Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 4

@สนามบิน (เวลา 10.45 น.)

ยังอยู่กับฟางต่อนะค่ะ ตอนนี้มาถึงสนามบินแล้วกำลังหายัยแก้วอยู่ ไม่รู้อยู่ส่วนไหนของสนามบิน - -

‘‘แก้วอยู่ไหนล่ะฟาง?’’ ป๊อปปี้!อย่าถามได้ไหม ฉันยังไม่(ค่อย)พร้อมที่จะคุยกับนายนะ!

‘‘เอ่อ....ฟาง กะ ก็ไม่รู้’’ทำไงดีเนี่ย ไม่อยากอยู่แบบนี้เลย ยัยแก้วเอ๊ย! ปรากฏตัวมาเร็วๆสิ

‘‘หรอ แล้วไม่ลองโทรถามหรอ?’’ใช่!ทำไมฉันคิดไม่ออกเนี่ย โทรศัพท์ๆๆๆอยู่ไหนฟ่ะ!(พาลไปทั่ว - -^) นี่ไง! เจอแล้ว ฉันรีบกดหาเบอร์แก้วทันที

‘‘ฮัลโหล แก้วหรอ?’’

‘‘ก็ใช่นะสิ ทำไมแกมาช้าอย่างนี้อ่ะ ให้ฉันรอตั้งนาน!’’

‘‘เอ่อ....ขอโทษๆพอดีติดธุระนิดหน่อย’’

‘‘ธุระอะไร?’’

‘‘เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง ว่าแต่แกอยู่ไหน?’’

‘‘อยู่ข้างหลังแกไง’’ห๊ะ!ข้างหลังงั้นหรอ? ฉันค่อยๆหันไป ยัยแก้ว!!

‘‘ยัยแก้ว! แกอยู่ข้างหลังฉันทำไมไม่บอก ปล่อยให้ฉันโทรทำไมให้เสียตังค์!’’ฉันบ่นใส่ยัยแก้วเบาๆแต่ก็ไม่วายแสดงความงกออกมา - -

‘‘มารับช้าแล้วยังจะงกอีก - -^ อ้าว!หวัดดีป๊อปปี้’’ไม่ต้องงงนะว่าสองคนนี้รู้จักกันได้ยังไง ก็วันนั้นฉันคุย m กับแก้ว(แบบเห็นหน้ากันอ่ะ)แล้วพอดีป๊อปมาเอางานที่บ้าน เลยรู้จักกัน

‘‘หวัดดีแก้ว ตัวจริงสวยกว่าใน m อีกนะ ^^’’

‘‘จริงหรอป๊อป ขอบคุณนะ ^///^’’

‘‘เอ่อ.....กลับกันเถอะ’’พูดเสร็จฉันก็เดินไปรอที่รถทันที โดยไม่ฟังเสียงเรียกของแก้วเลย

‘‘เฮ้ย! ฟางรอก่อนสิ’’ตอนนี้ฉันเดินมาถึงที่รถแล้ว โดยข้างหลังก็มีป๊อปช่วยแก้วถือกระเป๋าอยู่ ทั้งสองคนดูสนิทกันจัง ทั้งๆที่เพิ่งเจอกัน(ที่ m) 2 ครั้งเอง

‘‘จะกลับบ้านเลยใช่ไหม?’’ป๊อปถาม

‘‘อื้ม.......กลับเลยก็ได้ แก้วอยากพักผ่อน แล้วฟางล่ะ?’’แก้วบอกแล้วหันมาถามฉัน ฉันยังไงก็ได้ แต่ขอแค่ที่ที่ฉันอยู่.....ไม่มีเขาก็พอ

‘‘ยังไงก็ได้’’ฉันพูดแล้วเดินขึ้นรถไป

‘‘ฟางไม่นั่งข้างหน้าหรอ?’’ แก้วถามเมื่อเห็นฉันเดินไปนั่งข้างหลัง

‘‘ไม่หรอกฉันอยากนอน’’ตอบแค่นั้น แล้วฉันก็หลับตา รถเคลื่อนตัวออกไปโดยป๊อปเป็นคนขับและแก้วนั่งข้างคนขับ ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้เลยว่าฉันยังไม่หลับ! แก้วอ่ะเป็นคนมีเสน่ห์ถึงจะดูห้าวหน่อยแต่เธอแอบเซ็กซี่นะ เป็นคนร่าเริง อารมณ์ดี(แต่บทโหดก็ใช่เล่นนะจะบอกให้ - -) จนบางครั้งฉันยังแอบอิจฉาแก้วเลย ยัยแก้วมีดีกว่าฉันทุกอย่าง.....แต่ฉันก็ไม่น้อยใจหรอกเพราะยัยแก้วเป็นเพื่อนที่ฉันรักและไว้ใจที่สุด ยัยแก้วมักจะพูดเสมอว่า ‘คนเรามีดีต่างกัน’ ซึ่งก็เหมือนฉัน.....กับจินนี่นั้นแหละ หลังจากที่ฉันหลับตาคิดอะไรไปสักพัก ยัยแก้วก็ถามป๊อป แล้วมันเป็นคำถามที่ฉันอยากรู้มากที่สุด

‘‘ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมป๊อป?’’

‘‘ถามอะไรล่ะ?’’

‘‘นายคิดยังไงกับฟาง’’

‘‘เอ่อ.........’’

