันขอโทษ’’พูดไปก็ไร้ประโยชน์ ยัยฟางวิญญาณหลุดออกจากร่างแล้ว

‘‘นาย! ไหนนายบอกว่ามีธุระไม่ใช่หรอ รีบๆไปสิ เดี๋ยวไม่ทันนะ!’’ฉันพยายามไล่เขาไป เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น ฉันรีบไปดึงแขนเขาแล้วลากออกมาหน้าบ้าน

‘‘นายจะพูดเรื่องนั้นอีกทำไม?!’’ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยป่นโมโห

‘‘เอ่อ....ฉันลืม ฉันคิดว่าฟางจะทำใจเรื่องนั้นได้แล้ว’’มันใช้เวลาสั้นขนาดนั้นเชียวหรอ

‘‘นี่!เรื่องนั้นน่ะมันเป็นเรื่องใหญ่นะ วันหลังอย่าพูดถึงมันอีกเข้าใจไหม?!’’ ฉันเตือนนายโทโมะ

‘‘คร้าบบบบ! เพื่อแก้วคนสวย โมะยอมทุกอย่าง *3*’’ฉันไม่อยากรู้จักนายนี่เลย

‘‘- - okๆ นายกลับไปได้แล้ว’’

‘‘อ้าว! ไล่ผมทำไมล่ะ?’’

‘‘รึนายจะอยู่ดูสภาพฟาง? อย่าลืมสิว่านายเป็นตัวต้นเหตุ!’’ฉันพูด(ตอก)ย้ำนายโทโมะ

‘‘ก็ได้ๆ แล้วเจอกันนะครับ จุ๊บๆ >3<’ ’’ ไอ้บ้า!

‘‘ไปไกลๆเลยนะ ไป๊!’’ในที่สุดนายนั้นก็ไปซะที แถมตอนกลับยังจะมาส่งจุ๊บฉันอีก เดี๋ยวแม่จะแช่งให้รถคว่ำเลยนิ - -* (ใจร้าย / โทโมะ) (ฉันล้อเล่น! / แก้ว) หลังจากนั้นฉันก็เข้าไปดูฟาง โอ้!สภาพไม่ต่างจากตอนมาเลย เหม่อมองออกไปข้างนอก เรียกยังไงก็ไม่ได้ยิน ฉันคงต้องปล่อยให้ฟางอยู่คนเดียวก่อน.....

[Fang talk]

จะลืมแล้วเชียว ทำไมต้องเรื่องนั้นวนเวียนอยู่ในหัวด้วย ทำไมฉันถึงลืมมันไม่ได้ ทำไมเรื่องนั้นต้องเกิดขึ้น ทำไม!!!

.

.

.

.

.

.

@ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง

‘‘ป๊อป เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ’’หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

‘‘เอ่อ......ปะ เปล่าครับ ผมแค่เครียดเรื่องงาน’’ความจริงแล้วไม่ใช่เลย

‘‘ช่วงนี้ต้องดูแลตัวเองหน่อยนะค่ะ ถ้าไม่สบายขึ้นมามันจะส่งผลต่องาน’’

‘‘ครับ.....เอ่อ จินนี่’’

‘‘ค่ะ?’’

‘‘คือ........’’

‘‘มีอะไรรึเปล่าค่ะป๊อป?’’

‘‘เอ่อ ไม่มีครับ ผมแค่จะถามว่า ทานอาหารเสร็จแล้วจะไปไหนต่อไหม?’’

‘‘ไม่หรอกค่ะ จินนี่อยากกลับบ้านมากกว่า’’แล้วเธอก็ทานอาหารต่ออย่างผู้ดี ที่จริงเขาจะพูดเรื่องของฟาง แต่กลัวเธอรับไม่ได้เลย พยายามเลี่ยงไป แต่เขารู้ว่า ยังไงสักวันเธอก็ต้องรู้.......

---------------------------------------------------------------

ช่วงนี้งานเยอะ อาจจะอัพช้าหน่อยนะค่ะ