‘‘ฉันขอความจริง’’

‘‘พะ เพื่อน’’........‘เพื่อน’อีกแล้วหรอ แล้วเรื่องเมื่อคืนล่ะ? ฉันจะทำยังไง

‘‘เฮ้อ~ ฉันรู้นะว่านายกำลังสับสน เอาไว้นายแน่ใจเมื่อไรค่อยมาบอกฉันก็แล้วกันนะ’’แก้วพูดเสร็จก็พอดีกับที่ป๊อปขับรถมาถึงบ้าน ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น พยายามทำให้เหมือนคนเพิ่งตื่นนอน แล้วลงจากรถไปช่วยแก้วขนของ

@บ้านฟาง

‘‘ขอบคุณนะป๊อปที่มาส่ง’’แก้วบอกลาป๊อป

‘‘ไม่เป็นไรหรอก เอ่อ.....ฟาง ดูแลตัวเองด้วยนะ’’พูดเสร็จก็ขับรถออกไป เขาจะห่วงฉันทำไมกัน?

‘‘ฟาง เข้าบ้านเถอะ’’แก้วพูด ฉันช่วยแก้วขนของเข้าไปในบ้าน

‘‘แกเป็นอะไรอ่ะ ตั้งแต่มาฉันเห็นแกพูดไม่กี่คำเอง?’’หลังจากขนของไปไว้ที่ห้องเสร็จแล้ว แก้วก็ถามถึงความผิดปกติของฉัน เป็นไปได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเป็นเพราะมีเขาอยู่ด้วยก็ได้......ไหนจะเรื่องเมื่อคืนอีก ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ

‘‘ฉันไม่ได้เป็นอะไร’’ถึงปากจะพูดอย่างนั้น แต่หน้าตาของฉันขัดกับคำพูดโดยสิ้นเชิง

‘‘ฉันกับแกเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆนะ ฉันดูแกออก มีอะไรค้างคาในใจ แกระบายมันออกมาเถอะ’’นี่ฉันอ่อนแออีกแล้วหรอ? ทำไมฉันถึงเป็นคนแบบนี้!

‘‘แก้ว...........ฮึก....อะฮึกๆ แก้ว!’’ฉันโผเข้ากอดแก้วอย่างแรง น้ำจากตาไหลออกมาอย่างหนัก มันต้องการปลดปล่อยสิ่งที่มีใจในออกไป ตอนนี้ฉันอยากระบาย ฉันอ่อนแอให้เพื่อนเห็นอีกแล้ว แก้วดูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นฉันเป็นแบบนี้ แต่ก็ยอมให้ฉันกอดอยู่อย่างนั้น

‘‘ระบายมันออกมาเลยฟาง คิดซะว่าฉันเป็นกระดาษทิชชู่ก็ได้ ถ้ามันทำให้แกสบายใจ’’ฉันยืนกอดแก้วอยู่อย่างนั้น จนฉันเริ่มไม่มีแรงที่จะยืน

‘‘ฮึกๆ.......ฮือ ฮึก’’แต่ฉันก็ยังร้องไห้อยู่ จนแก้วเห็นว่าฉันไม่ไหวจริงๆ จึงพาฉันมานั่งที่โซฟา

‘‘แกเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังได้ไหม?’’ตอนแรกก็ลังเล แต่สุดท้ายฉันก็เล่าให้แก้วฟัง เพราะฉันคิดว่ามันก็เป็นการระบายอย่างนึง มันอาจจะทำให้ฉันดีขึ้นก็ได้....

‘‘คือว่า..............’’ฉันเล่าทุกอย่างให้แก้วฟัง ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเจอป๊อปว่าฉันมีอาการยังไง ตอนป๊อปอยู่กับจินนี่มันเจ็บแค่ไหน และเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับป๊อป(และฉัน)ที่แก้วยังไม่รู้ รวมถึง....เรื่องเมื่อคืนด้วย

‘‘ห๊ะ! นี่แกกับป๊อป.....เอ่อ.......... เป็นความจริงหรอ?’’ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ - -

‘‘.....จริง’’คิดเรื่องนี้ทีไรปวดหัวทุกทีเลย

‘‘เฮ้อ! แล้วแกจะทำยังไงต่อ’’นั้นสิ ทำไงดี

‘‘ฉันไม่รู้ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเจอหน้าเขา ไม่กล้าพูดกับเขา ฉันควรทำยังไงดีแก้ว’’

‘‘เอาเป็นว่า ช่วงนี้แกอยู่ห่างจากป๊อปก่อนนะ เพราะถ้าคนที่ชื่อจินนี่รู้มันอาจจะเป็นเรื่องได้’’ยัยแก้วพูดถูก จินนี่ยังไม่รู้เรื่องนี้ ถ้าเธอรู้มันจะเป็นยังไงล่ะ?

‘‘อืมๆก็ได้’’

‘‘แกดีขึ้นยัง?’’

‘‘ดีขึ้นแล้วล่ะ ^^’’

‘‘ไปหาอะไรกินก่อนดีไหม แกยังไม่ได้กินอะไรเลยไหมใช่หรอ?’’เออ...นั้นสิ ว่าอยู่ทำไมมันหิวๆ

‘‘เออใช่! งั้นไปข้างนอกกันเถอะ’’อย่าสงสัยว่าไปยังไง.......แท็กซี่ - -^

   กริ้ง กริ้ง!!

‘‘ใครมาอ่ะฟาง?’’

‘‘ไม่รู้สิ เดี๋ยวฉันออกไปดูก่อนนะ’’ฉันเดินออกไปดูก็พบกับ......

----------------------------------------------------------

ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนขอโทษนะค่ะ